Succursale Compagnie Lyonnaise
Groote prijsverlaging.
ALA-COLA
Dagelijks ontvangst van nieuwe rijwielen in het
(^QFongerS'inagazijn Langestraat 94, Telef. no. 58.
iconlngin. LANGESTRA AT 83. AMERSFOORT.
DONAU-HYPOTHEEKBANK
g pCt. Pandbrieven
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
- 1ST
VETTER <fe Co.,
verfrisschende en
alcoholvrije drank.
Feuilleton.
De valsche erfgenaam.
VertegenwoordJgor A. DI3IV HEJIJE1R.
Leverancier van
H. M. de
beleent uitsluitend Landerijen, geen hutsnn of bouwterreinen.
Uitstaande geldleenir.gen op 31 December 1913 f 2725760.25.
Uitstaande pandbrieven op 31 December 1913 f 2530500.—.
in stukken van f lOOO, f OOO en f lOO,
verkrijgbaar bij H.H. Commissionnairs in Effecten.
's-GRAVaiTHAiGE. - BUDAPEST.
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimachines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsinge 49 hoek Tarkensmarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het juiste adres
gekocht worden.
OPENBARE LEESZAAL
Beukeulaan 2.
Vrye toegang voor ieder boven 18 jaar.
Couranten Vakbladen Tijdschriften
Boeken Adresboeken.
UITLEENBIBLIOTHEEK.
Distill. Wijnen.
Lieve Vronwe-kerkhof,
Likeuren.
AMERSFOORT.
is de meest
Verkrijgbaar bij H.H. Winkeliers en in alle fijne Cafd's.
31.)
Helen had nooit gedaan alsof tij veel van
hem hieldzijn aanhoudend beroep op baar
teederheid, welke tij toch Diet kon dwingen,
moest haar ondraaglijk vermoeid en 't er voor
hem niet beter op gemuakt hebben.
In deze dagen begon het zelfverwijt Maurice
zonder ophouden te folteren. Hij waa een echurk
geweest door baar tot vrouw te nemenbij zou
haar moordenaar zijn als zy stierf. Waarom had
hij de verzoeking niet bedwODgenwaarom wmb
hij niet zei' geetorveu, eer hij bezweek, vroeg
h\j zich telkenB af.
En al bleef zij in leven, wat bad bij dan ndg
gewonnen met dit huwelijk Hem had het
oogenblikken van verrnkking gegeven, doch
baar had het geprofaneerd en verveeld.
Menigmaal, ale hij slapeloos lag in het weel
derige vertrek, bekroop hem de wensch, dat alles
eeD droom mocht blijken en hg mocht ont
waken in de armoedige kamer met den lee-
mcn vloer in dè goudvelden.
Sinds hun breuk bad bg neg eenmaal iets
van Rota gehoord; zij schreef een paar regel ij es
uit Parije, over haar „dividend", zooals z|j 't
noemde. Het volgende kwartaal ging ze naar
Aiz.
In October gingen hij en Helen een paar we
ken naar Whichcote, en de jonge vrouw vond
hier baar herinneringen. Seymour had ze in
haar huwelijk weinig gezien; hij had te Londen
een paar keer bg hen gedineerd, maar daar leek
hij een boel ander persoon, dan ze hem te
Whichcote had gevonden. Het verbaasde haar
nu, dat ze z6o dwaas verliefd op hem was ge
weest; het verbaasde haar nog meer, dat het
betrekkelijk nog zoo kort geleden was.
Voor Maurice was het verblijf te Oakenhurst
pgnlgk, te meer nog door het telkens uitge
sproken verlangen van den ouden baron naar
een kleinzoon. Even gelukkig als Helen zich
hier gevoelde, even ellendig gevoelde zich Mau
rice, zóo zelfs, dat het hem was aan te zien.
Lady Wrensfordeley, zijn schoonmoeder, nam
hem dan ook op een goeden dag ter zijde en
ried hem, eens naar de Btad te gaan en een
dokter te raadplegen.
,,'t Is niets" antwoordde hij. „Ik ben enkel
maar bezorgd over haar".
„Je bent dwaa9Je zult je nog ernstig ziek
maken en haar meteen verontrusten".
Hij volgde den wen'' en Helen vermoedde
nimmer, boe bang hg zich maakte om haar
leven, noch hoe hg vreesde voor een toekomst,
die zg met verlangen tegemoet zag en waarover
zij zich allerlei lieflijke illusies schiep.
Naarmate de tijd verliep, voelde zij zich rg-
ker en gelukkiger dan ooit; zij gevoelde zich
steeds meer tot haar echtgenoot aangetrokken.
Zij had gaarne, dat bg haar liefkoosde, doch
merkte op, dai hij dit veel minder deed dan
hij vroeger placht te doen. Eens weende zij zelfs
een weinig bg de gedachte, dat zij i.?m moge
lijk wat had vervreemd door haar koelheid
doch hg was zóo zorgzaam en teeder, dat zij
die gedachte als ziekelijk verwierp, al bleef zij
een gering verschil bij hem waarnemen.
Toen het nieuwe jaar drie maanden oud was,
werd Maurice, na een crisis van noodeloozen
angst, gelukgewenscht met de geboorte van een
zoon. Hij smeekte den hemel, dat zijn zonde
nooit zou worden gewroken aan dit kind. Van
het bewaren van zijn geheim hing nu de ruit
af van de vrouw, die hij had gekocht, en de
toekomst van het kind, dat zou opgroeien om
hem lief te hebben.
Hij voelde zich schuldig toen het kind hem
aanzag met schijnbaar wijze kinderoogjes, en
hij verbeelde zich, dat er begrgpen^was indien
blik. tif&w
En telkens sterker werd zijn berouw. Hij meen
de, dat de Nemesis voor hem was verrezen uit
zijn liefde. Eerst had hij zich gelukkig gevoeld
in zgn gestolen welstandmaar van het oogen-
blik waarop Helen zijn hooger zelfbewustzijn op
wekte, was de straf begonnen.
Dit bewustzijn had een minder sterke liefde
kunnen doen omslaan tot haat; bg hem ver
hoogde het zgn devotie voor haar. Een zwak
kere liefde zou geleid hebben tot de overweging
dat de vrouw, die trouwt om een positie in de
wereld, óok niet zonder smet ismaar bij wilde
op haar geen smet zienzij behoorde tot een
wereld, waar immers huwelijken uit berekening
gewooute zijn.
In zgn duisternis was er slechts éen bleek
lichtstraaltje van troost; hg had opgehouden,
haar te kwellen om haar genegenheid en zij zou
de rust genieten, die ze mocht verwachten, ,,'t Is
mijn schuld niet" had ze gezegd en hij had
die woorden nooit vergeten ze klonken treuri
ger. hoe meer hij ze in gedachten herhaalde.
Neen, 't was haar schuld niet. Hg was een on
dankbare geweest toen hij klaagde over hetgeen
hij zoo vurig had begeerd te krijgen.
Boven lag zg te denken aan haar kindje en
aan hem. De liefde van een onder tot een pas
geboren kind ie egoïsme, maar een verheven,
gelouterd egoïsme. Voor Helen had het leven
nu een nieuwe gedaante gekregen, zooals het
landschap verandert bij zonsopgang.
Zij luisterde met blij do verwachting naar Mau
rice, als ze zijn hand hoorde aan den deurknop;
zij glimlachte, als hij binnenkwam, en eer hij
verscheen, keek ze vlug in den handspiegel, of
ze er wel goed uitzag.
Sir Noel was zeer in zijn schik over de ver
vulling van zijn wensch en ondanks zijn aebt-
en-zeventig jaren ging hij zelf naar Londen om
een zilveren geschenk te koopen voor zijn klein
zoon, op wien hg zóo vurig had gehoopt.
Drie weken daaua legde Helen het kostbare
geschenk in een lade. De oude man bleef leven,
maar het kindje stierf.
Zg had nauwelijks haar krachten herwonnen,
toen die slag viel, en zij beefde er onder. Voor
't eerst miste zij de geestkracht van vroeger
voor 't eerBt weende zij bitter over de raadselen
des levens. Nooit had zij nagedacht over leven
en dood.
Haar eigen kindWaarom was het geboren,
als het zóo spoedig weer aan haar armen moest
ontrukt worden
't Was ook de eerste keer in haar leven, dat
zij zich instinctmatig tot haar man wendde om
haar aandoeningen te deelen, en de ironie van
de omstandigheden wilde, dat zij tot hem kwam
op een tijdstip, dat hg 't minst in staat was,
haar te steunen. Hg had óok geledeD onder
hun verlies, meer dan hij een maand geleden
voor mogelijk had gehouden natuur bleek
sterker dan redeneering maar tusschen het
standpunt van de moeder, die had verlangd, en
den vader, die had gesidderd, was het verschil
wel zeer groot.
Hg deed zgn best, haar te kalmeeren en, even
als haar moeder, vond hij troostwoorden zijn
medelijden was duidelijk, mr.ar haar waarne
mingsvermogen was gescherpt, en ze hoorde
hem geen enkelen keer zeggen„wij hebben
nog elkaar".
Toen ze snikkend zich aan zijn boret had
geworpen, maakte zij zich los uit zijn omhel
zing met de verzekering, dat ze kalmer was. Ja,
ze was kalmer want de heftigheid der eerste
smart had haar uitgeput, doch ze voelde zich
meer wanhopig dan te voren, oneindig meer
eenzaam.
(Wordt vervolgd.)
