Zaterdag 1 §Jj| Februari 1913.
RONA
Van houtcn's
Cacao
No. 8218.
62e Jaargang
BIJBLAD.
Echo.
AMEHSFOORTSCHE COURANT.
Uitgave van de Naamlooze Vennootschap „De Amersfoortsche Courant, voorheen Firma A. H. van Cleeff".
HOOFD REDACTEUR
p. J. 7HSDIRZZS.
AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. Abonnement per 3 maanden fi.—
franco per post/1.15. Ad ver ten tien 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bijregel
abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, officieêlc- en ontelgenlngs-
advertentiên per regel 15 cent Reclames 15 regels f1.23. Bewijsnummers naar buiten
worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiCn van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
BUREAU:
SOSTiCBACHT 9
Telefoon 19
Bij dit nummer behoort een
KENNIS6EV1 NU.
De Gedeputeerde Hiaten der Provincie Utrecht,
Voorzieningen willende nemen tot het doen
opmaken der f.ijst van de hoogstaangeslagenen
in Rijks directe belastingen, ter benoeming
van leden voor de Eerste Kamer der Staten-
Generaal
Gelet op de 2de alinea va.) art. 102 der
Kieswet
Noodigen de inwoners van dit gewest uit om,
bijaldien zij elders dan in deze Provincie in
's Rijks directe belastingen zijn aangeslagen,
daarvan vóór den laden Maart 101.1 aan hun
college te doen blyken.
Utrecht, 20 Januari 1913.
De Gedeputeerde Staten voornoemd,
F. D. SCIUMMELPENNLNK,
Voorzitter.
A. van DOORNINOK,
Griflier,
Als iemand verre reizen doet, dan kan hij
veel verhalen. Hij behoeft daarvoor niet eens
zoo heel ver, zells niet over de grenzen ge
weest te zijn. Hetgeen noodig is naast
eenige gave van vertellen bestaat in de
kunst van opmerkeneen oog, dat met vlug-
gen blik ontwaart wat er schoons en eigen
aardigs is in de omgeving, een geest die
gevoelig is als de plaat in de camera en, 1
gelijk deze, behoudt wat daarop is afgebeeld.
Van ^en dier indrukken, dien vele reizigers
mee naar huis nemen, gaan we hier spreken.
Op menig schoon plekje aan woudrand of
op bergtop of over de wateren heeft men
een min of meer sterke echo opgevangen.
Misschien hoorde iemand haar gefluister in
het Parijsche pantheonEen ander stond in
het tuintje te Muiderberg, waar, op uitnoo-
diging van den gids, de echo zich liet hoo-
ren aan het belangstellende gezelschap, voor
hetwelk de stem oprees als uit den grond.
Ovidius verhaalt van den schoonen maar
koelen jongeling Narcissus, op wien ieder
verliefd werd, die hem zag. Dat lot trof ook
de ongelukkige Echo, de nimf, aan wie de
jaloersche Hera het vrije gebruik der stem
had ontnomen, tot straf dat zij die stem zoo
dikwijls had misbruikt om Hera bezig te
houden, terwijl Zeus snoepreisjes maakte.
Alleen het vermogen tot spreken behield
Echo, maar eerst wanneer een ander gespro
ken had, wiens woorden zij had te herhalen.
Nu volgt zij Narcissus, die, van de jacht
komend, van zijn gevolg is afgedwaald.
»Is er iemand hier vraagt de jonge man,
en hij hoort tot zijn verbazing onmiddellijk
»hier« roepen.
Hij ziet rond en vraagt »kom en weder
klinkt het tot hem: «kom*.
Niemand ziende naderen, vraagt hijVer
mijdt gij mij?* maar de zelfde vraag keert
tot hemzelf terug.
«Laat ons bij elkander komen* klinkt nu
zijn uitnoodiging, welke op blijden toon
wordt herhaald.
Zij treedt werkelijk te voorschijn en wil
haar arm om zijn hals leggen.
Daarop evenwel is de jonge man, die al
leen zichzelf bemint, niet gesteld hij weert
haar af en spreekt»liever den dood, dan
mij aan u te geven, verlang ik«.
En zij antwoordt alleen »mij aan u te
geven, verlang ik*.
Schaamrood vlucht zij heen. Haar ver
smade liefde, nimmer gebluscht, verteert
haar. Alleen de stem blijft over. Niemand
aanschouwt haar meer, doch door allen wordt
zij gehoord.
Aldus dichtte de oudheid haar verklaring
van een natuurverschijnsel, dat voor de we
tenschap onzer dagen geen geheimen meer
/Aocders fl«ft uw kinderen
dagelijks
t« drinken, dat is gezonder voor hen en voor hunne
zenuwen dan welke andere drank ook; maar let er
op dat ge van deze krachtige pittige cacao niet v««l
noodig hebt voor de bereiding, dan zult ge onder
vinden dat ge hun voor uiterst weinig geld het
gezondste te drinken geeft dat maar te bedenken is.
gloed in de stem, alles uitstraling van de
warmte in het binnenste. Zulk reageeren Is
ontplooiing vnn 's menschen beste krachten.
Daar Is de heerlijkste echo, de weerklank
van de zuiverste zieletonen.
Vóór Copernicus werd de aarde beschouwd
als het middelpunt van het heefhl. Van dat
voorname standpunt is zij moeten afdalen
tot een van veel bescheidener gehalte.
Zoo is het ook in het geestelijke leven.
Eerst ziet een mensch zichzelf in het mid
den alle wenschen en gedachten draaien om
het eigen Ik. Maar weldra gaat het kinder
lijke te niet. Men wordt slechts een klein,
onbeteekenend, donker wezen, dat draait om
de eeuwige zon, die ons leidt in onze baan.
Naast het woord >echo« heeft het Latijn
een woord, dat bijna evenzoo wordt gespeld
en uitgesproken het is hot eerste persoon
lijk voornaamwoord »ego«.
Zal de eerste een zuiveren klank bezitton,
weerklank zijn van hetgeen omgaat in het
reine gemoed, dan moet de laatste leeren
zwijgen. Dan moet het woord zijn aan die
liefde, welke een gezond egoïsme niet ver
smaadt, mits in dienst van het altruïsmedo
liefde, welke zelve is de pronte. heerlijk.-
lichtbron; die leert reageeren op eiken kreet
van nood en iedoren toon van blijdschap,
opgestegen uit het diepst van een menschen
hart.
bezit en de eenvoudigen van hart nog altijd
bekoort.
1 letgeen in de natuur een zeldzaamheid is
en alleen op bepaalde plekken zich voordoet,
is hoogst gewoon in de wereld der men
schen Klanken teruggeven gelijk de fono
graaf, geluiden overbrengen als telefoon- en
telegraafdraad doen, wordt genoeg gedaan.
Echo's in letterlijken zin hun aantal is
legio
Iloe prettig is het, in gezelschap van ge
dachten te wisselen. Voor iedereen is zulk
een toets- en wrijfsteen zelfs noodzakelijk
om voor eenzijdigheid bewaard te blijven.
Welke beteekenis heeft een gesprek, waarin
men den spreker voortdurend gelijk geeft,
aldoor toestemt wanneer hij ja, al maar ont
kent wanneer hij neen zegtof waarin een
zoetelijk knikken het eenig antwoord is
Op die wijze zal nooit de waarheid worden
te voorschijn geschokt.
Zulke menschen zien door andermans bril
en verliezen den zelfstandigen kijk op" men
schen en op zaken.
Hun letterkundige kennis wordt bepaald
door het laatste door hen gelezen boek
hun staatkundige meening is weergegeven
in het laatste artikel dat zij lazenhun
kunstbeschouwing stemt woordelijk overeen
met het oordeel van den medewerker in
hun courant. Wordt morgen een ander in
zicht ten beste gegeven dan wijzigt zich hun
standpunt vanzelf.
Gemis van alle overtuiging is hier de oor
zaak, en óok een verregaande traagheid, die
van alle inspanning zich verre houdt.
Ook kan het liggen aan gebrek aan moed.
Een jongen komt met onbedorven gemoed
ter school. Hij hoort de andere jongens vieze
grappen vertellen, onwaardige praatjes hou
den. Hij kan er niet om lachen. Zoo ieta
heeft hij thuis nooit gehoord. Maar om nu
wegens zijn Brave-Hendrikachtigheid bespot
te worden, daar kan hij niet tegen, en hij
doet mee, praat de kameraden na.
Het spreekwoord over de wolven in 't
bosch, met wie men moet meehuilen, is voor
de groote meerderheid het ware woord. Zij
zijn bang, verslonden ts worden. Zij missen
den karakteradel, die de wolven doet weg
kruipen in hun hol.
J. H.
liet hotel-heddelnkoii.
De Scheikunde spreekt ons van reagee-
rende middelen, stoffen die op elkander wer
ken, waardoor de eigenschappen der licha
men worden opgespoord. Wij behoeven geen
scheikundigen te zijn om de beteekenis van
het woord «reageeren* te verstaan. Het
duidt op een terugwerkende krachthet is
ergens weerklank op geven, min of meer
aan een echo gelijk.
Sommige menschen nu reageeren, geven
weerklank, maar zelfstandig, op eigen wijze,
hetgeen aan de echo is ontzegd. Maar veelal
op verkeerde invloeden. Zij doen denken aan
muziekinstrumenten, waaraan door het be
spelen van een ander gelijk gestemd instru
ment tonen worden ontlokt: zuiver ot valsch.
Bij hen is dan dit laatste het geval.
De hebzuchtige komt eerst uit de sleur
der doffe onverschilligheid, ais hij den klank
van geld verneemt of een voordeelige spe
culatie ziet aangekondigd. De eerzuchtige
raakt in verrukking zoodra er kans is op
bevordering of op toejuiching door de menigte.
En kieskeurig in de middelen zijn dezen
geen van allen.
De zelfzuchtige reageert alleer. op zichzelf.
Hij roept mij een man voor den geest,
dien ik in mijn jeugd heb gekend, en die
de zonderlinge gewoonte had om eiken zin,
door hem gesproken, te herhalen met het
inleidende: »ik zeg maar*. Aan hem herin
nert menigeen, die zijn eigen meening heeft
en daarbij blijft. Eigenzinnig houdt hij vast
aan eigen inzicht. Hij weet het; ik zeghij
weet het.
Gelukkig wordt ook gereageerd op betere
dingen, weerklank van welluldender tonen.
Eigenlijk is dat de natuurlijke aanleg van
eiken mensch. Maar de omstandigheden en
de omgeving hebben den toon verzwakt, het
vermogen doen afnemen.
Waar dat niet het geval is, daar is nog
iets van den zin der kinderen, die liefst een
vertelling hooren, waarin de onschuld gered
de deugd beloond, het kwaad gestraft wordt.
Zoo gaat het wel niet altijd In het leven
maar zij vinden dat toch het ware en geloo-
ven aan de werkelijkheid. Het kinderlijk ge
moed reageert bij woord of daad van laag
heid en onrecht, in heiligen toorn bij de
taal der waarheid en de daad der liefde in
heilige blijdschap. Dan is er vuur in het oog,
De heer Shutteworih Brown is een veel
bereisd man en stelt, zooals de meeste
Engelschen en ook Hollanders hooge
elschen aan de zindelijkheid in hotels en
maakt hiervoor propaganda.
Zijn aandacht is gevallen op het feit, dat
er allervreemdst met de eerste beginselen
der hygiene wordt omgesprongen bij het
spreiden van ons bedje in hotels, in het bij
zonder wat betreft de heddelaken®.
De bestemming van de beddelakens is,
dekens en matrassen, die uit den aard der
zaak niet dikwijls geheel gereinigd kunnen
worden, schoon te houden en te voorkomen,
dat de gebruikers van het bed daarmede in
aanraking komen.
Daarom moet steeds de zelfde kant van
het laken naar het lichaam toegekeerd
worden.
Niet velen wellicht zelf de meesten
niet, die in dc wereld gewend zijn de lakens
uit te deelen zullen er zich rekenschap
van hebben gegeven, dat elk der beide lakens
van een bed op 16 verschillende wijzen uit
gesprei.i en op het bed gelegd kan worden,
at naar zij gekeerd of gedraaid worden. Als
een gast slechts ceti nacht van het bed ge
bruik maakt, dan komt het er niet zoozeer
op aan, hoe de lakens gelegd worden, omdat
hij dan slechts met schoon linnen In
aanraking komt.
Anders staat het evenwel als een gast
eenigen tijd in het hotel blijft. In dit geval
worden meestal dekens noch lakens eiken
dag vernieuwd, doch blijft het zelfde bed
linnen gedurende eenige dagen op het bed.
Als het kamermeisje het b« d opmaakt, dan
let zij er gewoonlijk niet op, hoo zij de In
kens weer op het bed legt. Zij bekommert
er zich niet om of zij er weer in hun oor
spronkelijke ligging op komen dan wel of
zij gekeerd zijn of niet. Als zij de verschil
lende stukken beddegoed behoorlijk gelucht
en geschud heeft, gelooft zij haar plicht, ook
in hygiënisch opzicht, gedaan te hebben.
Voor den voorzichtigen reiziger, die 't
bed gedurende meer dagen gebruikt, kan 't
echter niet onverschillig zijn of do op den
eersten dag naar het lichaam toegekeer>
zijden der lakens den volgenden dag weer
op de zelfde wijze komen te liggen, dan
wel of de lakens gekeerd ziin. Is dtt laatste
het geval, dan kunnen de zijden der lakens,
die eerst naar het lichaam toegekeerd waren,
nu op de matras komen te liggen en tegen
