Zaterdag 20 November 1909. No. 7742. 59e Jaargang, Feuilleton. SAROLTA. Stadsnieuws. UITGAVE FIRWA A H VAN CLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f\. franco per post f Advertentiën 6 rege's t>0 cent; elke regel meer 10cent. Bij regel* abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosieloos. Legale, officieële- en onteigenings- advertentiën per regel 15 cent. Reclames 1—5 regels ƒ1.25 elke regel meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in Tokening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. l-ti advertentiën van buiten dp -4tad worden de incasaeerkosten in rekening gebracht. BUREAU KORTEGRACHT 9 l'oslbns 0. Telefoon 19. KENNISGEVING. De BURGEMEESTER van AMERSFOORT Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer Gemeente, dat het door den Directeur van 'b Rijks directe belastingen, enz. te Utrecht ex"cutoor verklaard kohier no. 3 van de Personeole belasting, over het dienstjaar 1909/1910 aan den Ontvanger van 's Rijks directe belastingen alhier is ter hand gesteld, aan wien ieder verplicht is, zijnen aanslag op den bij de wet bepaalden voet te voldoen. Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaat sen aangeplakt te Amersfoort den 19 November 1909. De Burgemeester voornoemd, WUIJTIERS. Een verzoek in verband met do Sint Nicolaas-viering. Het bij uitstek Nederlandsche teeat valt dit jaar op Maandag 6 December Zondagavond is dus de voor velen blijde tjjd der pakjes, de tijd waarop menig hart vol verwachting klopt. Maar als 't avondje van Sinterklaas voor allen een heerlijk avondje zal we zen, dan dient er eenig overleg gepleegd. Burgemeester en Wethouders van Am sterdam hebben bereids de burgerij der Hoofdstad in overweging gegeven, deu zoogenaamden strooi-avond te houden op Maandag 6 Decemberhet Dage- lijksch Bestuur der Residentie verzocht, dien te houden op Zaterdag i Decem ber de St. Nicolaas commissie te Utrecht ried de bewoners der Bisschopstad aan, het feest voor oud en jong ditmaal te vieren op Maandag 6 December. De Direeteur-geueraal der posterijen en telegrafie heeft bepaald, dat de post kantoren op Zondag 5 December gesloten zullen zijn voor de aanneming van post pakketten en dat de postdienst dien dag 81.) „En toen vroeg Sarolta, terwijl zij huiverde, want het was haar als kon de Vorst hier in dit eenzame woud plotseling een revolver voor den dag halen en op haar aanleggeninaar toch moest zij verder vragen. Het ging haar als iemand, die in een courant een vetgedrukt hoofd over de onthoofding van een rooverhoofdman ziet en dat in 't eerste oogenblik met afgrijzen over slaat, maar dan, alsof de letters een magnetische aantrekkingskracht op hem uitoefenen, de zelfde plaats weer opzoekt; hij is er huiverig voor, maar toch moet hij lezon hoe de laatste oogen blikken van den ongelukkige geweest zijn. „Toen? Wel, toen trok ik mijn revolver en schoot ik op mezelf. Een misschot. Maar ik viel flauw ten gevolge van bloedverlies". „Verschrikkelijk". „Muur mijn vrouw ging tóch naar het oai Sarolta liep zwijgend naast hem. Het was haar te moede als was zij de vrouw van Vorst Gontscharow, die op een bal ging, tor wijl haar man in zijn bloed lag te baden. Maar zy beet de tanden op elkaar. Belachelijk I Er win ïsgeen man, die de hand aan zichzelf slaat. Wus u lang getrouwd?" vroeg zij eindelijk. „Neen, slechts vijf maanden. En het eerste jaar ia altijd het ergste, zeide myn vader, en die was dertig jaar getrouwd. Maar zoo lang heb ik het niet kunnen uithouden. Ik had er binnen drie maanden al genoeg van". Sarolta moest weer aan Erwin denken en zy werd hoos. Zy struikelde bijna over een wortel, die op haar weg lag, en de Vorat bood haar zijn zal worden uitgevoerd als op een gewonen Zondag. De expeditie-onderneming Van Gend Loos heeft tot heden haar kantoor houders hierover nog geen instructies gegeven, doch het vermoeden is niet ge heel ongegrond, dat ook zij voor haar kantoren den gewonen Zondagscheu dienst zal voorschrijven. Van buiten de stad worden dus Zondag geen pakjes besteld, behalve die, welke in den regel in de eenige Zondagsbestel ling uitgaan. Blijft dus alleen het 1 huis bezorgen van pakjes, in winkels ter plaatse gekocht. Voorstanders van Zondagsrust zullen, hetgeen zij wenschen te schenken, reeds Zaterdagavond doen bezorgen, het aan de ontvangsters en ontvangers overla tend of zij hun hoogst verklaarbare nieuwsgierigheid een wyle willen be dwingen en al hetgeen er wordt aange dragen stillekens willen wegzetten tot den grooten avond, hetzy die dan Zondag- of wel Maandag wordt gegierd. Maar zy, die niet nadenken en daar door geen rekening houden met andereu, zullen ook op Zondag nog iets willen koo- pcu en het Zondagavond besteld willen hebben. Daardoor zal de Zondag geen rustdag wezen voor de winkelhouders en hun personeel en ook niet voor hen, die de pakken en pakjes hebben te bezorgen terwijl die verstoring van rust dubbel onaangenaam zal wezen omdat slechts af en toe een kooper in den winkel komt en de bezorgers dus ook slechts weinig te doen zullen hebben. Zij allen hebben dus een bedorven dag, wat te erger is omdat de Zondag de eenige dag is dien zij ongestoord aan hun gezin kunnen wyden. Zou het nu niet zóo kunnen, dat de vakgenooten in elk winkelbedrijf over een kwamen, het gekochte hetzy Zater dagavond, hetzij Maandagavond te doen arm. Sarolta, nam die en vroeg „Dus u was heel ongelukkig?" „Ja, ik was heul ongelukkig en daardoor ben ik nerveus geworden". „Ik begrijp dat". „Men had mij voor die vrouw gewaarschuwd. Ik had haar te Hamburg leerou kennen. Zy was een wees, zeer rijk, heel verwend en erg pervers. Nu haat ik alle Russische vrouwen". „Leeft uw vrouw nog?" „Jazij is weer getrouwd". En is zij gelukkig? Met wien is zij getrouwd. Sarolta had hut liefst zichzelf een slag gege ven. Zij kon de gedachte niet van zich zetten, dat zijzelf do gescheiden vrouw van den Vorst was, die meer gaf om haar toilet dan om haar man, dat zij do vrouw was to wier wille do man zich zou doodschieten, on die zich van dien man had laten eoheiden om een ander te hu- wea Zij moest weten of die vrouw met haar tweeden man gelukkig was. „Zij heeft een roover uit Sicilië getrouwd Sarolta bleef weer staan en trok haar arm len\Vat zegt u daar?" vroeg zij. „Hoe is dat mógelijk? U jokt maar wat. We moeten terug g8Jk' geloof, dat we verdwaald zijn", zeido hij. „We kunnen niet terug. We moeten recht door gaan, dan komen we op den straatweg. Ziet u maardaar is hy al". „Wat is dat „Een vos. Dat is niets. Een vos doet oolc n'i)e Vorst lachte alsof hij dat betreurde. „Laten we verder gnnn", zeido Sarolta. „Daar is do straatweg al", zeide de Vorst na een paar minuten. Zij traden uit hot woud. Boomen stonden langs den weg. Sarolta had honger. Zy nam weer den arm van den VorBt. r. H. W. AUF DEM BRINKE. 48 Langs traat, Amerafooit. ONTVANGEN VOILE-TULLES in geheel nieuwe patronen. bezorgen en Zondag hun zaak gesloten te houden Zij en hun winkelpersoneel en zy die het bestelde roudbrengen, hebben dan rust, werken Zaterdag en Maandag dan wel wat harder en wat langer, maar hebben dan geen gebroken Zoudag. Met een klein beetje goeden wil ia dit nog best overeen te komen. Eu zelfs de grootste Nurks zal er zich niet tegen verzetten. Oók omdat hij nog thans tjjd te over heeft om zyn inkoopen intijds te doen. l)e tranen. Een oude wjjsgeer zeide: „Allea wat de Heer den mensch gegeven heeft, ia goedmaar de tranen zyn de beate van alle hemelgaven". Toen vertelde hy het volgende „Nadat de eerste tnenach het gebod van den hemelschen Vader lichtzinnig had overtreden en God hem uit Eden verdreven en gesprokeu had: „Doornen en diatelen zal de aarde u gevenmet de kruiden des velda zult gy u voeden en in het zweet uws aangezicht zultgy uw brood eten, tot gy weder tot stot wordt, waar gy van gemaakt zjjt, want gy zijt stof en tot stof zult gy weder- keeren" toen verliet de zondige mensch stil en droevig het lieflyke schoone oord der onschuld eu des vredes. Zyn geheele wezen was overweldigd door smart. Toen riep de steeds barmhartige Men- schenvader, Zyn ook na den val dier baarst schepsel tot zich en zeide„Gy zult moeten lyden op de ruwe, koude aarde! Leed en smarte zullen uw deel zyn, en in uw binnenste zal de zonde zjjn. En die zich uw broeders en zusters noemen, zullen koel togen u zyn, koeler dan de koude aarde. Ook de vreugde wjjlgy tot vreugde niet geboren zyfc zal, als zy tot u komt, u uederdrukken door haar last. Wie zal u dan beschut ten, beschermen, wie u troosten en n helpen T' Eu de algoede Vader in den hemel kuste den mensch, en twee druppelen hemelschen dauw gat hy hem mee in het dorre, kommervolle leven. De droppelen geleken hei-glanzende parelen. „Neem ze", sprak de Hemelvader, „en de smart zal u lichter en de vreugde n weldadiger worden'1. Eu Adam weende by deze woorden en bij dit geschenk en zag nog eens met vochtigeu blik de plek zjjuer schulde- looze jeugdmaar zyn gelaat was op geruimd, zyn blik helder eu het was hem lichter om 't hart en nu scheen hy het lieflijke parady9 met minder smart, met minder droefheid, met min der kommer te verlaten. En de Hemelvader sprak „Ik gat den mensch, wat geen ander schepsel op aarde bezit. Hij zal die gave op aarde tioodig hebben. Wat Ik hem in glanzende paarlengestalte gaf, zyn tranen, myn beste, dierbaarste hemelgave". „Vertel nu verder; maar jok me niet voor".' „Ik heb absoluut niet gelogen". „Welnu dan, wat was dat met dien roover, die uw vrouw getrouwd heeft"? „Ik was er niet bij, maur de heele wereld weet ervan. Mijn vrouw ging naar Sicilië na onze scheiding". „Waarom"? „Dat weet ik niet; zoo maar". „En trouwde zij daar oen roover"? „Zij woonde te Palermo in een oud paleis zij had veel bri.janten by zich". De Vorst bleef plotseling staan on weos naar oen witten steen aan den rand van het boach, die in het maanlicht te zien was. Op dien steen stond een klein verroest kruis. „Wat is dat" „Een horinneringateeken aan oen ongeluk, dat hiei heeft plaats gehad. Maar kom nu moe". „Een oogenblik. Ik moot het even zien". Maar een moment later zeide zy „We moeten nnar hu ia. Wo moeten regelrecht gaan, anders zyn we niet vóorden nacht thuis". „Excuseer. Nu dan, op een dag of liever een nacht ia een jonge roover in haar kumi-r geko men". Zij greep den arm van den Vorst vn9tor. „Maar myn vrouw sliep niet en had oen revol ver on haar nachtkrstje liggen". „Afsohuwel'yk". „Zy ontving den roover zeer dapper on toon hij om genndo bad, verleende zij die, en daar hij een knopne jongen was, word hij eerst haar bvdiendo en later baar man". Een licht word zichtbaar in do duisternis. „Kyk, gravin, ein licht. Dat is bij myn buur man. Wo zija er dadelijk". Zij herademde. Het waB haar bang to moede gowordou by die lango wandeling in de duistor- nis. Zij liepon op het licht toe, maur hoe dichter Do wintervergadering van het bestuur der classis Amersfoort vuti de Ned. Hervormde kerk zal 1 December worden gehouden in de consistorie der Sint Joris-kerk, hier. Van de 53 jongelieden uit Amersfoort voor da lichting 1010 der Nationale militie zullen zij er bij kwamen, des to vreemder Boheon den Vorst do omgeving en ton slotte moest hij be- konnon, dat hij zich vorglst had. Zij waren tyj een herberg, die hy nog nooit gezien had. Sarolta was woedend. „Wo zullen een rytuig nemen en naar buis ryaon". „Waar zullen wo dat vandaan halen „Do waard zal er wol een hebben. Wo zullen naar binnen gaan en wat gobruiken". Zy was moe en hongerig en dus was 't het best, bet plan van den Vorst te volgen. Zy traden de armoedige gelagkamer binnen, die door oen petroleumlamp spaarzaam verlicht werd. Het was eon kroeg waar veel kolenbran ders kwamen. Een groote haard straalde ge weldig veel warmte uit. Aan den eenon muur hing een crucifix, aan den anderen een byna zwarte spiegel en een leeljjk portret van Keizer Frans Jozet. Een paar zwartberookte koruls zaten aan eon van do vuile tuioltjos, rookten een pijp, dronken bier en speelden kaart. Zij monsterden de binnentredende stndsmon- schen mot verbaasde blikken. De waard, een groene muts op het hoofd, trad naar voren. Sarolta bestelde een kop koffie. „Kan ik eon rytuig krijgen?" vroeg Vorst Gontscharow. De waard loheen hem niet lo verstnan. „Ja, willon mevrouw en mijuheer hier niet overnachten? Wij hebben een mooie logeer kamer". „Neen, wy willen oen rytuig". De waard verdween wcor auhter zyn buffet en men hoonlo hom daar met iemand halfluid praten. Eindelijk kwam hij weer te voorschijn. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1909 | | pagina 1