t
t
t
Groote lialljaarlijksche Uitverkoop
Mode-magazijn ROBERT LEVY,
e
Costumes m 15 tot 40 glö. voor f6.50. Ulsters, nieuwste modellen, w f21 m f7.50.
ALGEMEENE
«sa»
♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦®»®®®+®^®+0+0+0+0*0*0*0
"Wij bieden tegen spotprijzen, aan z
MAM M MéMèMéMéMéMéMéMéM
THEEROOS
FROU-FROU
Feuilleton.
Miss Sauerkraut.
Half Februari aanvang van den
Kookcursus voor dames.
Kookcursus voor dienstboden
Aanmelding bij de Directrice.
HET BESTUUR.
Maatschappij van
Levensverzekering
en Lijirente
TE AMSTERDAM, DAMRAK 74.
bi IVKEMIFBU Mr 3. *»S 8( HEWHiVEN on Jtir. Mr. II. SB1SKAEUT.
1. r. I.. Ji j 209 lYUIiloen Gulden
Venekeid Bedrag:.
waarondei Verjeke.d Kap.t.«l 177
en verzekerde Rente
Waarborgen. cfi
A.n ..mk«d.n b.».W m
Ontvangsten in IVlz
In.pecteur voor^Uecht; Wcer.datnge, q.Z. 65bl8. UTRECHT.
LANGESTRAAT 40.
AMERSFOORT.
TELEFOON 103.
MANTELCOSTUMES van 20 tot 35 gulden thans voor 5 gulden
PRACHTIGE ZIJDEN STOFFEN en GELEGENHEIDS-BLOUSES vanaf 95 cent.
PELUCHEN DAMES-MANTELS van 25 tot 65 gulden voor 10 gulden.
COSTUUMROKKEN van 5 tot 15 gulden voor f2.75.
KINDERJURKEN en MANTELTJES vanaf 78 cent.
Glacé Handschoenen, per paar 48 cent.
Fluweel elastieken Ceintunrs 19
Wollen Dameskousen 58
Ochtendjaponnen f2.35.
Moiré Onderrokken fl.45.
Covercoat Damesmantels
Gebreide Hinderhoeden
Avonddoeken
Taffet ZHde in alle kleuren
Wollen Jongenstruien
f2.25.
32 cent.
«5
54
78
Aim PELTBn.IJ"33N met so pet. Porting.
De nieuwste modellen CORSETTEN vanaf fl.25. GEBREIDE DAMESMANTELS f3.75.
551© d.e tt itverlsoopg"6talagesHeelt TT ons strooitollj et gelezen
O
O
O
DIANA-SPRITS
een overheerlijk broos BOTERGEBAK
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Firma Wed. B. van DOESBURG.
gemerkt
Wed. B. van D., Mijdrecht
zijn „DE ECHTE".
Overal verkrijgb. in doosjes a 35 cent.
Biscuitfabriek „DE LINDEBOOM".
en
MOCCA TRIC-TRAC
met de „LINDEBOOM",
het Succes van den Dag.
Firma Wed. B. van
ORANJESTAMMEN
met natuurlijken vruchtensmaak,
Jubileum 1813—1913.
Broos botergebnk.
Firma Wed. B. van
76.)
Op een ochtend, heel in de vroegte, terwijl
Loe zich nog kleedde voor haar dagelijksohen
tocht naar da tentoonstelling, kwam mrs. Mc.
Dowell opgewonden en zonder aan te kloppen
haar kamer binnen. Ze zwaaide een papier in
haar hand.
„Een telegram voor u, uit Dnitechland".
Zwijgend greep Loe naar het bericht. Al het
bloed was uit baar golaat geweken. Met sidde
rende handen scheurde ze het omslag open en
ze las:
„Geld sedert lang verzonden. Onmiddelijk
terugkomen. Oom".
Loe zonk op den rand van haar bed neer.
„Nu begrijp ik er niets meer van" was alles
wat ze aitbracht.
„U heeft toch geen slechte tijding gekregen,
hoop ik?" vroeg mrs. Mc. Dowell bezorgd.
„Neen, slechte niet; maar totaal onbegrijpe
lijke".
Hoofdschuddend las ze het telegram nog
eens over.
Het was nu zestien dagen geleden sedert ze
dien brief van San Antonio naar Potsdam had
geschreven. Het telegram was er al antwoord op.
„Geld Bedert lang verzonden". Hoe kon dal?
Als dat was aangekomen, had het postkantoor
te New-Braunfels het immers naar San Antonio
moeten opzenden. Dus niets dan een verwarring
of nalatigheid van het postkantoor. En die had
al dat getob en gezorg, dat ze had doorgemaakt,
teweeggebracht. Ongehoord I
Maar toch doorstroomde een warm gevoel
haar hart. Dus hadden ze haar toch niet in den
steek gelaten. Met angst en bezorgdheid ver
wachtten ze thuis haar terugkomst. Dat bad ze
toch immers ook wel kunnen denken. Oom en
tante mochten nooit merken, dat ze een oogen-
blik aan hen getwijfeld, jazelfs hen opgegeven
had.
Loe schaamde zich over die gedachte.
Maar wat nu? Wie weet in welk deel der
Vereenigde Staten die brief met geld thans rond
doolde! Enfio, haar ziel en zaligheid hing er
niet meer zóo van af. Gelukkig I Met trots be
sefte ze, best op eigen beenen te kunnen staan.
Dubbel lief kreeg ze nu de familie thuis, nu ze
wist, dat ze niet meer afhankelijk van hen be
hoefde te zijn.
Ze had hier een harden tijd doorgemaakt, maar
nu, hoopte ze, ook geleerd in Duitechland haar weg
te vinden, want het nuttelooze „hommel"-leven
van het jongemeiBje van goeden huizen wilde
ze nooit meer leiden.
Wel gauw weer naar Dnitschland terngl Dit
Dollarland stond haar tegen; alles trok haar
met kracht naar het lieve vaderland terug. En
half aangekleed bleef Loe zitten droomen van
de Duitsche wouden, van de heerlijke Mark
Brandenburg, met haar blauwe meren en zwarte
dennebosschen, van het kleine Potsdorf, en het
reusachtige Berlijn met zijn geestige inwoners.
O, weer naar huis te kunnen reizen I
Mrs. Mc. Dowell sohudde lachend het hoofd,
toen ze Loe in gelukkig gepeins verdiept zag,
en ging stil de kamer weer uit.
Slechte berichten had die zeker niet gekegen I
Loe overlegde wat haar nu te doen stond. In
de allereerste plaats natuurlijk naar het post
kantoor te New-Braunfels schrijven om ophelde
ring. Daarna een briefje naar Potsdam, ter
geruststelling. Ze was best, had alleen het geld
nog niet ontvangenmaar dat hinderde nietze
zou zelf wel de terugreis verdienen. Zestig dollar
had ze al; dat was in geval van nood al vol
doende voor het tusachendek. Gauw hoopte ze
zooveel geBpaard te hebben.dat ze, trotsch, eerste
kaiuit naar Bremen kon reizen.
Nadat deze brieven geschreven en weggebracht
had, kwam ze een uur ta laat op haar post,
waarvoor de dikke mr. Bayer haar onmiddellijk
vijf-en-twintig cent op haar dagloon kortte.
Den volgenden dag kwam reeds het antwoord
van het postkantoor te New-Braunfels. Er was
een telegrafische order van den afzender der
brieven en stukken, majoor Von Wersten, te
Potsdam, gekomen om alle postzendingen voor
miss L. von Wersten op te zenden aan het adres
van den Duitschen consul te Galveston. Onder
die stukken was een aangeteekende brief ge
weest met 150 dollar, met de woorden „Via
BremenGalveston". Deze brief was natuurlijk
vier weken onderweg geweest. Had er geen
route op gestaan, dan zou hij over New-York
gegaan zijn en zou Loe hem na dertien dagen
te New-Braunfels gekregen hebben.
Nu moest ze het toch eens hartelijk uitscha
teren Dat was weer net iets voor oom Von
Wersten; dien voorzichtigen, pedanten oom
Daar had hij nu dien naastbrief gezonden met
de allerlangzaamste boot, die alle rustplaatsen
aandeed, terwijl zijn nichtje inmiddels haaBt
verhongerde te New-Braunfels
Via Bremen, via Baltimore, via Philadelphia,
via Havana, via GalveBton wat had die brief
een interessante rondreis gemaakt I En nu, nu
hij eindelijk gelukkig op de plaats van bestem
ming was aangekomen, liet oom hem telegrafisch
naar Galveston terugzenden I O, o, oom! En wat
zonden die arme menschen thuis in angst hebben
gezeten! Nu werd om harentwil het Duitsche
consulaat óok nog aan 't werk gezet I Een tragi-
comedie was het, hoor, die heele reis naar
Dollarland!
Maar gelukkig, geen spoor van angt of zorg
hoefde haar meer te resten, en een sterke eer
zucht stak het hoofd in haar op. Ze had ze thuis
zooveel van geldverdienen geschreven, nu wilde
ze het geld voor de terugreis ook werkelijk zelf
epsparen en de honderd vijftig dollar onaangeroerd
mee terugbrengen. Oom en tante zouden dan
toch wel een beetje trotsch zijn op hun nichtje.
Dat ze anti-probibitionist-girl op een tentoonstel
ling was geweest, behoefde ze hun niet dadelijk
te vertellen. Daarvan hadden de Potsdammers
töch geen flauw begrip I
Toen ze avonds vau den laatsten tentoon-
SH w#m, legde te drie
twintig-dollarbiljetten en nog een vijf-dollarbil
jet in haar geldtaschje. De jacht op den dollar
had toch onmiskenbaar haar bekoring.
Nu wilde ze een paar dagen uitrusten en dan
op zoek gaan naar een nieuwe betrekking. Maar
eerst had ze rust noodig, want het werk op de
fair had haar toch duchtig aangepakt.
Mrs. Mc. Dowell was er bleek en mager van
geworden; maar ze had haar nieuwe winrteman-
tel verdiend en droeg dien, zielsvergenoegd by
de grootste hitte. Haar man deed nog trouw
het huiswerk zijn vrouwtje moest minstens nog
een week eens naar hartelust uitrusten, vond hij.
Reeds sedert eenige weken waren er enkele
verspreide typhusgevallen te San Antonio voor
gekomen en gedurende de tentoonstelling had
de ziekte, door al de vreemdelingen en Mexica
nen, die de stad overstroomden, grootere uit
breiding gekregen, ja zich zelfs tot een drei
gende epidemie ontwikkeld I De Mc. Dowells
maakten er zich bepaald zenuwachtig over. Uit
vrees voor besmetting waagden zij zich nauwe
lijks ergens en versmachtten ze bijna, daar ze
geen ijswater meer durfden drinken.
Loe maakte zich volstrekt niet bezorgd. Ge
durende haar leertijd in het ziekenhuis waB er
ook eens typhus uitgebroken en had ze de ver
pleging on verschrokken met de Zusters gedeeld.
Ze waB ook niet ziek geworden. Haar gezond
gestel had geen dispositie voor besmetting en
ze volgde natuurlijk zeer Dauwgezet de beveili
gingsvoorschriften der doktoren op. Een ner-
ze'nfet a'0 d'e van de Mo. Dowells begreep
Juist was de jonge vrouw weer met een spierwit
gelaat in Loe s kamer gekomen.
„O, mij» Von Wereten, wat mouten we toch
uitgebroken^"*°°k bij d' bl"™
„Well, daarom hoeven wij het hier nog niet
te krygen. Maak u toch niet zoo zenuwachtig
Sêkmaken0" ttD88t' U ,Dlt uzeireQ noK
„Goede hemel I"
Snikkend viel ze op een stoel neer.
(Wordt vervolgd.)
