Firma Grebrs. HAMERS,
1
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
K0RTIH& lossta».
ZATERDAG 28 FEBRUARI lot 1 mot ZATERDAG 7 KAART 15"V
Bioscoop Langestraat.
151 18S4
3VLa.g-azijn.en van
Manufacturen, Tapijten, enz.
50-JARI0- J"TJBIXj3É3.
1 Maart 1914 herdenken wij het 50-jarig
bestaan onzer firma.
1864.
DONAU-HYPOTHEEKBANK
3. Wat de staande klok verbergt.
Feuilleton.
Reisgenooten.
TRICOT-GOEDEREN, CONFECTIE, MODE-ARTIKELEN.
BEHANGERIJ. STOFFEERDERIJ
COMPLETE MEUBILEERING.
TBLEFOOIM 158.
1914.
0
In die jaren hebben onze zaken aanmerkelijke uitbreiding ondergaan, en nam onze omzet ieder jaar toe.
Dit succes danken wij in de eerste plaats aan ons systeemden grootst mogelijken omzet te maken tegen de scherpste prijz n
ii uitsluitend PRIMA poederen aanbieden tegen prijzen welke iedere concurrentie glansrijk kunnen doorstaan.
Het is dan ook overbekend, dat wij uitsluitend PRIMA goederen aanbieden tegen prijzen -0 -
Wij hebben gemeend dit jubilé niet onopgemerkt te mogen laten voorbijgaan, en onze afnemers in de gelegenheid te moeten s
gebeurtenis te laten profiteeren.
Wij zullen namelijk op al onze goederen, zoowel Manufacturen, Gemaakte goederen, Tapijten, Linoleums, enz.
De uitstallingen worden voor deze week niet veranderd, en worden op de geëtaleerde goederen ook deze korting toegestaan, wat voor U t bewijs is,
dat aan deze extra-korting stipt wordt voldaan.
Deze extra-korting wordt beslist niet langer toegestaan dan van 28 FEBRUARI tot 7 MAART.
VerHoop uitsluitend, êi contant. 1914.
Gedurende de Jubilë-week GEEN zichtzendingen.
mmmm ei
e
O
Directie mr. H. P. MARCHANT H. C. SNETI1LAGE
's-Gravenhage Budapest
beleent uitsluitend Landerijen,
geen huizen of bouwterreinen.
pCt. PANDBRIEVEN - -
in stukken van f 1000, f 500 en f 100.
Verkrijgbaar bij H.H. Commissionnairs in effecten.
J
Programma van Vrijdag 27 t. en m. Donderdag 5 Maart.
Aanvang 7 uur en Zondagmiddag 3 uur.
1. AMERSFOORTSCH BIOSCOOP-JOURNAAL. Actueel.
2. HET DAL VAN CHEVREUSE. Natuur.
Drama uit het dagelijksch leven in 3 afdeelingen en vele tafereelen.
4. ONESIME EN ZIJN COLLEGA. Komisch.
5. EEN VERVALLEN GROOTHEID. Drama.
6. GRAVOCHE DOET EEN RIJK HUWELIJK. Komisch.
Explicateur de heer WILLY HELM.
Prijzen der plaatsen IB, 26, 36 en 60 cent.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
3.)
„Misschien is u wel schilder?" informeerde
juffrouw Müller voorzichtig,
De man met de lange lokken grinnikte be-
teekenisvol en keek naar het werkelijk fraaie
landschap als een kenner, voorzoover althans
iemand dat doen kan terwijl hij grinnikt.
„Ik heb altijd een groote voorliefde voor de
kunst gehad. Ik vind, dat ze enkel onderdoet
voor de natuur. Als ze er teD minste niet boven
staat", voegde zij er bij wijze van nagedachte bij.
„O, de kunst I" riep de jongedame vol geest
drift. „De kun8tl"
Hij maakte een gebaar met zijn hand; de
id sprong op en hopte er naar. Zij gaf den
hon< - r - _v
hond een klap; werkelijk dat deed zij. Dat gaf
bij hem den 'doorslag.
„Ja, ik ben een kunstenaar", riep hij in ver
rukking uit.
Zij antwoordde„Ik wist het wel".
„En wat schildert u vroeg het meisje iro
nisch.
„De schoonheid in elke gedaante", gaf hij ten
antwoord.
O, Friiulein, dan moet hg na den eten Lion
eens schetsen".
„Ik schild;: geen honden", hernam de kun
stenaar met walging.
Het meisje lachte, en tot zijn ergenis stemde
juffrouw Müller in met dien lach.
Hjj bracht het gesprek op de schilderijen
tentoonstelling te Dusseldorf, die, naar hij haar
verzekerde, in het geheel niet bezienswaardig
was!
Zij vroegen hem, of hij er iets geëxposeerd
had, en hij antwoordde van neen. Hij liet zijn
schilderstokken nooit in het publiek zien. Dat
maakte ze zoo minderwaardig en was tevens zoo
vernederend voor den maker.
„Zeer waar", stemde Friiulein Müller toe, en
het jongemeisje knikte.
Onder dit gekeuvel vertoonde zich opeens het
ka6teel Grauerfels als een schoone droom.
„Daar, daarl" riep de voerman, met zijn
zweep er naar wijzende, toen zij op den top van
een heuvel een boek omsloegen.
Aan de overzijde, door andere heuvels inge
sloten, met groene boBschen overal er om heen,
hing de grauwe massa van wallen en torens.
De diep liggende vensters glinsterden als ge
smolten zilver, waarop het licht der zon viel
de verweerde muren staken grijs uit tusschen
de plekken van overhangend en opklimmend
groen.
Friiulein Müller keek onthutst op. Haar kleur
nam toe en verdween weer. De schilder sloeg
haar gade.
„O, welk een hartstocht voor het schoone 1"
riep hij uit.
„Moed, lieve Friiulein 1" fluisterde de gezel
schapsdame onwellevend.
Zij bedoelde het vermoedelijk goed, maar
juffrouw Müller antwoordde slechts:
„Je bent bepaald onuitstaanbaar."
De voerman hobbelde een zeer ruw stukje
weg af in de richting van den ingang en terwrjl
het voertuig al hotsend en krakend voortreed,
bracht juffrouw Müller een hand op haar borst.
„Inderdaad de baan der kunst is niet altijd
iëff«nrt" zuchtte de kunstenaar, die juist pijn
lijk getroffen werd, omdat hij door een schok
boven op den soezenden hond werd geworpen,
die hem daarvoor beloonde met een beet in zijn
been. Heel erg kwam het niet aan.
„De zucht voor het schoone" ging hij voort,
„heeft haar moeilijkheden, maar ook haar be
looning".
„Ik zou er niets om geven" (zij meende het
hotsen) „als het niet mijn hart zoo aandeed",
hernam de oudere dame bitter. „Neen Theresa,
het is enkel mijn hart. Alle dokters, die ik heb
geraadpleegd, zeiden altijd, dat ik nog eens
plotseling van de eene of andere aandoening zou
sterven".
„U zult sterven aan overgevoeligheid" meende
de kunstenaar, „of misschien moest ik zeggen
aan sentimentaliteit".
„Waarom niet aan sensaties?" wierp de jongere
dame in de rede.
„Omdat het volstrekt niet het zelfde is" ant
woordde bij met vuur.
Voor de eerste maal had hij Friiulein Thiess
openlijk op haar plaats gezet.
De voerman was tot ongeveer vijftig schreden
van de kasteelpoort doorgereden.
„Ik mag niet verder" zeide hij. „De grafelijke
familie ie thnis. U hadt morgen moeten gaan
dan zijn ze naar Oostenrijk".
»D.ank "'bespaar ons uw raad", antwoordde
Fraulein Muller. „We zullen thans uitstappen".
De kunstenaar hielp haar zorgvuldig bij het
uitstappen.
Hij trachtte een sierlijke achterwaartsche bui
ging te maken, maar dat akelige mormel, dat
door Iheresa van zijn zitplaats was getild, liep
langs zijn beenen te snuffelen en deed hem een
cuneuse buiteling maken.
„Ach, die pijn I" hijgde juffrouw Müller, en
«J legde wederom haar hand op het hart.
„U ziet er erg bleek uit" zeide de medelijdende
schilder. „Ik wenschte, dat we hier een glas
brandewijn konden krijgen".
„Wilt u mij soms dronken zien vroeg Friiu
lein Müller op diep verontwaardigden toon.
Hjj gevoelde zich bitter klein.
Zij stond naar de eigenaardige en toch statige
opeenstapeling te kijken, die door elkaar ge
worpen tegen de helling van den berg hing.
Overal in het rond heerschte volkomen een
zaamheid; het was nu als een bosch van groene
heuvels, die naar dat zwijgen schenen te luiste
ren.
Hoog in de lucht scheerde een witgekleurde
vogel, waarschijnlijk een reiger. Andere doken
in de verte op en hun geschreeuw drong on
duidelijk tot het drietal door. De koetsier telde
immers niet mee.
De oogen van juffrouw Miller daalden af
naar de poort, etn geducht versterkten ingang,
die naar een ommuurde ruimte voerde.
Zij nam blijkbaar een besluit en richtte zich
hoog op.
„Voorwaarts I" mompelde zij. „Theresa wandel
ginds naar het bosch met dezen heer, terwijl ik
naar het kasteel ga. En houdt den hond ook
bij je, alsjeblieft".
„Wat hooren mijn ooren wat wat?"
stotterde de kunstenaar.
„Ik ga een bezoek brengen op het kasteel. Ik
zal niet lang wegblijven".
„De grafelijke familie I" riep de als door den
donder getroffen kunstenaar uit
Maar Friiulein Muller sloeg geen acht op hem
zij schreed met statigen tred op de poort toe.
(Wordt vervolgd.)
