Dinsdag 20
Augustus 1907.
ANGELINA.
No, 7390
56e jaargang.
Reis exemplaren.
Beleefd verzoek
Terugkeer
Feuilleton,
FIRMA A. H VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden fi.
franco per post f 1.15. Advertentiën 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Legale,
oflicieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Reolames 15 regels 1.25; elke regel
meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
BUREAU
KORTEGRACHT9
Telephoon 19.
Aan onze abonné's die tijdelijk elders,
hetzij binnen- oi buitenlands, vertoeven, wordt
op aanvrage en met duidel ijke opgave
van adres, de courant eiken verschijndag tegen
vergoeding van het porto toegezonden.
Ook niet-geabonneerden kunnen op de
zelfde wijze de geregelde toezending van de
„Amersfoortsche Courant"tijdens hun uitste-
digbeid zich verzekeren.
aan hen, die uitstedig waren
en zich de „Amersfoortsche
Courant" lieten nazenden, ons
bericht te geven van hun
opdat de courant weder ge
regeld te hunnen luiize kan
worden bezorgd.
KENNISGEVING.
De BURGEMEESTER der Gemeente AMERS
FOORT
brengt, ter voldoening aan de aanschrijving van
den Commissaris der Koningin in de provincie
Utrecht, d.d. 15 Augustus 1907, -Ie Atdeeling, no.
4226/3114, ter kennis van belanghebbenden, dat in
de Gemeenten Maarssen, Westbroek en Loosdrecht
gevallen van MOND- en KLAUWZEER zijn voor
gekomen.
Amersfoort, 19 Augustus 1907.
De Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
Laat maar niet te laat.
Als zoo de Zaterdagavond gekomen is en
men op een redactiebureau alle papieren,
die er zoo in den loop van de week ontvangen
en beschreven zijn, regelt, dan wil het nog
wel gebeuren, dat je ze soms uog eens
vluchtig doorkijkt, zelfs ook die, welke door
je zelf >bepotlood of bepend" werden.
Eu zoo gebeurde bet gepasseerden Zater-
In de eerste dagen van Mei werd Ozernischew op
Polenka's landgoed in alle stilte met Olga in het
buwelijic verbonden. De weinige gasten waren allen
tevens trouwgetuigen. Onder heu was ook Stwo-
linsky.
Gedurende bet souper had hij lijn plaats naast
Polenka en hij werd door haar overladen met aller
lei kleine beleefdheden.
„Het moet mij gelukken, hem weer te verzoenen,"
dacht zy en daarom deed zij haar best zoo aange
naam mogelijk te wezen doch hoo vriendelijker zy
was, dos te ernstiger eu stiller werd hy.
Dat was om wanhopig te worden. Zij had moeite
om haar gemoedstoestand voor de aanwezigen ver
borgen te houden.
Nadat men van tafel was opgestaan, gebruikte
men in d« eenvoudige, smaakvol ingerichte huis
kamer nog een kop thee en toen vertrok hetjenge
paar.
„Ik breng het geluk naar ons huis," dacht Proehor,
toen Olga in het rijtuig stapte en hij haar van
vreugde stralend gelaat zag. „Komaan, inyc beest
jes," zeide hy tot de paarden, die voor het rijtuig
stonden te dommelen, „vooruit! Doet je plicht!
De zweep klapte en als opgeschrikte vogels vlogen
de paarden voort.
Polenka zag het rijtuig een poos na. Toen zij zich
omkeerde en in huis wilde gaan, zag zjj Stwolinsky,
geheel gereed o;oi te vertrekken, achter zich staan.
.Wat? Wilt gp nu al weg?" vroeg z(j.
dag ook, dat we, onze aauteekeningen van
de tram-vergadering (op 13 Augustus j.l.
gehouden) rangschikkende, op 't laatste
blaadje onderaan een notitie, voor ons zelt
gemaakt, vonden, die we tot ons leedwezen
bij het uitwerken van ons verslag, geheel
over het hoofd gezien hebben.
't Waren maar een paar woorden»dan-
keu aan den initiatiefnemer" maar we
herinnerd en ons plotseling, wat we, nadat de
vergadering gesloten was, ons voornamen, n.l.
om bij ons verslag een woord van waardee-
ring te voegen aan den heer M. de Pool,
alhier.
Hij toch was het, die de koe bij de horens
pakte, die, toen het scheen ie dreigen, dat
de tram ook weldra »tot de dingen, die (te
Amersfoort) geweest zijn", zoude gaan be-
hooren, in de bladen de ingezetenen opriep
om ten minste eens samen te komen en de
zaak gezamenlijk onder de oogen te zien.
Wat er op die vergadering besloten werd,
welke resultaten een en ander had, weten
we kort saamgevat, het voortbestaan van
de tram is voorloopig tenminste verzekerd,
zoodat de heer De Pool dus satisfactie heeft
van zijn initiatief.
We gelooven dan ook, dat we hem ook
namens vele ingezetenen, dank mogeu zeggen,
dat hij don steen, of juister de tram weer
aan het rollen beeft gebracht.
Vacantiekolonies voor
den Middenstand.
Veel buide verdient het streven van hen,
die de kinderen van on- en minvermogenden
in de gelegenheid stellen des zoiners meete
gaan met een vncantiekolonie en zoo gedurende
enkele weken te profiteeren van den heil-
brengenden invloed van licht en lucht, dien
zij zoozeer behoeven. De maatschappij is hun
dank verschuldigd voor al wat ze doen ten
bate van «en deel barer leden-in-spe.
Heel gelukkig is het, dat de meergegoeden,
de patriciërs en de bestbedeelden der midden
klasse 's zomers op hun reis of reisje de
kinderen medenemen, zoodat die ook eens in
de gelegenheid komen volop frissche lucht
te happen en natuurlijk te leven in de natuur.
Maar het is bedroevend, dat tusschen die
ori-en minvermogenden en meergegoeden, de
kinderen van een groote volksklasse als minst
bedeelden achterblijven. Dat zijn de jongens
en meisjes, wier ouders te recht geen
cent van een ander zouden willen aannemen
Hy knikte on reikte haar tot afscheid de hand.
„Waar is je rijtuig dan?"
„Ik houd alleen een rijpaard," antwoordde hij
zonder haar aan te zien.
„Als ik grooter was, zou ik je wel dwingen, my
aan te zien," dacht zij misnoegddoch luid vroeg
zy„Hoe ben je dan hier gekomen
„In een droschke en dom genoeg, heb ik den
koetsier niet gezegd, dat hij mij weer moest komen
halen."
„Natuurlijk mag je den weg naar de stad niet te
voet atieggen", verklaarde zij. „Ik zal dadelijk laten
inspannen."
Nu eerst bemerkte zy, dat hy haar hand nog in
de zyne hield en wel zóo vast, dat de vingers haar
py'n begonnen te doen.
Zjj kleurde en bij het onzekere licht vau de lan
taarn, die boven hun hoofden brauddc, zag zij, dat
zijn oog het hare zocht, en nu schoot het bloed haar
nog meer naar de wangen.
Nauwelijks wetend w%t hy zeide, stamelde zjj
„Peter... neen... stellig niet...je mag niet heen
gaan. Ik zal.wel zorgen, dat je goed en wel
thuis komt.Wacht slechts een oogepblik.Wil
je?"
Snel trok zjj haar hand uit de zijne, liep vlug de
plaats op eir gelastte in te spannen.
Onmiddellijk keerde zij naar de deur terug, doch
Peter stond daar niet meer. Zy zocht overal in huis,
maar vond hem nergensthans begreep zydat hij
de terugreis bad aangenomen en goboc. den koet
sier de paarden weer op stal te brengen.
,.Hij wil niets van my aannemen," dacht zjj, ter-
wij! zij haar overige gasten uitgeleide deed tot aan
het rijtuig„zelfs den geriugsten liefdedienst wijst
hjj af. Waarom vcraoht bjj mij zoo 1"
De rijtuigen rolden weg. Polenka stond ouder de
lantaarn eu keek ze na. Daar kwam haar plotseling
in de gedachten, hoe vast Peter baar hand in de
zijne geklemd eu hoe wurm zijn blik op haar gerust
um hunne kinderen te laten uitgaan, maar
toch ook de middelen missen om, zooals de
bestbedeelden dat doen, een reisje te maken,
waarop de kleinen mee kunnen, of ze onder
hoede van een vertrouwd persoon alleen in
de vrije natuur te zenden.
Onder die arbeiders welke een vrij hoog
loon verdienen, meesterknechts e.d., onder
wijzers en andere ambtenaren met matig
inkomen, is een groote meerderheid, die niet
willen en ook oiet kunnen gedoogen, dat
hunne kinderen ook maar iets, dat naar een
aalmoes zweemt, ontvangen. Zij zouden zich
in hun eer gekwetst gevoelen, maar ook aan
den smaad van familie en kennissen bloot
staan, indieo zij hunne kinderen lieten deel
nemen aan een vacantiekolouie, waarvan de
kosten door de liefdadigheid worden bestreden.
Maar ze missen de middelen om voor eigen
rekeuing den kleinen het heilzame genot te
gunnen.
Waaraan is dus dringend behoefte
Aan vacantiekolonies, welke zoo bestuurd
worden, dat ze heel weinig kosten, maar
waarbij dan ook de ouders der kinderen zelf
alle onkosten betalen.
Er zijn verschillende wijzen, waarop men
hiertoe zou kunnen komen.
In de eerste plaats ware het denkbaar -
en wie de advertentiën in diverse dagbladen
trouw leest, merkt, dat het daar ook wel
heengaat dat er ondernemers van vacan
tiekolonies ontstonden, mensehen die er des
zomers hun werk van maakten, eeu betrek
kelijk groot aantal kinderen logies en aange
name bezigheid te verschaffen bij de zee of iu
een bosctirijke streek. Dit middel beeft één
ernstig bezwaar. Zoodra deze methode van
geld-verdienen in zwang komt, zullen er
allerhande lui opduiken, die denken er een
llink slaatje uit te kunnen slaan, de kinderen
slecht verzorgen (vooral op het punt van
eten), en zoo ook de goedeu m miscrediet
brengen. De gevolgen hiervan zullen zeer
ernstig zijn, want juist in de klassen welke
wij hier bedoelen, komt men er heel moeilijk
toe de kinderen aan vreemde zorg over te
laten, als men er niet volkomen zeker van
is, dat die uiets, absoluut niets te wenschen
laat.
De tweede methode is, dat bepzalde ver-
eenigingen of instellingen de zorg voor der
gelijke vacantiekolonies op zich nemen en d«
ouders der deelnemers eenvoudig den kosten-
den prijs laten betalen. Theoretisch is hier
niets tegen, maar in de practyk zal men zien,
dat de ouders er toch een soort van liefda
digheid in meeneu te bespeuren en er daar-
bad.
Zij glimlachte en haar wangen begonnen te gloeien.
Fedor had zijn moeder inooten beloven, dat hij de,
Ferrari'» niet meer zou bezoeken. Ofschoon by zich
bereid had verklaard, zich naar haar wenaohen te
achikken, hield prinses Anna hem toch in het oog.
In de eerste dagen miste Fedor den omgang met
Augelina zeer, want sedert het heengaan van 8ul-
kowsky en de vlucht van Olga was het in het slot
zeer stil geworden. Zwaarder dan ooit drukte hem
de verveling waaraan I ij voortdurend leed, daar hy
met zorg alle ernstige bezigheid vermeed. Langzamer
hand verbleekte Angelina's beeld echter in zijn hart
de weinige hartstocht die in hem gloorde, en die
door Angeliua tot een vlammetje was aangeblazen,
verdoolde weder en nauwelyks waren drie weken
verloopen, sedert zyu laatste bezoek aan de herberg
van den Italiaan, of hy dacht san Augelina met
geen warmer gevoel dan aan alle andere dames, die
hem, „den mooien Fedja", het hof hadden gemaakt
en nog maakten.
Priu-es Olga had er in Stille vast op gerekend,
dal Olga zelf uog een poging zou doen om den
moederlijken zegen te verkrijgen op haar huwelijk
met Cze-nischew, nadat deze tevergeefs daarvoor bjj
baar had aangeklopt.
„Laat haar maar komen! Ik zal haar de huwelijks
plannen aeblv slot eu grendel doen vergeten," dacht
zij, en glimlachte daarbij boosaardig.
Pauses Anna loerde op haar „ontaarde" dochter
als een spin op een vliegie. Maar de eene dag na
de andere verliep, zonder Jat Olga verscheen, zonder
dat er een brief van haar kwani, waarin zjj vergif
fenis vroeg en de prinses was voorldureud in zoo'n
prikkel! are stemming, dat bebalve Warwara geen
bediende in baar nabijheid durfde komen.
„Neem je in acht, de draak spuwt weer vuur",
duisterde ue eeu den ander toe. Eu h'iu vrees was
gegrond, want zelfs Warwara, sedert jaren de ver
trouwde der prinses, werd op sekeren dag een vaas
om liever niet aan meedoen. Want juist in
rie klussen die wij bedoelen, is men zeer
bevreesd, ook maar den schijn op zich te
laden, een aalmoes, in welken vorm dan ook,
te aanvaarden.
De derde weg eindelijk om tot vacantie
kolonies voor de genoemde categorieën van
de bedoelde ambtenaars, onderwijzers
enz. te komen, iscoöperatieve samen
werking. Dat lykt ons de meest practische
weg, die ook de grootst mogelijke kans op
succes biedt.
Laat eenige menschen, die kinderen heb
ben, welke voor een goedkoop zomerverblijf
in aanmerking komen, voor gezamelyke re
kening de kleinen niet elkaar uitzenden, onder
leiding vau een in hun kring bekend per-
soou, die al of niet gesalarieerd wordt. Dan
is net vraagstuk immers opgelost. Op die
wijze verschaft inen den kinderen zoo goed
koop mogelijk datgene, wat hun zoo onuit
sprekelijk goeddoet, men houdt ze terug
van al het kwaad, waartoe vacantin-verveling
in een stad leidt, en men vermijdt zoowei
het gevaar voor slechte verzorging, als den
schijn te genieten van philanthropic.
Deze oplossing der kwestie heelt nog eeu
voordeel. Het is niet noodig, dat men liet
geheele bedrag voor het uitstapje ineens
betaalt. Laat men in het begin van den win
ter, in het einde van den zomer desnoods,
beginnen een coöperatie te vormen en we
kelijks of maandelijks een klein bedrag te
conti'ibueeren. Dan heeft men, als de tyd
voor het uitzenden der kolonie daar is, on
gemerkt een voldoend bedrag vergaard. Men
kan dit verzamelen van vacantiekolonie-geld
ook tide n plaats hebben door de kinderen
zeiven, die dan natuurlijk een niet al te ge
ring zakgeld moeten hebben, üp die wijze
kweekt men de spaarzaamheid aan, want
niets is daartoe een zoo sterke prikkel, als
dat de kinderen een rechtstreekse!), tastbaar
resultaat van hun sparen zien.
Voor een coöperatief uitgezonden vacan
tiekolouie, waarhij de kosten ineens worden
betaald, die dus nog dezen zomer uittrekt,
is het al veel te laat in den tyd. Zoo iets
behoeft een uitgebreide voorbereiding.
Maar, indien er menschen zijn, die iets
voelen voor het idee van een vacantiekolo-
nie, waarvoor het geld langzaam wordt bij-
eengebracut, dan is het voor hen thans de
juiste tijd om elkander op te zoeken en
voorloopige besprekingen te houden.
S.
Op den dag van Olga's huwelijk kreeg priemen
Anna eon aanval van volslagen razernij eu den vol
genden dag was het nog erger, toen het jonge paar
met weinige woorden haar kennis gaf van hun hu
welijk.
Zij woedde uren lang als een furie, schreeuwde,
verscheurde eu verbrijzelde alles wat haar voor de
hand kwam en bracht haar omgeving in nog groo
ter verschrikking dan anders.
Eindelijk zonk zij uitgeput neer eu werd zy door
Warwara te bed gebracht, waar zy weldra in eeu
onrustigen slaap viel.
Na de ontvangst van den brief bleef Fedor stil
in zijn kamer, tot het in de vertrekken vau zya
moeder rustig was geworden. Toen sloop hjj naar
buiten, gelastte zjjn paard te zadelen en reed weg
zonder eenig doel voor oogen te hebben.
Hel was een mooie dag, de hemel vertoonde geen
wolkje en uit de groen geworden bootueo en strui
ken klonk het vroolijtc gekwinkeleer der vogels.
„Waar -al ik heen ryden?" dacht Fedor, nadat
hjj een poos over velden en weiden was voorlge-
draafd. „Zou ik ergeus een bezoek gaan brengen?"
Hij herinnerde zich, dat hij in langen tjjd Siwo-
linsky niet had gezien en hjj besloot hum op te zoe
ken.
Als gewoonljjk lanterfantte Jeflm voor bet huis
van zijn heer.
„Is je heer te spreken?" vroeg Barialinsky den
opposeer, en toen hy ten antwoord kreeg, dat étwo-
liueky naar Eydkunen was gereden, sloeg hy ook
deu weg daarheeu in, hopend hem daar wel ergens
te zullen vinden.
(Wordt vervolgd.)