Blooker
„EYSIÏÏK" Rijwielen
lichten gang en soliditeit.
i Let op den naam
een waarborg voor de kwaliteit!
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Solied. Sierlijk.
zijn overal bekend door hun
Snel.
Sterk.
MAILDIENSTEN.
Feuilleton.
Miss Sauerkraut.
G. Ml!
T.ANGE8TRAAT 54, HOEK E ROMMESTRAAT,
AMERSFOORT.
Vonal Zaterdag BO Aug, tot en mot VtUdag 3 sk>pt'
bestaat de IRi e C1SL m. e-Week «it de volgende artikelen
Onze LUXE DOOSJES gevuld met KATTETONGEN (fijne versnapering voor groot en klem) van 10 cent voor 7V2 cent
per stuk.
GRINT (KIEZELSTEENEN), extra aanbieding voor kinderen, van 40 cent per 5 ons en 9 cent per ons, voor 30 cent per
5 ons en 6 cent per ons.
Een pondsbus met prima kwaliteit CACAO kost slechts 60 cent.
Profiteert van onze gunstige inkoopen. Prima WITTE SUIKER 2V2 cent Per Pon^-
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gebaald en gebracht.
MT PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
WIJZE VAH VERZENDING.
OOST-INDIË.
Uit Amsterdam, met de 8.8.
der Maatschappij Nederland.
Uit Rotterdam, met de 0.8.
der Rotterdamsche Lloyd.
Over Genua, met de 8.8.
der Maatschappij Nederland
Over Marseille, met de 8.8.
der Rotterdamsche Lloyd.*)
Id. met de Fransche pak-
boot.
Over Brindisi, met de En-
gelsche pakketboot.*)
Over Napels met de Duit-
sche pakketboot*
SURINAME
uit Amsterdam.
over Saint Nazaire.
over Southampton.
CURASAO,
over Amsterdam,
over Hamburg
over New-York
10.— 'a ay.
6.25 'a m.
10.— 'say.
10.'say.
10.— 'say.
6.16 'sav.
eiken Dinsdag en Vrijdag, laatste
NOORD-ANERIKA buslichting 5.85 'aavonds; Zon- en Feest
dagen 10.'e avonds.
Nazending 8,80.
Suppletoire mail voor brieven, briefkaarten en aangetee-
kende stukken van allerlei aard 6.80 'g morgens.
Ter drukkerij van de Naam-
looze Vennootschap „De Amers-
foort8cheCourant voorheen firma
A. H. van Cleeff" worden spoe
dig, net en billijk vervaardigd:
Aanplakbilletten
Aandeelen
Bestekken
Bonboekjes
Briefhoofden
Circulaires
Chêques
Doodsberichten
Dissertaties
Enveloppen
Facturen
Formulieren
fieleibilletten
Huwelijksbrieven
I n wikkelpapieren
Jaarverslagen
Kennisgevingen
Linieerwerk
Menu's
Nota's
Orderbriefjes
Pandbrieven
Prijscouranten
Quitantiën
Registers
Rouwbrieven
Staten werk
Tarieven
Trouwbrieven
l'itnoodigingabrieven
Verlovingskaarten
Visitekaartjes
Wissels
Zegels
en elk ander voorkomend
boek- of steendrukwerk.
22.)
In haar hart het geheele Amerikaansche
spoorwegwezen verwenschend, sleepte Loe haar
handbagage naar den trein van ae concurree-
rende lijn. Men bad nog een paar minnten tijd.
Loe ging naar het buffet, waar een langs rij
vermoeide, afgematte menschen stonden, die in
groote haast hun lunch verorberden. Ieder hapte
en slokte op onsmakelijke manier, als hing er
zijn leven van af.
Zij had nauwelijks een kop koffie en de helft
tan een mager kippebontje bemachtigd, toen de
portier, een neger, baar trein afriep. Zij wilde
al wegrennen, toen de dame in het buffet haar
een rekening toeschoof.
„One dollar 1"
Ook die schrik nog I
Woedend legde Loe het geld neer en snelde
toen naar haar trein, dien zij juist op het laat
ste oogenblik bereikte. Geheel bniten adem liet
zy zich in een zetel vallen, toen de trein al
voortging.
Steeds de zelfde leelijke streek, doch hier kre
gen katoenvelden de overhand en waren de
verschillende stukken gronds al zorgvuldiger af-
afgesloten. De grond scheen meer en meer waarde
te krijgen. Enkele stakker, die zeker niet ge
schikt waren voor de katoen-plantage, waren
beplant met ronskietenboompjes en dienden tot
weiden voor het vee. Geen duim land, die niet
was afgepaald. De farmhnizen en de kleine
vestigingen zagen er welvarender uit dan in het
Loe vernam uit de gesprekken van haar me
dereizigers, dat de prijzen van den grond in
Texas voortdurend etegeD, dat bijna al het
groote land in vaste handen was en alle onde
farmers rijke menschen waren. Er kwamen steeds
meer speculanten nit het Noorden, die de domme
lui uit het Zuiden de hoeven nog goedkoop
trachtten af te koopen.
Alle menschen in den waggon spraken slechts
over de prijzen van den grond en over geld-
verdienen en schenen heel trotsch te zijn op het
treurige land, waar zij door kwamen. Loe be
greep dien trots der parvenu's niet.
Zij kende een anderen trots, dien van den
Duitscher, die door zijn bloeiende Btreek rijdt
en zijn kindereD vertelt van oude roemrijke
dagen, sagen en sprookjes bij elk slagveld, elke
burcht of oude stad met vervallen ringmuren.
En Loe werd diep treurig gestemd, omdat zij
zich zoo vreemd voelde in dit leelijke land en
dit onedels volk van gemengd ras, dat haar
afstiet, naar lichaam en ziel.
De reis scheen haar eindeloos eentonig; de
eenige afwisseling waren de geweldige regen
buien.
De schemering viel in, maar bracht geen
koelte. Geheel afgestompt door de drukkende
warmte lag Loe in haar stoel, zonder het land
schap nog éen blik te schenken. Zij wbb somber
gestemd en voelde groote teleurstelling. Zij had
zich alles zoo geheel anders voorgesteld I
Verschrikt sprong zij op, toen da trein nit de
duisternis in een zee van licht kwam.
„San Antonio I"
De portieren werden opengeworpen. Alles
drong naar buiten. Eer zij het wist, stond zij op
bet perron naast haar bagage. Zoekend keek zij
om zich heen.
„Hallo, freule Von Wersten
Een laDg, mager heer, geheel Amerikaansch,
maar toch met zekere élegance gekleed, kwam
op haar toe.
Loe herkende dokter Stower. Z60 bleek had
zy zich hem toch niet voorgesteld, en de koude,
groenige oogen achter de lorgnetglazen bevielen
haar volstrekt niet Toentertijd, te Potsdam, was
hij ook niet gladgeschoren geweest.
Toch voelde zij zich verlicht, dat hij er was.
„Goeden dag, dokter." zeide zij verheugd,
hem de hand reikend. Toen begon zij trouw
de groeten van oom en tante over te brengen.
Dokter Stower viel haar echter in de rede en
keek op zijn horloge.
„Kom 1 Nu we toch eenmaal te San Antonio
zijn, willen we ook gebruik maken van
den avond zoo dikwijls kom ik niet nit. Eerst
een klein souper en dan een paar theaters. We
kunnen met den trein van éen uur naar New-
Braunfels gaan".
Op zulk een ontvangst was Loe niet voorbe
reid geweest. Eigenlijk was het volkomen naar
haar zin. De reis en de warmte hadden haar
vermoeid.
„Wat moet ik met mijn bagage -beginnen?"
„Die geven wij zoolang in bewaring. Kom
maar meel"
Dokter Stower had haar handkoffer genomen
en liep zóo snel vooruit, dat zy nauwelykB kon
volgen.
De bagage werd afgegeven en de dokter ging
naar den uitgang.
„Maar ik ben niet gekleed," zei Loe gedrukt.
De groene oogen namen haar op met een
onderzoekenden blik, die haar het bloed naar
de wangen dreef.
„Dat doet er niets toe. U bent mooi genoeg 1
U kont u desnoods in Gnntsr-hotel een beetje
opknappen".
Toen had Loe geen bezwaren meer en volgde
met groote nieuwsgierige oogen den dokter in
de onbekende wonderstad.
Deze wenkte een auto en weldra suisden zy
door de hel verlichte straten, waarin een vroo-
lijke drukte heerschte.
Dat had Loe niet verwachtSan Antonio was
mooiEen ware overdaad van gekleurde elec-
trieche lichtjes deed de stad stralen in een zee
van licht, alsof het een groot feest was. Ook de
menschen, die levendig sprekend en lachend
zich in de straten bewogen, zagen er feestelijk uit,
,,'tls hier een pretlustig volkje" zei dokter
Stower glimlachend. Hij had pleizier iu Loe's
verwondering.
Na den nuchteren indruk van het overige
Amerika, had zy zoo iets volstrekt niet verwacht.
Eerst ging de rit door een breede straat, die
in hoofdzaak een negerbuurt scheen te zijn.
Kleurig uitgedost, zoo elegant mogelijk, golfde
het zwarte volkje door elkander, hier om het
open buffet van een straatgaarkeuken, daar om
een mandolinespeler geschaard. De zwarte „girls"
wandelden met hun donkere „boys" en flirtten
precies zooals hun blanke zusters. Ontelbare
zwarte kinderen renden overal met veel lawaai
rond en deden allerlei kattekwaad. Corpulente
negerraama's, geweldig dik, zaten rustig 7oor
hun deuren met elkaar te babbelen. Opeen hoek
was een oploop. Er stond een zwarte geestelijke
op een kist te preeken.
Toen kwamen zij door Mexioaansche straten.
Uit vuile hutten traden mooie vrouwen met de
waardigheid van koninginnen, den sluier over
het zwarte baar geworpen. Bruine wilde knapen,
zwartgebaarde mannen, die hun klompen droe
gen met de grandezza der ouden Castilianen,
sloegen hun schitterende oogen op naar de
jonge, friseche lady in de anto en lieten glim
lachend hun sneeuwwitte tanden zien.
Er stond een vrachtwagen in den weg. De
auto moest een oogenblik voor een der Mexi-
caansche huizen stilhouden.
(Wordt vervolgd.)
