BLOOKERS
CACAO.
Amerikaansclie Petroleum
DE HUISHOUDGIDS.
DAALDERS
FROU-FROU
Mocca Tric-Trac
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
VETTER Co.,
i. j. p:s
DQEAD0-PDDD1NG
Nationale Vereeniging
tot steun aan miliciens.
Feuilleton.
De sphinx.
De N.V. „DE EERSTE AMERSFOORTSCHE HANDEL-M1J." bericht hier
mede hare begunstigers, dat zij zich in verbinding heeft gesteld met een dei-
weinige onafhankelijke Amerikaanscbe Maatschappijen, „The Continental Petroleum
Company", om haar product, de bekende en hoog •aangeschreven, gegarandeerd zwvere
aan de markt te brengen.
Ten gerieve van bare cliêntMe zal geregeld per straattanhvagen bezorgd
worden.
Deze nieuwe relatie staat geheel buiten de Trustergo wordt niet gecon
troleerd door American Petr. Comp., Pure Oil Company, Rieth en andere bekende
onderafdeelingen vau de Standard Oil Company.
WEDERVERKOOPERS GEVRAAGD.
N.Y. DE EERSTE AMERSFOORTSCHE HANDEL-MIJ.,
voorbeen NIEUWENDIJK Co., Amersfoort.
Gouden Medaille, Gent 190s.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer
té ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Roekhandelaar en aan
het bureau van >DE HUISHOUDGIDS»
Burgstraat 65, UTRECHT.
Cacao is heilzaam, mits ze goed is.
Daarvan zijt gij zeker bij
fiorL lyLih-
en Uweet:
&n ïtruxJeelijJe - deder**
kurxtu fUVXW^-
cLua
ftfxocLucten-
<^huv
SLctau* "xxt oLR -ktuyofi
A. J. TEN HOPE, Rotterdam.
f
mot do „LINDEBOOM"
Is de ECHTE.
Wacht u voor NAMAAK.
Firma Wed. B. ran
met een overheerlijk
Moooa-arom».
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Firma Wed. B. nan
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimachines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsingel 40 hoek Tarkensmarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het juiste adres
gekocht worden.
Ghccolade Mocca Stangen
Chocolade Walnoten
Chocolade Vlinders
ware DELICATESSEN.
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Firma Wed. B. van
Orediat- vereealglng
Correspondentschap te Amersfoort.
uir. H. J. M. ran den BEROU
WILHELWKASTRAAT S.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ten doel
het vorleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen vbn gelden A déposito
rekening-courant.
Distill. Wijnen. Likeuren
Lieve Vronwe-kerkhof, AMERSFOORT.
'De nieuwe richting in VIJF
CENTS pudding.
Eerst loeren, dan waavdeeren.
JA VA-RIJSTPUDDING,
met natuur-ei,
met de vruchten zelve bereid.
Ilalfliters pak 5 cent.
Liters pak 10 cent.
Vraagt ze alom en eet nu geen
stijfselpuddings meer.
At'deeiing Amersfoort en omstreken.
Werkgevers, die betr0u wbare
werkkrachten noodig hebben, on Miliciens,
die naar werkzaamheden uitzien, worden
verzocht zich te wonden tot het Secreta
riaat der afdeeling, Schimmelpenninck-
straat 41, te Amersfoort.
N.B, Alléén die miliciens, waarvan de
dienstrapporten, opgevraagd bij
hunne laatst commandeerend
officieren gunstig luiden, komen
in aanmerking voor steun door
de vereeniging.
4.)
„O, dat hangt er van af" antwoordde de gra
vin met een glimlach. „Maar bovendien, ik hen
nog in den rouw over mijn man en kan niet
uitgaan. Zonder het colledeeren had ik al lang
het gebruik van mijn tong verloren".
„En houdt u veel van praten 7 Maar de rnen-
echen, die u opzoekt, zullen toch wel niet altijd
van lange gesprekken gediend zijn
„Neen zeker niet. Meestal ga ik zelfs niet
eens zitten en soms word ik zelfs heel onbeleefd
ontvangen".
„Wordt u ook wel eens niet al te beleefd
ontvangen?" vroeg onze celibatair, terwijl bij
steelsgewiize zijn blik liet gaan langs bet prach
tige blonde haar van zijn bezoekier.
Door even de Behouders op te halen, toonde
gravin Desjars, dat baar principes minder vat
baar waren voor een onderzoek dan haar kapsel.
„Ik zou jokken", zeide zij, „indien ik beweerde,
dat men nooit onbeschoft tegen mij is geweest
maar een vrouw, die geen avonturen wil ont
moeten, ontmoet er ook geen. En wanneer zij
zelf fatsoenlijk is, voelt zij als 't ware bij intui-
tie of anderen fatsoenlijk zijn. Neem u mij
niet kwalijk, indien ik uw tijd moet ik zeg
gen uw kostbaren tijd heb verpraat".
„O, 't is mij een waar genoegen", antwoordde
Jacques met een openhartigheid, die bij duur
moest betalen. „De dagen vallen mij werkelijk
wel eens wat lang. Ik heb namelijk juist genoeg
om te leven zonder te werkeD, doch kan bet
niet ruim nemen".
„En zoekt u geen bezigheden?"
„Evenmin als ik er aan denk, een vrouw te
zoeken. Voor een salaris van een inillioen
of een bruidsclnu van dat bedrag, hetgeen pre
cies op bet zelfde neerkomt zou ik mijn on
afhankelijkheid niet willen prijs geven. Trou
wens ik ben al over de veertig, zoodat iedere
loopbaan voor mij is afgesloten en die van bet
huwelijk in de eerste plaats".
Mevrouw Desjars glimlachte, toen zij bemerkte
op welke handige wijze Le Tonturier een stokje
stak voor evenlueele aanvallen, die een weduwe
op zijn ongebuwden staat zou kunnen doen.
Terwijl zij met een beslist gebaar haar bont 01a
zich heen trok, voegde zij hem toe
„Op dat punt denken wij eender; maar wat
ik op het huwelijk tegen heb, is niet, dat bet
iemand afhankelijk maakt, doch dat bet slechts
éen der partijen afhankelijk maakt. Werken voor
het welzijn van een man, hoe weinig eischend
bij ook is, gaat iemand op den duur vervelen,
evenals een klein pakje, dat men voortdurend in
de zelfdo band moet houden".
„Voor mij bestaat het geluk daarin", zei
Jacques, „zonder pakje door het leven te gaan,
met beide handen in de zakken, al zijn die zak
ken dan ook niet bijzonder gevuld".
„U is een echte wijsgeer", merkte de bezoek
ster op, terwijl zij opstond, „maar, u moet mij
de uitdrukking niet kwalijk nemen, u is ook
een type en ik heb een aangenaam halfuurtje
doorgebracht".
Met deze woorden baalde zij een zakboekje lu
voorschijn en bevochtigde met bet puntje van
haar tong haar potlood, hetgeen Jacques weer
minder op zijn gemak deed zijn.
Uoeveel moest bij geven? Aan de gewone
wekelijksche collectanten voor de armen gaf bij
altijd een stuiver, maar met een gravin, die
twee-en-zeventig treden was opgeklommen, die
zijn stem, zijn meubels en zijn gesprek aardig
had gevonden, meende bij 't met niet minder
dun een franc te kunnen doen. Als welopgevoede
vrouw trok mevrouw Desjars zelfs haar wenk
brauwen niet op, toen zij zag welk geldstuk in
haar klein, gehandschoend handje werd gelegd.
„Tot ziens, mijnheer I.e Tonturier", zeide zij,
den nadruk leggende op de eerste woorden.
Jacques, die in zijn hart nog geheel een
provinciaal gebleven was dat wil zeggen,
nieuwsgierig zag haar in een huurrijtuig
stappen, dat voor de deur had staan wachten.
Daar hij zeer beperkt was wat toehoorders
betreft, zocht bij Josseline op, 0111 haar zijn
indrukken mee le deelen„Die P&risiennes zijn
toch zonderlinge wezensDaar komt er me een
om geld vragen voor de armen, die ik een franc
heb gegeven. Zij blijft een half uur bij mij zitten
pralen, hetgeen haar zelf juist een franc kost,
want zij heeft het rijtuig laten wachten. Als zij
dus stilletjes thuis was gebleven en vijftig cen-
timen op do schaal had geoilerd, zouden wii er
beiden evonveel bij gewonnen hebben, Rare
luidjes, hè?"
„O, mijnheer, ik "ind het nog veel vreerader
dat een dame geheel alleen een heer komt be
zoeken en met het oor aan het sleutelgat luistert
als hij „lireiz Izel, bro ar sent" zingt, alsof zij
iederen dag hier over den vloer kwam".
„Zij zegt, dat ik goed zing, Josseline".
„Dat is wel vriendelijk van haar", antwoordde
de oude Bretonsche schouderophalend.
„Het is toch een brave vrouw. Vindt je het
ook gsen groote verdienste, wanneer iemand zich
zoo druk maakt met de armen?"
„Neen, mijnheer. Ieder zijn ambacht. De be
duiaars bij ons schamen zich niet voor 't hunne.
Als ik een verminkte iels geef, wil ik zijn kruk
ken zien. En ik vind het heelemaal niet noodig
eau franc uit te geven, opdat hij voor mij een
rater zal opzeggen. Heeft die dame van straks I
u wel met éan Ave beloofd
„Ik houd het er voor, dat zij er niet aan
heeft gedacht" moest Jacques toegeven, terwijl
hj) alle hoop opgaf, zijn Bretonsche een bete
ren dunk over mevrouw Desjars hij le brengen.
De daarop volgende week ontving Jacques
een brief, die hem eerst eenige malen diep deed
zuchten en hem daarna eenige luide uitroepen
ontlokte. Josseline, die hern hail gadegeslagen
zonder dat hij het bemerkte, kwam verontrust,
toegeloopen
„ïs er iemand dood?" vroeg zij met de vrij
moedigheid van oude dienstbode.
„Niet (lat ik weet", antwoordde Le Tonturier.
„Maar die mevrouw van laatst. die toen
een franc van me heeft gekregen. je weet
wel, die vraagt me, of ik haar eens kom op
zoeken voor een goed doel".
„Zij wil nog meer geld van meneer zien los
te krijgen", profeteerde de Bretonsche. „Mijn-
hoer is veel te zwak. Als ze met mij te doen
had, zou ze lang kunnen wachten".
„Vindt je dat ik zwak ben?" vroeg Jacques,
die een plotselingen toorn voelde opkomen,
welke reeds zijn wangen donkerder kleurde.
„Maar herinner jij je nog wel, dat toen ik be-
s'oot Saint-Brieux te verlaten en hier te gaan
wonen, het geraauw van een boelen troep oude
tantes en 't jouwe er bij, mij niet heeft tegen
gehouden
„Moet u nu kwaad worden, omdat de eerste
de beste leegloopster 11 schrijft, dat u Imareena
moet bezoeken (ia er niet heen, dan is alles
weer in orde".
„Alle" in ordel Van het eene einde van
I'arijs tot liet andere zal zij dan gaan rondba
zuinen, dat ik een keisleen in mijn borst heb,
in plaats van een hart! liior; kan je lezen?"
(Wordt vervolgd.)
