Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
Al Amersfoort van hel ütrechlscli Landbouw Genootscliap.
a
5
CENTRAAL ACCOUNTANTSKANTOOR.
Bioscoop „De Arend"
De Doclter m to wisselwaclter.
Uitstapje naar de
Landbouwtentoonstelling^
HL SCHOK Co.
JVLay-pole zeep.
L. VAM DEM BERG,
AMERSFOORT.
W ereldstad-programma n«. io
Feuilleton.
Miss Sauerkraut.
CZERNY ZALF
CZERNY PILLEN
CZERNY FLIKJES
Huidaandoeningen, brand- en snij wonden,
schrale plekken, mag in geen huisgezin
ontbreken. Zeer versterkend en heilzaam
voor de huid. Per pot f0.60.
Alg. Zwakte,
bloedarmoede,
bleekzucht.
Het bloedvormend middel
bij uitstek. Per doos fO.60.
Verkrijgbaar bij alle soliede drogisten, o.a. bij A. van de WEG, Langestraat 23, Telefoon 217, Amersfoort,
postwissel bij Maatschappij CZERNY, te Rotterdam.
Hardlijvigheid,
Zacht laxeerend, helpt niet alleen voor 't
oogenblik maat verdrijft de kwaal voor goed.
Per doos f0.65.
fr. na
Credlet- versejaigi&t
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. H. van den BEKGH
wilhelminastraat 5.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant.
te SCHEVENINGEN op MAANDAG 8 SEPTEMBER 19X3.
Yertrek Tan Lensden 8.50
Amersfoort 9.04
Baarn 9.15
Al degenen, die zich hiervoor hebben opgegeven, worden verzocht Dinsdag 26 Augustus
1913 of Vrijdag 29 Augustus 1913, telkens des voormiddags ten 11 uur, in deLandbouw-
beurs. Valkestraat te Amersfoort, te komen om spoorkaarten, kaarten entree tentoonstelling
en kaarten warme maaltijd in ontvangst te nemen tegen betaling van:
voor die uit LEUSDEN van f 1.94
AMERSFOORT fi.8S
BAARN f 1.88
De Voorzitter A. M. TROMP van HOLST.
De Secretaris F. LAMÉRIS.
0
0
Korte Bergstraat 10,
bericht de ontvangst der
NIEUWE ENGELSCHE STOFFEN,
MANTELCOSTUUMS en HEERENKLEEDING.
Hoofdkantoor Utrecht.
liohtegaard 8.
Bijkantoor Amersfoort.
Wilholmin.astraat 5.
I
Directeur
Mr. H. J. M. van den BERGH.
Directeuren
Mr. P. G. H. DOP.
J. G. DE JONGH.
Belast zich met INRICHTEN, CONTROLEEREN, BIJWERKEN en
BIJHOUDEN van ADMINISTRATIËN, OPMAKEN van BALANSEN,
UITBRENGEN van RAPPORTEN, en verder alle voorkomende
accountants-werkzaamheden.
I
De bekende Engelsche MAYPOLE ZEEP, om alle linnen, katoenen en zijden
goederen en kleedingstukken zelf te verven, beter en goedkooper dan in
welke chemische verver ij ook, is verkrijgbaar in 24 verschillende kleuren
a 25 ct., speciaal zwart a 35 ct., per tablet bpA. van de WEG, Langestraat 27,
en P. dr ZWART, Langestraat 96.
Importeurs Van HENGEL Co., te Amsterdam.
HOOFDAGENT
HAVIK 15,
annex Café-Restaurant.
Zaterdag 23 en Zondag 24 Augustus 1913.
AANVANG ZATERDAGS 2, 7 en 83/4 UUR.
ZONDAGS 3, 5, 7 en 83/4 UUR.
1. VAN KAYER NAAR ST. LOUIS. Prachtvolle natuuropname.
2. SCHOONHEIDSWEDSTRIJD. Komische scène.
3. DE PARIJSCHE BRANDWEER. Actualiteit.
4 de onterfde zoon. Spannend drama.
5. ARTHÈME KNAPT ZIJN WONING OP. Komisch.
6. CONCOURS-HIPPIQUE TE AMSTERDAM. Actualiteit.
7. HET GEWEER VAN TOTO. Komisch.
Groot boeiend en spannend drama in 2 afdeelingen en vele tafereelen.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
20.)
Ix» nam zeer hartelijk afscheid van papa
Hansen en oom Dircksen. De dokter wilde haar
den volgenden ochtend naar den trein brengen.
Toen ging zij naar haar kamer, waar nog de
drnkkende hitte van den dag hing, en kroop
weer onder het groote muskietennet, (let dunrde
echter lang eer sij insliep. Een onbepaalde angst
voor de toekomst vervnlde haar.
Morgen ging zij dus het onbekende tegen.
Geheel alleenTot nu toe was zij onder vrien
den geweest, onder Duitschers, die haar taal
spraken en de zelfde ideeën hadden als zy. Nu
nzij eerst recht in don vreemdeEn zij
t aan de Stowers als aan geheel vreemden
tij kon niet anders. Zij had getelegrafeerd,
opdat dokter Stower haar zou afhalen te San
Antonio; maar zij kon rich niet voorstellen,
dat het vriendeu waren, die haar wachtten. Zij
had een gevoel, alsof tij morgen alles moest
achterlaten, dat haar aan Doitschland bond, en
moederziel alleen een vreemd, vijandelijk land
moest intrekken.
„Maar ik zal ze op hun nummer zetten 1"
mompelde zij uitdagend en wierp zich met
kracht op de andere zijde. Toen sliep zij toch
Den volgenden ochtend trommelde de zwarte
„bell-boy" Loe wakker. Vlug maakte zij zich
klaar en ging naar de hall, waar de dokter haar
reeds wachtte. Eenigszins verschrikt betaalde
Loe haar rekening aan den vermoeiden jongen
man met de opgevulde schouders. Drie dollars
voor de kamer. Daarop was zij nie tvoorbereid ge
weest. Eu ruim een halve dollar het taaie lapje.
Het was toch een schandelijk duur land hier.
Een beetje aogstig beschouwde zij haar steeds
platter wordend geldtaschje. Oom en tante had
den haar voorzien van een in bun oogen ruim
zakgeld, maar wat beteekenden de paar dollars,
die zij bij het wisselen er voor had gekregen, in
een land, waar de dollar minder waarde heeft
dan in Doitschland de mark! Nu, tot New-
Braunfels zou het nog wel strekken en bij de
Stowers had zij voorloopig geen geld noodig.
Na een haastig, schraal ontbijt ging zij naar
het station.
De dokter zorgde voor kaartje en bagage, en
Loe moest tot haar onaangename verrassing ook
nog overvracht betalen, daar zy, als alle nieuwe
lingen, te veel koffers meesleepte.
Toan eindelijk alles bezorgd was, werd het
hoog tijd in de gemakkelijke „cars" te stappen,
die Loe nu al van Philadelphia uit kende.
Nog eenmaal reikte zij den dokter de hand.
Ik dank heel, heel vriendelijk; n bent
altijd zoo goed voor me geweest".
louv
lijdenden blik.
Hij bescl
haar met een innigen, mede-
„Het ga je goed, klein prinsesje I Altijd bet
hoofd hoog, als een echte DuitscheEn nlB je
een vriend noodig hebt, schrijf me dan je
kunt altijd op mij rekenen
Loe knikte.
„Ja, dat zal ik 1 Dus adieu 1"
Ze schudden elkaar hartelijk de haud.
Toen gilde de fluit eu de trein zette zich in
beweging. In suizende vaart ging 't het perron
uit.
De dokter zag den trein na met een bezorgd
gelaat. Te Galveston had hij allerlei wonderlijke
over dien dokter Slower gehoord.
Welke wederwaardigheden ging dit lieve, be
koorlijke kind tegemoet?
Toen ging hij langzaam naar de kaai terug,
naar zijn preparaten en instrumenten op de
„Wolga", die hy in den laatsten tijd zeer had
verwaarloosd.
Loe had het zich gemakkelijk gemaakt en zag
nieuwsgierig en vol verwachting uit het raam
pje. Nu ging zij het cowboy-land in. Wat zou
zij wei voor wonderen zieD, nu al, op de reis?
De trein scheen haar in zee te rijden. Op een
smalie, enge brug, waaraan nog werd gewerkt,
stak hij de zeeëngte tusschen eiland en vaste
land over, met nauwelijks verminderde snelheid.
Het was alsof de golven in de raampjes zouden
slaan. Het fundament van de brug trilde onder
den geweldigen last.
De anderen passagiers keken nauwelijks op
van hun kranten en tijdschriften. Die rit was
voor hen iets heel gewoons.
De dames hadden voor den spiegel hun hoe
den afgenomen en leunden, gummi kauwend,
in hun stoelen. In den achtergrond van de car
droeg een huisvader de baby heen en weer, ter
wijl zijn mooie jonge vrouw kalm haar roos
kleurige nagels polijstte. Op haar schoot had zij
een manicure-etui ongedwongen uitgebreid.
In de dichtstbijzijnde zetels zaten twee Mexi-
caansche vrouwen der lagere klassen in kleurige
lompen gehuld, den ronden sombrero op het
viltige zwarte haar. Zij hadden waarschijnlijk
gedurende den winter als dienstboden te Gal
veston gewerkt en reisden nu naar bet binnen
land, waar de campagne op de katoenplantages
weldra zou beginnen.
V6or hen zat een lange heer, onmiskenbaar
een methodistenpredikanthy las tamelijk luid
in een brochure tegen het gebruik van alcohol.
Naast hem zat zijn magere, smakeloos gekapte
vrouw met een streng gezicht. De menscben in
de buurt luisterden beleefd. Slechts een dikken
Duitscher, die in een notitieboek krabbelde
scheen de voordracht te hinderen. Soms keek
hy woedend op. Loe hield hem voor een bier
brouwer. In de Btoelen naast hem zalen een
paar jongelui met gladgeechoren gezichten eu
opgevulde schouders, die een sportblad lazen
en hardop over de laatste baseball-match debat
teerden. De eene zag er uit als een kellner, de
andere als een beroepsbokser. Loe was nu ech
ter al genoeg op de hoogte om te weten, dat
zij handelsreizigers uit bet Noorden waren.
De trein had het vasteland bereikt en reed
door vlak, moerassig grasland, dat met prikkel
draad was afgesloten, zoover het oog reikte. Nu
en dan kwamen kleine kudden runderen voor
bij, die er mager uitzagen en vertoonden zich
farmers in gekleurde hemden op armzalige,
afgejakkerde paarden. Loe zette verbaasde oogen
op. Zij had zich Texas heel anders voorgesteld.
Maar de dokter had te Philadelphia al gezegd,
dat er alleen maar verder westelijk nog cow
boys waren.
„Die domme beschaving", bromde zij in zich
zelf en keek ontevreden uit het venster. Een
paar rijstvelden, een vlakte met mais, een paar
dorre, stoffige boomen, houten huizen te mid
den van verwaarloosde tuinen, waarachter sta
pels rommel, een paar zwarte kolenschuren, dat
was het eerste station. De stoomfluit huilde
langgerekt en klagend toen hield de trein stil.
Vuile, woest uitziende mannen in hemdsmou
wen, in plaats van een boordje een bonten zak
doek om den hals geslagen, en bleeke, teere
vrouwen in luchtige zomerkleeren naar de laatste
mode en elegante Parijsche hoeden stormden in
den wagen.
Loe zag nog een houten huis met het opschift
„Grocery", waarvoor een aantal buggies met
magere paarden waren vastgebonden. Toen huilde
de fluit weer en de trein schoot weer vooruit.
(Wordt vervolgd.)
