- r
20 a 30 pCt. KORTING en meer.
OPRUIMING
Magazijn „DE VLIJT",
Brillen en Pince-Nez in Goud, Zilver en Nikkel.
irniK-
VELDDAG Leger des Heils
Prima kwaliteit Scharen en Messen
W. F. A. GROENHUIZEN,
FLEHITE
DRINKT ONZE THEE.
COUPONS en RESTANTEN
Laurens J. LUIJCX, Langestraat 49, Teiefoon 190.
Feuilleton.
WOECYSD/tQ 13 JULI 1910
Landgoed NIMMERDOR, bij Amersfoort en Leusden,
geleid door Kommandant HOWARD, van Londen.
DUIZENDEN KOMEN!
HONDERDEN MUZIKANTEN en ZANGERS.
Een dag van vreugde en blijdschap
ALLE1 WI'lLliON U WOKDT VEIIWACHV
Een Zendingsdienst zal worden gehouden, waarin een groep Neder-
landsche Officiereu voor het werk in Nederlandsch-Iudië zal worden uit-
Programma met Bewijs van Toegang voor den geheelen dag 40 cent.
Toegangsprijs van af 2 uur 's namiddags 20 cent.
Nadere inlichtingen ook te verkrijgen bij alle Afdeelingen van het
Leger de3 Heil3.
Loupen, Leesgtan, Compassen, Currimetm, Wiadkussen», IJsttkkan.
alle soorten Spuiten, Ondersteeken Hospitaaldoek, tolk-en Breuk
banden en meer Optische-, Geneeskundige-, Verband- en
Ziekenverplegings-artikelen.
en bijbehoorende zaken.
Ie klas Artikelen. Billijke FÜMn-
Eigen reparatie- en slypinrichting bij
INSTRUMENTMAKERI.ANGESTRAAT 42.
Oudheidkundig Museum, is
dagelijks te bezichtigen voor
niet-lcden <i 10 cent.
Kosteloos des Dinsdags van 10 tot 12 op
van li/s tot 3 nnr.
Voor AMERSFOORT alleen verkrijgbaar bij
R, N, OOSTERVEEN. Langestraat 46, Arnhemschestraat li, Telefoon 77,
Zcor goede gruisthee 55-60 Ct
grove thee vanaf 65
Ontbfjtthee10
Namiddagtbee80
Extra fine Cb. Congothee 100
LAMAISON BOUWER Co.
ltarlraizen 39
Belasten zich met
aan- en vorkoop van
Effecten, Wissels en
Coupons.
Sluiten prolongation
Safe-inrichting.
GRATIS
verstrekt ocdergeteekende Brochure en Re
ceptenboek met '45 recepten betreffende het
Conserveeren van vruchten en groenten
KRUMEICH's INMAAKPOTTEN
Geen dure Kooktoestellen Sprin
gen, nis bij glas, onmogelijk Een
voudige en zekere sluiting Geen
inwerking van licht en temperatuur
op den inhoud.
J. E. van NIE, ütrecMschestraat 18,
AMERSFOORT. Telefoon 150.
lie bekende distillaten
wijnen en likeuren, van de
firma VETTER Co., distill.
Ie klasse, zijn alhier ver
krijgbaar in de oude Slijterij
op hot Lieve Vrouw e-plein,
naast het Kapelhuis, Tele
foon 131.
VAN
KANTSTOF, ZIJDE en FLUWEEL voor BLOUSES, enz.
BORDUURSEL, LINNENKANT, ENTREDEUX,
Zwarte en gekleurde GALONS,
SATINETS, VOERINGS, HANDWERKSTOFFEN, enz. enz.
DODO
3.)
Ook voelde zij, dat er waarheid lag in hetgeen
moeder had gezegd. Al vatte zij liet heel anders
op dan moeder, waarheid bleef het. Het ontbrak
haar nan bezigheid. Haar krachtige natuur had
die noodig. Zelfs in het leven van schijnbaar
nietsdoen als Hofdame had zij toch altijd
bezigheid gehadvoorlezen, den drang van een
gesprek aan te houden, toebereidselen voor een
reis, toilet-quaeities en zooveel andere dingen.
Hier in huis niets van dat alles, niets. Lezen,
dat zat niet in huar, ten minste niet zooals moeder
dat opvatte. Zij las liever een boek zevenmaal
dan zeven boeken om eenvoudig den tijd te doo-
den. De kunst De laatste bevrediging, welke deze
schenk, ontbrak haar. Men moest hier zijn als
Dodo, die zich in onbewusten drang schier met
geweld een bezigheid had geschapm. Maar zij
moest glimlachen, als zij zichzelve naast haar
zuster op de college-banken voorstelde.
Het bleef zooals het wasvoor haar was hier
geen bezigheid, die haar had kunnen bevredigen;
het bleef bij dit leven van den eenen dag in
den anderen, zonder plichten, zonder werkzaam
heid; het bleef bij het mondaine leven, bij een
diner heden, een bal morgen, een bezoek hier,
een vluchtigen blik op een tentoonsteling, een
concert, een tooneelvoorstelling. Alles bij elkaar,
bleef het bedrijvig nietsdoen, en als eenige
prikkel bleef het flirten. Het was om te lachen,
als het niet was geweest om te schreienhet
flirten als een oase in de woestijn met van tijd
tot tyd de taak, een blauwtje te luten loopen.
Had moeder per slot van rekening toch ge
lijk? Zou misschien het uur komen, waarin het
haar zou spijten, den Prins bedankt te hebben
Was er nu reeds misschien in haar de heimelijke,
nog diep verholen gedachte „je hadt het niet
moeten doen"
Ook Gudareza was Diet voor een reis. Als
Signe het hem zelf gevraagd had, zou hij nu
wel niet neen gezegd hebben, maar na de uit
eenzetting met haar moeder bracht Signe het
verzoek Ditt over haar lippeD. En persoonlijk
had hij volstrekt geen neiging om dü, in den
winter, zijn gezellig thuis te verlaten en den
kring van kennissen, dien hij van lieverlede
had gevondende oude heeren-in den „Burggraf"
en het Casino, met wie hij hoornen kon opzet
ten, de morgenbijeenkomst bij Haby en de club
inde Behrenstrasse, waar de heer Neumann hem
had geïntroduceerd. Juist op deze club was hij
zeer gesteld. Hij was hier byna de eenige officier
onder rijke kooplui en industrieelen en voelde
zich hier een '~|,etje. Wel beviel de toon hem
niet altijd en soms was die hem wat vreeuid,
maar men kwam hem met buitengemeene bemin
nelijkheid tegemoet, waardoor hij zich zeer ge
streeld voelde. Allerlei dat hij hier hoorde,
interesseerde hem zeer: coulissenpraaljcs, sport-
belangen, geestige en flauwe aardigheden van de
Beurs, maar toch ook allerlei opmerkingen over
zaken, die van ruimen blik en breede opvatting
getuigden. Bovendien was de kok daar misschien
de voortreffelijkste van Berlyn, de Bordeaux
was van eerste kwaliteit, en Gudareza had een
kleine voorliefde gekregen voor oen goede keuken
en een goeden kelder. Wel klaagde hij soms
over zijn maag en de dokter had hem reeds
eenige malen met zijn vinger gedreigd: „Karls
bad ontloopt u dezen zomer niet", maar die
kleine ongesteldheden gingen toch telkens weer
snel voorbij.
Aan hazardspelen deed men in de club niet.
Wel waren er tafeltjes, w&ur men omberde,
écarté en skat speelde tegen zóo hoogen inzet,
dat Gudareza er zich in den beginne niet mee
kon vereenigen, maar van lieverlede leerde hy
ook dat. Het was werkelijk zoo erg niet; had
men vandaag verloren, dan won men morgen.
Het kwam altijd wel zoo'n beetje in evenwicht
en het was per slot van rekening nog geen
ongeluk, als men een paar honderd mark er bij
inschoot. Nu en dan had bij wel eens bezwaren;
dan opperde hij „Neen, heeren, nu gaat het
toch wat al te dol". Dan lachten de anderen,
de dikke Neumann zei„Ja, u hebt gelijk. Het
is een schandaalen de handelsraad Braunstein
vond ook eensklaps„Eigenlijk was het in mijn
jonge jaren veel aardiger, als je nog skat speelde
om een halven pfennig per fiche. We moesten
dat weer eens probeeren". Maar natuurlijk bleef
alles bij het oude.
Eens echter schrikte Gudareza op. Er werd
op gebluft, dat de statuten hier het hazard
verboden; men trok vergelijkingen met andere
clubs, hij zelf uitte een paar scherpe woorden
tegen het spel en vertelde van eenige gevallen
hoe jonge officieren door hoog spelen op een
ellendige manier te gronde waren gegaan. Toen
zei consul Bernbardi.die een kleinen, maar goeden
renpaardenstal hield„Nu, in officierskringen
wordt gelukkig tegenwoordig minder gespeeld
dan vroeger; de Keizer heeft er achterheen ge
zeten, maar de heeren die rijden, kunnen het
wedden niet laten. Het is allergekst, juist bij de
wedrennen op kleine plaatsen. Ik was nog niet
lang geleden te Gotha, omdat mijn „Nareis"
daar liep en daar vlogen de blauwe en bruine
bankjes zoo maar rond of het niets was. Uw
zoon heeft óok moeten bloedennu, dat is zoo
erg niet, die kan het missenmaar als je na
gaat, dat er soms van die heertjes zijn, die het
niet hebben en hun vaders ook niet, dan ziet
het er leelijker uit.
Gudareza besloot eens ernstig met Hardi te
spreuen. De jongen had toch ai buitengewoon
veel geld noo.dig. Terwijl Fried-1 steeds met
zijn toelage toekwam, had Eberhard altijd een
tekort. Nog daargelaten, dal zijn vader hem
Snelpersdruk, Firma A. h. van CLEEFF, le Amersfoort.
een buitengewoon hooge som voor zijn stal hal
toegewezen. Dus eens een ernstig woordje met
hem pratenhet was wèl noodig. Hy was zichtbaar
veranderd, Eberhard. Kwam het, dat hij zich in de
omgeving van zijn nieuw regiment nog niet recht
thuis gevoelde? Was het omdat de sportbelangen
hem geheel in beslagnamen Had hij geldzorgen
In elk geval, deed hij zich heel anders voor
danvroeger, liet zich zelden thuis zien, was nu eens
afgetrokken, dan weer overdreven vroolyk, en
dan weer knorrig en uit zyn humeur. Een paar
dogen was er geen gelegenheid toe. Eindelijk
zocht Gudareza zijn zoon op en vond hem ook
thuis.
Eberhard had zich een zeer elegante jongge
zellen-woning ingericht. Een lakei met zilveren
tressen ontving den majoor. „Bij mij was het mijn
oppasser in zijn mouwvest", dacht hij deze
eenter ontving hem hoogst plechtig en opendo
de deur van het woonvertrek „Meneer de baron
zal terstond komen". Dat „terstond" duurde
echter vrij lang, en intusschen had papa gele
genheid, de drie vertrekken te monsteren, terwijl
bij ze langzaam van het eene eind tot het andere
doorliep.Hij kende ze wel,maar zij maakten heden
een heel anderen indruk op hem woonkamer
in empire-stijl „een beetje te verwijfd" werk
kamer in renaissance-stijl „nu, veel zal de
jongen hier ook niet werken" eetkamer in
rechtlijnigen Engelschen smaak „waar is nu
ean eetkamer voor noodig zijn casino en het
ouderlijk huis niet voldoende" Do oude majoor
geraakte een beetje uit zijn humeur. Oorspron
kelijk was hij zelfs ingenomen geweest met de
inrichting; vandaag maakte hij een vergelyking
met de kamer in de kazerne, die hij bewoond
had, toeu hij even oud was, en met de beide
gemeubileerde kamers hokken toen hij in
de stad mocht wonen. Ver ging de vergelijking
niet. Hij zei telkens weerandere tijden, andere
zeden andere geldmiddelen, andere eischen.
Maar er bleef hem toch iets hinderen.
(Wordt vervolgd.)
