Donderdag 26
Januari
1905.
No. 5610.
54e Jaargang.
Feuilleton.
Reservist Tiesmeijer.
FIRMA A H VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt DinsdagDonderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ƒ1.
franco per post ƒ1.15. Advertentiën 1<j regels 60 cent: elke regel meer 10 cent. Legale-,
oflicieële- en onteigeningsadvcrtentiën per regel 15 cent. Reclames 15 regels 4.95elke regel
meer ƒ0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening
gebracht en' kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
KORTEGRACHT •-
Telephoon 19.
Over huiselijkbeid en uitzinnigheid.")
.Try to make te best of it."
Als we jong zijn, koesteren we idealen,
scheppen we om ilusies voor het riike leven,
dat ons wacht. Als we maar eerst zoo oud
zyn, als we maar eerst onze studies volein
digd hebben, maar eerst zelfstandig, of meer
derjarig zijn, als dat maar eerst, dan....
Helaas, dan komen gewoonlijk da ont
goochelingen, dan ondervinden we, dat er
terecht van het harde leven gesproken wordt.
En zooals vroege.' de toekomst ons zoo roos
kleurig voorkwam, zoo zien we nu met wee
moedig terugverlangen op ons verleden,
waarin wij, jonge meisjes, zoo naif ons idea
len schiepen, ieder naar hare neigingen.
Geen idealen, die gewoonlijk zoo hoog ge
spannen zijn als die we ons voorstellen van
het huwelijk. Idealen kunnen niet verwezen
lijkt worden, of ze verbleeken, zegt Vosrnaer;
de idealen van het huwelijk zijn daarvoor
bijzonder vatbaar. Niet, wanneer er van
beide kanten liefde, waarachtige liefde is,
inaar boe zelden is het dit geval, hoe licht
zinnig worden de huwelijken dikwijls niet
gesloten. Honderden, duizenden waarschuwen,
dat trouwen rouwen is, en honderden, duizen
den slaan die waarschuwing in den wind, en
gaan lichtzinnig op het huwelijk in. En dan
komen na het trouwen teleurstellingen hittere
teleurstellingen.
Nu eens beseft de vrouw, dat hetgeen ze
voor haar' man voelt, niet de ware liefde is.
Of omgekeerd ze voelt, dat hy haar niet lief
heeft, zooals het moest. Dan eens, is hy niet,
zooals ze wenschte, heeft gebreken, misschien
zeer leelijke gebreken. Of nog weer andere
teleurstellingen komen. En alsdan die ont
goochelingen daar zijn voor het echtpaar, en
er zyn hinderpalen om van elkaar te gaan,
zoodat men niet scheiden kan of mag, dan
keert vaak de man zich van zijn huishouding
af, wordt uithuizig. De man alleen? Och
neen, ook zoo dikwijls de vrouw. Onze tijd
leidt er toe. Als de vrouw geen bevrediging
vindt in hare huishouding, haar' man, ja in
harr kinderen, dan kan ze niet slechts ver-
strooiing zoeken in uitgaan, maar zij kan lid
worden van allerlei vereenigingen, die strijden
voor de rechten der vrouw, die opkomen
Het volgende artikeltje, overgenomen uit de
Hoil. Lelie van 25 Jan. 1905, bevat o.«. zooveel waars,
dal we het gaarne een plaatsje in ons I"
11.)
.Eindelijk alleen", riep de majoor uit .eindelijk
komt er dan eens gelegenheid, juffrouw Martha om
wat met u te praten. U was deu heelen avond xoo
in beslag genomen door uw cavalier, dat u geen
enkel woordje overhad voor uw ouden vriend".
.U is er toch niet boos om, u.ajoor", vroeg sjj
met een allerliefst lacbje. .Wij behoeven geen com
plimenten met elkaar te maken we welen im
mers, wat wij aan elkaar hebben we xjjn toch
oude vrienden, niet? Eu die worden om dergelijke
kleinigheden niet boos".
.Natuurlijk niet", stemde bjj toe. .Uw hartelijke
woorden doeu me goea, heusch waar. U wtet hoe
arm aan geluk en vreugde rajju leven steeds ge
weest is; een paar wekeu maar heb ik mogen droo-
men van een heerlijke toekomst, hoe ik een lief
jong meisje ontmoette, wier rein gezichtje en vrien
delijke manieren dadelijk grooten indruk op iny
maakten. Maar voor dat ik nader met haar keunis
maken kon, werd xjj heel xiek, on een paar dagen
later was xy dood. Dat heeft my diep getroffen
sinds dien tjjd heb ik uiet kunnen besluiten om met
een andere vrouw in eenigsxins intieme aanraking
te komen eerst, toen ik u ontmoette, voelde ik, weer
opnieuw sympathie voor een meisje te kunnen koes
teren. Buiten u heb ik niemand en 'iets dan Caro".
•Foei, majoor, niet xulke xwartgallige gedachten''.
Ik las eens ergens: .werkelijk arm is slechts hij,
in weet' niemand hem na zyn dood missen
zal Eu dat zullen we u toch wel wjj niet alleen,
maar ook uw ondergeschikten dat weet gij toch
heel goed, majoor. Uw officieren zien tegeu u op
uw soldaten aohten u hoe kunt u en durft
u zeggen, dat u alleen in de wereld staat. Maar
willen we niet naar de anderen gaan ik geloof,
dat se op ons wachten".
tegen 'le brute overmacht van den man en
de verdrukte vrouw helpen en steunen. Is
er iets, dat heter voor haar past, dat haar
beter gelegenheid geeft, de teleurstellingen,
die zij, particulier geleden heeft, te wreken,
dan te vergaderen, net als de mannen
wat een eer, secretaresse, peuningnieesteresse
of voorzitster van dit ot dat te zijn, in het
openbaar te kunnen spreken! dan mee te
schreeuwen met de groote massa, die scheldt
op den man. En wijst men haar op de fout,
die zij begaat, op hare uithuizigheid, dan
heet het gewoonlijk»doet mijn man niet
hetzelfde, heeft bij ui at zijn soos, zijn clubs,
zijn eeuwige vergaderingen? Heb ik niet
dezelfde rechten als hij?"
Is het edel, kwaad met kwaad te vergel
den maakt zij bovendien op die wijze den
toestand van hare huishouding niet nog ellen
diger?
Arme vrouwHebben ze u niet wat te veel
voorgesehreeuwd van mamien-tyrannen en
vrouwen-slavinnen Laat u toch niet mee-
sleepen tnet de velen, die door hare over
drijving de verstandige strijdsters en strijders
voor de rechten der vrouw meer in den weg
staan, dan vooruit helpen. Moet gij uwe
rechten als huisvrouw, als echtgenooie, mis
schien als moeder niet beter begrijpen? Is
uwe uithuizigheid niet de kanker voor uwe
huishouding, vooral, als ge kinderen hebt?
Voor haar, die het moedergeluk kennen en
die voelen, dat dit het hoogste en reinste
geluk is, dat een vrouw smaken kan, voor
haar zijn de vrouwen, die dan nog daarbuiten
verstrooiing noodig hebben, cnbegiypelijk.
Helaas, de ervaring leert, dat er vrouwen
zijn, die niet haar geluk, haar troost kunnen
vinden bij har» kinderen. Arme wezens,
kinderen hebben en dan nog uithuizig zijn
Zij benadeelen niet alleen de kinderen, maar
ze ontrooven zichzelf bet grootste geluk. O,
dat zalige gevoel, recht te hebben op die
heerlijke zuigeling daar in de wieg te weten,
dat hij heeletnaal van je afhangt, later die
kindervoetjes te zten trippelen door je huis,
dat onschuldige kindergesnap te hooren. Denk
eens om die oogjes, schitterend van vreugd
of betraand door kinderverdriet, altijd eerst
vader en moeder zoekend, wetend, dal daar
alles met hen meegevoeld wordt. Dat dit zoo
blijve, ook later! Het hangt van de ouders af.
Kan een moeder dit geluk verwerpen, zelfs
als haar man dat doet Heerlijk is het samen
.Neen, blijf nog eeu oogenblikje hier, juffrouw
Martha. Zal ik een stoel en eeu trépieds voor u
halen uw voet doet uw misschien nog te veel
pjja om lang te blijveu staan", en xouder baar ant
woord af te wachten, trok by een crapaud naderbij.
Lachend vlijde xy zich in die gemakkelijke stoel,
terwyl de majoor naast haar ging zitten.
Het deed hem goed haar xoo alleen voor zich te
hebben, en bij xag in 't geheel niet, dat Martha
ternauwernood haar verlegenheid kou meester wor
den, dat sij het eigenlijk wel wat dwaas vend xich
xoo alleen met hem aftexonderen. Maar toen xij
xag, hoe gelukkig hij haar aankeek, terwijl xy luis
terde naar den innigen toon van zijn item, kwam
in eens het gevoel bij baar op, dat het haar eigenlijk
niets schelen kon, wat de anderen wel dachten.
.Martha", hoorde xy xich een paar minuten later
luid toeroepen, .Martha wil jij met den majoor niet
bij ons aan tafel komen zitteu".
Mevrouw von Melcbow bad al lang met verbeten
woede een eu ander toegezien. Zjj begreep niet,
wat de majoor in bet schild voerde, maar nog
minder was haar het gedrag van Martha self dui
delijk.
Eindelyk, bevond xich mijnheer Tiesmeyer in hun
huis eu nu liet zy hem links liggen te deed
precies of het haar uiet scheleu kon, dat hy er was.
Of handelde zy met een zekere bedoeling zoo vreemd
wilde zij Tiesmeijer misschien jaloersch maken
door met den majoor te coquetteeren
Dat was gewaagd spel spelen en "Martha was er
het meisje niet naar om lot zoo iels haar toevlucht
te nemen. Ze had heel goed opgemerkt, dat de jonge
Tiesmeyer in den beginne telkens naar die twee
keek en dat had haar veel genoegen gedaan, maar
langzamerhand had hij zich niet meer om hen be
kommerd en xich voortdureud beziggehouden mot
Gertrud, hetgeen de waardige dame geheel nil haar
humeur gebracht. Daarvoor had zij het avondje toob
niet op touw gezet!
Martha was bepaald bly, dat haar moeder baar
riep.
Vruchteloos had zy beproefd eeu eind aan het
discours te maken, maar de ir.sjoor wilde haar blijk
baar niet laten gaan, waut telkens bad by een nieuwe
de kinderen op te voeden, als man en vrouw,
éen ouderpaar; maar als dit niet kan, doe
het dan alleen. Beter toch kan een moeder
alleen het doen, dan een vreemde, en 'tis
de mooiste taak, die ge hebt.
Denk niet, dat ge gemist kunt worden in
uw huis, ook al zijn er, die dit beweren, om
dat de huishouding niet meer zooveel lijd in
beslag neemt, als vroeger. Maar als de huis
vrouw dan zoo weinig tijd heeft, waarom dan
kindermeisjes, kinderjuffrouwen, ziekenver
pleegsters in huis gehaald, die toch allen als haar
plaatsvervangsters dienst moeten doen? En
blijven er zooveel ledige uren over, vul ze aan
met bezigheden, die ge thuis kunt verrichten,
want daar is uw plaats. Zoek ze niet buitens
huis, als de harde noodzakelijkheid u niet
dwingt.
Moet gij niet des te huiselijker zijn, naar
mate uw man dit niet is, om waar het noodig
mocht zijn, en hy niet op zyn plaats is, hem
zoo goed als ge kunt te vervangen'? Is het
niet beter voor u en voor hem, voor uwe
kinderen dat ge in de weinige uren, die hij
thuis doorbrengt, samen zijldat hij dan eeD
gezellig shome'' vindt, een lieve, zorgvolle
vrouw, kinderen, door zachte moederhand in
toom gehouden, dan een ongezelligen boedel
zooals iedero huishouding is, waar de vrouw
ontbreekt? Staat ge niet hooger als vrouw,
wanneer gij uwe plichten vervult, ook als hij
de zijne verzaaktwanneer gij uwe beloften,
hem bij trouwen gedaan, heilig houdt, ook
als hij de zijne niet nakomt, dan wanneer ge
zijn voorbeeld volgt? 't Is een moeilijke maar
eens misschien een dankbare taak. Wellicht
zullen eens zijn clubs, zijn vrienden of erger
nog, hem gaan vervelen, willicbt dat hij dan
u, zijn eigen thuis verkiest, boven andere
clubs, andere vrienden, nieuwe vermaken.
Wellicht komt hij eens tot inkeer; als gij
dan de goede engel geweest zijt, die dit be
werkt hebt, zijt ge dan niet ruimschoots be
loond voor al het geleden onrecht en verdriet?
Zie niet alleen de gebreken, de tekort
komingen, hij heeft toch ook wel goede zijden?
En de kleine gebreken, die Item aankleven,
evengoed als u vergeet d.it niet zie
ze over het hoofd. Vergeef het, als hij eens
ruw uitvalt, eeu man is nu eenmaal ruwer
dan een vrouw; eisch niet, dat hij den min
naar speelt, als hij moe van zijn werk thuis
komt; vergeef' het, als hij eens norsch en
knorrig is; wordt Lij niet in strijd om
vraag lot baar gericht. I
„Nu mag ik beutoh niet langer met u babbelen,
majoor, mama roept my," en xij ging liaaxtig Daar
de tafel, waar de audereu xich allen reeds ean plaats
gekozen hadden.
De doktor iprong dadelyk op en xette oen stoel
tusscheu hemzelf eu deu joogeu Tiesmeyer voor
haar gereed. Nauwelijks zat xy daar tusscheu de
beide jonge mannen, of de dokter wist haar aau-
stouds io zulk een druk gesprek te wikkslsD, dat
xij nauwelijks eeu woord met den reservist kon wis
selen, xoodat deze xiju toevlucht maar weer uam lot
juffrouw Gertrud. En bij vond dat niets onaan
genaam eigenlijk hem, den degelyken koopman
interesseerde het werkelijk, boe nuchter dat jong»
meisje de wereld bekeek, de menachen rustig be
oordeelde en alles va., den prosaïsohen kant be
schouwde. Alle fantasie seheen haar vreemd.
Klokslag balf twaalf stond de overste op om naar
buis te gaan. Men deed geen enkele poging om hem
terug te houden, wetend, dat dit toch niet hielp.
Het weer was geheel omgedraaid hot regende, dat
het goot.
Juffrouw von Weidmann volgde natuurlijk dadelijk
het voorbeeld van den overste.
.Zouden wy niet, met het oog op dat hondenweer
eeu rijtuig laten komen, overste", stelde xy, half
aarzelend voor.
„U weet of lieve gesegd, u schjjnt niet te weten,
hoewsl u het eigenlijk wel kon weten, dat ik gowoon
ben om me nooit aan het weer te storen en dal ik
er altyd door beeu ga. Als ik rjjd, slaap ik den ge-
heeleu nacht niet, 'tis soo gezond om een beetje
beweging te nemen, alvorens naar bed te gaan. Als
het regent, worden wij nat, maar dat zal evenmiu
u, als my kwaad doen. We zyn niet van suiker.
Gaat u mue?"
Juffrouw von Weidmann bleef niets naders over
dan Witte te volgen.
Ook do majoor nam afscheid, want soodra Martha
hem verlaten had, verveelde hy zich gruwelijk.
Juffrouw Reuter maakte zich ook gereed om te ver-
trekkeu.
,U kunt door dat weer niet gaan", protesteerde
de gastheer. U moet heusch bljjvon wachten tot bet
het bestaan van zijn huishouding harder door
het leven aangepakt, dan gij, die in uw veilig
thuis kunt blijven?
Zij, die daarbuiten in het leven moeten,
niet uit liefhebberij, maar uit harde nood
zakelijkheid, women niet gespaard. En mocht
het u aanlokken bet daarbuiten eens te wagen,
bedenk dan dit: ge kunt daar misschien
eenige eer en roem inoogsten, maar waar
geluk is voor de gehuwde vrouw slechts te
vinden bij hen, die haar het dierbaarst zyn,
nf moesten zijn. Wees de moedige strijd
sters voor de rechten der vrouw dankbaar,
dat ze voor u, voor ons allen opkomen, maar
strijd zelf niet mee, zoo ge er duurdere
plichten om moet verzaken. Al is uw huiselijk
geluk niet, wat ge u had voorgesteld, tracht
er van te maken wat er van te maken is,
misschien valt het nog wel mee. Moeten wa
niet allen in ons leven, in welke omstandig
heden we ook zijn, de mooie Engelscbe spreek
woorden navolgen: Try to make the best
of it?
G. Sonius—Garrelds.
Toestand in Rusland.
De berichten uit Rusland luiden, voor zoo
ver de censuur ze doorlaat, allertreurigst.
Er is een militair schikbewind te St. Petera
burg ingesteld, een nieuwe functie geschapen
die van militaire gouverneur-generaal van
de stad.
Deze heeft onbeperkte macht; hy vereeuigf
in zich alie bevoegdheden van alle anderti
ambtenaren.
Voor het vervullen van zulk een gewichtis;
ambt, met zoo groote verantwoordelijkheid,
is niet iedereen geschikt we zouden meeneti
slechts een hoogst enkele.
Toch schijnt die keus niet veel voeten ii
de aarde gehad te hebben, ten minste te
oordeelen naar de korte spanne tijds, waarin
zij is geschied.
Generaal Trepof, gewezen hoofd van de
politie, is geroepen om het weing benijdbaar
ambt te vervullen.
Eu daar hij afgeschilderd wordt als een
tyran, een geweldenaar, die niets in zijn
ruwheid ontziet, zal deze man niet meewerken
om de toestand van gisting in Petersburg te
doen verminderen.
Reeds zijn alle arbeidersverenigingen
opgeheven, tal van schrijvers en lieden, die
droog, of tan minst* wat beter is. Da knecht kan
u dan naar huis brengen."
„Mag ik u mijn ryluig offreeren, juffrouw Reuter",
seide Tiesmeysr. .Het is om twaalf uur besteld! U
ie dus in een paar minuten thuis dan kan het
my hier komen balen, tenminste als mevrouw vod
Melcbow my permitteert hier soolaug te wachten.
.Nstuurljjk, mijnheer Tiesmeyer", haastte de ge
noemde te verxokeren. 'tZsl oos heel aangenaam
sijn, als u nog wat blijft praten."
Juffrouw Reuter nam Tiesmeijer'* saDbod dank
baar aan, want zy bad baar beste japon aan en als
die door den regen bedorven soa worden, dan had
sy geen eDkel uitgasntoiletje meer.
.Zoo, luidjea, laten wy nu nog wat gezellig by
elkaar gaan zitten", stelde de gastheer voor, die be
paald buitengewoon goed gehumeurd was. De bówl
had hem beat gesmaakt, en het glaasje wijn, dat hy
.als afzakkertje" genomen had, zeker niet minder.
Allen praatte en schertsten dus opgewekt en er
scheen geen wolkje san de lucht.
Klokke twaalf hield Tiesmeijers' eqnipage voor de
denr stil juffrouw Reuter vertrok onder betuigin
gen van werkelyk gemeende erkentelijkheid. En
tien minuten later namen ook Tiesmeyer en de
dokter afscheid; nauwelijks had de overste sjjn gas
ten in hst rijtuig geholpen, of hjj ging naar de
slaapkamer, terwjjl de dames het eea en ander in
de kamer bleven opruimen.
.'t Was, geloof ik, eeu geiellig avondje", begon
mevrouw von Melchow. .Viud je niet, Martha
hebben de lui sich nog al geamuseerd? Wat hebjjj
je audera van avoud vreemd gedragen. Ik bsgryp
niet, boe je er toe komt om met den majoor alteen
in een hoekje te gaan sitten praten. Begrjjp je niet,
dat se dat allen hebben opgemerkt en er helunne
van deuken En dan met dien dokter waarom
heb je maar altjjd met hein sitten babbelen en
Tiesmeyer links laten liggen? 't Was heusch in
't oogloopend, Manhal 'l Is geen wonder, dal Ties
meijer sich op z'n laatst alleen met Gertrud be
moeide eu huur zijn equipage offreerde? Dat was du
eigenlijk wel wat overdreven van hem, maar jou
schuld is 't in geval, dat hjj van Gertrud sooveel
werk maakte {Wordt vervolgd.)