Boterletters, Spoorbanket
Filiaal Langestraat54, hoek Krommestraat, Amersfoort
50 cent per pond.
gegarandeerd met enkel zuivere Natuurboter gebakken,
Speculaas 271|3 en 35 ets. Borstplaat 32!|2 ets. Fondantguldens 31\ ets. per pond.
Alle artikelen zijn gegarandeerd van prima kwaliteit grondstoffen vervaardigd.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
-.«axaitsïjssb.
DE HUISHOUDGIDS
gegarandeerd
onschadëlyk
.geenwtyven-B mm U U geen boenen
Henkei's Bleek-Soda
Feuilleton.
THEA.
JAMIN
ZUID-HOLLANDSCHE STOOMFABRIEK
C.roote, middel en kleine SUIKERBEESTEN, 32'|a cents per pond.
Ruime keuzo in CHOCOLADELETTERS, HARTEN, FIGUREN en alle St. NICOLAAS-ARTIKELEN.
(69 Filialen in Nederland).
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
He goederen trorden te Amersfoort 'i Ef oensd gs
franco gehaaid en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden
Aan oude en jongi mannen
ÉTaSVÏBB."
1>® kroor.fi*
r«l*n TM itm
lïrrtirtr m
W i«Ut| MUf UfUli
Edturd X«ndt, fcimitvafe
ouder Ream-lie van mejuffrouw N. CA RIOT, Leeraros in Kokon en Voedingsleer,
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefiintnniers gratis en franco verkrijgi);:?!1 bij iederen Boekhandelaar en
aan liet Bureau van tie »bE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT.
Rel nieuwste waschmiddel
volstrekt
zondergevaar
geen waschplank
geen boenen
geenchlOQC. geen waschplan
voor iedere methode passend
Uitsluitende fabrikanten, ook van de wereld-bekende
Henkei&Co, Dusseldorf.
Nu reeds voelde Josefine een heerlijk besef
van macht ovei zich komen. „Het moet zalig
zijti te heerBchen, en ik wil hier heerscben,
evengoed ids mijn broer J)ie gedachte nam
steeda vaster vor n by hanr aan.
Tot nu toe huil zij weinig in officierskringen
verkeerd, ten minste niet intiem genoeg om een
kijk te kunnen krijgen op de discipline, die in
het Duitsche leger nok onder de dames heerscht.
Het nieuwe, dut zij hier ontdekte, trok haar
aan. Plotseling veranderde zy van toon ;zy wilde
die majoorsvrouw nog meer ergeren. Én op
zoetsappigen toon zeide zij daarom„Rita, myn
lieve schoonzuster, heeft mij verteld, dat uw
huwelijk z«»o gelukkig is. Trouweng geen won
der, wanneer men zoo'n dochter heeft" haar
blik bleef even op Elsbeth rusten „en wanneer
men een man bezit, die, alu de uwe, debraufste
vun alle echtgenooten moet zijn. Ik zeg „moet",
want tot myn spijt ken ik hem nog ni t per
soonlijk. Zelf bon ik zoo onbeschrijfelijk geluk
kig geweest. Er gaat toch niets boven een ge
lukkig familieleven. En tochhoevelen verstoren
met eigen hand hun geluk Hoeveel huwelijken
gaan niet ten gronde omdat een der echtge
nooten xich niet weet te bedwingen, wanneer
bij of zij slecht g< luimd thuis komt, of door
dergelijke kleinigheden! En vooral: hoeveel
ellende veroorzaakt vauk de geheel ongegronde
ijverzucht, die volgei» het oude spreekwoord
met ijver zoekt wut leed kan veroorzakenAch
j8er cjjn wel zeer dwaze menschen op narde 1
Het doet me echter genoegen, ook eens een ge
lukkig gezin nis 't uwe te leeren kennen".
Mevrouw Von Rockhauscn was onder deze
woorden afwisselend groen en geei geworden.
Had mevrouw Von Ekern haar leven gelukkig
genoemd Dat was bij baar edele natuur veel
waarschijnlijker, dan dat zij deze giftslang
een anderen naam verdiende Josefine niet in
haar oog dadelijk de volle waarheid had
gezegdmaar iets moest er toch achter deze
woorden zittenzij klonken te hartelijk om
werkelijk uit 't hart te komen.
Wat had mevrouw Josefine t6 maken met
hoar huwelijksleven? Was het niet treurig
genoeg, dat het zoo ongelukkig was? Wat gaf
haar het recht, op zulk een toon er over te
spreken Hoe kon de ander welen, of zij reden
tot ijverzucht had, of niet?
Tevergeefsch trachtte zij een antwoord te
vinden. Alles wat zij zeggen wilde, vervluch
tigde door bet glimlachje waarmee Josefine
haar aankeek en vooral door den loorenden
blik van haar oogen.
Mevrouw Von Rockhausen voelde zich wer
kelijk een flauwte nabij. Niet alleen, dat Thea
Gillberg die domme gans alleen om baar
uiterlyk werd voorgetrokken op een manier,
wuarvoor zij geen woorden kon vinden, maar
zij, in ieder geval toch de vrouw van majoor
Von Rockhausen moest zich thans dit laten
zeggen door een „burger" vrouw en nog wel door
iemand, die haar een uur geleden totaal vreemd
waszij moest zich laten zeggen, dat zy hatfr
huwelijk lichtzinnig vernietigde I
Het liefst ware zij opgesprongen en had zij
I ostentatief met baar dochter bet vertrek ver-
laten
I Maar aan die andere toonen, dat zij de
woorden als op haar zelf doelend opvntte?
I Liever sterven
Duur schoot haar op het laatste oogeublik
Pen reddende gedachte te hinnen. De wraak
was zoet
„U hebt gelijk, mevrouw", zeide zy, „mijn
huwelijk is zoo gelukkig als weinige in de stad.
Tk geef u volkomen gelijk, dat velen op werke
lijk onverantwoordelijke wijze met bun geluk
spélenmen behoeft niet eens ver te gaan om
daarvan voorbeelden te vinden" en als toevallig
gleed haar blik langs mevrouw Thea.
Hoe? Die kleine, mooie mevrouw Thea zou
niet gelukkig getrouwd zijn? wilde Josefine
vragen. Wat zij daar hoorde, interesseerde har
bijzondermaar zij hield de vraag nog juist
bijtijds in. Zij haa nu eenmaal partij gekozen
voor Thea en dus mocht ze niet naar haar
vijanden luisteren. En wat zij weten wilde, kon
zij ook bost van iemand anders te hooren
krijgen.
In haar volle ongenaakbaarheid richtte zij
zich op
„Ik ben niet nieuwsgierig, mevrouw Von
RockhausenEn wanneer hier of daar iets is
zooiils 't niet behoort te zijn, dan moeten man
en vrouw dat maar onder elkaar uitmaken.
Kleiue verschillen komen overal voor. Overigens
weet ik niet, wie 11 op 't oog heeft, en ik
wensch dit ook niet to weten, want dan voelt
men zich zoo licht geroepen, als vredestichtster
op te treden on dal is juist het verkeerdste,
wat men doen kan. Hoe mi'oder men zich mot
het huwelijksleven van anderen bemoeit, des te
beter. Vindt u ook niet?"
De andere beet zich haar lippen bijna tot
bloeden en dacht voor de tweede maal over
een antwoord namaar nog vóór zij dit gevon
den had, stond Josefine op en liet zij haar een
voudig zitten.
De groene oogen van mevrouw Von Rock
hausen schoten g ftigo pijlen en om do maat
vol te meten plotseling kwam mevrouw Thea
naast haar zitten on begon op haar gewone on
gekunstelde wijze met haar te babbelen. De
vrede tusschen hen beiden was immers weer ge
sloten en nadat Thea de verlangde satisfactie
had ontvangen, dreef haar rechtvaardigheids
gevoel er haar toe, thans dubbel vriendelijk en
oorkomend te zijn niet omdat zij de jongste
wns dat vormde voor haar geen reden
maar omdat zij volkomen begreep, dat de gang
voor hanr naar de vrouw van den kolonel me
vrouw Von Rockhauzen niet gemukkelyk ge
vallen moest zijn.
Het was een waar geluk, dat de gastvrouw
spoedig het toeken gal' om op te staan 1 Het
was gedaan met de zelfbeheorsching van mevrouw
Von Rockhausen. Zy moest in do vrije lucht;
hier hield zy het niet meer uitnauwelijks kon
zij nog op haar boenen slaan. Wat zij heden
nan vernedering had ondergaan, was te veel
voor haar I Maar Thea zou er voor boeten, want
die droeg, zij 't ook indirect, van alles de schuld.
Die zou nog eens aan haar voeten kruipen en
om genade smeeken die droeg het hoofd nu
al zóo hoog, alsof zij de vrouw van een majoor
wns en ze was toch nog maar een doodge
woon luitenantsvrouwtjeKr werd nu al zooveel
over haar huwt-lük gemompeld. Zij zou voortaan
nog duizendmaal scherper opletten dan anders
en ook probeeren do hoeren, die er als vriend
aan hui» kwamen, uit te hooron. Zy zou wel
iets vindon.
In dezen zin sprak zij ook tegen
zooilra zij samen alleen op straat waren.
Do andere dames waren in de wolken over
Josefine's lieftalligheidieder had een vriende
lijk woord van haar gekregen.
IJetooverend onbeschrijfelijk lief
geheel haar schoonzuster dat waren zoo
ongeveer dc uitroepen, die men te hooren kreeg.
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk. Fiim» A-H. vpn CLEEFF, Amersfoort.
