SIDOL
Denijs Tan Roon,
|frou-frou|
VETTER Co.,
de allerbeste, wereld
beroemde metaalglans.
Bioscoop XDe Arend.
DE HUISHOUDGIDS.
Stoomwasscherij W. G. BURGER.
zeist, «s—s-—
Electro-technisch. bureau
voor licht- en kracht-installatie.
Feuilleton.
De valsche erfgenaam.
en
MOCCA TRIC-TRAC
met de Lindeboom*.
Het Succes van den l>atr.
I Firma Wed. B. fan
TH11E009
MAM-SFIII®
10ÜMWAÏIL1I
een overheerlijk broos
BOTËRUERAK.
Firma Wed. B. aan
CHOCOLADE TOBI,
het allernieuwste,
en
Chocolade Mocca Stangen
gemerkt
Wed. B. van D., Mijdrecht,
zijn „DE ECHMT.
Biscuitfabriek „DE LINDEBOOM
KIAKBIBTS
P E D 0
PEISCILLA
nieuwste fabrikaten.
Firma Wed. B. van
Wie een liclitloopend, sterk, goedgebouwd, fraai afgewerkt rijwiel wenscht;
Wie een voordeelig rijwiel wenscht, waarop hij jaren kan rijden zonder tot
liooge herstellingskosten te komen
Wie een rijwiel wenscht, waarvan hij vooraf zeker is, dat het aan deze eischen
zal beantwoorden, die kieze een FONGERS.
FONUKItS-MAtiAZIJN Langstraat 94, Telefoon No. 58. Vertegenwoordiger A. DEN HKIJER.
de geïllustreerde prijscourant voor i914 wordt op aanvrage franco toegezonden.
CREUIET-VEREENIGING
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. N. van den BERflH.
wi lil elm in astraat 5.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vrouwe-kerkhof, AMERSFOORT.
Ter gelegenheid van het vertoonen van «ALLEEN OP DE
WERELD*, filmbeeld in 6 afdeelingen naar den beroemden roman
van HECTOR MALOT, worden op Zaterdag 30 Hel SLUITZEÜELS, op de
film betrekking hebbbende verspreid. Daarvoor hebben jongens en meisjes niets
anders te doen dan een strook, waarop staat «Bioscoop De Arend* en die te
vinden is in het «Nieuws- en Advertentieblad* van B. Blankenberg Zn., dat
a.s. Woensdag 27 Mei verschijnt, uit te knippen en goed zichtbaar op pet, hoed
of muts te dragen en de twee mannen te volgen, die Zaterdagmiddag tusschen
12 uur en half 2 door de stad loopen.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mevrouw W. van der VECHT, Oud-leerares in Koken
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en aan
het bureau van «DE HUISHOUDGIDS*
Burgstraat 65, UTRECHT.
AMERIKAANSCHJSYSTEËM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaaid en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
VARKENMARKT 46, AMERSFOORT.
27.)
„Zijn dat de lichten van Nice vroeg Helen.
Maurice begreep haar motief en 't speet hem,
dat hij baar had gehinderd Zij voelde een
beetje zelfverwijt, dat ze niet verliefd op hein
was.
Weer volgde een stilte, die Maurice verbrak
met de opmerking
„Toen ik een kleine jongen was, was jij nog
niet geboren. Wat klinkt dat gekIk wilde
eigenlijk wat anders zeggen. Ik bedoel, dat je
nog een kind was, toen ik al een man was
ik was twintig, toen jij vijf was. En toch lijkt
't me nog zoo kort geleden, dat ik twintig jaar
werd".
„Ik herinner mij heel goed. dat ik vijf was
verzektrde Helen. „Ik Was eon lief kindje zeiden
ze je zoudt 6ok wel vnn mjj gehouden hebben."
„Ik ben jaloersch op ie herinneringen," seide
bij „en ve-baasd over mijn eigen ervaring, Toen
ik twintig jaar was, bad ik al veel doorgemaakt,
eo jij liep nog in een kinderjurkje, 't Lijkt haast
geen werkelykheid".
Zij volgde de redeneering nietzijn verbazing
waa uitsluitend die van een verliefde; 't was
•en quaestie van gevoeleD, waarbij eyfers niet
konden overtuigen. Maurice begreep dit instinct
matig. eu bemerkend, dat hy meer uiting gege
ven had aan zijn eigen stemming, dan getracht,
in de hare door te dringen, voegde hij er haastig
by:
„Helen, wij moeten model-wittebroodsweken
hebban maar ik wou |e een heel groole gunst
vragen".
„T)ie is bij voorbaat toegestaan".
„Neen, neen, dat moet je juist niet doen Je
moet mij beloven, niet toegevend te zijn. Wees
alles wat je wilt, grillig, veeleischend, slecht
gehumeurd, inuar niet toegevend. Als ik je ver
veel, laat het mij dan merken en help irij om
met tact te handelen als je wilt, dat ik je al
leen Jaat, zeg het dan, en ik zal je aanbidden,
zonder dat ik je zie. Beschouw mij als een
vrienddan zal de grootste beproeving van je
leven niet z6o zwaar voor je zyn. Van 'toogen-
blik toen wij vertrokken, werd ik gekweld door
de vrees, dot je er naar zoudt verlangen, dal de
huwelijksreis voorbij waswees oprecht, opdat
ik het zoo weinig vervelend voor je kan maken
als in myn macht staat. Dat zal voor my 't
grootste, allergrootste bewys zyn, dut je ver
trouwen stelt in mijn liefde".
Deze woorden en de oprechtheid, waarmee ie
werden uitgesp'oken, troflen haar.
Weer liet zij haar band in de zijne glijdt n.
„Neen, neen", zeide bij, zacht zyn hand los
makend „later, wij ons aan de afspraak houden.
Je behoeft niet sentimenteel te zijnje moest
nu eerder vergeten, dat ik hier ben".
„Weiger je, mijn hand te nemen?" riep ze
verbaasd.
„O", zeide Maurice, ,,'t is niet mooi, het zóo
op te nemen. Je houdt immere niet van zulk
vertoon
„Maar 't is myn hand", tluisterde zy half
schertsend, half in ernst, „de myne!"
„Je wilt toch niet, dat ik haar vasthoud ik
wee'., dat je het liever niet wilt".
En op eeu gewonen toon begon hy een ander
gesprek.
Zij beantwoordde hem op de zelfde manier en
hield zich opgewekter dan zij was, opdat hij niet
zou vermoeden, dat ze een schaduw van ver
driet had.
Wat hij gezegd bad, was waar; maar dat hij
den moed had te handelen overeenkomstig die
wetenschap, prikkelde haar een weinig, terwijl
het haar achting voor hem verhoogde.
Weer volgde een lang zwijgen, waarin zij hevig
zijn nabijheid b'sefie. Zij werd bewogen door
diepere gedachten dan ze tot dusver had gekend.
De plichten van het leven, die lang hadden ge
wacht in het voorportaal, verzamelden zich nu
op den drempelplotseling zag ze de devotie
van een man voor zich, een gezicht, zóo vreemd,
dat het haar deed beven.
„Ik wilde,dat :k je liefde meer waardig was!"
zeide deze. „Ik heb die nooit zóo begrepen."
Schaamte deed hem ineenkrimpen bet duurde
seconden, eer hy kon antwoorden
„Meer waardig? Och hemel, als je eens
wiet
Zij schudde het hoofd.
„!k weet genoeg. Ik weet, wat ik voor je
ben, geloof ik, en dat beangatigt mij. Waarom
ben ik zooveel, Philip? Zal ik ooit in staat zijn,
mij op te heften tot je illusie?"
„Wees jezelf" antwoordde hy, „meer behoef
je niet te doen".
„Ik ben vol fouten, klaagde zijNeen,
laat mij spreken. Ik ben precies als alle andere
meisjes. Ik heb nooit hooge idealen gehad; ge
loof mij, want het is de waarheid. Ik heb geleefd
voor mooie kleeren en ik was gevleid door be
wondering, enen ik zou niet met je getrouwd
zijn, als je een arm man was geweest. O, laat
mij uitspreken 1 Je werdt verliefd op myn gezicht
waarom zou ik huichelen, dat ik het niet wist;
ze hebben mij altijd gezegd, dat ik mooi was.
Ik wist al, dat ik mooi was, toen ik nog school
ging".
Na een poosje vervolgde zij
„Ik heb over mijn „lief neusje" en mijn
„prachtige wimpers" hooren spreken toen ik nog
een kind was. Maar geloof mij, met dit mooie
gezicht ben ik zóo gewoon, zóo volmaakt gelijk
aan ieder andere en en ik ben bang, dat je
't ontdekken zult en dutje het zal teleurstellen
toch wil ik, dat je het weetNeen, laat
mij spreken I Als je mij getrouwd hadt zooals
de meeste mannen trouwen, dan had ik je kun
nen geven wat ge vraagde; ik zou alles geweest
zyn wat je noodig hadt, en de zaak zou in orde
geweest zijnmaar je hebt zoo'n overdreven
voorstelling van mij gemaaktIk zag 't al, toen
wij geëngageerd waren, en nu zie ik het veel
duidelijker dan toen. O, ik zeg ronduit, wat ik
meen ik wou je enkel maar zeggen, dat ik niet
in staat ben, zooveel van iemand te houden als
jy van mij houdt; ik ben te gewoon, geloof mij
„Ju bent nooit zóo lief, zóo mooi, zóo aanbid
delijk voor mij geweest als op dit oogenblik"
verzekerde Maurice. „Is dat voldoende ant
woord
Zij zweeg, en 't leek hem, of er een lange
tusöchenpoo8 wns, eer hij haar stem weer hoorde.
Nog eens lagen hun handen ineen, en hij boog
zich vragend over haar.
„Er zijn vele wonderen in de wereld, sprak
zijer zijn wonderen waarheen we ook zien :de
sterren, de bergen, de bloemen en de zee, maar
vannacht lijki mij het grootste wonder de ma
nier, waarop een man denkt over de vrouw, die
hij liefheeft".
Haar vingers antwoordden hem.
„Je houdt mijn hand vast, of die heilig was"
glimlachte zij„die is toch kunstmatig behan
deld van mijn twaalfde jaar. Ik werd met hand
schoenen ann naar bed gestuurd, tot ik oud
genoeg was om daartegen in verzet te komen".
„Zelfs die handschoenen zouden me heilig zijn"
zeide Maurice.
(Wordt vervolgd.)
