B L O O K E R's
hmm
S TEtlüHHK- S
WRMGEVERS
PUNCH BEERTJE.
I SESmiSSIN
HAMERS A Co, te Amersfoort,
„HET KAPELHUIS"
FLEHITE
z$
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Nieuw Parijs,
ZEER GOED
7 D
NOG BETER
DE BESTE
Feuilleton
Gouden ketenen.
die B T R 0 IT'W BARE werkkrachten
behoeven, worden beleefd verzocht zich
te wenden tot den Secretaris der afdee
ling .i^uersfoort en omstreken van de
NATIONALE VEREENIG1NG TOT
STEUN VAN MILICIENS,
Schimmelpenninckstraat 41.
ingang Lieve Vrouwe-kerkhof,
LIMONADES
en andere
ZOMERDRANKEN
uit de distilleerderij van de firma
VETTER Co., Zutphen.
Oudheidkundig Museum Is
dagelijks le healchllgen
«oor «lel-leden a IO cent.
KoBteoos des Dinsdags van 10 tot 2
en van l*/8 tot 8 uur.
HETV
VOEDING!
MIDDEL
/IK VOOR
FmriVAR HASELENiAOOM
AMERSrOSKT
-C' Z E I S T.
AMERIKAANSCK SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZFN.
,Oe gc etteren morden te Amersfoort 's 99 oensdogs
franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
REISBELASTING.
Er zjjn ouder de minvermogenden velen
voor wie een verblijf van eenige weken in
de buitenlucht tot herstel van gezondheid
een onschatbare weidaad zou zijn. Evenals
vorige jareu richt daarom onze Vereeniging
aan allen, die voor gezondheid of voor ge
noegen op reis of naar buiten gaan het drin
gend verzoek, haar van hun reisgeld éen
Gulden of meer te willen afstaan, len einde
aan minder bevoorrechten en daaronder
in de eerste plaats aan kostwinners dit
voor hen zoo gewenschte geneesmiddel te
kunnen bezorgen. Ten vorigen jare werden
op deze wjjze 416 personen, waaronder 3 uit
Amersfoort, geholpen en reeds hebben velen
zi'h ook dit jaar weer aangemeld. Iedere
gift, onder motto „Reisbelasting", wordt
dankbaar aangenomen en in het Jaarverslag
verantwoord.
Mej. D. A. S1DDRÈ,
Muurhuizen 91.
Mèvr. GRONEMANDoornbos,
Utrechtscheweg 10,
Mevr. baronesse Van ITTERSUM
Stroeve
Plantsoen 0.
Mevr. RUYSCH LEHMAN DE LEHNS-
FELDVan Lanschot Hubrecht.
Soasterweg 1.
Mevr. KNOPPERSVan Erjbérgen,
Weverssingel 7.
Amersfoort, 1909.
NIEUW NIEUW NIEUW NIEUW NIEUW
voor 30 cent.
eenvoudig,
beslist G
3
2
5
d
3
2
s
z
LANGESTRAAT' 37.
2 3
MnaiN MnaiN mh3in mhsin mgsin
WESTS, ANDSCHE
HYPOTHEEKBANK
Do Bank geeft 4 pCt. Pandbrieven
uegtiten den offleieelen Beurskoers
verkrijgbaar ten kantore der bank
en bij de heeren
De Directie,
J. HOOT GRAAFLAND.
J. A. van ERPERS KOU AARDS
Daalders Cacao
(vierkante bussen, bruin etiket)
bussen van 2 pond 1 50
I „0 80
>/z 0.425
ons 0-18
Twee-Culdens Cacao
(vierkante bussen, groen etiket)
bussen van 2 pond 2.
105
055
0 24
I
1 ons
't Fijnste merk
(ronde bussen)
bussen van 1 pond 1-60
- 0*85
- 0-45
Ten slotte stak Hagelitz het licht weer aan,
haalde uit zijn valies een paar couranten, die
hij op reis gekocht had en begon te lezen, maar
dat hielp óok al niell Toen stond hij op en
begon op en neer te loopen natuurlijk, die
oude, domme Alwine had weer veel te hard
«stookt. Hij trok zijn overjas aan en rukte
«et venster open.
Het schemerde niet meer, maar het was don
ker. Zgn oogen zochten de pastorie. Juist, daar
•ohemerde een lichtje. Misschien hielden zij naar
oud gebruik de wacht bij de doode.Arme
Tina I
Hij sloot haastig het venster. Hij had het
koud gekregon, blies het licht uit en begroef
sioh in de dekens, maar weer stormden de ge
dachten op hem aan.
Anders dan straks. Hij had om zichzelf kun
nen lachen; een gezonde jonge man in de
twintigste eeuw en dan bang te zijn 1 Maar het
Was toch zoo. Alle onde spookgeschiedenissen
kwamen hem in de gedaehte. Hij hoorde be
naden loopen, waarvoor hij ais kind zoo bang
Was geweest, en aan de deur rammelen. In de
provisiekamer werd lawaai gemaakt. Muiten
natuurfijk! Maar toch angstwekkend!
Wat had Peter Woldegg toch ook weer laatst
van het grijze mannetje gezegd „Wat je groot
moeder ons daarvan verteld heeft, is waar. Ik
heb 't 6ok gezien. In den nacht toen mijn vader
stierf etuiaarna nèr een keer". Nonsens. Dat kwam
van die warme Kachel en de thee. En dan
beter waren zijn zenuwen er toch niet opge-
worden in de laatste maanden. Jongen, neen.
Toen hij de oogen weer opende, schrok hij.
Het was hem, als kwam van de deur de oude
Heckstein op hem toeloopen. Gebukt, vervallen,
maar de oogen op hem gericht, vol verwijten.
Hel wae alsof de oude gesialte helder beschenen
werd. Nu bleef zij staan. Hans richtte zich met
geweld overeind. Onzin het was immers niets.
Niets dan de groote tafel midden in de kamer,
waarop hij zijn jas had gelegd. Ea buiten was
de maan opgegaan, 't licht viel door het ven
ster op de blinkende knoopen.
Hij greep zijn horloge, liet het slaan. Vijf
uur al 1
Maar nu gaan slapen het moeBt, het zou
wel gaan
Eindelijk Bliep hy werkelijk in en sliep tot
de oude Alwine de trap opgeslofi kwam en
riep: „Jongeheer, mevrouw en de oude mevrouw
wachten al met het ontbijt".
Het waa een mooie winterdag, de zon scheen.
Snel kleedde Hans zich aan. Hy had hoofdpijn,
als had hij gisteren aan een groote fuif meege
maakt.
Beneden zaten zijn moeder en zijn grootmoe
der, beiden in 't zwart, al aan het ontbijt. Tóen
hij de oude dame de baud kuste, meende hij
een woord van deelneming te moeten 'zeggen
maar hy weerde hem'af: „Laat muar Hansje.
Zoo iets kan men alleen met' den goeden God
in 't reine brengen"-
Het ontbijt werd snel en zonder dat er iete
gesproken werd, gebruikt. Moeder had nog aan
allerlei dingen te denken, want zij rekende het
tot haar plicht de menschen, die van de begra
fenis kwamen, een warmen lunch aan te bieden.
En dat was lastig, omdat bet huis door de ver
bouwing niet geheel te gebruiken was. Hans be
dacht hoeveel last hij de zijnen bezorgd had door
zyn plannen. Maar daar was nu niets meer aan
te veranderen.
Hij bleef tot 10 uur in den tuin en de stal
len, inspecteerde de werklui, die een parketvloor
in de groote zaal legden en de wanden met lam-
brizeeringen bekleedden en liep door den nieu
wen aanbouw. Eigenlyk alles zonder veel be
langstelling.
Toen moest hy een paar buren begroeten
Plenshagen, Bui gemeen ter Dobeneck, graaf Duo-
ker. Daarbij kwam voor het eerst een soort
bevredigiug over hem, want üy uierKie, uat zij
allen hem meer respecteerden dan vroeger.
Nu ja natuurlijk! Plenshagen had dade
lijk hem aangeklampt om een bijdrage voor
een districtsziekenhuis. „Gaarne, hoeveel
Kom, zeggen ife 3000 mark. Ik zal je het be
drag door mijn bankier laten zenden."
De heeren kwamen meorendeels van zeer ver
en trots den zonneschijn was het koud buiten.
Zij namen dankbaar een glas port aan. Hans
dronk er óok een paar en voelde, dat het hem
goed deed.
Toen gingen zij naar de kerk. .Wat moest men
van den ouden man gehouden hebben. Van ver
en dichtbij waren de boeren gekomen en niet
alleen uit de drie dorpen, die tot zijn parochie
behoorden, maar de kerk was geheel bezet. Over
al stonden de boerenkarren.
Toen Hans eindelijk met grootmoeder en
moeder in de eigen bank zat, zag hij eerst al
leen de met bloemen en kransen bedekte kist
voor het altaarbovenaan de palmtak, door
4hem- meegebracht, daaronder een groote krans
van witte rözea. De moeder fluteterde hem toe
„vaa de Woldegg's".
Toen eerst hag h^j onder den preekstoel Tina
en zyn zusier Malwine. Hij kon Tina's gezicht
niet zien, zij keek vóór zich. Hy zag slechts
haar figuur, dat hem zoo slank toescheen in
haar rouwgewaad, en hij zag haar lichaam zacht
trillen. Zij weende.
Arme 'iina lieve, arme Tina!
Daar begon het orgel te spelen. Toen tred
de superintendent, die heelemaal uit Zibbickow
gekomen was, op de kist toe.
Hans hoorde by na niet wat hy zeide. Zijn
gedachten dwaalden terug naar zyn jeugd. Hij
dacht eraan, hoe vaak hij op de knieën van
den doode gezeten had, hoe hij zyn eerste
onderwijs gekregeD had in de vriendelijke stu
deerkamer, waar deze altijd werkte daar,
vóór het altaar was hij door hem bevestigd,
daar was hij getrouwd. Wat lag er niet tus-
schen dat alles inl
En hij keek weer naar den preekstoel. Tina I
weenue met uieer. Zyn d liet huuld opgeuevcn
haar oogen schenen aun de lippen van den grij
zen predikant te hangen, die met zooveel warmte
van haar vader sprak, met zooveel erkenning
van verdiensten, met zooveel hoogachting.
Wat was zij veranderd in dat éeue halve jaar.
Of was het alleen het verdriet van de laatste
dagen, dat het frissche, opgewekte, jeugdige ge-
gezicht veraüderd had in dat van een gerijpt
mensch Zoo ernstig zag zij er uit en zoo
mooi 1 Zoo'n fijngevormd gezicht. De wangen
bleek, de donkere oogen onder de lange wim
pers vochtig als een opaal. Hij kon zijn gezicht
niet van haar afwenden; als een wonder trok
het hem aan. Daar hoorde bij zijn moeder naast
hem zeggen: „Kom Hans, geef grootma je arm".
Waarlijk, het was lijd. De ouderlingen
hieven de kist reeds op en droegen haar door
cle zwijgende menigte naar buitende klokken
luidden, het orgel speelde; hier en daar snik
ken.
Zwaar voelde hij grootmoeder's hand op zijn
arm rusten haar hoofd was diep gebogen 1 Toen
hij tusscbeo de meDScheo kwam, zag hy een
uniform en herkende Gallweg.
Gull weg Hoe kwam die hier Het was hem
niet veel meer dan een verschijning, want de
menigte verplaatste zich maakte ruimte voor de
familie.
Malwine ging met Tine dicht vóór Hans, vlak
achter de baar. En men wist niet recht of Mal
wine Tina ondersteunde of dat het omgekeerde
het geval was, vooral omdat Malwine vandaag
erger dan andere lichamelijke pijn te verduren
scheen te hebben. Door de geopende deuren
stroomde de volle winterzonneschijn naar bin
nen. De acht ouderlingen droe.en- de baar tot
de groote linde op den hoek van het kerkhof
over hot dennegroen waarmee de schooljeugd
het pad had bestrooid. Oi.der de linde, welker
ontbladerde takken zich duidelijk tegen den he-
mei afteekenden, lag het graf. Een donker gat,
maar daarbinnen de zon, als 't ware een groet
dien de hemel zond op deze laatsten gang.
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, Amersfoort.
