BLOOKER'S
CACAO,
Il
daalders
Frou <AÈ> Fr ou
Frou
W.F. A. Groenhuizen,
Instrumentmaker Langestraat 42, Amersfoort,
de prijs is laag,
de cacao is best,
de verpakking is eenvoudig.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
FLERITE
THEE
C. van mm
De namaking is vleiend.
De namaking is gevaarlijk.
KOOPEltS DEH PIXKPILLEX
DE HUISHOUDGIDS
Feuilleton.
THEA.
RRTLUEA en PINCE-NEZ in Goud, Doublé, Zilver en Nikkel.
BAROMETERS, alle soorten' THERMOMETERS
—r V"
PRIMA kwaliteit SCHAREN, M ESSE N_ en bij behoorende zaken.
Eigen reparatie- en slypinricliting.
IIII i|,|;\ worden geleverd op voorschrift van H.H. doctoren.
SEE# ZEIST. *13=—
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZFN
De goederen norden te Amersfoort 's M oensdwgs
franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS woidt op aanvrage franco toegezonden
Oiidhei<lliundft( iUiiscuiiii Is
dagrlijks Ie btzlcliilgfii
«oor iiiel'lede» IO cent.
Kosteloos des Dinsdags van 10 tot
2 en van P/s tot 8 uur.
M, Raienswaay Zonen
Gotunchkm,
verkrijgbaar bij
Langestraat 18,
AMERSFOORT.
SSSSSiiE"''ÓS bestanddeel*»
"'^Indien^liet'nrodiict van don namaker eeuigo waarde had, zou hetzelve onder
zijn eigen naain verkocht worden en men zou zicli met bedienen om het te doen
koopen onder den goeden naam van een goed bekend merk.
Vertrouw II niet aan de middelen die aanbevolen worden, teneinde dezelfde
ziekten te genezen als de Pink Pillen, want deze laalsten alleen hebben hunne
I bewijzen geleverd.
[MEM BOOTST WMMMEM* KA WAT SLECHT MS
eischt op het etiket het hierbovonstaand merkblauwe aldruk op rosekleurig
Danier Bovendien bevindt er zich op iodere doos een smal bandje papier, dat
dwars over het rosekleurig omhulsel geplakt is en voorzien is van de vermelding
Priis 1175 per doos, i'9 per (i donzen. Lenig depothouder voor Nederland:
SNABIL1K, Steiger 27, Rotterdam. Voor de gebruiksaanwijzing raadplege men
de ingeslotene Hollandsche circulaire".
Verder geve men acht dat de eclite Pink Pillen bij geen andere personen te
verkrijgen ziin dan die onder do artikels als depothouder zijn aangegeven.
Zoo -'ij twijfelt bestelt ze alsdan rechtstreeks aan den heer SNABILIE,
Hoofdd. mothouder voor Nederland, 27 Steiger, Rotterdam.
De namaaksels hebben nooit iemand genezen. De echte Pink Pillen genezen:
bloedarmoede, bleekzucht, neurasthenie, algemeene zwakte, maagziekten, rheumatiek.
Ook echt verkrijgbaar bij A. van pf. WEG, drogist, Langestraat 23 en J. van den
HOOFF, drogistLangestraat lo7 te Amersfoort en verder bij verschillende
apothekers en alle goede drogisten.
011de Redactie van mejuffrouw N. CAR10T, Leerares in Koken en Voedingsleer,
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis'en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT.
Mevrouw s*ce</s de Echte
va rvjdit Mmerk voorzien
Biscuitfabriek v de Lindeboom"
Firma Wed. B.van Doesburg M
de Echte
Vraagt ook onze fljngekruide BOTERSPECULAAS
en overheerlijk ZANDGEBAK merk „Boterroulettes".
Ook verkrijgbaar in luxe-verpakking.
46).
Hoe goed Thea's woorden ook gemeend waren,
zij hadden juist een tegenovergestelde uitwer
king.
»Ik behandel je precies zooals ik het in je
eigen belang en voor ons samenleven noodig
acht. Ik heb geen lust, den heden dag aan je
voeten te zitten en je te emeekendoe dit, of
doe dut.' Dat wordt op den duur vervelend en
is voor een man vernederend. Je bent nog een
kind en je opvoeding zal je aan mij moeten
overlaten. Voor ditmaal heb je je wil om naar
mevrouw Von Ekern te gaan, nog eens door
gedreven".
„Dat was mijn wil niet," zeide zy met vaste
■tem, „maar wanneer Doermann zegt, dat ik er
heen moet gaan, dan doe ik het ook. Hij is
onze vriend hij meent het goed met ons beiden
en daarom zal ik zijn raad opvolgen. Of moeten
wij de briefschrijfster het genoegen gunnen, dat
B tweedracht tusschen ons heeft gesticht?
am Frits, geef my een kus en laat ons
aan tafel gaan".
Mn&r zijn woede over de deels ernstige, deels
«arOMtische wyze, waarop Doermann hem de
waarheid had gezegd, was nog niet bekoeld.
Hij vergaf het zijn vrouw niet zoo spoedig, dat
bij zich om harentwille en nog wel door een
jongeren collega - de les had laten lezen.
Daarom zei hij„Ik heb je ul gezegd, dat ik
geen eetlust heb. Eet uiaar alleen. Ik ga naar
mijn kamer."
En de deur hard uchter zich dicht slaand,
zooals zyn gewoonte was. wanneer bij uit zijn
humeur was, verliet hij het vertrek.
liet scheen wel, alsof het kamermeisje hierop
slechtB gewacht had, want nog vóór Thea belde,
opende zij de deur:
„Mevrouw, hel is al tien minuten over vijven
kan er opgedaan worden?"
Thea streek zich met de hand over voorhoofd
en oogen, als wilde zij de herinnering aan hot
pas afgespeelde tooneel wegvagen.
„Is het al zóo laat, Bertha Doe dan maar
gauw op. En nog ietsmeneer is niet erg lekker
hij is naar zijn kamer gegaan om wat te rusten.
Misschien eet hij {slinks; laat Anna in ieder geval
wat bewaren."
„Goed, mevrouw."
En Bertha verdween, na echter eerst een blik
vol deelneming op haar mevrouw te hebben
geworpen.
„Dat moest mijn man zijn I dacht zij, terwijl
zij naar de keuken ging, dan zou ik hein eens
aan 't verstand brengen, hoe ik over hem denk.
Mevrouw is veel te goed voor hem. Nu maar,
hoor, als. mijn Jozef later probeert, zoo op te
spelen, dan zal hij er pleizicr van hebben."
En met welgevallen gleed haar blik langs
haar Btovige armen en honden.
Even daarna zat Thea aan tafel, voor 'l eerst
ofschoon haar rnan thuis was alleen, en
terwijl zij, ondanks de aansporing van Bertha,
die heel veel van haar mevrouw hield, de spij-
zen nauwelijks aanroerde, dacht zij telkens op
nieuw Doermann heeft gelijkhet zal niet
vei anderen tenzij ik voor een paar dagen naar
Kopenhagen ga.
Het was de volgende ochtend en mevrouw
Josefine had plan, vóór den lunch met het prach
tige, zonnige weer eerst nog een rijtoertje te
maken. Het was een heerlijke dag, zoodat het
een dubbel zalig gevoel was, zich au door zijn
niedemeusehen te laten bewonderen en benijden.
Zij had haar équipage nu al een veertien da
gen; een fraai span vossen. Ilnar voornaamste
genot was thans, uit rijden te gaan, voor de
verschillende winkels stil te houden en zich dan
de pakjes naar haar eigen rijtuig te laten bren
gen. lel kens opnieuw genoot zij, indien zij op
de vraag van den verkooper: „Waar kunnen
wij het gekochte bezorgen, mevrouw?" kon ant
woorden „Mijn rijtuig wacht buiten". De hui-
gingen en strijkages worden dan nog eens zoo
eerbiedig en men vloog nog harder dan anders,
om de deur voor haar open te houden.
„Het is niet voldoende, dat de menschen we
ten, dat men rijk is, men moet het hun onop
houdelijk onder den neus wrijven men moet
hun paard en rijtuig laten zien en dan zeggen
„Bekijk dat en bewonder het. Dat is mijn eigen
dom." Dan krijgen de menschen eerst het ware
respect voor je geld. Een spaarzaam mensch,
die zyn milioenea op de Bank heeft, beteekent
voorde wereld niet null'zooveel als een viveur
die geen cent zijn eigendom noemt, maar toch'
op gummibanden rijdt."
Josefine philosofeerde aldus op haar manier,
terwijl zij van den cenen winkel naar den an-
deren reed en duizenderlei prullen kocht, alleen
om in de winkels te kunnen zeggen: „Mijn rij
tuig wacht buiten".
In de eerste dagen ging Josefine altijd alleen
uit rijden. Dat deed zij met opzet. Den winke
liers moest eerst duidelijk gemaakt worden, dat
het rijtuig haar privaat eigendom was, dan
jnochl mevrouw Itita voor haar part later óok
van „mijn rijiuig" spreken men wist dan
toch, wie de ware eigenares was.
Mevrouw Von Ekern doorzag haar schoon
zuster volkomen, en daardoor was haar vreugde
over de eigen équipage spoedig in rook ver
vlogen. Wanneer Josefine liet inspannen, bleef
Itita bijna altijd thuis; zij vond er niet het
minste genoegen in, mee te mogen rijdenzij
was immers geer, klein kind, dat in de handjes
klapt, wanneer het zal worden meegenomen.
Daarbij kwam, dat zij het aan haar positie
verschuldigd achtte, door de buitenwereld als
mede-eigenares van de équipage beschouwd te
worden. Zij wilde niet, dat de voorbijgangers
zouden zeggen: „Daar rijdt mevrouw Von Ekern
in het rijtuig van haar schoonzuster".
Ook thans had zij weinig lust, gevolg te geven
aan Josefine's verzoek om haar te begeleid ni.
Zij haatte die gemeenschappelijke rij toertjes. Jose
fine nam er dan in het rijtuig zóo haar gemak
van, dat zijzelf stijf rechtop moest zitten. Zij
kwam zichzelf dan voor als een hofdame, die
haar Vorstin op een wandelritjo vergezelt, on
vaak verwonderde zij er zich over, dat Josefine
haar niet verzocht, achteruit te rijden.
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firm» A.M. van CLEEFF, Amersfoorl.
