Extra aanbieding.
ROBERT LEVY.
I
'♦I
'♦I
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
MODE-MAdAZIJ MEM
Lange§traat IO. AMERÜFOORT. Telefoon I ©3.
©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦I
Feuilleton.
Gedetacheerd.
0
Kimono-blouse f 1.95
Popeline stof, gevoerd.
Dames Mantel f 4.75
Fantasie stof.
Geribd Fluweel f 0.62
in alle kleuren.
Flanellen Blouse f 0.90
Mooie strepen.
Dames Mantel f 6.90
Engelsche stof, open en gesloten revers.
Een partij wollen Truien f 1.10
Prima kwaliteit.
Kanten Blouse f 2.45
Op zijden batist, gevoerd.
Dames Ulster f 7.75
Hoogmodern maaksel.
Fluweel Elastieken f 0.34
ceintuurs met mooie gespen.
Zijden Blouse f 2.90
Japansche zijde.
Mantel-costume f 10.50
Engelsche stof.
Afgepaste Kussens f 0.36
met Hollandsche teekeningen.
Costuumrok f 3.75
Blauw cheviot, vroeger f7.00.
Mantel-costmne f 12.75
Blauw kamgaren.
Vilten Jongenslioedjes f 0.45
in alle kleuren.
Costuumrok f 4.50
Zwarte lakenstof, rijk gegarneerd.
Kinder Mantels f 4.75
Fantasie stof, voor den leeftijd van 5 tot 12 jaar.
Laken Onderrokken f 1.25
met breede strooken.
Costuumrok f 5.25
Engelsche stof.
Kinderjurkjes f 0.95
Bulgaarsch model, in Flanel stof.
Amerikaansch Corset f 1.35
van gebloemde stof, met dubbele baleinen.
Ochtendjapon f 4.75
Flanelstof.
Afgepaste Blouses f 1.48
Popelino stof, in wit en diverse kleuren.
Haarlinten f 0.28
in alle kleuren, 15 c.M. broed.
Gekleed Costume f 9.50
in diverse kleuren. Nieuwste modellen.
Velours dn Nord f 22.00
Dames Mantel 140 c.M. lang.
Gebreide Mutsen f 0.35
voor Meisjes en Jongens, wit en gekleurd.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
6).
„Egoisme, brave vriend", zeide Kramer „is
de laagste van alle menschelijke karaktereigen
schappen. Jij kent toch óok de uitspraak, dut
een edel man het laatst aan zichzelven denkt.
Bovendien, wie een ander aan een vrouw helpt,
kan zelf met die vrouw niet ongelukkig wordeD.
En het huwelijk is een loterij. Ik behoef er je
wel niet aan te herinneren, dat het ons, officie
ren, ten strengste verboden is, in een andere
loterij te spelen dan in de Staatsloterij, maar
ik geloof toch, dat ik bij deze, du6 verboden,
loterij alleen kan winnen, want slechter dan
ik er nu aan toe beh, kan 't al niet worden.
Ik waag dus niets. Maar vergelijk nu jezelven
daar eens bij. Jij bent rijk, wooDt ineengroote
stad, kunt allen dag kiezen uit de mooist* en
rijkste jongedames, enzoovoort, enzoovoort. En
zoo iets moet je ook pas doen na rijp overleg.
Liefde op 't eerste gezicht? Onzin. En hoe dik
wijls zal je Gerda zien en spreken Drie,
hoogstens vier maal. Laat dus je plan maar
weer gauw los. 't Is wel niet pleizieng voor je,
alweer van haar te moeten afzien, maar daar
kom je wel weer over heen. En hoeveel heer
lijker is 't, een ander gelukkig te maken dan
zelf gelukkig te worden. Hoe tevreden over
jezelvsn moet je wezen ala je mijn getuige bij
ona huwelijk bent, want natuurlijk inviteer ik
je. En als je daar dan staat en je ziet ons ge
lukkig en je zegt dan tot jezelven: „dat is nu
mijn werk; die twee heb ik tot elkaar gebracht"
dan moet je toch wel erg tevreden wezen over
jezelven. Vindt je óok niet
„Niet zoo heelemaal".
Kramer keek Eschborn zoo idioot mogelijk
aan.
„Begrijp ik niet".
Harald lachte gedwongen en zeide toen
„Ja, beste jongen, je bent nooit erg vlug van
begrip geweest. Maar hoe is 't Zouden we niet
een oogenblikje gaan liggen? Ik ben wat moe;
een heelen dag en een hal ven nacht in den trein
is óok niet voor de poes en ik heb zoo'n stil
vermoeden, dat het vannacht óok een latertje
wordt."
„Ja, een beetje na half wordt het zeker"
meende Kramer als deskundige. „Je hebt gelijk;
een tukje kan veel goeds doen. Met frisschen
moed gaan we dan weer aan den arbeider is
een heel goed menu en onze wijnkelder is het
eenige goede dat we hier hebbenmaar die is
ook puik. Voor zoo iets mogen ze me overdag
wakker makenvoor zoo iets staat een volwas
sen menech altijd graag op."
Hij maakte aanstalten om naar buis te gaan
en reikte Harald de hand.
„Tot ziens dus en denk nog maar eens na
over h ;tgeen ik je zeide. Ik vind het patent,
dat je hier bent gedetacheerd, maar in dat
zaakje met Gerda ken ik geen medelijden en
wie me haar tracht weg te kapen, schiet ik on-
verbiddelijk dood in een duel. En je bent nog
zoo jong, Eschborn't zou toch zonde van je
zijn, want je hebt alles vóór, een prettig garni
zoen, een mooie carriere, alles even hoopvol.
Een je weet het, als de hoop er niet meer is,
dan
„Ja, ja, ik weet er alles van", viel Harald
hem in de rede „vanavond zien we elkaar dus
wee>\ Ik zal er eens op gaan slapen".
nDoe dat, mijn jongen maar denker om, als
je me in de wielen rijdt, ga je er aan mors
dood".
„Zoover zijn we nog niet. Maar dit wil ik je
al vast wel beloven. Ik zal, om 't eens railitiure-
ment nit te drukken, het terrein eens verkennen
en als ik dan bemerk, dat jjj de gelukkige bent,
dan zal ik natuurlijk niet zoo onkameraadschap
pelijk zijn om er jou uit te boren maar ais ik
zie, dat je geen kans hebt
„Onmogelijk, totaal onbestaanbaar" meende
Kramer, „iedereen is dol op me, waarom zou
zij dan óok niet
„Tusschen van iemand houden en verliefd op
haar zijn, is nog altjjd een groot verschilmaar
zooals ik zei, zal ik je niet in de wielen rijden.
Pas als ik zie, dat de baan geheel vrij is, dan
zal je toch zeker wel goedvinden
•Maar Kramer boorde hem al niet meerbij
was opgestaan en schai relde nu huiswaarts.
Harald keek hem vol deernis na.
„Arme kerel, 't Is zoo'n goede vent, maar
zoo lang hij hier blijft, wordt hij er niet beter
op. Ik moet toch eens probeeren of ik hem niet
aan zijn verstand kan brengen, dat hij moet
gaan werken voor de Krijgsschooldan is hij
gered. Kellner, breng me nog een cognacje. Als
je iets te doen hebt of wilt gaan slapen, ga dan
gerust je gang, hoor. 's Middags om dezen
tijd komt hier zeker niemand; ja, dat dacht ik
-ïï. Ik L,!!r
ij n 1
Hij dacht er niet aan, te gaan rusten en had
zooeven maar moeheid voorgewend om Kramer
gelegenheid te geven, uit te Blapen, maar óok
blijf nog een beetje zitten en vind straks
mijn kamer zelf wel".
om een eind te maken aan het gesprek over
Gerda, dat hem had gehinderdvooral de ver
trouwelijke mededeeling van Kramer.
Hij dacht nog eens na over hetgeen deze had
gezegd; dat over die eenzijdige verloving was
onzin, maar in zijn champagneroos had Kramer
toch een massa waarheden gedebiteerd.
Hoe dol van hem, zich zóo te laten raee-
sleepen door een paar mooie oogen. Zóo was
hij, Eschborn, toch niet. Daarvoor kende hij
zichzelven te goed als ernstig, flink officier en
stoere werker om de Krijgsschool met glans te
doorloopen. In éen opzicht scheen hij dan toch
niet veranderd sedert zijn vaandrigstijd, want
als hij een mooi meisjeskopje zag, dan was 't
nu nóg mis, dan zei hij nóg tot zichzelven die
of geen. En dat bleef zoo tot hij er een zag,
die hem nóg beter beviel, want dan zwoer hij
deze in stilte eeuwige trouw. Hoe veel jonge
dames had hij in stilte, zonder dat ze er ook
maar 't minste vermoeden van hadden, ten
huwelijk gevraagd. Als hij met een tiende deel
er van werkelijk ware getrouwd, dan was de
met vrouwen rijk-gezegende Sultan in vergelij
king met hem nog maar een jonggezel. Hij
moest er zelf om lachen.
„Dat ik me in dit opzicht toch niet kan ver
anderen. Ik zou wel durven wedden, dat ik
morgen om dezen tijd niet eens meer aan Gerda
denkdan ben ik alweer verliefd op een an
dere. O ja, dat is waar ook bier is nog een
meisjeskostschool. Daar moeten we óok eens
een kijkje nemen".
(Wordt vervolgd).
