SIRAX
DE
Wanneer gij iets koopt
DE GEZINSPOLIS
ALGEMEENE
HOLLANL-
O l>et§. P aiitlbri
HOLLAND—NOORD-AMERIKA HYPOTHEEKBANK
leven met Winstaandeel a lOO pet.
BERN- BROM,
Nicolaï Lebret,
Electrische
Installaties.
Het weekblad voor
Stoomwasscherij W. G. BURGER.
ZEIST.
DE KRONIEK
VETTER Co.
ROODE ROZEN
SOMNAMBULE
bij een van onze adverteerders, maak
U dan bekend als lezer van onze courant.
Dat kost U niets,
alleen maar een paar woorden; doch
U zelf en ons
bewijst het een grooten dienst
(liEDIKT-VEREENIGINi;
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort
nir. H. .1. M. van den BKKHH.
IV II.HEI.MI NA STRAAT 5.
Zij stelt zich ten doel
hel verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseerpn van handelspapier
het ontvangen van gelden S déposito
en rekening-courant
beste schuurmiddel der we
reld voor potten, pannen,
houtwerk, blik. enz.
Vraagt monster by winkeliers of drogist.
Telegram-Adres:
ALGEMEENE
AMSTERDAM
23-20 Noord
vooraf over-
VERZEKERT: Eene uitkeering bij leven op
eengekomen tijdstip. Eene gelijke uitkeering bij vooroverlijden. Eene
extra-uitkeering na 20 jaar van 40 van het verzekerd kapitaal
Yru|t Prospectus tin het Hoofdkantoor der Maatschappij, Damrak 74, AMSTERDAM
u lmoeelaur voor Utrecht en Oo.telijk
Hoofd-lni
DOVER, WUheliulnastraat 14,
DEN HAAU
lnepecteur voor Utrecht en Oo«
Zuid-Holland:
H. THIERENS. Kriubrandlkadr 4(1,
UTRECHT
GORINCHEM.
1.ANGESTKAAT 27. AHEHSFOOUT
Vertegenwoordiger
tan bet Ingenieurs-bureau
Utrecht.
Door het Bureau tot Publiciteit van
Wetenschappelijk Nieuws, Keizers
gracht 153 te Amsterdam, wordt
uitgegeven het weekblad
MOCCA TRIC-TRAC,
Nog nimmer
OVERTROFFEN
Wacht U voor namaak.
Biscuitfabriek „De Lindeboom".
KERSTKRANSJES
bestrooid met
Amandelen.
Firma Wed. B, van DOESBURG.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gebaald en gebracht.
p* PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
In eiken Boekhandel teekent men in op den 15en Jaargang van
De mooiste Illustratie in Nederland.
een samenvatting van al hetgeen
de voornaamste dagbladen en perio
dieken aan wetenswaardigs behel
zen. »De Kroniek» tracht dus te
geven »van alles het beste», en
voor her., die tijd noch lust nebben,
dagelijks ettelijke kolommen druks
te doorworstelen, maar die toch
>bij« willen blijven, is het weekblad
ideaal. Abonnement f 1.25 p. jaar.
Vraagt gratis-proefnummer.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Mere Vrouire-kerkhof. AMERSFOORT.
Rehalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, over den Enropeeschen
Oorlog, meestal van onze eigen fotografen, en de voornaamste gebeurtenissen in Neder
land en in het buitenland, tal van belangrijke geïllustreerde artikelen op elk gebied en
boeiende novellen van bekende auteurs, begint vanaf heden in dit weekblad een nieuwe
THEEROOS.
Overheerlijk broos Botergebak.
Mocca-Staafjes,
fijne Moccasmaak.
Firma Wed. B. van DOESBURG.
i de bekende schrijfster ETHEL
Valpré» en «Als een Adelaar»
Chocolade Jlocca Staiigpnl
CHOCOLADE TOBI,
Ruinstaafjos.
Fijtifi delicatessen.
Biscuitfabriek „DE LINDEBOOM"
Roman van H. COURTHS MAULER
Hierna verschijnt een nieuwe zeer boeiende rt
Dei.l, van wie vroeger in «De Prins»«De rot
werden opgenomen.
Verder in de Bibliotheek van «De Prins» de boeiende roman van
A. GEOFFROY
BV Alle abonnó's zya verzekerd.
Men abonneert zich door het geheele land bij eiken solieden Boekhandelaar of bij
de Agenten tegen f3.— per jaar voor de gewone, en tegen f5.— per jaar voor de luxe
editie. Abonnementen kunnen met eik nummer aanvangen, doch zijn steeds verbindend I it
No. 52. Op plaatsen waar geen Boekhandelaar gevestigd is, kan men zich direct abon-
neeren tegen toezending van postwissel van f 3.75 voor de gewone en f5.75 voor de
luxe-editie, aan den
Uitgever N. i. BOON, Amsteldyk 3, Amsterdam.
Men ontvangt daarvoor een prachtige illustratie van 20 groote bladzijden op mooi
J papier met 40 a 45 platen per week.
FEUILLETON.
W3M.
r>).
Het gele gelaat van Luerke Voss werd
groenachtig.
«En vond zij jou, laaghartige schurk, zonder
huis en erf niet te min? Zeg?»
Brinkmeier antwoordde daarop niet. Met
de handen op zijn stok geleund, keek hij
glimlachend neer op zijn vijand.
«En tot dank en belooning heb je haar
heb je haar in het water hier ging
Voss voort. Hij gorgelde, hij siste, de op
winding snoerde hem de keel dicht. «Burge
meester Brinkmeier, op den avond vóór je
trouwdag heeft iemand hier in het wilger-
boscbje gestaan heeft de deern gezien
en jou óok, Burgemeester Brinkmeier:
vandaag haait de gendarm je met smaad
en schande».
Hij krijschte. Maar nu hield hij plotseling
op en deed een sprong achterwaarts.
Brinkmeier had beide armen opgeheven.
Afgrijslijk was de blik van zijn wijd openge
sperde oogen.
«Het helpt je niks, al vermoordt je mij ook,
evenals de deerne» kefte Luerke op een
veiligen afstand. «Het helpt je niks, want h ij
blijft toch in leven, die je gezien heeft. Die
houdt zijn mond niet. Op 't oogenblik weten
er zeker al tien menschen van af. En ik ga
met het protocol naar het gerechtMij zal
geen moeite te veel zijn als ik jou maar
eindelijk te pakken krijg, jou valschc, glui
perige hond».
Brinkmeier leunde op een wilgentak, want
zijn stok was hem ontgleden. Zijn gelaat was
weer kalm hoonend.
«Ja maar, je krijgt mij niet te pakken».
«Dat zullen we nog eens zien!»
En Luerke rende als vluchtend door de
verdorde heide naar Scharmbeck.
Toen hij nog slechts een huppelend stipje
in de strakke rust der eindelooze ruimte was,
veranderde de uitdrukking op Brinkmeiers
gelaat. Lr sprak half verbazing, half mede
lijden uit de als uit hout gesneden trekken,
«Dan is net dus heden werkelijk en waar
achtig de betaaldag».
Hij bukte zich met moeite om zijn stuk op
te rapen en keerde zich nog eenmaal naar
het water toe.
«Het is je recht, Annemarei. Ik heb het
altijd wel geweten, dat jij dat ééns zoudt
vorderen. Jij was altijd een resolute deern en
geneerde je niet, je ellebogen te gebruiken.
Daarom moest je ook van mijn pad. En nu
komt het mij voor, dat ik van jou pad af
moet. Wij zijn dus quite».
Op zijn stok leunend, wandelde hij lang
zaam terug door het veen. Hoe verfrioschend
de koele voorjaarswind ook over de vlakte
streek, het ademhalen viel hem moeilijk. Nu
zag hij den met paardekoppen versierden
gevel van zijn huis door de nog kale kruinen
der hooge eiken. De weilanden om hem heen
prijkten met hun voorjaarsdos en het dicht
opeen staande winterkoren vertoonde licht
groene halmen.
Het was niet iets gerings, dat hij moest
verlaten een model-hoeve, die nu pas
volkomen de rente afwierp, waarvoor hij
zich gedurende een menschenleeftijd in het
zweet had gewerkt. Daarbij zijn familie;zijn
oudste zoon, die nog stijfkoppig op een
dwaalspoor bleef, zijn jongste zoon, een on
mondig kind. En Alheid, zijn vrouw, die
voortdurend in zorg om hem verkeerde. Die
zou hij nog gaarne jaren vol zonneschijn
gegund hebben; die had jaren vol zonne
schijn verdiend.
Hij moest blijven staan.
De broJende lucht, die over het veld
hmg, was ondraaglijk. En dan dat geluid in
zijn ooren als van kerkklokken. Men had
hier bij Spreckholm toch geen klokken.
Neen, het was niet iets gerings, waarvan
hij moest scheiden.
«Maar jij zult niet van je vordering afzien,
Annemarei; je hebt nooit zelfs een stipje
van een 1 goedwillig prijsgegeven. Ik ken
je, deerne».
Brinkmeier moest lachen, een onnoozel,
krampachtig lachje Wat was het vreemd!
dat hij Annemarei nu vóór zich zag met
koude oogen en roode wangen, terwijl toch
door haar gevulde gestalte en haar natte
kleeren het groen der velden heen schemerde
en dat hij hardop redeneerde tegen iemand,
a.l dertig Jaar dood was. Hij was toch
bij_ zijn verstand en had ook geen koorts.
Hij was volmaakt gezond. Wanneer hij maar
had kunnen ademhalen. Op zijn borst lag
een gewichteen groote zak vol rogge was,
daarbij vergeleken, zoo licht als dons. Het
zweet parelde hem in dikke druppels op het
voorhoofd Ach, die ondankbare Spreckhol-
mers, die dit van hem hadden gemaakt. Die
Luerke Voss, die naar 't gerecht liep. Het
was om te lachen. Hem kon geen mensch
wat doen geen levend wezen. Alleen
maar, dat hij hier jammerlijk stikken moest.
Een vrceselijke angst maakte zich van
hem meester. Alles draaide in het rond; hij
hoorde allerlei geluiden.
«KrisjanAlheid
Was er dan niemand bij de band om hem
te helpen?
Daar stond zijn huis, nauwelijks honderd
schreden verwijderd. Met inspanning van al
zijn krachten liep hij daarop aan als op een
toevuehtsoord.
Jan, de oudste knecht, zag hem komen en
riep de meid.
„Gesche, heeft de boer nu op den middag
al een borrel op Die waggelt immers, alsof.t
De meid slaakte een gil. (Wordt vervolgd.)
