L. HOUBAER
HEEREN- EN KINDE RKLEEI)I NfJ.
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
CöLBERTCOSTÜDMS u DEISM*, Ml JISEHEER1KLEEDIIG
KLEEDIIG OP MAAT.
Langestraat 7() T2. AMERSFOORT. Telefoon ISO.
Combinatie Peek Cloppenburg.
KI2STDERPAKJES I
Feuilleton.
De sphinx.
Onze sorteering EIGENGEMAAKTE kleeding is thans gereed. In hoofdzaak zal BRUIN en
BLAUW veel gevraagd worden. Door onzen STEEDS stijgenden omzet hebben wij de sorteering
aanmerkelijk uitgebreid.
Laat men vooral bedenken bij het. aanschaffen van een kleedingstnk, dat het een groot icisc n
is, bij wie en waar men koopt.
Omdat wij alles ZELF maken, kunnen wij U de VOLLEDIGE GARANTIE geven, dat het stuk
zijn pasvorm behoudt tot het laatst.
Er wordt helaas veel minderwaardige gemaakte kleeding op de markt gebracht, die daaraan niet
beantwoordt. Ons streven is en zal blijven 0111 de gemaakte kleeding tot de hoogst mogelijke volmaakt
heid op te voeren, en vooral in de prijzen van 12, 14, 1(1, 18, 20, 22 gulden en hooger (wij gaan zelts
tot f 30) zult U nergens beter en mooier afgewerkt vinden.
Wij hebben onze étiilages meer in de moderne omlijsting gebracht.. Ziet eens onze fraai bewerkte
Welk een keurige pasvorm. En let eens op de lage prijzen. Hoe elegant, welk een samenstelling
van kleurenDoor onze groote gezamenlijke inkoopen (2<> huizen in Nederland) is het ons mogelijk
iets GOEDS te brengen voor WEINIG geld.
Hiervoor ontvingen wij groote zendingen nieuwe stoffen. Deze afdeeling staat onder leiding van w
een BEKWAAM COUPEUR. Wij geven volledige garantie voor elk kleedingst.uk, en hebben de prijzen
ZEER laag gesteld.
l»0»0»0»0»0»0»0»0»0» 0 »0»0»0»0»0»0»0V0»0»0
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
3.)
Gedurende de eerste maand van zijn verblijf
te Parijs smaakte Jacques het onverdeeld genot
van een sterveling, die al zijn wenschen ver
vuld ziet. De eenzaamheid is de moeder der
onafhankelijkheid. Niemand wiBt en niemand
deed moeite om te weten te komen, wie de me
neer was met dien kalmen gang, de donkere,
vriendelijke oogen en het nette, doch eenvou
dige coBtnum, die iederen ochtend om zeven
unr in ziin park op en neer liep te wandelen,
vóór de kinderen bezit van de banken hadden
genomen, en die het overige van den dag te
Parijs op ontdekking uitging met de benijdens
waardige bedaardheid van een man die in 't
bezit is van een paar goede beenen en enorm
veel vrijen tijd.
Eens per week ging hij naar de Opéra co-
miqne zijn beurs veroorloofde hem niet vaker
deze weelde. Het kostte hem echter niets, Don
derdags en Zondags naar de militaire muziek
te gaan luisteren.
Voor den zelfden prijs kon hij genieten van
het orgel, hetzij tijdens de mis op Zondag, hetzij
bij de begrafenissen en huwelijken, waarvan hij
de aankondigingen in de courant dan ook trouw
naging.
Wanneer de regen hem in huis hield, zong
hy oude, melancholieke of teodere liederen van
C'oarnonaille, waarbij hjj zichzelf op de piano
begeleidde. Hij had een goede item en veel
mnzilronl gpvopI. zoodat zijn zang iets bijzon
ders had, dat door geen enkelen onderwijzer
was bedorven.
Telkens wanneer zijn oude dienstbode hem
hoorde zingen, verborg zij het gelaat in haar
schort en schreide, en niemand zou haar uit
het hoofd hebben kunnen pralen, dat baar
mijnheer niet een sier van de eerste grootte
was.
Terwijl zij op zekeren middag in Mei weer
in 't geheim genoot van zijn zang, werd zij
opgeschrikt door het overgaan der bel, die alle
slapende echo's in de kamer wakker riep.
„Alweer eentje, die zich in 't huis vergist!"
mompelde zij, terwijl zij haar oogen haastig
afdroogde.
Wonder boven wonder moest de bezoekster,
een elegante dame, die er ondanks haar tweede
jeugd, welke trouwens bij Parisiennes verbazend
lang duurt, nog bijzonder goed uitzag, wel dege
lijk mijnheer Le Tonturier spreken.
Josseline, nog gewend aan bet leven teSaint-
Brieux, waar men nimmer een bezoeker met
een leugen kan afschepen, begreep, dat tij slechlB
éen ding kon doen, wanneer iemand mijnheer
moest spreken, namelijk de denr openen. De
vreemde, wier belangstelling reeds was opge
wekt door de zonderlinge muts van Josseline,
zag dadelijk, dat de vrouw gehuild had. Door
een ingeving van haar goed hart wilde zij weten,
wat hiervan de oorzaak was geweest.
„Ik lnisterde naar mijnheer, die aan 't zingen
is", antwoordde Josseline, die deze oorzaak even
natuurlijk vond, als dat men nat wordt wanneer
het regent.
„Is 't waar?" vroeg de bezoekster, die thans
6ok bet zingen hoorde.
Toen de stem zweeg, diende Josseline de
vreemdelinge aan en keerde zij terug naar haar
keuken, zonder ook maar in 't minst te ver
moeden, dat het voortaan met de rust van haar
meester gedaan zou zijö.
Toen Jacqufs een dame zag binnentreden, die
bij niet kende, doch die wel zijn naam wist,
gevoelde hij zich alles behalve op zijn gemak.
Hij bood zijn bezoekster een stoel aan en
wachtte tol het haar zon behagen, het doel van
haar komst uiteen te zetten, waarmede zij echter
niet de minste haast maakt.
„U komt uit Bretagne, mijnheer?" vroeg zy
ton slotte, na Jacques en de meubelen in de ka
mer goed te hebben opgenomen.
Op den zelfden gewonen toon, waarop hem
de vraag gedaan werd, antwoordde hij
„Ja, mevrouw, ik kom inderdaad uit BreUgne.
Maar hoe weet u dat?"
„Door de muts van uw dienstbode en door
het lied, dat u zooeven zong, en heel goed zong,
tusschen twee haakjes. En ten slotte staat daar
een ouderwetsche korter, die geheel gelijk is aan
dien van een van mijn vriendinnen, de mar
kiezin De Prévenau, een landgenoote van u.
Het is een prachtig stuk werkzooiets is zeker
veel waard
In zijn hart gevleid, maar niet minder ver
wonderd, antwoordde Jacques zeer bescheiden
„Ik geloof het niét. Hel ie een oud familie
stuk en daarom doe ik hem liever niet weg".
„O, ik ben niet van plan, hem te koopen",
antwoordde de bezoekster, terwijl zij haar Btoel
verwisselde voor een gemakkelijken fauetuil.
„Het wordt echter tijd om u te vertellen waarom I
ik hier kom. Ik zamel geld in voor de armen, en
om u te bewijzen, dat ik niet in oudheden
handel, hier hebt u een schrijven van den kar
dinaal".
Le Tonturier keek even den brief in en leerde
daaruit, dat gravin DeBsars een hoogst achtens
waardige dame was en dat haar werk in aller
belangstelling werd aanbevolen. Hij gaf het aan-
bevelingsschrijven terug en vroeg tamelijk on
gerust
„Hebt mijn naam van iemand gehoord? Ik
wist 111 de versie verte niet, dat iemand te
Parijs mij kende".
„Uw naam heb ik vernomen bij den con
cierge" antwoordde de dame. „Ik ben maar op
goed geluk naar boven geloopendat is zoo
mijn manier van doen. Stelt u er echter zoo'n
prijs op, onbekend te blijven?"
„Daarvoor alleen ben ik hier komen wonen.
Het grootste geluk, dat ik op aarde ken, is de
kalmte. U bent, met uitzondering van Josseline,
in tien weken de eerste, die mijn drempel over
schrijdt".
„Hebt 11 dan geen familie?"
„O, ja zekerNeefjes en niehtjes.Suint-Brieux
is er vol vanMet al hun doopen, eerste-com
munies, huwelijken, twisten, dienstbodenpraafjes,
ziekten en begrafenissen gaven zij mij geen tijd
om even tot kalmte te komen".
„Hm," zei de gravin, „hent u niet een leatje
egoïst, mijnheer I,e Tonturier?"
„Moet ik dan, om geen egoïst te zijn, onge
lukkig worden vroeg JacqueB aan zijn nieuwe
tante Elise.
„Maar" antwoordde zij, „ik ben heel gelukkig
en toch hond ik mij met anderen bezig, zooala
u ziet".
„Vindt u 'l dan zoo aardig, uit bedelen te
gaan
„Om u de waarheid te zeggen, mijnheer, doe
ik het alleen, omdat liet mij bevalt. Ik ben
weduwe, ik heb geen kinderen en zelfs geen
neven. Ik verafschuw de eenzaamheid; ik houd
van bewegingik wil andere gezichten zien.
Beweging heb ik noodig. Mijn beroep van col-
lectante geeft mij alles wat ik noodig heb en
bovendien kom ik met verscheidene bekende
personen in kennis".
-.Wanneer men rijk is en een titel heeft,
benoelc men geen nieuwe relaties na te loopen",
wierp Jacques haar tegen.
(Wordt vervolgd.)
