Dinsdag 20 Augustus 1907. ANGELINA. No, 7390 56e jaargang. Reis exemplaren. Beleefd verzoek Terugkeer Feuilleton, FIRMA A. H VAN CLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden fi. franco per post f 1.15. Advertentiën 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Legale, oflicieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Reolames 15 regels 1.25; elke regel meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. BUREAU KORTEGRACHT9 Telephoon 19. Aan onze abonné's die tijdelijk elders, hetzij binnen- oi buitenlands, vertoeven, wordt op aanvrage en met duidel ijke opgave van adres, de courant eiken verschijndag tegen vergoeding van het porto toegezonden. Ook niet-geabonneerden kunnen op de zelfde wijze de geregelde toezending van de „Amersfoortsche Courant"tijdens hun uitste- digbeid zich verzekeren. aan hen, die uitstedig waren en zich de „Amersfoortsche Courant" lieten nazenden, ons bericht te geven van hun opdat de courant weder ge regeld te hunnen luiize kan worden bezorgd. KENNISGEVING. De BURGEMEESTER der Gemeente AMERS FOORT brengt, ter voldoening aan de aanschrijving van den Commissaris der Koningin in de provincie Utrecht, d.d. 15 Augustus 1907, -Ie Atdeeling, no. 4226/3114, ter kennis van belanghebbenden, dat in de Gemeenten Maarssen, Westbroek en Loosdrecht gevallen van MOND- en KLAUWZEER zijn voor gekomen. Amersfoort, 19 Augustus 1907. De Burgemeester voornoemd, WUIJTIERS. Laat maar niet te laat. Als zoo de Zaterdagavond gekomen is en men op een redactiebureau alle papieren, die er zoo in den loop van de week ontvangen en beschreven zijn, regelt, dan wil het nog wel gebeuren, dat je ze soms uog eens vluchtig doorkijkt, zelfs ook die, welke door je zelf >bepotlood of bepend" werden. Eu zoo gebeurde bet gepasseerden Zater- In de eerste dagen van Mei werd Ozernischew op Polenka's landgoed in alle stilte met Olga in het buwelijic verbonden. De weinige gasten waren allen tevens trouwgetuigen. Onder heu was ook Stwo- linsky. Gedurende bet souper had hij lijn plaats naast Polenka en hij werd door haar overladen met aller lei kleine beleefdheden. „Het moet mij gelukken, hem weer te verzoenen," dacht zy en daarom deed zij haar best zoo aange naam mogelijk te wezen doch hoo vriendelijker zy was, dos te ernstiger eu stiller werd hy. Dat was om wanhopig te worden. Zij had moeite om haar gemoedstoestand voor de aanwezigen ver borgen te houden. Nadat men van tafel was opgestaan, gebruikte men in d« eenvoudige, smaakvol ingerichte huis kamer nog een kop thee en toen vertrok hetjenge paar. „Ik breng het geluk naar ons huis," dacht Proehor, toen Olga in het rijtuig stapte en hij haar van vreugde stralend gelaat zag. „Komaan, inyc beest jes," zeide hy tot de paarden, die voor het rijtuig stonden te dommelen, „vooruit! Doet je plicht! De zweep klapte en als opgeschrikte vogels vlogen de paarden voort. Polenka zag het rijtuig een poos na. Toen zij zich omkeerde en in huis wilde gaan, zag zjj Stwolinsky, geheel gereed o;oi te vertrekken, achter zich staan. .Wat? Wilt gp nu al weg?" vroeg z(j. dag ook, dat we, onze aauteekeningen van de tram-vergadering (op 13 Augustus j.l. gehouden) rangschikkende, op 't laatste blaadje onderaan een notitie, voor ons zelt gemaakt, vonden, die we tot ons leedwezen bij het uitwerken van ons verslag, geheel over het hoofd gezien hebben. 't Waren maar een paar woorden»dan- keu aan den initiatiefnemer" maar we herinnerd en ons plotseling, wat we, nadat de vergadering gesloten was, ons voornamen, n.l. om bij ons verslag een woord van waardee- ring te voegen aan den heer M. de Pool, alhier. Hij toch was het, die de koe bij de horens pakte, die, toen het scheen ie dreigen, dat de tram ook weldra »tot de dingen, die (te Amersfoort) geweest zijn", zoude gaan be- hooren, in de bladen de ingezetenen opriep om ten minste eens samen te komen en de zaak gezamenlijk onder de oogen te zien. Wat er op die vergadering besloten werd, welke resultaten een en ander had, weten we kort saamgevat, het voortbestaan van de tram is voorloopig tenminste verzekerd, zoodat de heer De Pool dus satisfactie heeft van zijn initiatief. We gelooven dan ook, dat we hem ook namens vele ingezetenen, dank mogeu zeggen, dat hij don steen, of juister de tram weer aan het rollen beeft gebracht. Vacantiekolonies voor den Middenstand. Veel buide verdient het streven van hen, die de kinderen van on- en minvermogenden in de gelegenheid stellen des zoiners meete gaan met een vncantiekolonie en zoo gedurende enkele weken te profiteeren van den heil- brengenden invloed van licht en lucht, dien zij zoozeer behoeven. De maatschappij is hun dank verschuldigd voor al wat ze doen ten bate van «en deel barer leden-in-spe. Heel gelukkig is het, dat de meergegoeden, de patriciërs en de bestbedeelden der midden klasse 's zomers op hun reis of reisje de kinderen medenemen, zoodat die ook eens in de gelegenheid komen volop frissche lucht te happen en natuurlijk te leven in de natuur. Maar het is bedroevend, dat tusschen die ori-en minvermogenden en meergegoeden, de kinderen van een groote volksklasse als minst bedeelden achterblijven. Dat zijn de jongens en meisjes, wier ouders te recht geen cent van een ander zouden willen aannemen Hy knikte on reikte haar tot afscheid de hand. „Waar is je rijtuig dan?" „Ik houd alleen een rijpaard," antwoordde hij zonder haar aan te zien. „Als ik grooter was, zou ik je wel dwingen, my aan te zien," dacht zij misnoegddoch luid vroeg zy„Hoe ben je dan hier gekomen „In een droschke en dom genoeg, heb ik den koetsier niet gezegd, dat hij mij weer moest komen halen." „Natuurlijk mag je den weg naar de stad niet te voet atieggen", verklaarde zij. „Ik zal dadelijk laten inspannen." Nu eerst bemerkte zy, dat hy haar hand nog in de zyne hield en wel zóo vast, dat de vingers haar py'n begonnen te doen. Zjj kleurde en bij het onzekere licht vau de lan taarn, die boven hun hoofden brauddc, zag zij, dat zijn oog het hare zocht, en nu schoot het bloed haar nog meer naar de wangen. Nauwelijks wetend w%t hy zeide, stamelde zjj „Peter... neen... stellig niet...je mag niet heen gaan. Ik zal.wel zorgen, dat je goed en wel thuis komt.Wacht slechts een oogepblik.Wil je?" Snel trok zjj haar hand uit de zijne, liep vlug de plaats op eir gelastte in te spannen. Onmiddellijk keerde zij naar de deur terug, doch Peter stond daar niet meer. Zy zocht overal in huis, maar vond hem nergensthans begreep zydat hij de terugreis bad aangenomen en goboc. den koet sier de paarden weer op stal te brengen. ,.Hij wil niets van my aannemen," dacht zjj, ter- wij! zij haar overige gasten uitgeleide deed tot aan het rijtuig„zelfs den geriugsten liefdedienst wijst hjj af. Waarom vcraoht bjj mij zoo 1" De rijtuigen rolden weg. Polenka stond ouder de lantaarn eu keek ze na. Daar kwam haar plotseling in de gedachten, hoe vast Peter baar hand in de zijne geklemd eu hoe wurm zijn blik op haar gerust um hunne kinderen te laten uitgaan, maar toch ook de middelen missen om, zooals de bestbedeelden dat doen, een reisje te maken, waarop de kleinen mee kunnen, of ze onder hoede van een vertrouwd persoon alleen in de vrije natuur te zenden. Onder die arbeiders welke een vrij hoog loon verdienen, meesterknechts e.d., onder wijzers en andere ambtenaren met matig inkomen, is een groote meerderheid, die niet willen en ook oiet kunnen gedoogen, dat hunne kinderen ook maar iets, dat naar een aalmoes zweemt, ontvangen. Zij zouden zich in hun eer gekwetst gevoelen, maar ook aan den smaad van familie en kennissen bloot staan, indieo zij hunne kinderen lieten deel nemen aan een vacantiekolouie, waarvan de kosten door de liefdadigheid worden bestreden. Maar ze missen de middelen om voor eigen rekeuing den kleinen het heilzame genot te gunnen. Waaraan is dus dringend behoefte Aan vacantiekolonies, welke zoo bestuurd worden, dat ze heel weinig kosten, maar waarbij dan ook de ouders der kinderen zelf alle onkosten betalen. Er zijn verschillende wijzen, waarop men hiertoe zou kunnen komen. In de eerste plaats ware het denkbaar - en wie de advertentiën in diverse dagbladen trouw leest, merkt, dat het daar ook wel heengaat dat er ondernemers van vacan tiekolonies ontstonden, mensehen die er des zomers hun werk van maakten, eeu betrek kelijk groot aantal kinderen logies en aange name bezigheid te verschaffen bij de zee of iu een bosctirijke streek. Dit middel beeft één ernstig bezwaar. Zoodra deze methode van geld-verdienen in zwang komt, zullen er allerhande lui opduiken, die denken er een llink slaatje uit te kunnen slaan, de kinderen slecht verzorgen (vooral op het punt van eten), en zoo ook de goedeu m miscrediet brengen. De gevolgen hiervan zullen zeer ernstig zijn, want juist in de klassen welke wij hier bedoelen, komt men er heel moeilijk toe de kinderen aan vreemde zorg over te laten, als men er niet volkomen zeker van is, dat die uiets, absoluut niets te wenschen laat. De tweede methode is, dat bepzalde ver- eenigingen of instellingen de zorg voor der gelijke vacantiekolonies op zich nemen en d« ouders der deelnemers eenvoudig den kosten- den prijs laten betalen. Theoretisch is hier niets tegen, maar in de practyk zal men zien, dat de ouders er toch een soort van liefda digheid in meeneu te bespeuren en er daar- bad. Zij glimlachte en haar wangen begonnen te gloeien. Fedor had zijn moeder inooten beloven, dat hij de, Ferrari'» niet meer zou bezoeken. Ofschoon by zich bereid had verklaard, zich naar haar wenaohen te achikken, hield prinses Anna hem toch in het oog. In de eerste dagen miste Fedor den omgang met Augelina zeer, want sedert het heengaan van 8ul- kowsky en de vlucht van Olga was het in het slot zeer stil geworden. Zwaarder dan ooit drukte hem de verveling waaraan I ij voortdurend leed, daar hy met zorg alle ernstige bezigheid vermeed. Langzamer hand verbleekte Angelina's beeld echter in zijn hart de weinige hartstocht die in hem gloorde, en die door Angeliua tot een vlammetje was aangeblazen, verdoolde weder en nauwelyks waren drie weken verloopen, sedert zyu laatste bezoek aan de herberg van den Italiaan, of hy dacht san Augelina met geen warmer gevoel dan aan alle andere dames, die hem, „den mooien Fedja", het hof hadden gemaakt en nog maakten. Priu-es Olga had er in Stille vast op gerekend, dal Olga zelf uog een poging zou doen om den moederlijken zegen te verkrijgen op haar huwelijk met Cze-nischew, nadat deze tevergeefs daarvoor bjj baar had aangeklopt. „Laat haar maar komen! Ik zal haar de huwelijks plannen aeblv slot eu grendel doen vergeten," dacht zij, en glimlachte daarbij boosaardig. Pauses Anna loerde op haar „ontaarde" dochter als een spin op een vliegie. Maar de eene dag na de andere verliep, zonder Jat Olga verscheen, zonder dat er een brief van haar kwani, waarin zjj vergif fenis vroeg en de prinses was voorldureud in zoo'n prikkel! are stemming, dat bebalve Warwara geen bediende in baar nabijheid durfde komen. „Neem je in acht, de draak spuwt weer vuur", duisterde ue eeu den ander toe. Eu h'iu vrees was gegrond, want zelfs Warwara, sedert jaren de ver trouwde der prinses, werd op sekeren dag een vaas om liever niet aan meedoen. Want juist in rie klussen die wij bedoelen, is men zeer bevreesd, ook maar den schijn op zich te laden, een aalmoes, in welken vorm dan ook, te aanvaarden. De derde weg eindelijk om tot vacantie kolonies voor de genoemde categorieën van de bedoelde ambtenaars, onderwijzers enz. te komen, iscoöperatieve samen werking. Dat lykt ons de meest practische weg, die ook de grootst mogelijke kans op succes biedt. Laat eenige menschen, die kinderen heb ben, welke voor een goedkoop zomerverblijf in aanmerking komen, voor gezamelyke re kening de kleinen niet elkaar uitzenden, onder leiding vau een in hun kring bekend per- soou, die al of niet gesalarieerd wordt. Dan is net vraagstuk immers opgelost. Op die wijze verschaft inen den kinderen zoo goed koop mogelijk datgene, wat hun zoo onuit sprekelijk goeddoet, men houdt ze terug van al het kwaad, waartoe vacantin-verveling in een stad leidt, en men vermijdt zoowei het gevaar voor slechte verzorging, als den schijn te genieten van philanthropic. Deze oplossing der kwestie heelt nog eeu voordeel. Het is niet noodig, dat men liet geheele bedrag voor het uitstapje ineens betaalt. Laat men in het begin van den win ter, in het einde van den zomer desnoods, beginnen een coöperatie te vormen en we kelijks of maandelijks een klein bedrag te conti'ibueeren. Dan heeft men, als de tyd voor het uitzenden der kolonie daar is, on gemerkt een voldoend bedrag vergaard. Men kan dit verzamelen van vacantiekolonie-geld ook tide n plaats hebben door de kinderen zeiven, die dan natuurlijk een niet al te ge ring zakgeld moeten hebben, üp die wijze kweekt men de spaarzaamheid aan, want niets is daartoe een zoo sterke prikkel, als dat de kinderen een rechtstreekse!), tastbaar resultaat van hun sparen zien. Voor een coöperatief uitgezonden vacan tiekolouie, waarhij de kosten ineens worden betaald, die dus nog dezen zomer uittrekt, is het al veel te laat in den tyd. Zoo iets behoeft een uitgebreide voorbereiding. Maar, indien er menschen zijn, die iets voelen voor het idee van een vacantiekolo- nie, waarvoor het geld langzaam wordt bij- eengebracut, dan is het voor hen thans de juiste tijd om elkander op te zoeken en voorloopige besprekingen te houden. S. Op den dag van Olga's huwelijk kreeg priemen Anna eon aanval van volslagen razernij eu den vol genden dag was het nog erger, toen het jonge paar met weinige woorden haar kennis gaf van hun hu welijk. Zij woedde uren lang als een furie, schreeuwde, verscheurde eu verbrijzelde alles wat haar voor de hand kwam en bracht haar omgeving in nog groo ter verschrikking dan anders. Eindelijk zonk zij uitgeput neer eu werd zy door Warwara te bed gebracht, waar zy weldra in eeu onrustigen slaap viel. Na de ontvangst van den brief bleef Fedor stil in zijn kamer, tot het in de vertrekken vau zya moeder rustig was geworden. Toen sloop hjj naar buiten, gelastte zjjn paard te zadelen en reed weg zonder eenig doel voor oogen te hebben. Hel was een mooie dag, de hemel vertoonde geen wolkje en uit de groen geworden bootueo en strui ken klonk het vroolijtc gekwinkeleer der vogels. „Waar -al ik heen ryden?" dacht Fedor, nadat hjj een poos over velden en weiden was voorlge- draafd. „Zou ik ergeus een bezoek gaan brengen?" Hij herinnerde zich, dat hij in langen tjjd Siwo- linsky niet had gezien en hjj besloot hum op te zoe ken. Als gewoonljjk lanterfantte Jeflm voor bet huis van zijn heer. „Is je heer te spreken?" vroeg Barialinsky den opposeer, en toen hy ten antwoord kreeg, dat étwo- liueky naar Eydkunen was gereden, sloeg hy ook deu weg daarheeu in, hopend hem daar wel ergens te zullen vinden. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1907 | | pagina 1