Zaterdag 8
Maart 1913.
RONA Cacao
No. 8233.
62e Jaargang.
BIJBLAD.
Van houten's
Stadsnieuws.
AMERSFOORTSCHE COÜRAIÏ.
Uitgave van de Naamlooze Vennootschap „De Amersfoortsche Courant, voorheen Firma A. H. van CleefT
HOOFD-REDACTEUR
P. J. FRBDERXKS.
AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. Abonnement per 3 maanden f 1.
franco per post ƒ1.15. Advertentien 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bijregel
abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, officieële- en onteigenings-
advertentiën per regel 15 cent Reclames 1—5 regels f 1.25. Bewijsnummers naar buiten
worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
BUREAU
ZORTZGRAC5T 9.
Postbus 9. Telefooi
Bij dit nummer behoort een
KENNISGEVINGEN.
Aflossing Provinciale geldleening.
De Gedeputeerde Staten van Utrecht
brengen bij dezen ter kennis van belangheb
benden, dat op Maandag, den 10 Maart e. k.,
des namiddags ten half twee ure, iD het Pro
vinciaal Gouvernementsgebouw, te Utrecht, de
uitloting zal plaats hebben van een gedeelte,
groot drie duizend gulden ff3000.der geld
leening, groot f140000.aangegaan krachtens
besluit der Staten van Utrecht van 16 November
1886, goedgekeurd bij Koninklijk besluit van 12
December 1886, no. 17.
Utrecht, 3 Maart 1913.
De Gedeputeerde Staten voornoemd,
P. D. SCHIMMELPENNINCK,
Voorzitter.
A. VAN DOORNINCK,
Griffier.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort,
maken bekend, dat in de maand Maart iu
deze Gemeente zal worden gehouden een alge-
meene
Woningtelling.
De ingezetenen worden uitgenoodigd, alle ge
vraagde inlichtingen aan de met de telling be
laste personen te verstrekken.
Deze personen zijn voorzien van een door den
Gemeente-secretaris onderteekend legitimatie
bewijs, hetwelk zij, desgevorderd, verplicht zijn
te toonen,
Burgemeester en Wethouder»
voornoemd,
De Burgemeester,
Van RANDWIJCK.
De Secretaris,
J. D. WERKMAN.
Eén dubbeltje maar.
Kinderen, heb jullie wel eens iets gehoord
over de Maatschappij «Zandbergen»?
Mogelijk niet en daarom komen wij jullie
aandacht vragen.
Op Zand bergen» worden arme ouderlooze
kinderen verzorgd, om zoodoende flinke men-
schen van hen te maken.
Nu zijn er onder die arme weezen en half-
weezen ook vele zieke en zwakke kinder
tjes, die extra-verzorging behoeven.
Sinds eenige jaren worden die kinderen
te Nunspeet verpleegd en reeds zijn ver
scheidene jongens en meisjes, die zwak en
ziek daar kwamen, nu flink en gezond ge
worden.
Toch zijn er velen, waarvoor wij geen
plaats hebben.
Nu heeft een weldenkend kindervriend
ons een stukje bosch afgestaan bij Oud-Leus
den en wij willen daar een prettig, zonnig
tehuis stichten waar onze zieke stakkerds
zeker ééns zoo gauw gezond zullen worden
als elders. Vele goede menschen gaven ons
geld om met bouwen te beginnen maar éen
ding een voornaam iets om te bouwen
ontbreekt ons nog.
Dat zijn de steenen voor ons Herstellings
oord.
En nu komen wij aan onze Hollandsche
meisjes en jongens vragen, elk een steentje
bij te dragen door ons éen dubbeltje
van hun weekgeld te offeren.
Jelui hebt het zoo goed in 't leven en als
je ziek bent, zijn vader en moeder dadelijk
om je met hun zorgen op te knappenmaar
denkt nu eens even aan die kinderen, die
alles moeten missen en die reeds vroeg
in staat moeten zijn, hun kost te verdienen.
Zij moeten hard tobben voor hun dage-
lijksch broodje, dat voor jelui steeds klaar
staat, nog wel lekker gesmeerd en goed voor
zien van koek of kaas.
Ziet, als je allen ons helpt, zijn we gauw
klaar, dan hebben wij volop staenen om te
zijn de vleeschvormende bestanddeelen in
de juiste verhouding verbonden aan de
vetvormende stoffen. Daarom is dit een
ideaai voedingsmiddel. Tevens is het een
aangenaam genotmiddel. Geen wonder dat
het algemeen als de volksdrank bU uit
nemendheid wordt aanbevolen.
bouwen en wie van jelui dan dezen zomer
per fiets of auto langs den Leusder weg bij
Amersfoort komt, kan met voldoening zien,
dat al die losse steentjes, waaronder ook de
uwe, netjes gerangschikt en vastgemetseld
zijn, om die arme kinderen een prettig her
stellingsoord of tehui» te bezorgen.
Als de oudste van je klasse zich nu de
moeite wil geven, je dubbeltjes bijeen te
garen en ze aan een onzer per postwissel
wil overmaken, dan gaat het zaakje vlug
van de hand en kun je vooruit op onzen
hartelijken dank rekenen.
Barsse Van Boetzelaar Suermondt,
Hoogland.
Mej. G. A. A. bouricius,
's-Gravenhage, Beeklaan 372.
Mevrouw Valeton—Ortt,
Apeldoorn, villa Boissiere.
De meisjes en de jongens te Amersfoort,
die zoo menigmaal gastvrijheid vonden op
Zandbergen», kunnen de weesjes nog beter
helpen, door namelijk het postwisselgeld te
sparen en de gezamenlijke dubbeltjes ineens
ter hand te stellen aan den Directeur, jhr.
W. A. Ortt.
Past op uw zakken.
Een Bankinstelling te Amsterdam niet
een van de grootste verleent blanco-cre-
dieten aan soliede zakenmenschen tegen een
rente van 6l/2 percent. Niemand zal de
Bank hiervan een verwijt maken. De rente
is niet buitensporig hoog, vooral als men
nagaat, dat il/2 a 2 pCt. wordt gerekend
voor de risico.
De Bank moet in relatie komen met per
sonen, die geld noodig hebben, hetzij omdat
hun zaken slecht gaan, dan wel omdat zij
hun beweging willen uitbreiden. Adverteeren
helpt niet. Een colporteur brengt veel meer
postjes aan. En zoo krijgen thans verschil
lende Amsterdamsche zakenmenschen, die
niet als onsoliede bekend staan, bezoek van
een crediet-colporteur, een deftig man, met
hoogen hoed en pels en wandelstok met
zilveren knop. Hij geeft aan den jongste-
bediende zijn kaartje af, en als de patroon
den deftigen naam leest, opent hij zelf de
deur, en laat hij mijnheer binnenkomen. De
man in de pels doet dan uiterst gewichtig
hij wil over een zaak spreken, waarvoor de
patroon zich ongetwijfeld levendig zal in
teresseeren. maar het is een erge vertrou-
wenszaakdus, over hetgeen hij gaat zeg
gen, mondjedicht alsjeblieft.
De crediet-colporteur spreekt dan over
groote ondernemingen, die gevallen zijn,
omdat er op zeker oogenblik te weinig geld
in kas was. Gelukkig zijn nu de tijden ver
anderd. Degelijke menschen kunnen voort
aan altijd crediet krijgen. En eindelijk
vraagt hij, bijna fluisterend >Als mijnheer
soms eens in de verlegenheid mocht zitten,
kijkt U eens, hier hebt u het kaartje van
de firma waarvan ik directeur benwij ver-
leenen u gaarne een voorschot, de rente is
laagik hoop niet, dat u het mij kwalijk
zult nemen; 't is maar een vraag».
Wij spraken dezer da^en den leider van
een groote firma, die ook den crediet-col
porteur op bezoek had gehad, maar die
weinig tijd had, en hem er daarom maar
spoedig had uitgebonjourd. Hij stond er
paf van. Zóo iets was hem nog nooit over
komen.
Wellicht is thans spoedig de tijd daar,
dat men op straat niet meer wordt lastig
gevallen door den luciferskoopman, maar
dat men wordt aangesproken door «gentle-
men», die doodleuk vragen>Kan ik u
soms met een tientje dienen Mijn rente is
zeven».
Als de deftige crediet-colporteur naar
Amersfoort mocht komen dan weet men
alvast, hoe hem 't best van 't lijf te houden.
Baas boven baan.
Toen ik voor 't eerst bij't drukken kwam,
stond ik aan een degelpers. Alles was nieuw
voor mij en versch.
Ik weet nog goed, hoe lam 'k dien druk
ker vond, die als voorman boven me stond.
Mijn hoop waseens staan op zijn plaats,
bevrijd van zijn gevit en praats.
De tijd gingde tijd kwam. Ik werkte
nog te Amsterdam, en schoof een eindje
hooger opnu zat ik een ander op z'n kop.
Het was al iets, maar nog niet veelde
chef was óok niet ideëel. Het cheffie-zijn,
dat leek me fijn maar toen ik daar was
gearriveerd, werd ik door den leider weer
geregeerd. En niemand was er dan ook
blijder, dan ik, den dag toen ik werd leider.
Maar met dien post kwam ook het leed
't waren niet alleen rozen waarover ik
schreed. Ik spaarde en spaarde een goed be
drag, zoodat ik patroon mij noemen mag.
Ik had een pers, letters, rol en inkt; 'n druk
kerij IKhoe mooi dat klinkt.
Maar was ik vrij 't Leek er niets bij. Ik
had thans bazen, zonder tal, mijn crediteur,
mijn debiteur, ja overal had ik te schipperen, te
ontzien in plaats van éen waren 't er nu
tien.
Ik ben van aard niet gauw content, maar
nou, met m'n ergsten concurrent, steeds éen
pop lager nog dan ik, ben ik 't minst wel
in mijn schik.
De jongen, die aan de trappers drukt, die
gaat onder geen leed gebukt, de drukker
die hem controleert, de meesterknecht die
hen beheert, de leider die het werk regeert,
zij allen lijken mij benijdenswaardalleen
voor mij is 't leed bewaard.
Betaalde ik niet den dreigbrief daar, Le
verde ik niet het spoedwerk klaar. Was ik
goedkoop, verdiende ik geen cent. Eischte
ik den prijs, mijn concurrent ging met het
werk en ik kreeg nul. Dat baas-zijn, is maar
droevig spul. Er is altijd hooger, altijd meer,
en ik geloof al, op mijn woord van e'er, dat
de eenige vrije man die er bestaat, is de
schooier die rondloopt in de straat, die slaapt
al onder bruggeboog, die heeft geen baas,
noch laag, noch hoog, die zwerft naar harte
lust maar rond, aj, ik vergat den
wakershond.
Nu de moraal van dit relaas: Er is altijd
baas nog boven baas.
Vrij naar Harris Monthly.
Het wetsontwerp op de invaliditeits- en
ouderdomsverzekering is gister door de
Tweede Kamer aangenomen met 54 tegen
35 stemmen rechts tegen links.
Het bericht over de richting der trambaan
Zeist—Huis ter Heide—Amersfoort, in hët
vorige nummer opgenomen, blijkt wel eenige
verduidelijking noodig te hebben.
Het terrein ten Westen van het Rijks-op
voedingsgesticht, waarover die baan is ont
worpen, is het terrein onlangs door de Ge
meente aangekocht van mevrouw Cock
Blomhoff, op welken aankoop, gelijk men
weet, de goedkeuring door Gedeputeerde
Staten dezer Provincie nog niet is verkre
gen.
Het terrein «Vleutbergen», waarover de
tram verder zal loopen, na den Ouden
Utrechtscheweg te hebben gekruist, behoort
reeds aan de Gemeente.
Aan het plaatselijk telefoonnet zijn thans
aangesloten met
no. 202 de heer F. L. Laporte, Utrecht
scheweg 59.
no. 256 de heer J. A. Bakhuis, Utrecht
scheweg 94.
In den loop van dit jaar zullen we menig
maal gelegenheid hebben te doen uitkomen,
dat 1913 wel een herinneringsjaar bij uitstek
isniet alleen omdat daarin valt de herden
king van de voor ons land zoo belangrijke
gebeurtenissen van 1813, maar omdat ook
1863 in menig opzicht een bijzonder jaar
was.
Dit bleek ons bij het bladeren in de
Amersfoortsche Courant» van 1863 en het
kan zijn nut hebben, den tijd van toen eens
te vergelijken met den onzen.
Den 6 Maart 1863 golden op de markt
de eieren 4 voor 10 cent; in April en Mei
zelfs 9 voor 20 cent; gister was de markt
prijs f 3.75 tot f 4.00 per 100 of 3®/4 tot 4
cent per stuk. De boter kostte dien dag
f 1.12 a fi.15 per pond (thans 73 tot 87 cent);
de aardappelen f 1.20 a f 1.30 per mud (gis
ter was de marktpriis f 2 a f 2.50).
Den 8 Maart 1863 werd van gemeente
wege aanbesteed het maken en inhar.gen
van twee schutsluisdeuren aan het Spui. Het
geheele karwei werd voltooid voor f 409.
Het is ook zoowat een halve eeuw gele
den, dat men hier ter stede petroleum ging
gebruiken. Den 12 Maart adverteerde de
oude heer Brom, dat hij moderateur-lampen
kon wijzigen in «lampen waarmee men pe
troleum of aardolie» kon branden.
Dat dit nieuwe verlichtingsmateriaal, dat
aanvankelijk werd geleverd in Liters-kruiken
die f 2.50 kostten, met wantrouwen werd
aangezien, bewijst een ernstig onderzoek in
den Gemeenteraad van Amsterdam, gehou
den op 5 Maart 1863 over de vraag of pe
troleum wel in handen mocht worden ge
geven van leeken. De zaak werd deftig com
missoriaal gemaakt.
Opmerkelijk is stellig het volgende uit de
«Amersfoortsche Courant* van 12 Mei 1863,
waarin wordt meegedee! .at iemand zijn
petroleum-lamp had gevuld en het restje bij
ongeluk in de patentolie-kan had gedaan.
