I
3°/o Tijdgeestbriefjes
Sluit
let mlM Toor II
.DE KRONIEK',
weder verkrijgbaar.
AMERSFOORT» RIJTÜIGMAATSCHAPPIJ
SINGER
Naaimachines,
SINGER Naaimachines
SINGER Maatschapij.
BROOTE GETALLEN
ALGEMEENE
De Grootste in
Nederland en Ned.-lndië
IJZEREN GRENDELS,
SOMNAMBULE
GERTY.
MOCCA TRIC-TRAC,
Nog nimmer
OVERTROFFEN.
Wacht U voor namaak.
Biscnitfabriek „De Lindeboom".
KERSTKRANSJES
bestrooid met
Amandelen.
Firma Wei B. aai DOESBURG.
THEEROOS.
Overheerlijk broos Botergebak.
Mocca-Staafjes,
fijne Moccasmaak.
Firma Wed. B. ran 1
(Chocolade JioccaStangenB
CHOCOLADE TOBI,
Riimstaafjes.
Fijne delicatessen.
I Bisenitfabriek „BE LINDEBOOM'
Uwe Brand- en Inbraakver-
zekeringen bij de Brand-
Maatschappij te Amster
dam van 1790.
Schitterendste voorwaarden
Laagste premiën
G. J. P. van EDE,
Koitegraclat 15a, Amersfoort
Door het Bureau tot Publiciteit van
Wetenschappelijk Nieuws, Keizers
gracht 153 te Amsterdam, wordt
uitgegeven het weekblad
een samenvatting van al hetgeen
de voornaamste dagbladen en perio
dieken aan wetenswaardigs behel
zen. >De Kroniek* tracht dus te
geven »van alles het beste*, en
voor hen, die tijd noch lust hebben,
dagelijks ettelijke kolommen druks
te doorworstelen, maar die toch
»bij« willen blijven, is het weekblad
deaal. Abonnement f 1.25 p. jaar.
Traagt gratis-proefnummer.
WESTSINGEL 38
TELEFOON 45
Dit éene woord zegt alles, wanneer er
sprake is van
want SINGER-Naaimachines zijn een Eerste
klas fabrikaat, dat zich reeds meer dan een
halve eeuw voor alle huishoudelijk en in
dustrieel werk met roem gehandhaafd heeft.
kunt U krijgen in al onze winkels
uithangbord kan kennen,
Depots alom.
Te AMERSFOORT, Varkenmarkt 43.
Berust op de leer der
Wendt U dus tot de
Damrak 74 - Amsterdam
Verzekerd bedrag
200 Millioen Gulden
Hoofd Inspecteur:
11. DOVER. WiIllt*I 111 i 11 ustraat 14.
DE.i
vvo.
lelijk
Inspecteur vuur Ui er
Zuid-Hullmul
li. THIKItEN'S, licmliriindtkade 40.
l'TRECHT.
In eiken Boekhandel teekent men in op den lGcii Jaargang van
De mooiste Illustratie in Nederland.
Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, over den Enropeeschen
Oorlog, meestal van onze eigen fotografen, en de voornaamste gebeurtenissen in Neder
land en in het buitenland, tal van belangrijke geïllustreerde artikelen op elk gebied en
boeiende novellen van bekende auteurs, begint vanaf heden in dit weekblad een nieuwe
serie romans
Roman van Ethei. M. DELL,
Schrijfster van >Als een Adelaar», »De Rotsen van Valpré*, enz.
Hierna verschijnt een nieuwe zeer boeiende roman van de bekende schrijfster
H. courths Mahler, van wie vroeger in »De Prins*: werd opgenomen «Roode
Rozeu*.
Verder in de Bibliotheek yan >De Prins* de boeiende roman van
A. (iEOFFROY
W Alls abo&nó's zyn verzekerd.
Door den Europecschen oorlog zijn alle materialen aanmerkelijk in prijs gestogen.
Daarom is zoolang deze toestand duurt,
de prijs per 13 nummers gedurende 3 maanden <15 cent.
Zoo spoedig zulks mogelijk is, zal de oude prijs weer worden ingevoerd.
Abonnementen kunnen te allen tijde aanvangen, doch alleen bij het einde vau
den jaargang worden opgezegd.
Men aponneert zich bij eiken Boekhandelaar, bij de Agenten en bij den
Uitgever N. J. BOON, Amsteldijk 3, Amsterdam.
Men ontvangt wekelijks een prachtige illustratie van 16 a 20 bladzijden op mooi
papier met 40 a 43 platen.
FEUILLETON.
35-)
Een oogenblik meende ik iets als angst
te zien in de sluwe oogen van den gewe
zen knecht, doch hij zeide effen
>7oo, mijnheer".
«Ik zou graag uw meening eens willen
hooren over mijn vermoeden" ging Paul
doodbedaard vond.
Fraser knikte, en bevochtigde langzaam
zijn lippen met zijn tong.
„Ik ben in de war geraakt" ging Beek
voort, «door het feit, dat de moordenaar
niet de kamer in of uit kon nadat de deur
was gesloten.
«Dat is juist het geheimzinnige" zeide
Fraser met een heel flauw lachje.
„En toen kwam ik op de gedachte, of
bij soms ook den vorigen avond kon bin
nengegaan zijn, even nadat jij was weg
gegaan", zeide Paul.
«Ik ging ongeveer om half een heen"
zeide Fraser, en voegde er onvoorzichtig
bij. «Toen was ik geheel gekleed".
«Was je geheel gekleed?" vroeg Beek-
met een grimmigen lach. »Nu, mijn ver
moeden is, dat de man, die binnenkwam
nadat jij was weggegaan, alleen zijn hemd
en korte broek aanhad, en, vreemd genoeg,
losgeregen schoenen met patent guttaper
cha hakken".
Al had het hem het leven gekost, dan
had Fraser niet kunnen nalaten, te kijken
naar de schoenen die bij aanhad. Het waren
rijschoenen met patent guttapercha hakken.
«Kolonel Maddox moet den man gekend
hebben, die na jouw vertrek binnenkwam.
Fraser, want het blijkt, dat hij niet ver
baasd of ongeruit was. De lafhartige moor
denaar, dien hij vertrouwde, wachtte zijn
kans af en stiet hem door den rug een mes
in het hart. Toen stal de moordenaar den
blauwen diamant, die niet op de toilettafel
van den kolonel lag, maar dien de kolonel
in den zak had, en verborg dien. Kun jij
soms ook raden, waar hij dien verborg,
Fraser.
De man staarde hem aan, doch zeide
geen woord.
«De moordenaar» vervolgde Beek mee-
doogenloos, «sloot de deur van binnen en
maakte het zich in de badkamer gemakke
lijk voor den nacht. Waarschijnlijk vond hij
het wel niet prettig, xóo dicht bij het lijk
te zijn, doch hij wilde geen gevaar loopen,
door iemand gezien te worden. Is dat juist,
Fraser, komen jou waarnemingen overeen
met de mijne?*
Fraser, die diep was weggezonken in een
grooten armstoel, knikte hij knikte werke
lijk toestemmend, en ik hoorde hem mom
pelen
«Jij bent een duivel uit de hel».
«Den volgenden ochtend* ging Beek
voort, «maakte de moordenaar zelf alarm,
zoodat zich een aantal menschen verzamelde,
terwijl hij stond te wachten achter het
gordijn van de badkamer, waarin hij op de
hoogte van zijn oogen een opening had
gemaakt. Toen de deur was ingeslagen,
stormden degenen die in de gang hadden
gewacht naar binnen, en in de drukte en
het gedrang voegde hij zich bij de half
gekleede memchen, waar hij voorloopig
veilig was. Je herinnert je, Fraser, hoe jij
riep, dat de diamant weg was, en dat er
een onderzoek moest worden ingesteld. Op
dat oogenblik had de moordenaar den
diamant reeds handig verstopt in een holte
in den hak van een zijner schoenen, onder
het gutta perchaplaatje, dat er heel ge
makkelijk op- en afgeschroefd kan worden.
Ik stel mij zoo voor, dat de schoenen veel
geleken op het paar, dat je nu draagt».
De man had iets van zijn koppigen moed
teruggekregen.
«Wat wil je hebben, dat ik zeggen zal?»
bromde hij. «Jij hebt voor mij bekand, en
ik behoef slechts te onderteekenen en mij
te laten ophangen. Maar dit wil ik toch
zeggen. Het was niet alleen om den diamant
dat ik het deed. De kolonel was een duivel
voor degenen, die hij in zijn macht had, en
mij had hij in zijn macht door een kleinig
heid die hij ontdekte, toen ik nog niet veel
meer was dan een jongen. Als hij woedend
was, sloeg hij mij wel eens, maar zijn vuist
was niets in vergelijking van zijn tong,
Met zijn tong kon hij iemand doodelijk
kwetsen. Ik ben dikwijls in verzoeking ge
weest, hem uit den weg te ruimen, en toen
ik mijn kans schoon zag, nam ik die waar.
Dat is alles*.
«En de diamant?*
«Hier is hij*, zeide Fraser, en hij bukte
om zijn rechterschoen los te rijgen. Bliksem
snel rukte hij hem van zijn voet, en wierp
hem met de zelfde snelle beweging Beek
in het gelaat.
Doch Beck was hem te vlug af. Toen
de ander wierp, bukte hij en met een slag
ging de zware schoen door den spiegel
achter hem, Op het geluid kwam de detec-
tievc toeschieten. Zonder den minsten tegen
stand liet Fraser zich do handboeien aandoen.
Beek raapte den schoen op,
«Hij heeft hem mij gegeven; mij dunkt,
dat ik hem dut wel mag houden. Wat zegt
11 daarvan, inspecteur?*
«Zeker, mijnheer,» zeide de detective.
•Zie ik 11 morgen tegen twaalf uur voor de
politie-rechtbank Dan wordt hij verhoord».
«Ik zal er zijn» beloofde Bock, «Het kost
het mij ook veel tijd. Kom, Charlie, ga
En met den schoen in de hand stormde
hij de trap af.
«Naar hel Cosmopolitan-hotel». zeide hij.
toen wij samen in een taxi stapten.
Ditmaal liet hij zich niet afwijzen bij den
jongen Ansley.
«Ik heb goede tijding voor heme zeide
hij «en die kan niet wachten».
Wij vonden den jongen man in zijn zit
kamer op de kauapee liggen. Hij zag er
ellendig uit, heel anders dan de vroolijke
luchthartige Ansley, dien ik kende.
«Wel, Beek» riep hij ongeduldig, »je
zeide, dat je goede tijding bracht. Vertél
dan opDe eenige tijding, die ik g' ed zou
noemen, is het bericht, dat de moordenaar
van mijn oom is gevat».
«En dat kom ik jc juist vertellen» zeide
Beek,
In zijn opwinding sprong Ansley over
eind en vergat zijn verstuikten enkel. Kreu
nend viel hij weer neer, doch de pijn kon
zijn ongeduld niet verjagen.
«Is het waar?» vroeg hij met gesmoorde
stem. «Hoe kan ik je ooit dankbaar genoeg
zijn. Beek Je weet natuurlijk, dat ik onder
verdenking lag, omdat ik zijn geld krijg.
Ik ben bewaakt en in liet oog gehouden
en moest allerlei toespelingen en gissingen
aanhooren. Ik heb anonieme brieven ont
vangen, waarin ik met rorde woorden werd
beschuldigd van den moord en den diefstal
van den diamant»,
(Wordt vervolgd)
