Bioscoop „De Arend".
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
Wereldstad-programma N0.79
7. »l] BRUIDSJAPON.
GRI2STT
VERKADE's
GRONINGER
KOEK
M. R. N. OOSTERYEEN,
LIJNZAADKOEKEN
Soyaboonen-koeken
METHORST VAN LUTTERVELD.
MH.J. VAN LENT
HOTEL PLACE ROYALE
VETTER Co.,
Feuilleton.
De valsche erfgenaam.
Langestraat 54, hoob Krom niest raat, AMERSFOORT.
Een pondsbns C. JAMIN's zuivere CACAO kost slechts 60 ct.
ss ■■■k mw boste schuurmiddel dor we-
RH W veld voor potten, pannen,
CM houtwerk, blik, enz.
il^l IA m M Vraagt monsters by winkelier of drogist.
ZATERDAG 23 MEI ten 2, 7 on 83/4 uur.
ZONDAG 24 MEI ten 3, 5, 7 en 8% uur.
1. HET GRANIET. Documentair.
2. .'N STADSREIZIGER UP TO DATE. Komisch.
3. DE BALLON VAN FIFI. Holfilm.
4. TAND OM TAND. Comedie.
5. POLYCARPE ALS FIETSPROFESSOR. Komisch.
6. BIOSCOOP-COURANT »DE AREND*. Laatste wereldgebeurtenissen.
Drama uit het moderne leven, in 3 afdeelingen.
verkrijgbaar bij CORN. RUITENBERG,
Westsingel 2, Tel. 339.
Desgewenscht franco in den tuin.
N.V. Koninklijke Fabrieken
vh. WESSANEN LAAN,
WORMF.RVEER.
Opgericht 1765.
4»/» 9, 14, 18 en 22'/2 cent.
GOED en GOEDKOOP.
Langestraat 46,- Arnheinschestraat 11,
Telefoon 77,
AMERSFOORT.
Voedert uw vee met de znivere murw e
merk de „Ster" en W. L., en
merk W. L.
uitmuntende door hoog eiwit- en vetgehalte
en voedingswaarde.
EERE-DIPLOMA Parijs 1000.
NEGEN GOLDEN MEDAILLES.
Kassiers en Commissionairs in Effeeten.
(Commanditaire Vennooten H. OYENS ZONEN te Amsterdam.)
MUCRHCIZEN 15 (naast tie Netlerl. Bank). TELEFOON 49.
Verzilveren coupons tegen voordceligcn koers en ver
huren loketten in hunne Safe-inrichting.
CREÜIET-VEREENIGING
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort.
ntr. H. J. M. van den BERGH.
iyi1,helmin astra at 5.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant.
TTt7i1+ u degelijk en net SCHILDER-
W 11b en BEHANGERSWERK, tegen
concurreerende prijzen, wendt u
dan tot
Afzonderlijke zalen beschikbaar voor vergaderingen, diners en soupers.
9W Dagelijks verkrijgbaar
van twee tot zeven uur, Middagschotels a 80 ct bestaande uit soep, schotel naar keuze,
nagerecht. Op vastendagen vischgerechtcn, zonder prijsverhooging. Itekendo goede keuken.
Rustige kamers voor langer verblijf, '.egen pension-prijzen.
Schilder en Behanger,
VALKESTRAAT 29-31. Telefoon 332.
Eerete Amersfoortsche
Gtawasscberij en Pnibewassching.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vrouwe-kerkhof, AMERSFOORT.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
26.)
Hij wist heel goed, dat hij een meisje zou trou
wen, dat enkel eeu voornaam huwelijk aanging
en dat niet meer van hem hield dan zij gedaan
had op dien ochtend, toen hij haar voor 't eerst
een kus gaf. Zij waB nog een godin^ voor hem,
en zijn hart zwol van verrukking. Nooit had bij
het bezit van geld zóo gezegend als nu. Haar
te overladen met cadeaux was voor hem de groot
ste weeltio, en bet was een genot, zich het hoofd
te breken met de vraag, wat bij haar nog kon
geven. Hij zou heel Bondslreet voor haar leeg-
gekocht hebben, ware hij rijk genoeg geweest;
doch 't waren niet altijd kostbare geschenken,
die hem de meeste voldoeDiDg schenken.
De stroom van huwelijkscadeaux, van sir Noel's
diamanten parure tot het eenvoudig bibelot van
een goeden kennis, deden Maurice gevoelen, dat
de verlangde datum nu naderde. Helen had niet
veel tijd om zicb over te geven aan haar mij
meringen de tijd, die verliep tasachen haar be-
hooren aan hem, scheen geheel toe te komen
aan modisten en naaisters. Nooit had dedwaug
van mode en fatsoen haar zóo gekweld als nu.
Lady Wrensfordsley verkeerde in een zegevie
rende stemming en was tot allerlei verkwisting
geneigdïij gaf met beide handen. Haar parel
snoer wne even volmaakt als de hals, waarvoor
het bestemd was, en de japonnen van haar doch
ter kostten een fortuin. De kranten gaven eeu
uitvoerige beschrijving van de trouwjapon Mau
rice herinnerde zich niet anders dan dat ze in
't wit was geweest.
Hij wist alleen, dat zij het wasdat het on
geloofbare was gebeurd, dat bij een hart had,
dat klopte. Gedurende de ceremonie werd hij
overstelpt door aandoeningen. Hij bad, dat de
hemel haar genadig mocht zijn, en dat berouw
nooit haar leven zou verontrusten. En hij bad
om vergiffenis voor zichzelven en dat zijn zonde
en zijn schandelijk bedrog geen onheil moch
ten brengen over haar hoofd.
De plechtigheid was afgeloopen. De menschen
drukten hem de hand. De tonen van het orgel
vulden de kerk.
Zij waren man en vrouw. Was het wel waar?
Hij was alleen met haar en had zijn dankbaar
heid wel willen uitsnikken. Hij hoorde de
stemmen der gasten als uit de verte, óok zijn
eigen stem als die van een vreemde. De vertrek
ken echenen heel vol, doch hij zag enkel
Helen's gelaat duidelijk. Opeens leek de kamer
leeg Helen was verdwenen. Wat bleef ze
lang weg 1
Was er iels niet in orde? Zijn blik verstond
haar, toen ze weer binnen kwam ze had ge
schreid. Ze was gekleed om op reis te gaan
om heen te gaan met hem Nu was de last
over voor haarzij waren {eindelijk alleen, zij
stapten in het rijtuig en het portier werd geslo
ten.
Zij waren pas een paar uren geleden aange
komen en hun verhouding tot elkaar, zelfs de
aanblik van de verlichte kamer en de klank
van de namen der bedienden waren hun nog
vreemd. Zij hadden gedineerd en zalen nog aan
tafel, talmend met het dessert. Een kleine stilte
was gevallen tusachon hen, en de jonge vrouw
deed haar best, zich thuis te gevoelen.
Vreemder dan hij en alles om haar heen was
het gevoel, dat zij zichzelve ongewoon vond.
Zij Jwortelde er aanhoudend tegen, maar ze
kon het niet ontvluchtenzij v.as een vreem
delinge voor zichzelve, 't zij in eenzaamheid,
't zij terwijl hij bij haar was.
Het leek haar, of het huwelijk de overgave
was van alles, zelf van iemands identiteit.
„Waar denk je aan, liefste?" vroeg Maurice.
„Zat ik te denken?" antwoordde zij. „Ik ge
loof 't niet".
Zij stond op, een zucht onderdrukkend en
ging langzaam naar het venster om uit te kijken.
„Hoe goddelijk mooi 1" fluisterde zij.
„Willen we naar buiten gaan vroeg hij,
„zullen we naar de zee gaan kijken Wij moe
ten hier nog alles ontdekken. Willen we begin
nen met ons te verliezen in den tuin
Zij glimlachte toesleromend en hij opende de
terrasdeur voor haar.
„Maar wacht even", zeide bij, „je moest liever
iets omslaan".
,,'t Is zoo warm antwoordde zij, over haar
schouder kijkend", kom, laten we liever gaan
zooals we zijn".
Hij gehoorzaamde dadelijk en samen gingen
ze de trap af naar den tuin. De met bloemen
geur gedrenkte lucht was inderdaad zacht als
een liefkoozing, en in het tooverachtig maanlicht
lag de tuin daar als een sprookjesland, vervuld
van duizend heerlijkheden en verlokkingen. Ge
durende eenige óogenblikken spraken ze geen
van beidenze wandelden een hoogte op, van
waar ze het zilveren kuifgeglinster der golven
konden zien. Waar het pad eindigde, ontdekten
ze een bank, in een myrthenprieel. Van dit
plekje had men een prachtig uitzicht. Maurice
en Helen bleven in bewondering verzonken. Op
eens sloeg Helen, die was gaan zitten, haar
oogen naar hem op en gaf hem met een on
willekeurig gezag, dat hij verrukkelijk vond, een
wenk, naast haar te komen.
„Wat is het hier toch een heerlijk mooi uit
zicht" zeide ze.
„Ik wilde, dat je dit nooit eerder hadt gezien",
sprak hij„voor mij is het zoo kostelijk nieuw.
Ik wilde, dat het voor jou óok nieuw was".
„Het is nieuw" antwoordde zij. „Het is altijd
nieuw en deze tuin is een droom! Zie die oranje-
boomen wat zijn die vruchten nu veel fijner
dan wanneer ze geplukt zijn En wat is die cy
pres zwartdie maakt het maanlicht nog blanker.
„Boven je hoofd", vleide Maurice, „is een bloei-
erde omandeltak, die je nóg mooier maakt."
„Dat zal wel goed staan", schertste zij.
„O, riep hii, hoe heerlijk is 't, dat je zóo tegen
my spreekt I"
„Zoo ijdel, bedoel je
„Zoo vrij 1 Ik wou, dat je een millioen ijdel-
heidjes hadt, om ze éen voor éen te toonen."
„Als je niet verstandiger bent, kon je wensch
wel eens uitkomen Vinden mannen de vrou
welijke ijdelheid zóo bekoorlijk
„Wat weet ik van andere mannen en vrouwen i
ik ken niemand anders dan jou en mij op de
wereld"
Zij lachte zacht; het mishaagde haar niet.
„Is de miju dan zóo bekoorlijk En waarom
„Omdat zo mij helpt, te bewijzen, dat je even
ongekunsteld kunt zijn als ik".
O, ik zal met eiken dag meer gewoon worden
voor jewees daar maar n'et bang voor".
„Ib dat een belofte?" vroeg hy.
,,'t Is een waarschuwing," antwoordde zij.
Hij nam huar hand en hield die vast, tot zij
bang werd, dat hun houding zon gelijken op
die der vrijende paren, die ze wel eens in de la
nen van Oakenhurst hadden gezien. Zacht maakte
zij haar hand los om ver weg te wijzen, naar
de zee.
(Wordt vervolgd.)
