Uniformen.
CitEMET-VEREENIOINIi
te Amsterdam.
Oorrespondentaohap te Amersfoort
nir. li. J. M. van den BBHWH.
WILHELMINantraat 5.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Crertieten onder per
soonlijke of zakelijko zekerheid of in-hlanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden ddpoaito
en rekening-courant
(Th. W. J. HEYl.IGERS en
mr. dr. H. Th. A. VERHOEF).
Kswlcr» ry ('ouiuilnilominlr» In cffyelr*.
Zl'l DSINU EL no. 4».
Telefoon 387.
Effecten.
Coupon». Incasso's.
SAFE-DEPOSIT.
vAfi ntMIJ.TOTEXPL.vAii DtnF.0.PL?.riTIH B0TERFAB8. AHSTERDAMj
W. A. HASHING,
Berkenu egf BI.
N. V. Middenstands-credietbank
voor AMKKSFOORT en omstreken,
j >V KVK USUI NO KL 28. TKLKEOON 804.
Kente van gelden deposito vanaf 1 Maart
met een dag opzegging2'/« pet.
éen maand opzegging23/« pet.
voor 6 maanden vast3'/< pet.
Rentevergoeding in rekening-courant 2'/a Pct.
het slot van bi
jongste Raadsvc
het rapport omti
Het beste der vaste keukeiivetteii
PLAMTEIVW1T DELFIA
Dit is een volkomen zuiver, voedzaam en gemakkelijk verteerbaar vet van plantaardigen oorsprong,
dat bij H. H. winkeliers te verkrijgen is it 50 rent per tablet van een half Kilogram. Het is bij uitnemendheid geschikt
voor stoven en smoren, doch men kan het ook nog op andere manieren als keukenvet gebruiken.
»Op onze lessen wordt tegenwoordig altijd gebruik gemaakt van Delfia», schreef ons op 11 Januari een
directrice van een kook- en huishoudschool. »Het bevalt ons zeer goed en weegt in deze duren tijd uitstekend
op tegen kalfsvet, rundvet en reuzel. Ook op onze cursussen tot verbetering der volksvoeding gebruiken wij
ahijd Defia, omdat dit o.i. èn wat smaak èn wat zuiverheid van bereiding betreft, verreweg de voorkeur
verdient boven hot tot nu toe onder het volk gebruikte kook vet».
Moeten wij hieraan nog veel toevoegenWie het Plantenvet Deltia nog niet geprobeerd heeft, neme eens de
proef. In het receptenboekje en op de demonstraties, die in verschillende steden van ons land gehouden worden,
wordt het Plantenvet Delfia aanbevolen voor het stoven en smoren van vleesch, het gratinecren van restanten vleesch
en wild, het bereiden van sommige soorten meelspijzen, eiergcrccbten, gebak en pudding, het maken van gebonden soepen,
het stoven van groenten, voor gestampte pot, het bereiden der Indische tafel, het gebruik in de vegetarische keuken, enz.
Schrijft
Op nanming
om het receptenboekje tan Plantentet Delfia aan de atdeeling Reclame der olietabrieken „Calté-Delft".
aan dltuelres, mst vermelding van dit blad, word: hol boekje, tegelijk met het rccepteuboekje der Ibelftsclie Slaolie, gratis en franeo toegezonden.
FEUILLETON.
Hl'J1 M'LSSlM.
t.)
De detective zag hoezeer zijn opmerking
mevrouw Dunseith van haar stuk bracht;
doch zij herstelde zich onmiddellijk.
Pardon», zcide ze zachtjes. Toen zweeg
ze en keek hem een paar seconden heel op
lettend aan. »U kent de omstandigheden
van mijn man toch wel. U weet, dat ik zijn
vrouw ben, dat hij altijd even vrijgevig is
en dat er maar heel weinig dingen in dit
leven zijn, die ik niet kan krijgen, ais ik ze
absoluut wil hebben. Het is dus absoluut
niet noodig, dat ik die dingen verkoop om
aan geld te komen".
Hij knikte, ernstig, instemmend. Hij was
bedroefd, niet zoozeer over haar ontkennen
als wel over het feit, dat zij zich wilde ver
lagen om een aannecmlijkc verklaring te
geven van haar daad.
•Zoudt u me misschien ook willen vertel
len", hield 7.e vol, »weik motief ik kon heb
ben, welke beweegredenen, waardoor ik ge
dwongen kon zijn om mijn eigen rijnkristal
len en hoedepcunen-sieenen te verduisteren".
Het waren geen dingen, geen rijnkristalien
en geen hoedepennen-steenen, mevrouw Dun-
scith, maar diamanten, ter waarde van drie-
I en-twintig duizend dollar, zooals u zelf de
moeite hebt genomen, te weten te komen".
Goed, maar het waren toch mijn eigen j
diamanten" ging ze voort,
Er is iets, dat ik nog niet zeggen kan, j
omdat ik het nog niet zeker weet hield hij
vol.
•Nu, ik óok niet", zeide zij met een lachje,
dat ereL*J »-«—•-
Wei.
scheen niet te weten hoe hij ver
der moest gaan. Hij zweeg een poosje, bukte
toen en greep zijn hoed.
„U en do hoer Dunseith willen dus, dat
ik mij terugtrek
Integendeel", antwoordde zij haastig en
beslist, »we zouden beiden maar al te gaar
ne zien, dat de dief werd gevonden, als dat
ten minste mogelijk is, om te voorkomen,
dat dergelijke diefstallen herhaald worden".
Hij zat haar aan te kijken, terwijl ze
sprak.
„Dat zal moeilijk gaan, vrees ik".
Waarom
Ik denk, dat u dat nog beter weet dan ik".
-Spreek alsublicft niet in raadselen".
Het is misschien beter, r.iet langer samen
te praten", vondt bij en keek bezorgd. »Dus
u staat er nog op, dat ik het onderzoek
voortzet
«Zeker, als er ten minste eenige kans is
j om den dief te vinden».
•Of de diamanten misschien wierp hij
I OP-
j Zij voelde, dat er een angeltje in die
schijnbaar zoo onschuldige vraag stak. Ze
schrok en was er even stil van.
Dat zou nog beter zijn» gaf ze eindelijk
Hij ging naar de deur, maar bleef weer
staan.
Mag ik u nog éen vraag doen ?t
>U kunt me alles vragen», antwoordde
zij. Dc satirieke bedoeling in haar woorden
had geen vat op hem.
Hoe is uw meisjesnaam?»
Zij keek snel op, bijna boos over die schijn
baar ongepaste vraag.
Wat heeft dat er nu mee te maken V»
wilde zij weten.
Heel weinig», erkende hij.
Dat stem ik u toe, mijnheer Weidler»,
was haar hooghartig en verontwaardigd
antwoord.
Hij zweeg, als verwachtte hij. dat zij ver
der zou gaan.
•U wilt het niet zeggen vroeg hij toen.
wijze zeer
mij h
kwalijk», viel z'j "uit.
beleedigd door al
hebt trachten te
hoogst
geiegd of
en ik vrees, dat ik
geen tijd meer kan besteden aan een derge
lijk vruchteloos gesprek. Met is alles even
belachlijk en als het niet zóo absurd was,
zou het zeker nóg beleedigender zijn».
Hij bleef kalm onder haar toorn, dacht
na en toonde zóo duidelijk berouw, dat zij
weer haar vroegere onverschillige matheid
kon voorwenden.
Het spijt mij, dat u mij niet toestaat, u
te helpen" bekende hij eindelijk.
Mij helpen riep ze uit. »De eenige
manier om mij te helpen, is, er achter te
komen wie de dief is. Ik meen te mogen
veronderstellen, dat mijn man u alleen daar
voor hier heeft laten komen".
Zij was blijven staanzij leek hem nu zóu
iets onwezenlijks, zóo iets bovenaardschmaar
hij vergeleek haar met een meesterstuk, dat
in een ongunstig licht hangt. Hij stond haar
gelaat te beschouwen, zooals hij een doek zou
hebben bekeken, waarop een Vatidalenhand
een paar ontwijdende krassen had gemaakt.
Maar uw man zou van idee kunnen ver
anderen», meende de detective. Het deed
hem pijn, dat zij nu niet langer haar afkeer
voor hem kon verbergen.
»Hij is even verlangend als ik, dat de
sluier van dit geheim wordt gelicht»was
Let antwoord en haar oogen fonkelden van
verontwaardiging,
(Wordt vervolgd.)
