De Arend.
Excellenta-pudding,
BLOOKERS
CACAO.
Pensyivania Petroleum
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
A. .1. P.'s
gevestigd te DORDRECHT.
H.H. Van der Zoo de Jong Van Ophoven
DAALDERS
Bios
coop
WGRELDiTAD-
I'KOOK AIIII A No.
Het vaderhart, of* Al»
otter voor zijn kind.
Feuilleton.
De sphinx.
De N.V. „DE EERSTE AMERSFOORTSCHE IIANDEL-M1J." bericht hier
mede hare begunstigers, dat zjj zich in verbinding heeft gesteld met een der
weiuige onafhankelijke Amerikaansche Maatschappijen, „The Continental Petroleum
Company", om haar product, de bekende en hoog-aangeschreven
aan de markt te brengen.
Ten gerieve van hare cliöntële zal daar, waar gewenscht, ook per straat-
tankwagen bezorgd wordeD.
Deze nieuwe relatie staat geheel buiten de Trustergo wordt niet gecon
troleerd door A. P. C., Pure Oil Company, Rieth en andere bekende onderafdeelingen
van de Standaard Oil Company.
H.V. DE EERSTE AMERSFOORTSCHE HANDELMIJ,
voorheen NIEUWENDIJK Co., Amerspoort.
AMEKIKAANSCiï" SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
bereid met, Dm-yea Maïzena,
is de allerbeste.
ÏO ot. pnlije> a7 ot. doos (O palvjes).
Telefoon No. 1021.
Telegram-adres: HOLARGYP.
Volgestort maatschappelijk kapitaal f 1 000 000.
De Bank stelt verkrijgbaar 51 Pandbrieven, groot
flOOO, f500 en f 100, tot den koers van 100 jj Coupons
verschijnen 1 Mei en 1 November.
Verkrijgbaar ten kantore der Bank, en te AMERSFOORT bij de
alsmede bij hare overige Agenten in de voornaamste plaatsen des Rijks.
'vrnravï uffRTK VON GLAHN SIIGCHER.
1 J COMMI8SIONNAIR8 IN EFFECTEN EN KASS1EK8.MEIISF00RT
AMSTERDAM. B#h#ard#r vên hel Byk.„,0or te Amersfoort
J. O A T T I S!» 1HR
interc. Tel. 188.
Plantsoen 12, rn
SAFE-DEPOSIT.
Nieuwste constructie. - Fabrikaat „Lips". - Brand- en gehsiuie
I.OKE1TEN TB HUUR T.P
Da verpakking Is eenvoudig; alles
is ten koste gelegd aan de kwaliteit;
daarom zoo goed.
van Vrijdag 7 tot en met Donderdag 13 Maart 1913.
1. DE ANDELLE. Prachtvolle natuuropname.
2. ROBINET ALS TENORZANGER. Komisch.
3. DE WRAAK VAN DEN RADJA. Boeiend drama uit Hindoestan.
4. PAPA GAF PERMISSIE. Komische comedie.
5. Dl? LIST VAN BÉBÉ. Komisch.
Bébé is de jongste kino-acteur van de geheele wereld.
Groot spannend en boeiend drama uit het leven, in 2 afdeelingen.
2.)
Het eerste gebruik, dat onze oude vrijgezel
Jacques begon werkelijk reeds tot dit soort
te behooren van zijn fortuin maakte, bestond
hierin, dat hij Josseline opsloeg, iets waarop de
brave gedienstige nooit had durven zinspelen,
zelfs niet hopen. Toen Tante Elise stierf, had
xtj Jacques aan de trouwe Bretonsche toever
trouwd, juist zooals men iemand de zorg voor
een klein kind opdraagt. Josseline, die haar taak
heel ernstig opvatte, meende, dat het tijd werd,
dat meneer Jacques eens iets van de vreugden
des levens leerde kennen. Bij iedere gelegenheid
hield zij hem voor, wat Horatius aan Leuconde
schreef: „carpe diem", zonder echter even uit
voerig op de details van haar theorie in te gaan.
Jacques was, in strijd met alle vroegere voor
spellingen van zijn lieve tante, een llinke kerel
geworden, goed gespierd, jonger lijkend dan hij
in werkelijkheid was, met een blos van gezond
heid op zijn regelmatig, knap gelaat, dat zeker
een erfenis was van den eenen of anderen Kel-
tischen voorvader. Ofschoon hij, juist zooals
tante altijd vriendelijk had voorspeld, niet in
staat was om ook maar een gulden per dag te
verdienen, hetgeen trouwens niet coodig was,
ontbrak het hem niet aan geestja hij bezat
zelfs een vrij uitgebreide algemeene ontwikkeling,
de vrucht van veel lezen, hetgeen metdroomen
en muziek zyn eenige bezigheid uitmaakte. Hij
speelde piano, zooals zij het spelen, die hun eigen
leermeester tjjn geweest, d. w. x. met een na
tuurlijke bekoring. Ook zong hij met niet zeer
forsobe, doch goed geschoolde stem oude balla
den in bet laag-Bretonsch, want hij was deze
taal vrij goed meester, een zeldzaam iets voor
een bewoner van Saint-Brieux, dat „in Frankrijk"
ligt en niet in Bretagne.
Nu eens kwam deze, dan weer die neef een
bezoek brengen aan het huisje in de Rus aux
chèvreB, dat tot nu toe door allen was geme
den. Zelfs werden er verre nichten gezien, die
zich in 't bezit van huwbare dochters verheug
den. Bj de thuiskomst van mama kregen dezen
dan te hooren„Werkelijk, die zoon van Le
Fonturier is er bovenop gekomen. Hij ziet er
heel goed uit, dat jongemenscb".
Aldus „ontdekt", werd Jucques langzamer
hand want in dat deel der wereld gaut alles
heel langzaam een zeer gezien persoon, het
geen hij daaraan kon merken, dat iedereen iets
van hem trachtte te halen. Hij verdedigde zich,
zoo goed en zoo kwaad als het ging, tegen de
aanvallen van moeders met volwassen dochters
dwingen om een dier dochters te huwen, kon
men niemand. Men overtuigde hem echter, dat
hij zich niet kon onttrekken aan zijn benoeming
tot eerelid f welke waardigheid echter niet vrij
stelde van contributie-betaling) van de talrijke
vereenigingen, die een provinciestadje onveilig
maken. Als zoon van zijn vader werd hij lid
van de „Vereeniging tot hulpverleening aan
schipbreukelingen", van het „Weduwenfonds
van zeelieden", van de „Vereeniging tot oplei
ding bij de koopvaardij" en zelfs van de „Ked-
dingsboot-vereeniging", ofschoon hij nimmer een
riem in handen had gehad. Als neef van tante
Elise moest hij inschrijven voor werken van
weldadigheid en naastenliefde, waarvan ds lijst
te lang is om hier op te noemen. Zijn piano
maakte hom lid van de harmonie-vereeniging
„Fanfare", zijn kennis van het laag-Bretonrch
was oorzaak, dat hij bloeden moest voor het
„Geschiedkundig genootschap". Maar wat hem
vooral voor het voetlicht bracht, was zijn can-
didaatstelling voor den Gemeenteraad, welke
hem echter geen ander genoegen opleverde dan
dat hij maanden lang zijn naam kon lezen op
verkleurde verkiezings-bil|etten; de welsprekende
bewijzen van zyn glansrijke nederlaag.
Al deze dingen, die hier in enkele regels ver
teld worden, liepen echter over verscheidene
jaren. Voor de echte provincialen beteekeDteen
jaar echter weinig, daar het begin, hst midden
en hot einde gewoonlijk volkomen op elkaar
gelijken. Voor Jacques was het resultaat van
de laatste twaalf maanden zelfs negatief, of, om
met Josseline te sprekeD, ,,'t liep mis", want
toen de laatste December was aangebroken, had
„meneer Jacques niets terzij gelegd". Zijn zak
geld ging volkomen op aan contributies, die
hem geen ander genoegen opleverden dan dat
hjj tegenwoordig mocht zijn by de begrafenis
van het eene of andere mede-lid, een taak, waar
aan men zich volgens de plaatselijke gebruiken
niet mocht onttrekken.
Het meest ergerde het hem echter, te zien
hoe neven en nichtjes, tot zelfs uit de verst
verwijderde familie, een steeds nauwer worden
den kring om hem trokken, evenals een leger
in oorlogstijd doet, wanneer het een vesting
heeft omsingeld. Men scheen het oogenblik ge
komen te achteD, aan de erfenis te gaan denken.
Neef was immers bijna vijf-en veertig.
Op zekoren ochtend las Jacques in zijn cou
rant, een Parijich blad, eeu artikel over „goed
koop leven". Volgens den schrijver van dit
artikel, iemand die nogal van paradoxen scheen
te houden, kon een uhilosophisch aangelegd
mensch, die weerstand wist te bieden aan de
verleidingen, te Partfs goedkooper en zeer zeker
met minder beslommeringen leven dan waar
ook op aarde. Le 'fonturier, die de artikelen in
zijn blad steeds met de grootste belangstelling
volgde, knoopte dit in zijn ooren; een weeg later
was hij besloten, naar Parijs te verhuizen. Ieder
weet, wat hst woord „besloten" voor een Breton
beteekent.
Hij deelde zijn besluit mede aan Josseline
er. slnagde er zelfs in, haar met het plan te
verzoenen door haar het artikel voor te lezen,
dat op hemzelf zoo'n diepen indruk had gemaakt.
Twee dsgen daarna was reeds een deel van
zijn meubelen inet zijn piano op weg naar het
Btation en kort daarop, na eerst een dozijn
afscheidsbrieven in de bus gestopt te hebben
aan het adres van de verschillende „hooggeachte
Secretarissen", steeg hij op een regenachtigen
Aprilavond zelf in den trein. liet uur van zijn
vertrek had hij zorgvuldig verborgen gehouden
om een plechtig uitgeleide te voorkomen. Deze
maatregel was echter overbodig, want door het
enkele feit van zijn vertrek, had hij bij de heele
stad afgedaan.
Josseline bleef voorloopig nog in het oude
huis, tot de telegraaf haar zou berichten, dat een
nieuwe woning gehuurd was.
Bij het aanbreken van den dag stapte .Jacques
aan het station Montparnasse uit. Dit leek hem
het mooiste plekje van de hoofdstad, omdat dit
eindpunt van de treinen uit Bretagne zelf iels
van het Bretonsche land scheer te hebben. Dien
zelfden avond was hij reeds gereed met de taak
die een Panjzenaar zes weken in beslag neemt
net huren van een nieuwe woning.'Het toeval
bracht hem naar den hoek van de Rue do
Babylone, daar waar het park, bij den „Bon
Marché een oase van lucht en licht vormt. Het
was een prachtige ochtend; het was lente, de
vogels sjilpten in de boomen. Dat plekje groen,
zich uitstrekkende onder de ramen van het
eenvoudige huis, dat hij bezichtigde, deed hem
spoedig een beslissing nemen.
Eenige dagen daarna was de geheele verhui
zing reeds Achler den rug. Het leven van rust
en onafhankelijkheid, dat hij zich steeds had
gsdrooind, had een aanvang genomen.
(Wordt vervolgd.)
