t VAN DE KRIBBE
TOT HET KRUIS.
S
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
AMEBSFOORTSCH BIOSCOOPTHEATER, Langeslraat. S
Opvoering van de historische prachtfilm
JE adres
METHORST <fe VAN LUTTERVELD.
©♦©♦©♦©♦©O
voor Sponsen, Zeemen
en Borstelwerk
A. V\\»E WEG, ^?oo^x%aB-
Feuilleton.
De onbestelbare brief.
Kassiers en Commissionairs in Effecten.
(Commanditaire Yennooten H. OYENS S ZONEN ti Amsterdam.)
MUURHUIZEN 15 (naast de Nederl. Bank). :-: TELEFOON 49.
Verzilveren coupons tegen voordeeligen koers en ver
huren loketten in hunne Safe-inrichting.
q Tournee door Nederland 0
Hedenavond, wegens verbintenis, slechts voor
stellingen om ZES uur en HALF tien.
Zondag 15 Maart vanaf 1)RIE uur doorloopende
voorstelling.
Nooit to voron nlltler vertoond.
Duur der film 2 uur ruim.
Opgeluisterd door uitstekend OPKEST onder leiding van den componist
den heer C. LEECHBURG.
Zangeres Mej. ELSE MÜNCH, Concert-zangeres uit B e r 1 ij n.
Toon eu handeling zijn in hooge mate verheven.
- FrUzen dor- plaatsen
Loge f 1.-, Ie rang 75,2e rang 50 en 3e rang 30 cent.
4) Men wordt aangeraden plaatsen te bespreken tegen 10 cent per
plaats, den geheelen dag.
Zondagavond 9 nar onherroepelijk laatste voorstelling hier ter stede.
N.V. LELIE BIOSCOOP, Leiden.
©♦©♦©♦©♦©0
Eischt
nevenstaand
wettig gedeponeerd
MERK
RUSTLESS
Het oordeel van een vakkun
dige corsetlère
Mevrouw, wenscht U
een even slank en elegant
figuur als nevenstaande dames?
Koopt U dan een It G
CORSET (prima Amerikaansch
fabrikaat); want alleen dit merk
kan ik U onder volle garantie
verkoopenhet voldoet aan
de strengst} elschen.
Het
wereldberoemd
Amerikaansch
Corsetteninerk.
R G CORSETS z*jn gegarandeerd roestvrij,
zitten gemakfceiyk, zijn licht en tooh soliede en
munten uit door magnifique ooupe.
Alleenverkoop voor Amersfoort: Firma ROBERT LEVY.
Baarn: Firma L. VINK.
Hilversum: Mejuffrouw M. GOUDSTIKKER.
0
0
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
3 (Slot).
Jeremias' op dit oogenblik te dicht bij elkaar
Btaande knieën weigerden schier hem verder te
dragen, maar Stainton liep als een tamboer
majoor vooruit en Jeremias volgde, alsof hy
door oen magneet werd meegetrokken.
„Mijnheer Tresize, mijnheer!" riep de groote
man, de deur der directeurskamer openwerpend.
Hij etapte op zijde en aarzelend schoof
Jeremias vooruit.
„Goeden middag" wenschte do directeur vrien
delijk.
Maar Jeremias was te versuft om den groet
te beantwoorden.
Zijn vrouw was er niet dat zag hij dadelijk
maar hij voelde, dat zij ergens in de buurt moest
zijn, misschien wel achter het groote scherm in
den hoek van de kamer, gelijk een beleedigd
mensch of een detective in een roman, en dat
zij op het juiste oogenblik voor den dag zou
komen om hem aan te klagen.
Maar toen hij het waagde, rond te kijken, zag
hij achter den directeur niet zijn vrouw, doch
twee vlug en schrander ur uitziende heeren, wier
gelaat hem niet onbekend voorkwam.
Een hunner stond op en stapte naar den
vuurhaard.
„Misschien wilt u wel zoo goed zijn, de vragen
te doen, mijnheer Lambert?" vroeg hij, zich tot
den directeur wendend.
Deze knikte.
„Ik wensch met u over een zeer belangrijke
zaak te spreken" begon hij. „En, met uw verlof,
heeren, ik raag er natuurlijk op rekenen, dat,
waar hier wordt gesproken over dienstzaken, die
geheim moeten blij ven
„Natuurlijk, natuurlijk, mijnheer" antwoordden
beiden, ale in koor.
De directeur wendde zich. thans tot Jeremias
en zeide
„Vier dagen geleden verzonden deze heeren
een brief, om een besteller, die van diefstal werd
verdacht, op de proef te stellen. De brief was
geadresseerd aan een adres in zijn wijk, dat niet
bestond, en als hij eerlijk geweest was, zou hy
er „onbestelbaar" achterop geschreven hebben
maar dat deed hij niet. En deze twee heeren
uit Londen verrasten hem dezen ochtend en lie
ten zijn huis onderzoeken en vonden een kist
vol gestolen brieven maar deze bijzondere brief
was er niet bij. En hij zweert, dat hij hom niet
gestolen heeft en hem als onbestelbaar in de
bus van den hoofdbesteller heeft gedaaD. Nu is
er geen spoor van te vinden, en de hoofdbestel
ler heeft hem niet gezienals dus het verhaal
van den besteller waar is, moet iemand anders
hem gestolen hebben en zijn er twee dieven op
het kantoor. Maar er bestaat ook nog kans, dat
hij op de eene of andere manierffoor het bureau
voor onbestelbare brieven gegaan is en na wilde
ik graag weten, of u zich herinneren knnt, dat u
hem hebt behandeld. Er was een postbewijs van
twaalf gulden in en de brief was geadresseerd
Hij brak zijn woorden af en wendde zich tot
den oudste der twee heeren.
„Hoe was hij geadresseerd, mijnheer fjtokes?
Aan deD hoofdbesteller hebt u zeker de bijzon
derheden meegedeeld, niet waar?"
De heer Stokes opende een brieventasch en
haalde er een strookje papier nit.
„Hij was geadresseerd aan mevrouw M. Tresize,
298 Uamelot road, Murcester", antwoordde hij.
„Mevrouw Tresize?" riep de directeur. „Maar
ik dacht, dat het een verzonnen adres was. Er
is een mevrouw Tresize te Murcester en hier is
haar man".
De heer Stokes zag er eenigszins nit het veld
geslagen uit.
„Er stond niemand van den naam Tresize in
het adresboek van Murcester", zette hij uiteen.
„Ik koos dezen naam, omdat hij zoo ongemeen
is. En er is bepaald ook zoo'n hoog nummer
niet. Er staan nog geen twee honderd huizen in
G'amelot road".
het midden „dat is nog een omstandigheid te
meer. En misschien zal mijnheer Trbsize wel in
staat zijn, ons uit den droom te helpen. Want
als hy pas een brief heeft behandeld met zijn
vrouwe adres er op, dan zal hy het zich nog
des te eerder herinneren".
En hij lachte Jeremias bemoedigend toe.
„Nu, Tresize...." ging hij voort.
Maar Jeremias, wien de brief op dit oogen
blik een gat in den zak brandde, voelde zyn
knieën, dichter bij elkaar dan ooit, onder zich
knikken, en hij schudde zyn reeds wankelend
hoofd.
„Ik ik ik heb hem niet onder de oogen
gehad", stamelde hij, purperrood van schrik.
En onder het spreken omklemde zijn bevende
hand zijn zak.
De jongBte der twee defectieven uit Londen
stapte eensklaps van achter den directeur te
voorschijn en ging vóór Jeremias slaan, terwijl
hij hem strak in het gelaat keek.
„Hebt u dien brief niet onder de oogen ge
had herhaalde hij langzaam, met nadruk op
ieder woord.
Jeremir.8 deed zijn uiterste best om een ont
kenning voor den dag ts brengen, maar zijn
lippen weigerden hem den dienst en trilden
elechts.
De hand van den ander schoot vlug naar
voren. „De brief zit in uw zakriep hij be
schuldigend.
Het gelukte Jeremias het hoofd te schudden,
maar ook niets anders.
En de heer Stokes haalde den gezochten brief
uit Jeremias' jaszak.
„Hier is de tweede dief!" riep hij. „Twee op
éen dag dat is niet zoo kwaad, hè?"
Jeremias keek radeloos naar den directeur,
wiens oogen gericht waren op den zegevierenden
Stokes.
Ik begrijp er niets van", zeide hij ten slotte,
de allerlaatste op het kantoor, dien
„Tresize
ik zou verdenken.
„De allerlaatste is steedB de eerste, naar wien
men in gevallen als dit moet zoeken" meende
imeioi roacr. I Stokes wijsgeerig. „En nu moeten wij zijn huis
„Wel, wel", bracht de directeur vroolyk in doorzoeken en hem in arrest doen stellen".
„Ik kan niet anders dan aan de eene of andere
vergissing denken. Tresize is geen diefdat weet
ik zeker. En dan, de brief was aan mevrouw
Tresize geadresseerd. Nu kan hy gedacht heb
ben
Maar thans, bij het noemen van zijns vrouws
naam, kwam Jeremias' tong los, en voor de
tweede maal op dien dag sprak hy zyn gedach
ten uit. In zijn droefenis en zijn angst werd de
zwakke man sterk en zijn noorden droegen,
zelfs voor onwilliger ooren dan die van een
detectief, overtuiging in zich.
Toen hy had uitgesproken, heerschte er een
poos stilte. Daarna keek de directeur vragend
naar titokes, die een bevestigenden ulik terug
zond, welke duidelijk beteekende„De sukkel
is onschuldig".
Daarna zeide de directeur
„Je kunt gaan, Tresize. De heeren en ik zullen
geen verdere notitie nemen van do zaak. Je straf
laat ik aan je vronw over, die je, dunkt me, a!
heel onrechtvaardig hebt behandeld".
Jeremias waggelde naar buiten, do kamer uit
en de trap op naar het bureau voor onbestelbare
brieven, waar hij zich zat wys te maken, dat
hij werkte. En toen het uur van vijven kwam,
waggelde hij weer het kantoor uit en de trap
af naar zijn villa, want hy kon nergens andera
heengaan.
Hij stak den sleutel in hjt slot en trad de
huiskamer binnen. De thee stond op tafel en
op het vuur stond oen ketel lustig te zingou.
In haar gewone stoel zat zyn vrouw, en op haar
gewone wijze kuste zij hem zacht als altijd
en nam zijn beide handen in de hare. En
toen hij, weenend als geen vrouw weent, snikte
en sei;,Ik dacht, dat je vrorgced weg was",
keek zij hem met haar vriendelyke en trouwe
oogen aan en zeide eenvoudig en hartelyk
Ik kon niet zonder je, Jeremias".
