Lotisico.
NED. CENTRALE BOTERMIJN,
Algemeene Maatschappij van
Levensverzekering en Lijfrente
FLEHITE
Tien duizend gulden.
G. H VAN DER SANDT Co.
ZWARTE STOFFEN,
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Feuilleton
De auto-diefstal.
Varkenmarkt 3, AMERSFOORT, Telefoon 116. j
Vanaf Dinsdas 9 Maart 1909 zal regelmatig eiken
DINSDAG en VRIJDAG, des morgens van 9 tot 12 uur,
verkrijgbaar zijn prima Roomboter onder Rijks-con
trole in hoeveelheden van minstens een halt
Kilogram, tegen billijken prijs.
DE DIRECTIE. I
te AJISIEBDAM,
Damrak 74.
Slldgelk. klj KonlnkUjk Seal,tul No.. 1880, No. 28.
«Ik Mr. J. VAN «OHKVICHAVCN.
F. A. A DAM A VAN OCHfLTIMA.
g O.Z. Mbio, PW!.
JAARPREMIE per f I00n. - wriekcrdkapitaal.
Ouder-
•2
iv ni het
met premie-
getorende:
Betaalbaar d
na ottflljden
de» teeltijd
«Cl
1 op
httgeheelt
*0
jaren.
15
leren.
CS
laren.
|a£
1 55
25
17 03
24 65
29|59
19i68
21
75
2>|46
19 56
27 26
88:61
23 18
26
46
32 16
22 95
80 67
86147
2S 01
33
45
42 37
'27 42
85 05
4188
85184
44
14
5950
45
8299
4020
4698
4666
61
b3
Oudheidkundig Museuui is
dagelijks Ie bezichtigen
voor nlel-leden «i lö cent.
KoBteoos des Dinsdags van 10 tot
12 en van P/s tot 8 uur.
Verzekert aan eiken Polishouder de
uitkeering vau
Elke Polishouder speelt mede in alle
trekkingen vau de Staatsloterij, dus
ook in die van Maandag a.s. Zulk een
Polis is te bekomen tegen betaling
van f 100in eens of, met eene kleine
verhooging, in maandelijkscheendrie-
maandelijksche termijnen van fl—
f5—; 110—; en f25— bij aen verte
genwoordiger
J. van de Lijke
Stationsstraat 29a.
N. V. MANUFACTURENHANDEL
OUDEGRACHT 3234, UtröCllt, TELEFOON 555,
berichten de ontvangst der nieuwe
BENEVENS
Stalen van stoffen op aanvraag.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wasschen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRUZFN
Ue t/oerieren teerden te y/ntersfoort 's M neusring*
franco gekaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco topgezonden
met geheel nieuwe Crank-bevestiging.
Bij 1). KAMPERMAN te Amersfoort, en ANT. van
BRUMMELEN te Barneveld.
„Daar hebben we 't nou
Het wns twee uur 's nachts en de drie ver
metele avonturiers zaten in de Avenue du Boie
de Boulogne allerheerlijkst vast.
Om hen heerschte een flinke, natte, vuile
Novembernacht met een leelijken mist.
De elegante equipages, die hun „volk" uit
de schouwburgen gehaald hadden, waien reeds
lang thuis en niemand bewoog zich meer in de
verlaten straat.
„Heb je ooit zoo'n ellendigen wagen gezien
vroeg een van de drie, die op zijn rug onder
den motor lag.
„Wat zou dat verwensebte ding schelen?"
zei een van de mannen, die een lantaarn in
de hand hield.
„We kunnen nog van geluk spreken, dat de
politie ona niet dadelijk den hals zit", bromde
de derde, die niets deed.
„Noem jij dat maar geluk", hoonden de twee
anderen, van wie de éen als een gek aan den
slinger begon te draaien, terwijl zijn makker
voorzichtig den carburator betastte.
De slinger antwoordde door verraderlijk ach
teruit te slaan, eu de ontsteking door heftig
te knetteren, wat voor de twee eersten aanlei
ding was on» hun schrik aan den derde te koe
len, die nog ateeds toeketk.
„Het was werkelijk niut de moeite waard,
Marius, veertien dagen laDg dat dure leergeld
voor jou te betalen in de werkplaats, als je ona
niet eens kant zeggen, waarom hij niet verder
rijdt", zei de eerste terwijl hij zich den arm
wreef, die een geduchten opstopper had gekre
gen van den slinger.
„Je kunt zeggen wat je wilt, ïroubet", ant
woordje de aangesprokene tamelijk uit zijn hu
meur, „ik heb meer voor de zaak gedaan dan
jullie. Als ik alleen maar aan al die nuttige
dingen denk, die met mij van daar naar huis
zijn gewandeld".
De derde gaf hem gelijk.
„Hij heeft gelijk, zoo waar als ik Loreyheet.
Je kunt niet alles weten en 't kan den besten
ohauffeur overkomen, dat hij niet meer verder
kan. Als de agentuur heusch goed wil gaan,
moeten wij er nog een hebben, die 't handwerk
goed verstaat".
En in de stilte der nacht begonnen de drie
over hun zaken te spreken, terwijl zij do auto
kalmpjes lieten staan.
De agentuur bestond uit een oude schuur,
waar alles op oen hoop bijeengegooid lag wat
uit fabrieken en werkplaatsen maar mee geno
men had kunnen worden. Ieder van de drie
firmanten had zijn eigen vakMarius, een heel
jonge kerel met een innemend uiterlijk, zocht
een plaats als de volontair in de werkplaatsen
en bestnurdeerde de plaatselijke gesteldheid vau
't terrein; Troubert, een ware Hercules, bod de
opdracht, ongenoode gasten, desnoods met ge
weld, op een afstand te houdenen Lorey, die
als een kat in 't donker kon kijken, liet dnu
behendig alles dat draagbaar en van waarde was
verdwijnen.
Het geroofde werd eerst naar de „agentuur"
gebracht, vanwaar het in stukken en brokken
verkocht werd aan kleine handelaars, die blij
waren voor prijzen te kunnen koopen, welke
iedere concurrentie onmogelijk maakten en dos
niet vroegen waar het gekochte vandaan kwa
Dat leverde 100 procent op, zonder onkos
ten.
Maar onlangs waren de firmanten op de ge
dachte gekomen, bun zaak uit te breiden, waar
toe zij besloten den handel in onderdeden uit
te breiden tot dien in heele automobielen.
Marius werd er op uitgezonden, te lecren
rijden; Troubert zorgde voor een rijbewijs dat
hij een haifdronkep en bewusteloos geranselden
kennis afoam6n Lorey kccht op kosten der
„firma" een mantel van geitenvet, waarin hij
er als echte chauffeur uitzag.
Maar ongelukkigerwijs had niemand aan een
„break-drown" gedacht en wat betreft hun eer
ste poging, zoo bracht bet voertuig, dat zij zoo
even uit den stal van den graaf Da St. GAlin
hadden gestolen, hen erg in de verlegenheid.
Ze hadden alles zoo mooi uitgedachtDe graaf
was op reis en een van hun vrienden, een kleine
wagenmaker, had beloofd de carrosserie binnen
achtenveertig uur te veranderen van een limou
sine in een touneau in heel andere kleur.
En nu zaten zij vast!
Troubert draaide weer aan den slinger, maar
nu voorzichtigerLorey had weer den lantaarn
in de hand genomen, bleef echter op eerbied-
waardigen afstand van het electriscbe contaot;
en Marius verdiepte zich opnieuw in allerlei
onzekere gissingen over den stilstand.
De auto stond als vastgenageld.
Maar wie plotseling opgeschrikt was, juist
nog op tijd om zijn wagen te zien verdwijnen
om den hoek der Rue Boissière, was Hector,
de kleine chauffeur van graaf De St. Gélin, die
in een dakkamertje van het grafelijk huis den
slaap des rechtvaardigen eu onscnuldigen sliep.
Zich aankleedan, naar beneneden hollen, de
deur van den stal opengebroken en wagenwijd
open
blik.
Maar wee! Hij kon slechts coustnteereu, dat
de vogels gevlogen waren.
Plotseling viel hem een troostrijke gedachte
inhet benzine reservoir was bijna heelemaai
leegde dieven konden dus niet ver komen
en als zij de reservekannen in den wagen niet
ontdekten, moesten ze bij gebrek aan benzine
heel gauw blyven steken.
Hector aarzelde geen oogenblik; hij volgde
de sporen, die de wielen in het straatslijk had
den acntergelaten, kwam over de Place Victor
Hugo tot in de Avenue du Bois en zag tot zijn
cnuitsprekelijke vreugde zijn limousine onbeweeg
lijk midden op straat Btaan. Dut was de eerste
hoofdzaak. Maar nu kwam de tweede: hoe 't
aan te leggen om zijn wagen terug te krijgen.
Politie was er nergens te zien't was doodstil
op straat.
Maar Hector was een handige knaap.
Zonder zich te haasten, wandelde hij naar de
drie heeren en zei zoo langs zijn neus weg:
„Zoo? Wil ie niet meer?"
„Neen", antwoordde er een
„L)at zie je", voegde een ander er aan toe.
Hector bekeek den toestand een paar oogen
blik ken zonder iets te zeggen, als iemand, die
met de heele zaak niets te doen heeft, maar wel
tyd genoeg heeft om eeus te zien hoe andereu
werken.
„Zul ik 'n beetje helpen vroeg hij eindelijk,
maar nog steeds als iemand, dieu 'l niet veel
kan schelen, als zijn aanbod afgeslagen wordt.
„Weet je 'r dan wat van
„Zeker! Ik ben tien maanden op 'n fabriek
geweest 1"
„Nou, vooruit dan maar", zei Troubert, „dan
kan je, als 't afgeloopen is, nog wat krijgen
6ok".
Hector overtuigdo zich eerst of de motor wer
kelijk uit gebrek aan benziuo niet werkte; toen
vroeg hij eenige technische bijzonderheden, uit
welker gebrekkige beantwoording hij tot de ge
volgtrekking kwam, dat geen van drieën ook
maar een greintje verstand had van 't heele
mechanisme.
Vlug had hij een plan gemaakt en hij begon
dat dadelijk uit te voeren.
Terwijl hij deed, alsof hij in den wagen naar
instrumenten zocht, nam nij de reservekan en
goot haar leeg in 't reservoir. Toen deed hij,
nog voor den 6chijn en om er niet Al te zaak
kundig uit te zien, verschillende handgrepen
aan de wielen en don ketting en plotseling be
gon do motor bij de eerste beweging van den
slinger ie loopen.
„Bravo I riep het trio en besteeg den wagen-
Daarop had Hector niet gerekend. De boeven
waren toch slimmer dan hij gedacht had.
„Drommels f' dacht hij, „hoe raak ik ze nu
kwyt
Doch de hemel kwam hem te hulp.
Terwyl hij namelijk den motor op 't doode
puilt zet, schakelt hij in ende wagen be
weegt zich natuurlijk niet.
De drie vrienden waren zeer verbaasd.
.Wat is er nu weer aan de hand?" zei Trou
bert geërgord.
„Ik weet 't al zei Hector, „de wieleu glij
den in 't slik, zonder dat ze vooruitkomen. Als
jullie nu een beetje wilt duwen en jeschoudere
er tegen zetten, dan zal 't wel weer gaan."
En 'i ging inderdaud.
Zonder erg stapten Troubert, Marius en Lo
rey uit en begonnen te duwentoen Hector dat
merkte, reed hij plotseling met een ruk achter
uit, zoodat ze ineens alle drie op den grond za
ten en vervolgens reed hij in flinken gang voor
waarts, zonder verder naar het trioom te kijken.
„Ik geloof, dat hij ous te pakken heeft geno-
meu", bromde Troubert opstaande.
„Dat geloof ik ook", meende Lorey.
Muur Marius was 't woedendst, want hij had
in de auto een heel mooie tasch met instru
menten Inten liggen, die bij pas den vorigon
avond ergens gevonden hadjuweeltjes van
inbrekerswerktuigen.
Snelpersdruk, Fume A.H «au CLEEFF, Amerelooil.
