RECLAME-DAGEN
Boter, Koffie, Thee, Cacao en Suiker met Cadeaux.
lie W UuJM l' IIliKS komen,
AMSTERDAMSCHE BOTERHANDEL.
7 en H NOVEMBER 1913
AMERSFOORT, LAN GESTRA AT 81,
GO eigen verkoophuizen Grootste omzet in Nederland
Grootste en solieclste adres adres voor
KOP en SCHOTEL extra cadeau.
Feuilleton.
Miss Sauerkraut.
"■"V 'WWTf\d~>i TVTTTH /TH TTl T| "1 De wereldberoemde Zangvere ïiging »JACOB KWAST«,
JORISKERK, des avonds te acht uur.
ENTREE f0.75. Kaarten uitsluitend verkrijgbaar bij G. VAN DORSSEN Zn., Sigarenmagazijn, Langestraat 52.
van clo Naamlooase VennooMohap
HOOFDKANTOOR: PRINSENGRACHT 399, AMSTERDAM.
Goedgekeurd bij Koninklijk Besluit dato 22 October 1902, Staatsblad No. 27.
Filialen te: Amsterdam, 's-Gravenhage, Utrecht, Haarlem, Arnhem, Nijmegen, Tiel, Zaandam, Helder, Hoorn, Alkmaar, IJmuiden, Leiden, Delft, Schiedam,
Dordrecht, Gouda, Gorinchem, Vlissingen, Middelburg, Goes, Tilburg, Eindhoven, VeDlo, Heerlen, Kerkrade, Roermond, Zutphen,
Deventer, Enschedé, Hengelo (0.), Almelo, Zwolle, Amersfoort, Hilversum, Weesp en Beverwijk.
VRIJDAG 7 en ZATERDAG 8 NOVEMBER 1913, geven wij in ons filiaal te
aan ieder kooper van een pond BOTER, KOFFIE of THEE, behalve de gewone bon
EEN PRACHTIG, RIJK MET GOUD GEDECOREERDE
Nu de boter buitengewoon hoog in prijs is, maken wij U bijzonder attent op onze VERPAKTE BOTER. Vervangt geheel natuurboter voor tafel-en keukengebruik
Merk NATURA, 52 cent p. pond met een heele bon cadeau, 26 cent p. half pond met een halve bon cadeau.
Merk EXTRA FIJN, 48 cent p. pond met een heele bon cadeau, 24 cent p. half pond met een halve bon cadeau.
Merk PRIMA, 44 cent p. pond met een heele bon cadeau, 22 cent p. half pond met een halve bon cadeau.
Neemt proof van onzo ovorlioorlljlio Iion iü- en. Tlioo-soorton
Huismoeders, doet uw voordeel en koopt in onze winkelsdaar kan men vocv de bons prachtige en nuttige cadeaux bekomen, ook kan men de door ons
uitgegeven bons en spaarbons inwisselen voor manufacturen.
P. S. Op de dagen van Extra Cadeaux worden, wegens de drukte, geen bons ingewisseld. Op Suiker en Daalders Cacao worden wel bons doch geen extra
cadeaux gegeven.
Aanbevelend, DE DIRECTIE.
60.)
„Voorloopig nog niet reel" antwoordde de
Mexicaansche. „Ik ben pas Binds kort van Mexi-
co-city naar San Antonio gekomen en heb dit
huis gehuurd om een pensio- voor mijn land-
genooten in te richten. U weet toch wel, dat
hier over een paar weken de groote tentoonstel
ling wordt geopend, waaraan ook Mexico deel
neemt? Dan tullen er natuurlijk veel cabaleroa
naar San Antonio komen, en die znllen dubbel
graag bij mij logeeren, als ik knappe, geestige
young ladies in mijn huis heb".
Loe keek nog eens in de gezellige slaapka
mer rond. Ze beviel haar uitstekend, en de
Mexicaar.8che was zoo vriendelijk en elegant;
ze scheen een echte dame te zijn.
„Well, young lady, wilt u de kamer huren
„Ja, ik wil, als het u ten minste ernst was
met den prije."
„Per todos los santos! Waarom zou het mij
geen ernst zijn? Heeft u nog bagage?"
„Ja, aan 't station".
Dan zal ik dadelijk phonen, dat uw boel
gebracht wordt", zei de dame gedienstig en vol
ijver. „Maak het u maar vast gemakkelijk".
I.oe was de kamer .ngeloopen en ontdekte nu
twee deuren, die er van weerskanten op uit
kwameu. De knoppen omdraaiende, bemerkte
ze, dat beide open waren.
„Kunnen die deuren niet gesloten worden?"
riep ze de Mexicaansche toe, die zich al had
omgekeerd om weg te gaan.
„Waartoe zou dat dienen riep deze lachend
torug, „er wordt hier met geatolen".
,Maar je kunt toch in een pension niet met
open deuren slapen!"
„Hier sluit niemand zich op, sennorita
antwoordde de Mexicaansche eenigszins strak.
„Zijn die andere kamers dan onbewoond?"
„O, de rechtsche heeft sennor Garcia in ge
bruik. Hij is hier een paar dagen geleden ge
komen om de voorbereidende werkzaamheden
voor de tentoonstelling te leiden. Links logeert
niemand. Die kamer heeft don Ramirez bespro
ken, een jonge, zeer elegante espada uit Madrid,
die te Mexico gastrollen heeft vervuld en hier
de tentoonstelling eens rustig wil bekijken. Be
tere buren kunt u toch moeilijk begeeren".
't Werd Loe plotseling een beetje angstig om
't hart. Een benauwend voorgevoel deed baar
twijfelen of ze wel ia een fatsoenlijk huis was
aangeland. Ze was er ook maar zoo onvoorzich
tig ingeloopen. in die eenzaam gelegen bungalow,
te midden van die leege bouwterreinen. Als ze
haar hier eens vasthielden
Een ijskoude rilling ging haar langs den rug.
Ze moest probeeren er goedschiks uit ie komen
Met geweld beheerschte ze haar angst en zei,
zich met een onbezorgd lacbje tot de donkere
vrouw wendende:
„Allright, ik zal de kamer dan maar huren".
Vlug liep ze de Mexicaansche voorbij en ver
volgde, al op de trap„Maar voor mijn bagage
wil ik toch liever zelf gaan zorgen. Met een
uurtje ben ik terug".
Wat de vrouw haar naschold, hoorde ze al
niet meer. Als voortgejaagd stoof ze do zitka
mer door en was met éen sprong het voranda-
irapje af. Toen liep ze in éun ren de straat uit,
tot ze zich weer in een drukker stadsgedeelte
bevond.
Totaal bniten adem bleef ze bier even in een
schaduwrijk park staan en viel toen uitgeput
neer op een bank.
Haar avonturen te San Antonio begonnen wel
goedDe moed ontzonk haar om nog verder
naar een woning te gaan zoeken.
Toch moest ze vóór den nacht een onderkomen
gevonden hebben. In een duur hotel wilde ze
niet. Van alle kanten begonnen nu de stoom
fluiten te gillen. De dagtaak was afgeloopen. Uit
de fabrieken en kantoren stroomden honderden
mannen en vrouwen, zich haastend naar hun
gezellige bungalows. Dat was aardig hier te San
Antonio, dat ieder gezin zijn eigen huis had,
al was bet dan ook maar een primitief houten
gebouwtje.
Langzaam en vermoeid liep Loe weer andere
avenues af. Ze kon maar niet besluiten, eender
huizen binnen te gaan, bevrpesd als ze was voor
nieuwe onaangename avonturen.
Al weer een andere laanNorth-Btreet stond
acn de lantaarnpaal. Daar trok een nette witte
bungalow, te middon van een tuin vol ruiscbende
palmen en overschaduwd door een paar hooge
pecanboomen, haar opmerkzaamheid.
Wat een allergezelligste woning leek dat 1
Op de ruime veranda, in een makkelijken
schommelstoel, lag een jonge mau van Engelsen
type in zijn hemdsmouwen het avondblad te
iezeu. Een knappe jonge vrouw, in een luchtig
wit japonnetje, stond met de tuinspuit op het
grasveldje vGor 't huis en besproeide de bananen.
Boven de veranda bing een bordje met het
opschrift „Kamer te huur".
Besluiteloos bleef Loe otaan. De menschen
zagen er volkomen betrouwbaar uitmaar de
kamer in zoo'n nette woning op fatsoenlijken
stand zou wel weer veel te duur wezen.
Daar kreeg de jonge vrouw haar in 't oog en
kwam naar het tuinhekje toe.
„Zoekt u een gemeubileerde kamer vroeg ze
vriendelijk.
„Yes", zei Loe. „Ik heb al overal rondgezocht,
maar kan niets geachiktB vinden. Uw huis lijkt
me erg aardigmaar ik vrees, dat de kamer me
te duur zal zijn".
„O, over den prijs kunnen we wel eens pra
ten; vrij letten in de eerste plaats op fatsoenlijke
huurders. We hebben al znlke treurige ervarin
gen opgedaan. Er is hier zooveel ruw volk; maar
u bevalt me kom binnen als 't u blieft".
Hiermede opende zy bet tuinhekje.
Loe volgde haar vol verwachting naar de
veranda, waar de jonge man onmiddellijk over
eind rees en haar met een stevigen handdruk
begroette.
„Mijn man, mr. Mc. Dowell", stelde de jonge
vrouw voor.
Loe haalde een kaartje uit haar tascbje.
„O, is u een Duitsche?" vroeg Mc. Dowell.
„Dat treilen we; Duitschers zijn meestal nette
menschen".
Het jonge paar liet baar samen bet nette,
vriendelijke huis zien, waarin ue beschikbare
kamer, die er keurig uitzag, een bad en een
aparte uitgang naar buiten had. Ze stond Loe
beBt aan.
„Hoeveel zou de huur wezen?" vroeg ze aar
zelend.
„Ik zou u de kamer voor drie dollar kunnen
geven", zei Mc. Dowell.
Loe boog treurig het hoofd. Drie dollar was
zeker niet te veel voor zoo'n mooie, ruime ka
mer met badgelegenheid en dan in het centrum
der stad gelegen, maar toch voor haar onbetaal
baar.
„Dat is zeker niet te duur, mr. Mc. Dowell",
antwoordde zij, „maar toch voor mij nog te
veel. Ik kan helaas niet meer dan twee dollar
per week besteden".
Ze zag er echt teleurgesteld en neerslachtig
uit. 't Leek haar hier alles zoo goed. Och, kon
ze hier toch maar blijven 1 Ze was zoo doodmoe
van al dat rondloopeer.
Intusschen had de ionge vrouw een snellen
blik gewisseld met haar man.
(Wordt vervolgd.)
