t MODE 1914.
Royal Worcester
Corsetten
ALGEMEENE
Modemagazijn „Del lijt",
LAURENS J. LUYCX,
©♦©♦©♦©♦0©
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
PLANTENBOTER
GOEDEN VRIJDAG
Feuilleton.
De valsche erfgenaam.
CREDIET-VEREENIGING
te AMSTERDAM.
Correspondentschap te Amersfoort.
rar H J. M. van den BERGH.
WILIIELMINASTRAAT 5.
Zij stelt xich ten doel
het verleenen van Credieten onder per-
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant
Maatschappij van
Levensverzekering
en Lijfrente
ONTVANGEN de nieuwste modellen
iBROCHE
voorhanden een uitgebreide sorteering in WIT, GRIJS, ÊCRU
vanaf f 3.95.
Deze corsetten munten uit door fraaien pasvorm en geven een elegant
figuur.
Ze zijn even goed als maatcorsets, doch veel goedkooper.
Men vrage prijscourant en zichtzending.
Ook in goedkoopere genres een mooie keuze in LANGE CORSETS
vanaf fl.90.
Langestraat 49. AMERSFOORT. Telefoon 190.
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimachines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsingel 49 hoek Tarkensmarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het j n i a t e adres
gekocht worden.
TE AMSTERDAM, DAMRAK 74.
Directeuren:
J. r. I. BLAXKENBERO, Mr. J. VAX SCIIEV1CHAVEN en Jbr. Mr. 11. SMIBSAERT.
Veraekerd Bedrag:209 MllllOen Gulden
waaronder Verzekerd Kapitaal 177 ff
en verzekerde Rente3'/4 ff
Waarborgen62 n ff
Aan verzekerden betaald66 tf ff
Ontvangsten in 1912101/2 ff
Inspecteur voy^Utrecht.^ Weer£,glng;e| o z> 65bi8, UTRECHT.
rJURGE MS'
OP
Jurgens' PLANTA Plantenboter
42 cent per pond.
Jurgens' COCOSA Plantenboter
50 cent per pond.
ONOVERTROFFEN FIJN van
kwaliteit; in uiterlijk, smaak en
voedingswaarde O E L IJ K aan
NATUURBOTER.
Voor Katholieken is het gebruik van
bJURGENS' PLANTA« en »JURGENS COCOSA
plantenboter op Goeden
Vrijdag geoorloofd, om
dat hare samenstelling
ten volle beantwoordt
aan de eischen, voor ge
bruik op Goeden Vrij
dag aan Plantenboter in
de Nederlandsche Katho
lieke Stemmen gesteld
door den HoogEerw.
HoogGeleerden heer Mgr. Dr. A. C. M. Schaep-
nian, tot wien wij ons ter bekoming eener uit
spraak hebben gewend op aanwijzing van Z. D.
H. Mgr. W. van de Ven, Bisschop van 's-Herto-
genbosch.
8j^~ Men lette nauwkeurig op de verpakking, waarop
moet voorkomen een strook met het opschrift
„Voor Katholieken op Goeden Vrijdag geoorloofd
te gebrniken'.
Zonder dit opschrift op de verpakking is het ge
bruik op Goeden Vrijdag niet geoorloofd.
Blaka ging onmiddellijk met het geld naar
Rosa Fleming en zij bezorgde dien middag baar
verschillende boodschappen. Zij kocht een el
zwart lint, om de roode rozen op haer hoed
te vervangen een klein teeken van rouw!
Zy wilde zich niet harteloos gevoelen.
Op eens bedacht zij, dat het linnen van
Maurice met zyn initialen was gemerkt; dat
moest veranderd worden. Toen zij thuis kwam
zeide ze 't hem en 't was een teleurstelling
voor haar, dat hij er al aan gedacht bad. Voor
't oogenblik was er echter geen reden tot be
zorgdheid sinds een tiental jaren had bij nooit
de moeite gedaan zijn linnengoed te laten merken.
Zulke geraffineerde dingen was hij reeds lang
ontwend.
Maurice nam tweede-klasse biljetten op naam
van Mevrouw Fleming en Philip Jardine, en de
toebereidselen werden met spoed gemaakt. Zij
hadden een reis van zes dagen te doen in een
ossenwagen, eei ze den spoorweg bereikten. Het
was een verschrikkelijk eentonige reis en van
wege de medepassagiers konden ze nooit een
woord reppen over het groote plan, waarvan
beiden vol waren.
Eindelijk, te Beaufort West, de weelde van
een spoorwagen, en na een dag en een nacht in
den trein verlieten zij het station in de Kaapstad.
Op de Rtoomboot hadden ze alle gelegenheid
om hnn komplot te bespreken en zelden spraken
ze over iets anders. Zij had niet overdreven toen
ze hem verzekerde, dat ze hem een massa bij
zonderheden kon verschaffm over den levens-
loop van den man, wieos naam en rol hij nu
had overgenomen, en haar samenzijn met
Jardice, dat niet zoo prettig zou wezen voor
den ouden man om te hoores, maar toch wist
ze ook heel veel van zijn jeugd. Maurice was
er zeker van dat hy het veilig kon wagen, als
hij bij zijn komst maar erkend werd.
Hij had nu zijn eigen lot gekozen en als hij
een opwelling van wroeging kreeg want dat
gebeurde wel, al liet hij 't haar niet merken
herhaalde hij dat telkens voor zichzelven. Zelfs
als by de afspraak verbrak en weigerde verder
in te gaan op de onderneming dan bleef hij
toch een dief. Hij had gestolen toen hij het geld
van den wissel aannam, en hij zou geen eerlijk
man meer worden door 't nil op te gevenhij
zou enkel een lafaard zijn; hij had nooit mede
lijden gehad met misdadigers die begonneD te
weifelen, als eenmaal de daad was begaan. Hy
kampte nu tegen de wroeging, zooals hij eerst
gekampt had tegen de verzoeking. Hij had
't spel begonnen en moest het lot het bittere
eina volhouden.
Talryker echter dan de oogenblikken van
berouw waren die van hartstochtelijk verlangen
naar het komende. Hij duizelde bij de gedachte,
dat hij de erfgenaam van zulk een groot ver
mogen zou wordeD.
De naam lokte hem niet aan't speet hem,
dat er sprake was van een titel. Geld was al
hetgeen hij verlangde als sir Noel een effecten
handelaar was geweest en ergens in een burger
lijke wijk van Londen had gewoond, zou bij de
zaak beier hebben kunnen vatten. „G'roft Court"
klonk wat verontrustend. Hoe zag eigenlijk een
zoo'n adellijke buitenplaats er uit? Hij had er
geen ander idee van dan wat hy er van gezien
en gelezen had in de illustraties. Hij dacht aan
poorten en wapens van diepe beteeken is. Goede
hemel, zou hij ook verstand van heraldiek
moeten hebben
Toch zou, als hij succes had dat „Croft Court"
het zyne worden met twintigduizend pond jaar
lijks, verminderd met bet deel van Rosa Fleming.
Beneveld door de opwinding, dacht hij, dat hij
de helft van zoo'n inkomen nooit zou kunnen
verteren. Hij kon zich niet voorstellen wat hij
met zoo'n weelde kon doen, wat eigenlijk iemand
er mee koD doen. Het leek hem eindeloos.
Met zóo'n som kon men zich immers alle denk
bare luxe gunnen, maandenlang pleizier maken
in de vroolijkste steden, kostbare geschenken
geven aan schoone vrouwen. Vijftienduizend
pond per jaar; daar was geen opkomen aan!
De weken duurden lang, en zijn ongeduld
werd haast ondraaglijk. Hij brandde van ver
langen, aan het doel te komen, zijn onbeschaamd
heid te beproeven, te weten, of hij had gewonnen
dan wel verloren, 't Leek hem, of de reis al
maanden had geduurd, en het regelmatig stam
pen der machines, dat bij geen zier kon versnel
len, maakte hem dol
Eindelijk, op een soberen namiddag, kregen
ze de Londenscbe dokken in 't zicht. Terwijl het
schip aanlegde, leunden hij en zij. evenals de
andere passagiers, over de verschansing. Beiden
zagen zeer bleek. De meeste medereizigers keken
vroolijk, levendig uit naar bekende gezichten,
die hen verwachtten, en een groepje aan den
wal juichte tot welkomst, 't Leek haar een goed
voorteeken.
„Dat doet mij goed", zei ze. „Heb je het tele
gram
Hij kniktehij zou dadelijk telegrafeeren aan
den ouden baron. Hij had geschreven„Van
avond hij u. Phil".
„Nu naderen wij de crisis," fluisterde zij.
„Ja," zeide hij zacht.
Het laatste oponthoud, het uitleggen van de
loopplank, en ze stonden in Engeland, wach
tend op de bagage, die gelost werd. Toen ook
dit in orde was, reden ze naar een klein hotel
in Blocmsbury, dat geadverteerd was in den
spoorweggids, dien ze aan boord geraadpleegd
hadden.
Daar zou de vrouw voorloopig biijveD.
De eerste trein naar Oakenburst vertrok om
5.15 van Waterloo-station; er was dus tijd ge
noeg, en dus bestelden ze een maal voor twee
personen, in de donkere koffiekamer, waar op
dat oogenblik niemand was dan zij.
Een slordige kellner bracht hun een tc garen
briefstukze zaten by een venster te eten, half
in de schemering. Het gesprek vlotte niet.
Nadat Maurice haar herhaaldelijk had beloofd,
dat ze zoo spoedig mogelijk iets van hem zou
j hooren, werden de pauzen steeds grooter. Al wat
ze elkaar nog konden zeggen, was al zoo dik
wijls gezegd!
Het rijtuig, dat hij had besteld om hem naar
t =tation te brengen, was voor, en zij volgde
hem tot op het trottoir.
„Je zult niet vergeten, een vierdedeel van 't
geld te sturen, zoodra je wat in handen krygt?"
fluisterde zij. „Ik heb niet genoeg meer om een
rekening van éen week te betalen".
„Een vierdepart van alles; daar kan je op aan.
Weet je zeker, dat het voldoende is
„Geef mij een vierdepart van al watje krijgt,
en ik zal eindigen als hertogin" zeide ze. „Veel
geluk 1"
„Veel geluk 1" herhaalde hij en de cab snelde
voort in het straatrumoer.
Hij keek uit en was blij, dat hij Londen weer
zag. De straten waren verlicht door de schitte
rende winkelsde zwarte stad was prachtig in
zynoogen, die na zooveel jaren niet veel gewend
«aren 15n 't beste zou nu het zijne zijn ein-
delyk! Door stoutheid en bedrog Nu
hy klemde de tanden op elkaar dat waren
immers de wapens van de werelden de wereld
was tegen hem geweest.
Na het laatste overstappen, om zes uur, had
u PynIijk langzaam gereden. Maurice kon
was a n'et gelooven' dat hiJ er nu eindelijk
Er stapten met hem maar een paar menechen
uit, die dadelijk doorliepen, en hij stond nu op
het open perron alleen met den jongen beambte,
die zyn kaartje had aangenomen. Geen rytuig
wachtte, verzekerde de beambte, maar er zou
wel een brikje te krijgen zijn.
G'roft Court wa3 twee mijlen van het station,
en Odkeohurst, of zooveel als Maurice er van
zien kon bij 't flauwe licht van de rijtuiglan-
taarn, leek eon eenzaam en verloren oord een
emal eind weg, met een paar huizen en herber
gen aan weerskanten.
(Wordt vervolgd.)
