„EYSIHK" Rijwielen
lichten gang en soliditeit.
Buitengewone Reclame-week
Prima NATIIONII van
Kiest in Juni alleen TEGENSTANDERS derTARlEFWET.
MoflB-magazijn „De Vlijt",
Bijenvriend
Leert
Solied.
Sierlijk.
zijn overal bekend door hun
Snel.
Sterk.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
VETTER <fe Co.,
Plisseer-inrichting.
Laurens J. LUYCX.
Feuilleton.
De sphinx.
c.
Vanaf Zaterdag 31 Mei tot en met Vrijdag 6 Juni
in ons filiaal Langestraat B4, hoek Krommestraat te AMERSFOORT,
van onderstaande artikelen
SPECULAAS Tan 25 cent Toor 20 cent per 5 ons on 4 cent per ons.
IJS WAFELTJES van 50 cent voor 35 cent per 5 ons en 7 cent per ons.
CHOCOLADE-REEPEN van 5 cent voor 4 cent per stak.
verkrijgbaar ARNHEMSCHEWEG 42.
12 flacons van 1 pond h f0.60.
8 1 -0.65.
4 1 - 0.70.
Inwoners van Amersfoort
Met groote moeite is het mij gelukt,,
den ALLEEN VERKOOP te verkrijgen
van de nieuwste vinding
DE DIAMANTPASTA
waarmee iedereen zijn scheermes in en
kele seconden vlijmscherp kan maken.
De prijs is 40 ct., naar buiten 50 ct.
W. F. A. GROENHUIZEN,
Opticien, Langestraat 42, Telefoon 83.
Fransch, Fransche Handelscorrespondentie,
Dnitsch, Dnltsche Handelscorrespondentie,"
Engelsch.Engelsche Handelscorrespondentie,
Itallaanseb. Spaansch, Deensch-Noorsch,
Zweedsch, Russisch, Latijn, BOEKHOUDEN
(examen-cursus en cursus voor winkeliers en
ambachtslieden), enz.
door middel van de schriftelijke cursussen
van het
Bareaa lot publiciteit vau wetenschappelijk
nieuws, Siogél 276 te Amsterdam.
Wetenschappelijke leidérrdr. A. A.
FOKKER, leeraar aan de Handelsschool te
Amsterdam, en dr. J. M. HOOGVLIET,
privaat-docent aan de Universiteit te Utrecht,
en andere docenten van naam.
Ook examen-cursussen en leergangen, voor
beginners zoowel als voor meergevorderden.
Vraagt onzen gratis-prospectus. De meeste
cursussen duren een jaar. Succes verzekerd.
lie TARIEFWET schaadt:
den BURGER
door hooger WONINGHUUR als gevolg van nieuw of
verhoogd invoerrecht op bouwmaterialen, zooalshout,
metselsteenen, dakpannen, aarden buizen, gootsteeneu,
schoorsteenmantels, ramen, deuren, glas, verfwaren,
pijpen, spijkers, ijzerwerk, behangselpapier, enz.
=33=^ ZEIS T.
AMERLKAAN8CH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen,
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen lorden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
llIfBlMiTIl®.
De ondergeteekenden, vormende het sub
comité voor AMERSFOORT der vereeni-
ging »Reisbelasting«, veroorloven zich de
vrijheid, allen die op reis gaan, hierbij drin-
gend te verzoeken een kleine gift af te
zonderen voor hen, die om gezondheids
redenen naar buiten moeten en niet
kunnen gaan door gebrek aan de noodige
middelen.
Vragen wij allereerst steun aan hen die
reisplannen hebben, ook van de niet-reizenden
zal elke gift dankbaar aanvaard worden door:
Mej. D. A. SIDDRE,
Muurhuizen 99.
Mevr. GRONEMAN-Doornbos.
Utrechtsche weg 10.
Mevr. KNOPPERS-Van Eïjbergen,
Weverssingel 7.
Crediet-vereeniglng
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. M. ran den BERGH
WILHELMINA8TRAAT 8.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant.
Distill. Wijnen. LikeureD.
Lieve Yronwe-kerkhof, AMERSFOORT.
MACHINALE
Platte plooitjes.
Waaierplooien.
Rokken met stolpplooi.
VIUAdT PRIJSOPGAAF.
35.)
i,ls het ook mogelijk, dat mijn vriend de
de voorzichtigheid heeft gehad, uw corres
pondentie te vernietigen vroeg Jacques in het
volle beeef zijner waardigheid van exécuteur
testamentair.
„Helaas, neen, mijnheer", antwoordde de zwaar
gesluierde dame „bij had de akelige gewoonte,
alles te bewaren".
„Maar mevrouw, hoe kan ik die brieven te
rugvinden, zonder te weten wie u is?"
De onbekende had dit bezwaar voorzien. Zij
haalde een bundeltje geel geworden brieven
uit den zak, die alle begonnen met„Liefste
Loulou".
„Zoo teekende ik mijn brieven altijd", legde
«ij uit. „Waarschijnlijk zullen er onder de jeug
dige dwazen, die gelijk met mij of na mij met
uw vriend correspondeerden, wel geen dozynen
Loulou'a zijn. Mochten er echter meer van dien
naam zijn, dan zal ik u mijn schrift laten zien.
Indien u even met mij naar de woning van den
dierbaren overledene wilt gaaD, zyn wij in vijf
minuten klaar. Van den notaris weet ik, dat u
al zijn papieren onder uw berusting hebt".
„Het lijkt waarlijk wel of ze zelf met een
procureur getrouwd is", dacht Jacques, terwijl
hy in het rijtuig van Loulou, een doodgewone
fiacre, plaats nam.
Tot nu toe bad bij geen tijd en eigenlijk ook
geen moed gehAd, de papieren van Geffrain na
te kijken. Loulou had zich echter niet vergiat.
Geffrain had stapels brieven nagelaten, alle ge
rangschikt volgens datum en afzendster. Die van
Loulou lagen heel onderaan. De vrouw, die jaren
geleden in deze regelen, waaruit de eerste liefde
vaD eeu achtienjarige sprak, haar hart had uit
gestort, ontving het bundeltje brieven terug met
een diepen zucht over haar verloren jeugd. Mis
schien nad zij ook niet gedacht, zichzelf in zulk
een talrijk gezelschap te zullen zien.
„Dank u, mijnheer" zeide zij tot Jacques. „Op
mijn woord, er staat niets bijzonders in deze
brieven; maar indien u in mijn plaats was,zou
u het evenmin prettig vindeD, te moeten den
ken, dat van uw minnebrieven wellicht door
den eenen of anderen koopman zakken werden
gemaakt".
nam afscheid en liet Jacques achter, pein-
over de nietigheid van bet menschelijk
leven en verheugd, dat na zijn dood geen en
kele vrouw naar oude, geelgeworden minnebrie-
veQ zou behoeven te zoeken.
Dien zelfden avond dineerde hij bij de mar
kiezin De Prévénan, die, vernomen hebbend
hoe Le Tonturier zich kweet van zijn moeilijke
taak, haar sympathie en haar achting voor hem
nog had voelen toenemen. Natuurlijk was juf
frouw Tousard er 6ok, evenals Marie de Flai-
gnac. De bleekheid van deze laatste trof Jacques.
Hij verbeeldde zich zelfs, dat haar oogen voch
tig werden, toen hg van de laatste oogenblik- I
ken van Paul vertelde. Zijn twijfel werd later
op den avond weggenomen, toen het jonge meisje,
terwijl haar grootmoeder in gesprek was met
«enige onverwachts gekomen gasten, hem wist
mede te troonen naar een hoek van den salon.
„Ik vertrouw u ten volle" begon zij. „Ik weet,
dat men u om raad kan vrageD. Wat moet ik
doen, om te zorgen, dat eenige brieven van
mijn hand niet in verkeerde handen val
len
Jacques dacht even na. Voor geen geld ter
wereld zou hij deze vroüw, die den doode oprecht
betreurde eD in alles van Loulou verschilde, in
tegenwoordigheid gebracht hebben van de wel
wat ill te talrijke souvenirs, die de door baar
beminden man had nagelaten.
„Indien ik uw schrift en uw onderteekening
kende", zeide hij ten slotte, „zou het zoeken niet
zoo moeilijk zyn".
Terwijl zij met geweld de tranen terugdrong,
die haar stem verslikten, ging Marie de Flai-
gnac voort
„Mijn laatste brief, geadresseerd naar Kaïro
en nooit door hem geopend moet in uw
bezit zijn. Het zegel draagt als opschrift het
woord„Altyd". Gebruik dieu brief als voor- 1
beeld; er zijn er niet meer dan vijf. U zoudt
mij een grooten dienst bewijzen, indien u ze
verbrandt. Ik wil ze liever niet terugzien".
„Ik beloof het u" antwoordde Jacques „en
ik verzeker u, dat ik dit bewijs van vertrouwen
op zeer hoogen prijs stel".
„U is mijn vriend", zeide zij. „Daarom wil ik
u nog zeggen, dat geen enkele regel uit die
brieven mij uw achting zou doen verliezen. Ik
ben dwaas geweest."
„Neen, u is jong geweest".
„Ja, ik ben jong geweest" ging zij voort,
zich de oogen afwisschende, „maar nu is mijn
jeugd voorbij".
Weer verliepen eenige dagen. Toen kreeg
Jacques op zekeren ochtend bezoek van mevrouw
Trelowitsj, die sinds het gebeurde te Kaïro geen
teeken van leven meer had gegeven. Zij was in
den rouw, hetgeen den glans van haar prachtige
haren nog sterker deed uitkomen. Op haar ge
laat waren duidelijke sporen van verdriet en
vermoeidheid zichtbaar. Zonder een woord te
zeggen, zonder een traan te storten, liet zij zich
in den leunstoel vallen, die Jacques haar aan
bood. Wat dezen laatsteu betreft, gaarne zou hij
het legaat van tienduizend franc er voor hebben
gegeven indien hij op dat oogenblik aan het
andere eind der wereld had gezeten.
„Vertel mij alles" beval zij hem met gebro
ken stem.
Met gesloten oogeD, om niet te zien, hetgeen
haar dag en nacht voor den geest stond, luis
terde zij naar het verhaal van Jacques. Zij be
woog zich niet. Nu en dan steeg een snik uit
haar borst op, doch haar oogen bleven droog.
Eerst toen Jacques zweeg, stootte zij uit
„En wij zijn in twist van elkaar gegaan Ik
meende hem spoedig te zullen terugzien
En ik heb hem zelfs dood niet meer gezien
Hoe waren zijn laatste oogenblikken
„Kalm, heel kalm. Hij was tevreden".
„O, ik heb hem zoo liefgehad 1" ging zij voort.
„Zeventien jaren lang heb ik hem bemiad. Eigen
lijk reede van het eerste oogenblik. waarop ik
hem zag. Wat heeft die man mij aoen lijden
niemand kan zich dat voorstellen. Jelui mannen
begrijpen sommige dingen nooit".
„Neen, sommige dingen begrijpen wij niet",
gaf Jacques toe, „en ik vooral niet".
„En u gelooft dat dus ook niet" ging z(j
voort, hem recht in de oogen kijkend.
„Indien u bedoelt, dat ik twijfel of de ver
houding tusschen u beiden platonisch is
gebleven, dan vergist u zich. Wat dat aangaat,
heeft mijn vriend allen twijfel bij mij wegge
nomen".
„Ik wilde zijn geh&ele leven", riep zij harts
tochtelijk uit, „niet een enkel uur. Soms scheen
het, dat hij mij óok liefhad. Op andere oogen
blikken
„Boezemde u hem aDgst in" vulde Jacques
haar onvoltooiden zin aan.
„Ja, 3oms was hij bang voor mij" erkende
zij. „Een van die dingen, die gij mannen niet
begrijpt, is de jaloezie. Indien wij u niet met
geheel onze ziel liefhebben, is hel niet goed
maar te gelijker tijd moeten wij goedvinden,
dat gij ook aan andere vrouwen denkt. Is het
wonder, dat hartstocht en jaloezie beide door
onze aderen stroomen
Zooals gewoonlijk, wanneer men quaesties
behandelde, waarin hij zich niet thuis gevoelde,
hield Jacques ook nu wijselijk zijn mond.
„Breng mij naar hem toe" beval Hedwig
hem plotseling. „Hij wacht al dagen lang op
mij, doch in het vervolg zal ik hem vaak be
zoeken".
„Hij heeft behalve 11 ook niemand dan mij",
zei Jacques. „Hij was de laatste van zijn fa
milie; vrienden had hij niet".
Zij stond op en met geheel andere stem hoorde
Jacques haar mompelen
„Hoe vaak heeft hij mij gezegd ,jij bent
voor mij mijn familie, de vriendschap, jij bent
voor mij alles".
Eer Jacques met haar op weg ging naar het
kerkhof, gaf hij haar het kistje, waarin Paul
haar brieven bewaarde tevens excuseerde hij
zich, dat hij het geopend had om er de twee
portretten van haar bij in te sluiten.
„Ik dank u" zeide zij. „Ik weet wat voor
man u is, de eenige in wien ik onbepaald
vertrouwen zou kunnen stellen, zooals mijn
arme Paul altijd zeide".
(Wordt vervolgd.)
