BLOOKERS
Waarom
m Ommeren,
HAMERS Co, te Amersfoort.
Brillen en Pince-Nez in Goud, Zilveren Nikkel.
MAGGI5 -v-
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Algemeene Maatschappij van
Levensverzekering enLyfrente
DAALDERS
CACAO.
THEE
Prima kwaliteit Scharen en Messen
W. F. A.. GROENHUIZEN,
Feuilleton.
AMEKLKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZFN.
De goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
Wij zijn overtuigd, dat uitsluitend rijwielen
van NÈDERLANDSCH FABRIKA VT ZOUDEN
GEKOCHT WORDEN, indien slechts kwaliteit
en prijs werden vergeleken met hetgeen door
het buitenland wordt aangeboden. Wilt ge een
goed rijwiel, koopt dan bij een der onderstaande
fabrieken
AMEKSFOORTSCHE RIJWIEL-, AUTOMOBIELEN en MACHINE-
FABRIEK, voorheen D. H. EYSlNK.
RIJ >VI ELFABRI EK »DE VIERKLEUR", V-Gravenhage.
RIJWIELENFABRIEK aGRUNO", Winschoten.
EERSTE NEBERLANDSCHE RIJWIEL en MACHINEFABRIEK,
voorheen H. BURGERS, Deventer.
SIMPLEX HIJWIELFARRIEK, Amsterdam.
GAZELLE K1JWIELEABR1EK, llrm» AKEMTSEN KÖLLING, Dieren.
tc AMSTERDAM,
Damrak 74.
«Mdy«k. dij Koninklijk Bell. Vl.r Nov. IB80, No. 28.
dirbctborbni
b. w. scott, j. r. l. blankenberg
en Wlr. J. van Schevichaven.
JAARPREMIE p.r f 1000.- vonikeril k«pll»«l.
17103
19i»6
Ï2 !>->
27,42
32 IK)
GEEN CACAO SMAAKT ZOO KRACHTIG ALS
van
H. Rarenswaay <s Zonen
GORINCIirM.
verkrijgbaar by
Lan&estraat 18,
AMERSFOORT.
WESTL ANDSCHE
HYPOTHEEKBANK
le s.CIIAVR\IIAeK.
De Bank geeft 4 pCt. Pandbrieven
uit tot den ltoers van 100%, verkrijg-
haar ten kantore der bank en bij de
beeren
De Directie,
J. HOOFT GRAAFLAND.
J. A. van FR PERS LOIJ AARDS.
Loupen, Leesglazen, Compassen, Curvimeters, Windkussens, IJszakken,
i alle soorten Spuiten, Ondersteekeu, Hospitaal doek, Buik- eu Breuk
banden eu meer Optische-, Geneeskundige-, Verband- en
Ziefeenverplegings-artikelen.
I en bjjbehoorende zaken.
le klas Artikelen. Billijke prjjzen.
Eigen reparatie- en slijpinrichtiug bjj
I INSTRUMENTMAKER LANGESTRAAT 42.
GROOTE BESPARING IN HET HUISHOUDEN.
en Spijzen -Aroma
verbetert oogenblikkelijk zwakke soepen, sausen, groenten,
enz. en geett dezen een verrassend krachtigen aangenamen
smaak. Verkrijgbaar bij
G. J. de KONING, Kampstraat 10, Amersfoort.
Crediet-vsreeniging
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort
mr. H. J. M. van den BEHUH,
WILHELMINASTRAAT 5.
Zij stelt zich ten doel
het v. rleeiien van Credielen onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden a dóposito en
rekening-courant.
staat eene advertentie van
uwe firma niet op deze plaats
Een zeer groot aantal lezers zouden
er dan kennis vau hebben kunnen
nemen.
DODO.
5.)
Toen ging hq naar de huiskamer. Daar zat
Dodo stil te schreien. Hij ging bq haar litten
en streelde haar over de heete wangen en soms
kreeg hq itlf een gevoel, aisot hij ook moest
schreien.
Tegen negen uur kwam Lohberg plotseling
haastig binnen„Vlug, majoorik geloof, dat
de patiënt weer tot bewustzijn komt."
In de slaapkamer brandde slechts een lamp
op de waschtafel, roet een balloo, waarvooreen
schermpje hing. Gudereza kon het gelaat van
oom Reinbard in het eerst slechts onmiddellijk
herkennen, maar toen ug hij ook de verande
ring. De oogleden waren omhoog getrokken, de
pupillen gingen onrustig been en weer. Hel was
bijna alsof de grijsaard wilde spreken.
Hij greep de ïware, slappe hand en vroeg
„oom Reinhard, kan ik met iets helpen Hij
kon het haast niet over de lippen brengen, zóo
na stond hem het schreien.
De Lppen bewogen zich, maar gehc-orzaamden
niet. Slechts een overstaan baar lallen niets
meer.
Diep boog Gudareza voorover naar den zieke,
alsof hij hem zóo beter zou verstaan. Tevergeefs.
En toch lag in die onverslaanbare geluiden iets,
alsof hq een wensch wilde uiten. Misschien
wel een beveliets hards, iets dreigends.
De majoor spande zich in, zooveel hij kon.
Het was hem, alsof bij van de vertrokken lippen
moest aflezen wat zq niet konden uitspreken
en hq zag nu ook de inspanning, die zien uitte
in de gelaatstrekken van den zieke, die ze nog
eenmaal spande, als wilde hij het armzalig
lichaam dwingen.
Een oogenblia was het, alsof de gestamelde
klanken zich vaster aan eikaar sloten. Klonk
er niet iets van Neustadt Neustadt, de stad waar
oom geboren was? Van ochtmd hud hij zich
over die et nog vrooiijk gemaakt.
„Neustadt vroeg bij luide, en het was of
er over bet gelaat van den onden man een be
vestigende blik vloog.
En weer luisterde hij.
Naast hem stond de verpleger, met de handen
op zijn wit voorscboot, zondei eenig medelijden,
afgestompt, en na hier toch met zekere belang
stelling. Ook hij luisterde.
Plotseling zeiden beiden „Testament". Beiden
hadden het zoo verstaan.
Gudareza richtte zich op.
Voor de eerste maal doorflitste hem de ge
dachte. „Wie zal de erfgenaam van oom zijn
maar toen schudde hij het hoofd, ijlde door
de gang, greep zijn hoed^ van den kapstok en
vloog de straat op. Zelfs Ida had hij niet ver
teld wat hij ging doen.
Toen bij twintig minuten later met den no
taris terugkeerde, kwam hem in de gang de
dokter tegemoet. Op zijn gewonen, ernstigen toon
iu dergelqke gevallen zei hij „Het is voorbij,
meneer Von Gudereza. Ik kwam een kwartier
geleden r.og juist om zqn laatsten adem op te
vangen. Hij is heel zacht ontslapen."
Zij waren teruggekeerd van het Matlhiii-kerk-
hof.
Mevrouw Von Gudereza zat op de Bofa der
kleine hotel-kamer, de majoor naast haar op
Heeft hij geen testament gemaakt? Als hij geen I den smallen fauteuil, beiden doodmoe. De kin-
testament gemaakt heeftderen «runden »nn hot
:o ia ui cm geiuaam ueeiideren stonden aan het evenster, Eberhard in
Kr ging hem eeu huivering door de leden. I groote tenue, Friedel in gekleede jas, Dorothee
Weer vloog hem door het hoofd: „Beducht
heeft hq ons zeker wel, maar de eigenlijke erf
genaam zou toch ergeos een stienting zijn
Neustadt. Waarom noemde oom zooeven dat
gat 1"
Maar tegelijk joeg bij die gedachten weer weg.
Hij schaamde zich. En bij boog zich weer over
den zieke en zei hardop„ik moet zeker een
notaris balen niet waar, oom
Misschien was «lies toch een vergissing. De
gelaatstrekken hadden zich weer ontspannen.
De oude man gaf ook geen teeken van bewust
zijn meer. Alleen de lippen bewogen z.ch en
stamelden onverstaanbare klanken.
„Ik zal den notaris halen" zei Gudareza, dit
maal zich tot den verpleger wendend. Hij streelde
de hand van den ouden nogmaals, alsof hij hem
vergeving voor iets wilde vragen en ging toen
heen. Maar bij de deur kwam Lohberg hem
achterop. „Neem mq niet kwalijk, majoor," zei
hq zacntjes, „maar u hebt er toen niets aan.
Zelfs als wij he' goed verstaan hadden daar
even meneer is toch niet toerekenbaar.
Ik ken dat."
Een oogenblik bleef Gudareza ontsteld staan,
in het niet zonder eenige moeite bij elkaar
zoebte, ietwat schamele rouwgewaad. Alleen
Bigne ontbrak. Maar op de tufel v 'Or haar ouders
lag het telegram, dat haar komst meldde. De
tijd was te kort geweest om op tijd aanwezig te
kunnen zijn.
Zij spraken op zachten, gedemptem toon, over
den lieven overledene en over de begrafenisplech
tigheid.
Ieder had van oom Reinhard een bijzonder
aardig trekje te vertellen. Het was toch een
patente oude heer geweest, ondanks al zijn eigen
aardigheden. De neven bekenden eerst nu, hoe
dikwijls hij hen geholpen had, menigmaal brom
mend, menigmaal met een kernachtigen vloek,
maar menigmaal ook vrijwillig „eenvoudig
prachtig", oordeelde Eberhard. Maar toen Eber
hard er bij voegde: „Och, wuar had hij bet
anders voor schudde de vader het hoofd
„Dat had ik nu liever niet gehoord. Menigeen
lieefl het en houdt altijd de hand op zijn porie-
monuaie."
De begrafenisplechtigheid was maar heel een
voudig geweest. Veel keunissen had oom le Berlijn
met geoad, en nu, in het miden van den zomer,
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, te Amersfoort,
was alles op reis. Alleen zij, de eenige familie
leden. Ja, en dan nog een paar andere heeren.
De éene had zich nan den majoor voorgesteld
„Senator Briigge, uit Neustadt". Men had een
paar woorden gewisseld.
„Oom heeft altijd op dat gal gescholden", zei
Friedel, „hq is er het laatse voorjaar nog eens
geweest en heeft er toen nog onder een glas
wijn van verteld en gelachen, da' hij heeft over
die lui uit dat benepen stadje I Hel is toch aar
dig, dat ze hem niet vergeten hebben. Nu
hij zal ze eenvoudig geïmponeerd hebben
hij en zijn geld."
De majoor had vluchtig opgekeken, alsof bij
er wat tegen wilde inbrengen; maar hij liet
het hoofd weer zakken en zweeg. Het gesprek
verflauwde, en stierf langzamerhand. De ouders
waren moe. Er was veel te veel te overleggen
en te regelen geweest. Al had Eberhard hun te
Berlijn de eerste drukte uit de hand genomen,
er was toch veel, dat men hem niet kon over
laten.
Misschien dacht alleen Dodo aan oom, aan
hem alleen, terwijl zij uit het venster keek
naar de drukte en het gewoel op den Potsdam
mer Platz, die haar zoo geheel vreemd was. Zij
was nog nooit te Berlijn geweest.
Op een oogenblik zei de majoor, zonder dat
feen woord der anderen er aanleiding toe gaf:
„Kasch tritt der Tod den Menscben an", en
even later de moeder: „Kan je mij niet een kop
bouillon bezorgen, Eberhard? Ik ben zoo vreese-
lijk „En ik B,ang pol,
hebben voegde Friedel er by.
Eberhard schelde en bestelde een ontbijt. Vader
schudde wel weer het hoofd, maar later dronk
nij ook een glas wqn en at een broodje. En daar
tusschendoor las hij steeds weer Signe's tele
gram. Kort en krachtig„Diusdug 5.50 Pots-
oambahn. Signe". De afkorting Potsdambahn
imponeerde hem buitengewoon.
(Wordt vervolgd.)
