Dinsdaq 31
December 1912.
No. 8204.
62e Jaargang.
p' J-
s«i p*k, rr ■iin
Oudejaarsavond.
EN IS OVERAL GRATISVERKRU6BAAR VOOR Elft ttQÓPER
VAN SOLQAARGARINE A^gCTPEB POMP
Mve van dn Naamlooze Vennootschap „De Amersfoortsche Courant,
HOOFDREDACTEUR,
AMERSFOORT.
voorheen Firma A. H. van Cleeff".
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. Abonnement per 3 maanden f\.
franco per postƒ1.15. Advortentien 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bijregel
abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, officieële- en onteigenings-
advertentiën per regel 15 cent Reclames 1—5 regels f 1.25. Bewijsnummers naar buiten
worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
JSORTBCXIAOBT 9.
Postbus 9. Telefoon 19
KEHH1S8EV1NB
gelijken Stand op Buwtn van Bur-
NIETJ\VJAARHI>A«
Wbo«t.'ol!5J3^ta4»»
van dien dag. 68 voo"niddaga
Amersfoort, 80 December 1912,
NmOr en WetliM,i,„
voornoemd,
De Burgemeester,
De Secretaris, V« HAJÏOWJ JOlê.
J. D. WERKMAN.
„Voor ons lag eenmaal
t Beven «Is '11 open boek
We stellen bet open
Voor 't blijde en droeve:
Doch laat niet ledig
Die bladen wit".
Neen, »laat niet ledig, die bladen wit".
vragen we dat eigenlijk niet van het «ogen
blik, dat we kunnen loopen
Vraagt dat niet, nog onbewust, het kind
in zijn voortdurend begeeren naar iets an-
ders ongedurigheid" noemen wij dat
immers!
Ook niet de twintigjarige met zijn drang
om iets mee te maken >om emoties te
ondervinden», zucht hij zoo goed als de
oudere met den ernst, die hem doet beseffen,
dat hij geboren werd met een doel.
En wat zou 't leven ons wezen, wat zou
den wij het kunnen schenken, indien dat
bewustzijn zich niet steeds intensiever ont
wikkelde, totdat we komen aan het moment,
waarop >de bladen wite niet meer ledig zijn,
doch beschreven
„Met kleuren, die waren
Als bloed «00 rood",
waardoor we hebben verkregen levenserva
ring de besten onder ons ook levens-
w ij s h e i d.
Dat Boek wat wordt het vaak geopend
door de jongeren, omdat ze er zoo graag
uit zouden vernemen iets omtrent hun toe
komst door de ouderen om te woelen in j
de schatten hunner herinneringen, samen te
vatten in de woorden: GEHAD, GEDAAN,GE- -
WF.EST,
En als helder, krachtig en gelijkmatig, als
of ze willen verkonden>wat er ook verga,
waaraan er ook worde getornd, wat ook
worde omvergehaald, wij blijven hem inlui-
den, den Oudejaarsavond', de kerkklokken
beginnen te beieren, dan vooral komt een
onweerstaanbare drang in ons op om te bla
deren in ons Boek.
Schier onbewust raken wij onder de Be
koring, welke er uitgaat van dien Jachten
rang it het verledenc en doet ons zelfs de
weemoed goed, die gaandeweg vaster ons
''"netleed eens onder zooveel tranen door
leefd heeft thitns zijn bitterheid, zijn
scherpte verloren, waar de groote heelmees
ter Tijd, zijn trouwe bondgenoote Berusting
e hulp riep. Het genot, tóen misschien nog
vilder begeerd dan genoten, we staan, bij
de herinnering daarvan, er nu zooveel kal
mer tegenover, omdat we thans weten hoe
2 het vervluchtigde, hoe we,mg bh,vends
het achterliet. Viel het hard tóen te ben,s-
fen in h" gemis van hen, die ons lief waren
en die voor eeuwig henengingen - nilrin
we vaak dankbaar, dat daardoor veel leeds
hun bespaard bleef
Zoo klangelen de stemmen uit het verle-
dene een wouderen zang, die ons vertelt
van strijd en overwinning, van jubelen en
weenen. van verwachtingen en teleurstellin
gen, een lied, dat echter telken jare een
andere impressie op ons maakt, omdat we
het telken male anders kunnen, anders willen
hooren.
Want elk jaar, dat verstreek, hoeft ons
wat geschonken en ons wat ontnomen aan
niemand onzer ging het spoorloos voorbij
aan elk onzer heeft het gewerkt door middel
van al zijn lief en leed.
Allèen lief, 't mag niet ons deel zijn,
waar we geroepen worden om het beste
dat er in ons schuilt, te ontwikkelen, ten
einde het te geven aan hen, die ons 11a staan
en het in dienst te stellen van de gemeenschap.
En dat vermogen we eerst, wanneer we
ook weten, wat leed is.
„So geiten Lat es, dar* die Menschen linden,
Was ihnen docb bestinimt gewegen schieu,
So selten. das» aio das orhalten, was
Auch einmal die bpgliiekte Hand ergriff".
Men moet eerst zelf geweend en geleden,
gestreden en gebeden hebben, men moet
eerst zelf zoo menige van zijn illusion ver
nietigd gezien, teleurstellingen ondervonden
hebben en toch alles te boven zijn gekomen,
om te kunnen beseffen hoe bitter andrer
schreien, hoe diep andrer smart, hoe zwaar
andrer lot kan wezen.
Eerst dan kan men met die allen ten volle
mee-lijden, hen troosten, voor hen het licht
doen gloren achter zelfs do donkerste wolken.
Als we het zóo ver kunnen brengen om
het lief, dat ons geschonken wordt, te be
schouwen als een verzachting voor het leed,
dat niemand onzer bespaard blijft, als we
leeren het te aanvaarden als een ons brengen
tot het hoogere en betere, dan zijn we al
eeti eind op weg om iets te maken van ons
eigen, iets te beteekenen in een anders leven.
Och, zittend in den kring der onzen op
Oudejaarsavond schijnt dat alles ons niet zoo
moeilijk te bereiken.
Maar als wc weer meegepakt worden in
den sleur van de dagelijksche beslommerin
gen, als givoce en kleine zorgen al onze
energie en werkkracht voortdurend eischen,
als we hebben op te tornen tegen die dui
zenden speldenprikken, welke soms o! zoo'n
pijn kunnen doen, dan worden we zoo spoedig
weer naar omlaag getrokken, dan komen wc
er zoo gauw toe om al ons streven, al ons
kunnen en willen uitsluitend te werk te stel
len voor eigen helangen.
En vóór je 't eigenlijk zelf weet, gaat het
al heel ras, ondanks alle ernstige voornemens,
zooals de dichter zegt
„Au jeileui T.ige <ln« gleichs Verlang»n
Ein nones t.eben au su fmigeo.
An jedem Abend die Siirue gerieben,
Aoh Uott, es ist doch Alle» wie vordetn geblieben",
Doch mogen we het daarbij laten
Mogen we ons zoo maar voetstoots laten
beheerschen en overwinnen door het materia
lisme
Neen, neen, duizendmaal neen
Het middel er tegen
Anders, beter te willen! Ernstig te wil
len.
Het begin voor die betere richting zetelt
in ons denken
Zoodra we onze eigen zorgen en onze
eigen belangen een oogenblikje ter zijde
kunnen stellen en er over denken wat ande
ren tot nut, tot genoegen, tot welzijn kan
strekken, dan hebben we wel een kleine,
maar de belangrijkste schrede gedaan om
ons los te maken van >onzc eigendomme
tjes» de gedachte is immers de moeder
van de daad
Zoo treden we dan, zonder 't zelf te be
merken, uit het enge kringetje van ons eigen
»ik« en hebben we daardoor reeds den strijd
aanvaard t^gen ons egoïsme, doch vóór de
belangen van anderen.
Niet ieder is geroepen om te werken in
t openbaar niet elk vindt te doen daden,
waaraan zijn naam onuitwischbaar verbonden
blijftmaar allen worden we gesteld voor
het zelfde begin aan te vangen met zegen
te verspreiden in den kring der onzen.
Eèrst den plicht vervuld in eigen om
geving en daarna den kring gaandeweg uit
gebreid het zonnetje moet van binnen
naar buiten uitstralen, wil het door en door
verwarmen en koesteren.
Zoo vinde ook deze Oudejaarsavond ons
vervuld van heilige voornemens, doch ook
bezield inet den ijzeren wil om ze in daden
om te zetten.
En als 't middernachtelijk uur nadert, dan
trede men naar buiten, in den tuin de
stilte van den nacht, de duisternis rondomme,
de enkele sterren soms, schitterend aan den
donkeren hemel, dat alles is in zoo volmaakte
harmonie niet den ernst van 't oogenblik,
meer dan 't helle kunstlicht, de begrensde
ruimte van de kamer.
En zoo, zij aan zij met hen, die ons lief
zijn, wachten we zwijgend
Daar begint dc klok te spelen 191s
treedt langzaam terug 1913 nadert
Is 't niet, alsof dte tonen ons toeroepen
„Neujahregloeke
Hiugst du vom Glüoke
Od»r dfs ui to I,ie<l vum Leid?
Hoilenke, das» Glilclt uttd Sorge
ICiidon am 8arg».
Meiiiclienkind, beniitse diu tlUchtige Zeit
SüZR FREOKRIKS
Van Cleeff.
Amersfoort, 31 Dec. 191s.
Aan oil/.0 strtilgeiiooten.
Nog steeds zijn velen de meening toege
daan, dat op Oudejaars- en Nieuwjaarsdag
moet gedronken worden. Er zijn er die
drinken op het voorbeeld en den aandrang
van anderen en er ziin die juist op deze
dagen drinken en geheel verdrinken het
bedrag dat hen als zoogenaamde Nieuwjaars
fooi in geld wordt ter hand gesteld.
Gelukkig wordt dat alles minder.
Toch blijven er nog zwakkelingen over
voor wie de verleiding 2Ó0 groot is, dat
zij bezwijken indien hun de gelegenheid
geboden wordt.
Het is daarom, geachte atadgenooten, dat
wij een beroep doen op uw aller mede
werking op uw aller hulp om deze dagen
te maken tot ware feestdagen, waarop de
mensch niet beneveld is door drank.
Wij vragen van U vriendelijk om
ie. Geen sterkedrank te gebruiken en U
te onthouden van allen aandrang om hen,
die geen alcoholhoudenden of sterkedrank
willen gebruiken, in dat besluit te doen
wankelen.
2C. In plaats van alcoholhoudende dran
ken op te dringen, ook alcoholvrije dran
ken beschikbaar te stellen.
3e. De toebedachte Nieuwjaars-belooning
aan Uwe mcnschen niet te onthouden,
doch wèl om hun die eenige dagen na
Nieuwjaar tc verstrekken, wanneer de ver
leiding tot drinken minder prikkelbaar is en
hart en hoofd wat kalmer zijn geworden.
Wat wij vragen, is niet veel. Ieder wel
denkend stadgenoot kan aan ons verzoek
voldoen en zal er daardoortoebijdragcn.dat
Oudejaars- en Nieuwjaarsdag te Amersfoort
worden gevierd in vroolijke, opgewekte
stemming, zonder mcnschonteerende toe
standen, die veelal door het alcoholgebruik
worden teweeg gebracht.
Het A. D. O.
