Donderdag 26 Januari 1905. No. 5610. 54e Jaargang. Feuilleton. Reservist Tiesmeijer. FIRMA A H VAN CLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt DinsdagDonderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ƒ1. franco per post ƒ1.15. Advertentiën 1<j regels 60 cent: elke regel meer 10 cent. Legale-, oflicieële- en onteigeningsadvcrtentiën per regel 15 cent. Reclames 15 regels 4.95elke regel meer ƒ0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en' kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. KORTEGRACHT •- Telephoon 19. Over huiselijkbeid en uitzinnigheid.") .Try to make te best of it." Als we jong zijn, koesteren we idealen, scheppen we om ilusies voor het riike leven, dat ons wacht. Als we maar eerst zoo oud zyn, als we maar eerst onze studies volein digd hebben, maar eerst zelfstandig, of meer derjarig zijn, als dat maar eerst, dan.... Helaas, dan komen gewoonlijk da ont goochelingen, dan ondervinden we, dat er terecht van het harde leven gesproken wordt. En zooals vroege.' de toekomst ons zoo roos kleurig voorkwam, zoo zien we nu met wee moedig terugverlangen op ons verleden, waarin wij, jonge meisjes, zoo naif ons idea len schiepen, ieder naar hare neigingen. Geen idealen, die gewoonlijk zoo hoog ge spannen zijn als die we ons voorstellen van het huwelijk. Idealen kunnen niet verwezen lijkt worden, of ze verbleeken, zegt Vosrnaer; de idealen van het huwelijk zijn daarvoor bijzonder vatbaar. Niet, wanneer er van beide kanten liefde, waarachtige liefde is, inaar boe zelden is het dit geval, hoe licht zinnig worden de huwelijken dikwijls niet gesloten. Honderden, duizenden waarschuwen, dat trouwen rouwen is, en honderden, duizen den slaan die waarschuwing in den wind, en gaan lichtzinnig op het huwelijk in. En dan komen na het trouwen teleurstellingen hittere teleurstellingen. Nu eens beseft de vrouw, dat hetgeen ze voor haar' man voelt, niet de ware liefde is. Of omgekeerd ze voelt, dat hy haar niet lief heeft, zooals het moest. Dan eens, is hy niet, zooals ze wenschte, heeft gebreken, misschien zeer leelijke gebreken. Of nog weer andere teleurstellingen komen. En alsdan die ont goochelingen daar zijn voor het echtpaar, en er zyn hinderpalen om van elkaar te gaan, zoodat men niet scheiden kan of mag, dan keert vaak de man zich van zijn huishouding af, wordt uithuizig. De man alleen? Och neen, ook zoo dikwijls de vrouw. Onze tijd leidt er toe. Als de vrouw geen bevrediging vindt in hare huishouding, haar' man, ja in harr kinderen, dan kan ze niet slechts ver- strooiing zoeken in uitgaan, maar zij kan lid worden van allerlei vereenigingen, die strijden voor de rechten der vrouw, die opkomen Het volgende artikeltje, overgenomen uit de Hoil. Lelie van 25 Jan. 1905, bevat o.«. zooveel waars, dal we het gaarne een plaatsje in ons I" 11.) .Eindelijk alleen", riep de majoor uit .eindelijk komt er dan eens gelegenheid, juffrouw Martha om wat met u te praten. U was deu heelen avond xoo in beslag genomen door uw cavalier, dat u geen enkel woordje overhad voor uw ouden vriend". .U is er toch niet boos om, u.ajoor", vroeg sjj met een allerliefst lacbje. .Wij behoeven geen com plimenten met elkaar te maken we welen im mers, wat wij aan elkaar hebben we xjjn toch oude vrienden, niet? Eu die worden om dergelijke kleinigheden niet boos". .Natuurlijk niet", stemde bjj toe. .Uw hartelijke woorden doeu me goea, heusch waar. U wtet hoe arm aan geluk en vreugde rajju leven steeds ge weest is; een paar wekeu maar heb ik mogen droo- men van een heerlijke toekomst, hoe ik een lief jong meisje ontmoette, wier rein gezichtje en vrien delijke manieren dadelijk grooten indruk op iny maakten. Maar voor dat ik nader met haar keunis maken kon, werd xjj heel xiek, on een paar dagen later was xy dood. Dat heeft my diep getroffen sinds dien tjjd heb ik uiet kunnen besluiten om met een andere vrouw in eenigsxins intieme aanraking te komen eerst, toen ik u ontmoette, voelde ik, weer opnieuw sympathie voor een meisje te kunnen koes teren. Buiten u heb ik niemand en 'iets dan Caro". •Foei, majoor, niet xulke xwartgallige gedachten''. Ik las eens ergens: .werkelijk arm is slechts hij, in weet' niemand hem na zyn dood missen zal Eu dat zullen we u toch wel wjj niet alleen, maar ook uw ondergeschikten dat weet gij toch heel goed, majoor. Uw officieren zien tegeu u op uw soldaten aohten u hoe kunt u en durft u zeggen, dat u alleen in de wereld staat. Maar willen we niet naar de anderen gaan ik geloof, dat se op ons wachten". tegen 'le brute overmacht van den man en de verdrukte vrouw helpen en steunen. Is er iets, dat heter voor haar past, dat haar beter gelegenheid geeft, de teleurstellingen, die zij, particulier geleden heeft, te wreken, dan te vergaderen, net als de mannen wat een eer, secretaresse, peuningnieesteresse of voorzitster van dit ot dat te zijn, in het openbaar te kunnen spreken! dan mee te schreeuwen met de groote massa, die scheldt op den man. En wijst men haar op de fout, die zij begaat, op hare uithuizigheid, dan heet het gewoonlijk»doet mijn man niet hetzelfde, heeft bij ui at zijn soos, zijn clubs, zijn eeuwige vergaderingen? Heb ik niet dezelfde rechten als hij?" Is het edel, kwaad met kwaad te vergel den maakt zij bovendien op die wijze den toestand van hare huishouding niet nog ellen diger? Arme vrouwHebben ze u niet wat te veel voorgesehreeuwd van mamien-tyrannen en vrouwen-slavinnen Laat u toch niet mee- sleepen tnet de velen, die door hare over drijving de verstandige strijdsters en strijders voor de rechten der vrouw meer in den weg staan, dan vooruit helpen. Moet gij uwe rechten als huisvrouw, als echtgenooie, mis schien als moeder niet beter begrijpen? Is uwe uithuizigheid niet de kanker voor uwe huishouding, vooral, als ge kinderen hebt? Voor haar, die het moedergeluk kennen en die voelen, dat dit het hoogste en reinste geluk is, dat een vrouw smaken kan, voor haar zijn de vrouwen, die dan nog daarbuiten verstrooiing noodig hebben, cnbegiypelijk. Helaas, de ervaring leert, dat er vrouwen zijn, die niet haar geluk, haar troost kunnen vinden bij har» kinderen. Arme wezens, kinderen hebben en dan nog uithuizig zijn Zij benadeelen niet alleen de kinderen, maar ze ontrooven zichzelf bet grootste geluk. O, dat zalige gevoel, recht te hebben op die heerlijke zuigeling daar in de wieg te weten, dat hij heeletnaal van je afhangt, later die kindervoetjes te zten trippelen door je huis, dat onschuldige kindergesnap te hooren. Denk eens om die oogjes, schitterend van vreugd of betraand door kinderverdriet, altijd eerst vader en moeder zoekend, wetend, dal daar alles met hen meegevoeld wordt. Dat dit zoo blijve, ook later! Het hangt van de ouders af. Kan een moeder dit geluk verwerpen, zelfs als haar man dat doet Heerlijk is het samen .Neen, blijf nog eeu oogenblikje hier, juffrouw Martha. Zal ik een stoel en eeu trépieds voor u halen uw voet doet uw misschien nog te veel pjja om lang te blijveu staan", en xouder baar ant woord af te wachten, trok by een crapaud naderbij. Lachend vlijde xy zich in die gemakkelijke stoel, terwyl de majoor naast haar ging zitten. Het deed hem goed haar xoo alleen voor zich te hebben, en bij xag in 't geheel niet, dat Martha ternauwernood haar verlegenheid kou meester wor den, dat sij het eigenlijk wel wat dwaas vend xich xoo alleen met hem aftexonderen. Maar toen xij xag, hoe gelukkig hij haar aankeek, terwijl xy luis terde naar den innigen toon van zijn item, kwam in eens het gevoel bij baar op, dat het haar eigenlijk niets schelen kon, wat de anderen wel dachten. .Martha", hoorde xy xich een paar minuten later luid toeroepen, .Martha wil jij met den majoor niet bij ons aan tafel komen zitteu". Mevrouw von Melcbow bad al lang met verbeten woede een eu ander toegezien. Zjj begreep niet, wat de majoor in bet schild voerde, maar nog minder was haar het gedrag van Martha self dui delijk. Eindelyk, bevond xich mijnheer Tiesmeyer in hun huis eu nu liet zy hem links liggen te deed precies of het haar uiet scheleu kon, dat hy er was. Of handelde zy met een zekere bedoeling zoo vreemd wilde zij Tiesmeijer misschien jaloersch maken door met den majoor te coquetteeren Dat was gewaagd spel spelen en "Martha was er het meisje niet naar om lot zoo iels haar toevlucht te nemen. Ze had heel goed opgemerkt, dat de jonge Tiesmeyer in den beginne telkens naar die twee keek en dat had haar veel genoegen gedaan, maar langzamerhand had hij zich niet meer om hen be kommerd en xich voortdureud beziggehouden mot Gertrud, hetgeen de waardige dame geheel nil haar humeur gebracht. Daarvoor had zij het avondje toob niet op touw gezet! Martha was bepaald bly, dat haar moeder baar riep. Vruchteloos had zy beproefd eeu eind aan het discours te maken, maar de ir.sjoor wilde haar blijk baar niet laten gaan, waut telkens bad by een nieuwe de kinderen op te voeden, als man en vrouw, éen ouderpaar; maar als dit niet kan, doe het dan alleen. Beter toch kan een moeder alleen het doen, dan een vreemde, en 'tis de mooiste taak, die ge hebt. Denk niet, dat ge gemist kunt worden in uw huis, ook al zijn er, die dit beweren, om dat de huishouding niet meer zooveel lijd in beslag neemt, als vroeger. Maar als de huis vrouw dan zoo weinig tijd heeft, waarom dan kindermeisjes, kinderjuffrouwen, ziekenver pleegsters in huis gehaald, die toch allen als haar plaatsvervangsters dienst moeten doen? En blijven er zooveel ledige uren over, vul ze aan met bezigheden, die ge thuis kunt verrichten, want daar is uw plaats. Zoek ze niet buitens huis, als de harde noodzakelijkheid u niet dwingt. Moet gij niet des te huiselijker zijn, naar mate uw man dit niet is, om waar het noodig mocht zijn, en hy niet op zyn plaats is, hem zoo goed als ge kunt te vervangen'? Is het niet beter voor u en voor hem, voor uwe kinderen dat ge in de weinige uren, die hij thuis doorbrengt, samen zijldat hij dan eeD gezellig shome'' vindt, een lieve, zorgvolle vrouw, kinderen, door zachte moederhand in toom gehouden, dan een ongezelligen boedel zooals iedero huishouding is, waar de vrouw ontbreekt? Staat ge niet hooger als vrouw, wanneer gij uwe plichten vervult, ook als hij de zijne verzaaktwanneer gij uwe beloften, hem bij trouwen gedaan, heilig houdt, ook als hij de zijne niet nakomt, dan wanneer ge zijn voorbeeld volgt? 't Is een moeilijke maar eens misschien een dankbare taak. Wellicht zullen eens zijn clubs, zijn vrienden of erger nog, hem gaan vervelen, willicbt dat hij dan u, zijn eigen thuis verkiest, boven andere clubs, andere vrienden, nieuwe vermaken. Wellicht komt hij eens tot inkeer; als gij dan de goede engel geweest zijt, die dit be werkt hebt, zijt ge dan niet ruimschoots be loond voor al het geleden onrecht en verdriet? Zie niet alleen de gebreken, de tekort komingen, hij heeft toch ook wel goede zijden? En de kleine gebreken, die Item aankleven, evengoed als u vergeet d.it niet zie ze over het hoofd. Vergeef het, als hij eens ruw uitvalt, eeu man is nu eenmaal ruwer dan een vrouw; eisch niet, dat hij den min naar speelt, als hij moe van zijn werk thuis komt; vergeef' het, als hij eens norsch en knorrig is; wordt Lij niet in strijd om vraag lot baar gericht. I „Nu mag ik beutoh niet langer met u babbelen, majoor, mama roept my," en xij ging liaaxtig Daar de tafel, waar de audereu xich allen reeds ean plaats gekozen hadden. De doktor iprong dadelyk op en xette oen stoel tusscheu hemzelf eu deu joogeu Tiesmeyer voor haar gereed. Nauwelijks zat xy daar tusscheu de beide jonge mannen, of de dokter wist haar aau- stouds io zulk een druk gesprek te wikkslsD, dat xij nauwelijks eeu woord met den reservist kon wis selen, xoodat deze xiju toevlucht maar weer uam lot juffrouw Gertrud. En bij vond dat niets onaan genaam eigenlijk hem, den degelyken koopman interesseerde het werkelijk, boe nuchter dat jong» meisje de wereld bekeek, de menachen rustig be oordeelde en alles va., den prosaïsohen kant be schouwde. Alle fantasie seheen haar vreemd. Klokslag balf twaalf stond de overste op om naar buis te gaan. Men deed geen enkele poging om hem terug te houden, wetend, dat dit toch niet hielp. Het weer was geheel omgedraaid hot regende, dat het goot. Juffrouw von Weidmann volgde natuurlijk dadelijk het voorbeeld van den overste. .Zouden wy niet, met het oog op dat hondenweer eeu rijtuig laten komen, overste", stelde xy, half aarzelend voor. „U weet of lieve gesegd, u schjjnt niet te weten, hoewsl u het eigenlijk wel kon weten, dat ik gowoon ben om me nooit aan het weer te storen en dal ik er altyd door beeu ga. Als ik rjjd, slaap ik den ge- heeleu nacht niet, 'tis soo gezond om een beetje beweging te nemen, alvorens naar bed te gaan. Als het regent, worden wij nat, maar dat zal evenmiu u, als my kwaad doen. We zyn niet van suiker. Gaat u mue?" Juffrouw von Weidmann bleef niets naders over dan Witte te volgen. Ook do majoor nam afscheid, want soodra Martha hem verlaten had, verveelde hy zich gruwelijk. Juffrouw Reuter maakte zich ook gereed om te ver- trekkeu. ,U kunt door dat weer niet gaan", protesteerde de gastheer. U moet heusch bljjvon wachten tot bet het bestaan van zijn huishouding harder door het leven aangepakt, dan gij, die in uw veilig thuis kunt blijven? Zij, die daarbuiten in het leven moeten, niet uit liefhebberij, maar uit harde nood zakelijkheid, women niet gespaard. En mocht het u aanlokken bet daarbuiten eens te wagen, bedenk dan dit: ge kunt daar misschien eenige eer en roem inoogsten, maar waar geluk is voor de gehuwde vrouw slechts te vinden bij hen, die haar het dierbaarst zyn, nf moesten zijn. Wees de moedige strijd sters voor de rechten der vrouw dankbaar, dat ze voor u, voor ons allen opkomen, maar strijd zelf niet mee, zoo ge er duurdere plichten om moet verzaken. Al is uw huiselijk geluk niet, wat ge u had voorgesteld, tracht er van te maken wat er van te maken is, misschien valt het nog wel mee. Moeten wa niet allen in ons leven, in welke omstandig heden we ook zijn, de mooie Engelscbe spreek woorden navolgen: Try to make the best of it? G. Sonius—Garrelds. Toestand in Rusland. De berichten uit Rusland luiden, voor zoo ver de censuur ze doorlaat, allertreurigst. Er is een militair schikbewind te St. Petera burg ingesteld, een nieuwe functie geschapen die van militaire gouverneur-generaal van de stad. Deze heeft onbeperkte macht; hy vereeuigf in zich alie bevoegdheden van alle anderti ambtenaren. Voor het vervullen van zulk een gewichtis; ambt, met zoo groote verantwoordelijkheid, is niet iedereen geschikt we zouden meeneti slechts een hoogst enkele. Toch schijnt die keus niet veel voeten ii de aarde gehad te hebben, ten minste te oordeelen naar de korte spanne tijds, waarin zij is geschied. Generaal Trepof, gewezen hoofd van de politie, is geroepen om het weing benijdbaar ambt te vervullen. Eu daar hij afgeschilderd wordt als een tyran, een geweldenaar, die niets in zijn ruwheid ontziet, zal deze man niet meewerken om de toestand van gisting in Petersburg te doen verminderen. Reeds zijn alle arbeidersverenigingen opgeheven, tal van schrijvers en lieden, die droog, of tan minst* wat beter is. Da knecht kan u dan naar huis brengen." „Mag ik u mijn ryluig offreeren, juffrouw Reuter", seide Tiesmeysr. .Het is om twaalf uur besteld! U ie dus in een paar minuten thuis dan kan het my hier komen balen, tenminste als mevrouw vod Melcbow my permitteert hier soolaug te wachten. .Nstuurljjk, mijnheer Tiesmeyer", haastte de ge noemde te verxokeren. 'tZsl oos heel aangenaam sijn, als u nog wat blijft praten." Juffrouw Reuter nam Tiesmeijer'* saDbod dank baar aan, want zy bad baar beste japon aan en als die door den regen bedorven soa worden, dan had sy geen eDkel uitgasntoiletje meer. .Zoo, luidjea, laten wy nu nog wat gezellig by elkaar gaan zitten", stelde de gastheer voor, die be paald buitengewoon goed gehumeurd was. De bówl had hem beat gesmaakt, en het glaasje wijn, dat hy .als afzakkertje" genomen had, zeker niet minder. Allen praatte en schertsten dus opgewekt en er scheen geen wolkje san de lucht. Klokke twaalf hield Tiesmeijers' eqnipage voor de denr stil juffrouw Reuter vertrok onder betuigin gen van werkelyk gemeende erkentelijkheid. En tien minuten later namen ook Tiesmeyer en de dokter afscheid; nauwelijks had de overste sjjn gas ten in hst rijtuig geholpen, of hjj ging naar de slaapkamer, terwjjl de dames het eea en ander in de kamer bleven opruimen. .'t Was, geloof ik, eeu geiellig avondje", begon mevrouw von Melchow. .Viud je niet, Martha hebben de lui sich nog al geamuseerd? Wat hebjjj je audera van avoud vreemd gedragen. Ik bsgryp niet, boe je er toe komt om met den majoor alteen in een hoekje te gaan sitten praten. Begrjjp je niet, dat se dat allen hebben opgemerkt en er helunne van deuken En dan met dien dokter waarom heb je maar altjjd met hein sitten babbelen en Tiesmeyer links laten liggen? 't Was heusch in 't oogloopend, Manhal 'l Is geen wonder, dal Ties meijer sich op z'n laatst alleen met Gertrud be moeide eu huur zijn equipage offreerde? Dat was du eigenlijk wel wat overdreven van hem, maar jou schuld is 't in geval, dat hjj van Gertrud sooveel werk maakte {Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1905 | | pagina 1