De Arend.
Haar vader.
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
30|o Tijdgeestloteii
HITIS,
FROU-FROU
I Firma Wed. B. van
Bios
coop
AMERIKAANSCH systeem.
THEEROOS
I Firma Wed. B. van
EN
WEDER
VERKRIJGBAAR.
Feuilleton.
De sphinx.
Tc huur gevraagd, om in de vacanties
te betrekken, voor 3 jaar of korter, een
goedkoop ongemeubileerd
met minstens 5 kamershoe meer afge
legen, hoe beter.
Brieven onder motto «Afgelegen" aan
het Bureau der Araersfoortsche Courant,
Kortegracht 9.
en
MOCCA TRIC TRAC
met «1e „LINDEBOOM",
het Sncces van den Dag.
J. P's Dorado-Pudding
is bereid mei ei en met de vruchten zelv
Ze is niet gekleurd.
Ze ken koud en warm genuttigd wordei
Vanille, Citroen. Amandel.
5 ets. per pakje, literspok 10 ets.
"W erelstad-progprananaa
JSTO. IS.
Van Vrijdag 21 tot en met Donderdag 27 Maart 1913.
Buiten de gewone voorstelling, zal Maandag 24 Maart (Tweeden Paaschdag)
ten 3 uur een Kinder- en Familievoorstelling worden gegeven.
1WINTERSPORT IN ZWITSERLAND. Prachtig natuurtafereel, tooverachtige om
geving. Te midden van dit alles de mondaine wereld, die zich vermaakt.
2. DE KREEFT. Prachtig gekleurde comedie.
3. PATACHON EN Z'N SCHOONMOEDER. Komisch.
Spannend en boeiend drama (aangrijpend karakterspel)
in 3 afdeelingen en 10 tafereelen.
Voorspel.
13 jaar later.
Terug in zijn geboorteplaats.
De herberg De twee glazen.
De ontmoeting met Tonio.
Het noodlottige geschrift,
De laatste zet van Marni.
De brand.
Gered door zijn slachtoffer.
In eer hersteld.
Deze film werd eenige weken geleden te Amsterdam met het grootste
succes opgevoerd en trok avond aan avond uitverkochte zalen.
S'oomwasscherij W. G. BURGER,
zeis T. mm---
Wassehen geheel opgemaakt of droog
""wEtïïïï Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden
DIANA-SPRITS
Been overheerlijk broos BOTERGEBAK
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
LAMAISON BOUWER a CO.
Kortegracht 22
naast het Postkantoor.
Belasten zich met
aan- en verk". van
Effecten, Wiss- en
Coupons.
Sluiten prolongatien
S a f e - i n r i c h t i 11 g.
Kassa van 9 tot I nnr.
Crediet- vereenigiag
Correspondentschap te Amersfoort.
uir. H. J. M. van d*u BERGH
WILHELEINASTBAA1 5.
to Amsterdam.
Zij stelt zich ten dool
het verleonon van Credioton onder pet-
Boonlijke of zakelijke zekerheid of 111-blanco
het incasseoren van handelspapier
het ontvangen van golden tl deposito
rekening-courant.
gemerkt
Wed. B. van D, Mijdrecht
zijn „DE ECHTE".
Overal verkrijgb. in doosjes a 35 cent.
ffc°|o Ttjdgeestpolisseii
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f,50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
9.)
Met gelatenheid onderging Jacques de verve
lende vertooning van het voorstellen, en toen
dit was afgeloopen, kende hij natuurlijk nie
mand van de gasten, benalve den dokter, die
een lintje in het knoopsgat droeg, en den gees
telijke, dien hij herkende aan zijn sqn soutane.
Hq zou onmogelijk hebben kunnen zeggen, bij
welke echtgenoot een bepaalde dame hoorde, bij
welke moeder de dochter. Alle dames waren ge
décolleteerd, niet overdreven, doch ook niet al
te bescheiden, wat den oud-inwoner van Saint-
Brieux wel eenigzins verbaasde, daar het bezoek
van een geestelijke in dat stadje voor de dames
steeds een aanleiding was om zoo zedig moge-
lyk in haar costuum te zijn.
Als ongetrouwd heer werd Jacques toever
trouwd aan de zorgen van Marie de Flaignac,
die door de gezelschapsjuffrouw reeds op de
hoogte was gesteld van de eigenaardigheden in
het karakter van haar tafelbuurman. Deze jon
gedame wist het gesprek dan ook al spoedig op
het huwelijkBonderwerp te brengen, waaruit Le
Tonturier oogenblikkelijk afleidde, dat de mar
kiezin hem een strik wilde zetten. Door angst
aangegrepen, haastte hij zich, zijn trouwlustige
buurdame alle boop te ontnemen, door haar
duidelijk zijn afkeer van den buwelijksstaat te
doen merken. Het nichtje van haar kant, we
tend met wien zij te doen had, gaf het spel
niet zoo spoedig opzij gaf hoog op van haar
handigheid om zelf haar hoeden op te maken,
op een wqze, welke graaf De Ffaignac, die haar
rekening mocht betalen, indien bij het gehoord
had, ongetwijfeld in de uiterste verbazing zou
hebben gebracht.
Ook Jacques overdreef aan zijn kant. Hy
schilderde zichzelf af als grillig, zwaarmoedig
en tvranniek. Zelfs liet hij vermoeden, door de
wijze waarop hij den drinklust van zijn land-
genooten vergoelijkte, dat hij niet het recht
had, op hen den eersten steen te werpen.
Eindelijk vond Marie de Fiaignac, dat het
comediespel lang genoeg had geduurd en begon
zij een gesprek met haar anderen buurman.
„Oefl" zei Jacques bij zichzelf. „Ze geeft het
gelukkig op. En ik, die nog wel naar Parijs
ben gekomen, opdat de trouwlustige dames me
met rust zouden laten."
In de rookkamer maakte Jacques weer iets
anders door. Dokter Maufras verdedigde een
van zijn geliefkooste stellingen, n.l. dat (le over
bevolking een misdaad tegen de natuur is en
allerlei ziekten ten gevolge heeft.
„Ieder dier" aldus stond h.„ te beweren, „gaat
ten onder, indien het getal van zijn soortge-
nooten, dat hem omringt, zeker cijfer over
schrijdt. Twintig kippen gedijen in een loop
tracht er eens honderd in te houden, een epi
demie breekt uit en zij sterven als ratten. Pa
rijs is een kipperen, bevolkt met het meest on
gezonde dier, dat er bestaat, en het zal van
den aarbodem weggevaagd worden niet door
een inval van barbaren of een aardbeving, maar
enkel door de onmogelijkheid om er het raen-
schelijk leven in stand te houden. Wij weten
allen, dat hij, die de moerassen van Guyana
wil door trekken, onherroepelijk den dood vindt.
Langzamerhand wordt de lucht van Parijs met
microben verzadigd, zijn bodem wordt een af
schuwelijke bewaarplaats van walgelijk vuil,
sedert eeuwen bijeengezameld, zijn rivier een
doodelijke oplossing van allerlei bacteriën, waar
uit de laatste visch verdwenen zal zijn en
dat zegt wat, want de Seine-visch is niet veel-
eischend, wat zijn voedsel betreft. Dit alles zal
van onze hoofdstad een woeste plek maken,
meer gevreesd dan de moerassen van Guyana,
die zelfs door de ontvluchte bannelingen worden
gemeden. De ouden hebben ontdekt, dat de
natuur een afkeer heeft van het doodsche;
maar zij wisten niet, dat haar afkeer van de
overbevolking nog veel grooter is. Wij moeten
terugkeeren tot het tand, mijne heeren
Jacques hield zijn mond, daar hij niet wist
waar de grens lag tusschen het ernstig gemeende
en de overdrijving. Op zijn beweeglijk gelaat
was echter zekere teleurstelling te lezen. Hij
had immers juist het land verlaten om in de
stad de verlangde rust te vinden. Nauwelijks
eenigszins op dreef gekomen, werd zijn deur ge
forceerd door collectanten voor de armentegen
zijn zin werd hij betrokken in werken van lief
dadigheid; oude dames verzochten hem te di-
neeren; jongedames hadden het voorzien op zijn
vrqbeid en om de kroon op alles te zetten,
kwam de wetenschap hem thans vertellen, dat
de meusch niet geschikt is om in groole massa's
bijeen te leven
Daar dit alles hem danig in de war bracht,
hield hij zijn mond maar. Gelukkig was de
dokter volkomen tevreden, met zwijgende toe
hoorders, want zqn eigen mond stond geen
oogenblik stil De orgineele, doch inderdaad zeer
ontwikkelde man, stapte spoedig over naar een
ander onderwerp, n.l. dat der voeding, dat even
eens een stokpaardje van hem was. Kosteloos
deelde L.) zijn raadgevingen uit. Graaf De
Flaignac ried hq aan schapenherBens en merg
uit beenderen te gebruiken. La Méhauté inte
gondeel moest zich volgenB hem aan vegetarisch
voedsel houden en vooral schorseneeren en knol
rapen eten.
„Wat u betreft, mijnheer" aldus wendde hij
zich plotseling tol Le Tonturier, „waarom hebt
u zooeven geon kofiie en likeur genomen Beide
hebt u noodig als opwekkende middelen. Uw
gelaat toont mij, dat de hartwekking bij u een
beetje langzaam gaat. Het kan nog absoluut
geen kwaadmaar vermijd alle opwinding. En,
indien u van mij een leefregel wilt aannemen
Op dit oogenblik kwam een bediende dokter
Maufras waarschuwen, dat zijn knecht beneden
stond te wachten met een rijtuig.
„Ik weet al waarvoor 't is", zei hij. „fk heb
gezegd, dat men mq hier kon vinden, denkende,
dat mijn patiënte mij eerst wel rustig zou laten
dineeren vóór ze haar chloroform noodig had.
Tot ziens, heeren. Mevrouw de markiezin /.al
het mij wel vergeven, dat ik haar aangenaam
gezelschap zoo spoedig moet verlaten".
De beide neven bleven alleen achter met den
gast van hun tante, dien zij voor hel eerst van
hun leven ontmoetten. Geen van.dedrie mannen
was een groote prater, vooral niet in vergelijking
met den man, die zooeven vertrokken was.
Le Tonturier opende hel gesprek.
„Een type van een dokter", merkte hij half
lachend, half boos op. „Hij vertelt me ronduit,
dat ik een hartkwaal heb,ofschoon het voor don
patiënt zelf vee! beter is, indien hij zooiets niet
weet. En op het oogenblik, waarop hij zal zeg
gen hoe ik leven moet, verdwijnt hij".
„Maar hij heeft u toch al ingelicht", zoi De
Flaignac. „Kofiie en geen emoties. Het middel
is nogal gemakkelijk op te volgen, dunkt mij,
vooral wat de kofiie betreft".
„Eu wat de emoties aangaat", antwoordde
Jacques, „daaraan sla ik veel minder bloot dan
andere menscken, want ik heb geen naaste
familie, geen eerzucht, geen werkkring en geen
fortuin".
Het kon nooit kwaad, dat ze het wisten, dacht
Jacques. Over geld kenen en trouwen zouden
ze hem nu alvast niet spreken, hetgeen de oor
zaak voor twee groote emoties wegnam.
Toen de drie heeren in den salon terugkwamen,
vonden zij de markiezin in druk gesprek met
haar beide nichten. De geestelijke was verdwenen
en in een hoek was juffrouw Tousard druk
bezig Marie de Flaignac de les to lezen, heigeen
deze, die veel van haar hield, heel goed opnam.
„Je bent nu niet meer op een leeftijd, dat je
je kunt aanstellen als een school meisje. Het is
wat mooisJe hebt dien goeden man in den
waan gebracht, dat je jacht maakt op een man.
Ik heb t wel gehoord wat hij zei :\,Laat mij in
s hemelsnaam met rust". Daar kwam 't in
hoofdzaak op neer. Ik moet zeggen, 't is wel
vleiend voor je".
(Wordt vervolgd,)
