6
Witte week
SIRAX
Speciale verkoop van WITTE GOEDEREN
HOLLAND—N00RD-AMER1KA HYPOTHEEKBANK
andbi'iovtMi mot WSswÉiuindooI si lOl pet.
D0T Vergeet niet gedurende de
de Magazijnen in de KROM MESTRA AT 2, 4 en 6 te bezoeken.
FIRMA M. A. RAKIS12LAAR.
Huwelijksuitzetten
Luiermanduitzetten
'Kip onze LINGERIES
Bijzondere gelegenheid voor den aankoop van uitzetten en de bijvulling der Linnenkast
(j66D ZlCfltZ6fllllDff6Il. dingen ten verkooPaanSeboden- welke buitengewoon prijswaardig zijn, doch wij wijzen er met nadruk Nj{öj|l]tf]J](| J CODtÖllt
smm
Stoomwasscherij W. G. BURGER.
- ZEIST. -
amerikaansch systeem.
*3* pet* IM\D9tKIi:VK\l
4 Noord Amerikaansche Hypotheekbank 4
IST HftLSM®!®.
PGORINCHEM.
van WITTE GOEDEREN
van inlandsch fabrikaat
worden in de Witte Week
belangrijk verlaagd.
LINGERIES.
LAKENS EN SLOOPEN.
TAFELGOEDEREN.
HUISHÖUDGOEDEREN.
GORDIJNEN.
WITTE STUKGOEDEREN.
WITTE STOFFEN.
WITTE BLOUSES.
WITTE JURKEN.
WITTE NOUVEAUTK\S.
verwerken wij uitsluitend
prima
kwaliteiten.
fl J* Bovendien worden in elke afdeeling, welke hiervoor in aanmerking komt. speciale Witte-Week-aanbie- TrJi.,1..'i,1 i
od. dat de nriizen slechts hindend ziin tot i Maart.
Wasschen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags taco gebaald en gebracht.
W PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
beste schuurmiddel der we
reld voor potten, pannen,
houtwerk, blik, enz.
Vrnngt monster by winkeliers ol' drogist.
Q DER X
0 te LEEUWARDEN 0
A Koers van uitgifte 100 pet.
|g^ Telkens na lO jaar pari aflosbaar. 3T
W VERKRIJGBAAR TEN KANTORE DER
Commanditaiie Eankvoreeniging
H. L. A. DULLAER'r Co. te Amersfoort, Scbetpenteel en Soest.
feuilleton-
Weidler, die zoo ernstige detectieve hield
hartstochtelijk veel van mooie gezichten; hij
vond het heerlijk, mooie vrouwen langs zich te
zien gaan of een lief gelaat zich tot hem te
zien overbuigenhij beschouwde ze aandach
tig en vond daarin een zielevreugde, die
hem zich toch des te verlatener deed voelen.
Van het genot, dat kunst kan schenken,
wist hij niets; zijn levenswijze veroorloofde
hem die weelde nietmaar het onbegrijpelijk
verlangen naar schoonheid was altijd met
hem. Hij had een zwak voor lieflijkheid en
maakte van het leven zelf zijn museum. Vrouwe
gezichten waren voor hom evenveel licht
punten, die het bestaan minder dor maakten.
Hij had vrouwen lief, zooals zij zei ven bloemen
liefhadden. Het was bij hem iets vanzelf
sprekends en iets heel reins. Zelfs op zijn
drukste dagen verloor hij zijn zucht naar
schoonheid niet. Hij zocht naar die alles ver-
mooiendc gezichten en vond ze soms boven
de rooskleurige lampjes van restaurant-tafel
tjes, of in ver verwijderde opera-loges, of in
voorbijschietende auto's, of voor rijtuigraamp
jes, of zelfs boven op omnibussen. En hij
was heel moeilijk te voldoen, wat betreft de
verlokkende schooncn van de middernach
telijke soupers, die hij zorgvuldig ontweek,
en de ten toon gestelde bekoorlijkheid van
de meest-geliefde actrices, die hij uit den weg
ging.
I" d't «ene opzicht ten minste eischtezijn
j laag-bij-den-grondsche ziel het volmaakte,
j En toen hij mevrouw Dunscith nog eens
aanzag, moest hij wel bekennen, dat zij een
buitengewoon mooie vrouw was. Haar oogen
noemde hij korenbloemblauw. Heurhaar.dat
in dikke tressen het zuiver blanke ovaal van
haar gelaat omlijstte, was te warm van kleur
om goud te kunnen worden genoemd als
thans moest men, als men het zag, denken
aan goud, maar dan aan Indisch goud, Toch
bracht het hem wel wat van zijn stuk, als
hij bedacht, dat zijn werk hem zóo dikwijls
in haar nabijheid brengen zou. Juist haar
bekoorlijkheid zou hem kunnen beïnvloeden,
zou zijn eindoordeel iets kunnen wijzigen.
Hij bemerkte met schrik al dadelijk, dat zij
de macht had om ieder aan zich te hechten.
Zij cischte de liefde van hen, die haar om
ringden. Ze beschouwde als haar recht die
liefde van haar man eti van haar onderge
schikten; het bewijs daarvan had hij al ge
had, Toch had zij een gecompliceerd karak
ter, meende hij te moeten toegeven. Die
gecompliceerdheid strekte zich zelfs uit tot
haar japon. Hem, den onwetende, scheen het
toe, of zij wel drie japonnen aan had, de
een over de ander; de eerste was klaarblij
kelijk een glad, vierkant uitgesneden, wit
satijnen kleed met een voorbaan van zilver
achtige kant, de tweede een wit chiffon
dingsigheidje, waarvan de zijbanen met
kristallen waren versierd, en eindelijk een
van zwart chiffon met goud afgezet en om
het middel, vanwaar het terugweek om in
een sleep tc eindigen, met een paarlen gesp
vastgehouden. Langs het buitenste golvend
gewaad zag hij weer belegsels van zilverkant
over donkerpaars fluweel, die de overweldi
gende kostbaarheid van het toilet nog ver
hoogden en hem onwillekeurig toch onmis-
baar toeschenen, net zooals de licele ver-
schijning, niettegenstaande haar wonderlijk
samengeraapte kleeding, toch op hem den
indruk maakte van een volmaakt schilderij.
Hij voelde wel, dat hij in haar karakter
het zelfde contrast zou vinden, de zelfde over-
dreven eenvoud cn de zelfde verrassende
i ingewikkeldheid van kleine bijzonderheden.
De schilderij daar vóór hem scheen te vol-
maakt om haar te naderenmaar hij had
zijn werk vóór zich en moest dit probleem
idus ook oplossen.
Hoe kan ik u helpen vroeg z>j met haar
ernstigen, gereserveerden glimlach.
•Ik wilde alleen maar het een en ander
weten van die gestolen diamanten!» begon
hij, ondanks zichzelven onhandig en in het
geheel niet op zijn gemak.
•Zoo?» zeidc ze met kaime verbazing. Dit
een-lettcrgrepigo antwoord scheen een zachte
wenk te zijn, dat haar echtgenoot hem
waarschijnlijk al alles had verteld.
Weidler begon in te zien, dat hij karakters
voor zich had, die hem nieuw waren, karak-
'"gewikkeld en gepolijst, als de
i meubels om hem heen, karakters, die hem
I geen gelegenheid zouden geven, snel een
I gevolgtrekking te maken, die zich nooit zou
den bloot geven.
Hij keerde dus koppig tot den diefstal
terug.
Hoeveel waren die diamanten waard?»
vroeg hij.
•Waard ?i herbaalde ze.
»Ik bedooj, de diamanten zelf» legde hij
"it, en hij merkte, dat ze aarzelde.
1 •Drie-eu-twintig duizend dollar», was het
i antwoord.
«Daar bent u zeker van?»
j «ja». Hij kon zien, dat ze zijn even twij-
I felcn kwalijk nam.
»IIoe komt dat?»
De korenbioem-blauwe oogen keken hem
j een paar seconden oplettend aan.
I »Omdat ik ze heb laten taxeeren toen ik
het zetsel niet lang geleden liet nazien»,
«Waarom vroeg hij onmiddellijk,
j Weer was het even stil.
i 'Och, uit ijdclhcid, zou ik zeggen»,
j IJdelheid vroeg hij terwijl zij half min-
I achtend haar schouders optrok.
I Ja, ik vond het prettig om een deskun-
j dige te hooren zeggen, wat ze waard waren.
Zij waren nu eenmaal van mij en ik wilde
j wel eens weten, hoe kostbaar ze waren»,
i 'Zeker, zeker», stemde Weidler toe, ter-
j wijl hij aandachtig naar de punten van zijn
schoenen keek. Toen keek hij weer op.
i «Maar dat is per slot niet het belang-
J rijkste in deze zaak. Ik wilde eigenlijk weten,
of u ook eenig idee hebt over dezen dief-
I stal».
j «Niet in het minst».
»Is hij even geheimzinnig als de vorige,
i even wonderlijk als het verlies van de pare-
j len en smaragden zes maanden geleden?»
j «Precies even vreemd».
I «En u bent het met uw man eens, dat op
I die Lucy Bralcy geen verdenking kan val-
I len».
Mevrouw Dunscith kon over deze zaak
slechts glimlachen.
(Wordt vervolgd.)
