enp-TEie-rasï
Eene POLIS der ALGEMEENE
AMERSFOORTSCHE RIJTUIGIAATSCHAFPIJ
CREU1ET-VEREENIGING
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort
mr. H. J. M. Y»n den BKRUH.
wilhelm in'astra at 5.
Zij stelt zich ten doel
het verleunen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of
in-blanco.
het incasseeren van handelspapier
bet ontvangen van gelden a deposito
en rekening-courant
OPENBARE LEESZAAL
Beukenlaan 2.
Vrije toegang voor ieder boven 18 jaar
Couranten Vakbladen Tijdschriften
Boeken Adresboeken.
UITLEENBIBLIOTHEEK.
In eiken Boekhandel teekent men in op dm 16e?t Jaargang van
De mooiste Illustratie in Nederland.
Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, over den Enropeeschen
Oorlog, meestal van onze eigen fotografen, en de voornaamste gebeurtenissen in Neder
land en in het buitenland, tal van belangrijke geïllustreerde artikelen op elk gebied en
boeiende novellen van bekende auteurs, begint vanaf heden in dit weekblad een nieuwe
serie romans
IJZEREN GRENDELS
Roman van Ethei. M. DELL,
Schrijfster van »Als een Adelaar», »De Rotsen van Valpré», enz.
Hierna verschijnt een nieuwe zeer boeiende roman van de bekende schrijfster
H. courths Mahler, van wie vroeger in »De Prins»werd opgenomen »Roode
Rozen».
Verder in de Bibliotheek van »De Prins» de boeiende roman van
A. GEOITROY
SOMNAMBULE
Alle abonnó's zyn verzekerd.
Door den Europeeschen oorlog zijn allo materialen aanmerkelijk in prijs gestegen.
Daarom is, zoolang deze toestand duurt, de
pi"Ü* per 13 uummers gedureude 3 maanden '.15 cent, franco per post f114.
Zoo spoedig zulks mogelijk is, zal de oude prijs weer worden ingevoerd.
Abonnementen kunnen te allen tijde aanvangen, doch alleen bij het einde van
den jaargang worden opgezegd.
Men abonneert zich bij eiken Boekhandelaar, bij de Agenten en bij den Uitgever
N. J. BOON, Ainstcldijk 13, te Amsterdam.
Men ontvangt wekelijks een prachtige illustratie van 16 ;'i 20 bladzijden op mooi
papier met 40 a ^5 platen.
Hoe groot is uw vermogen
NIEMAND WEET HET, WANT
DE WAARDE DER FONDSEN IS ONZEKER
Maatschappij van Levensverzekering en Lijfrente
IS ALTIJD IOO pCt. WAARD
HOOFDKANTOOR: DAIV1 RAK74, AIYISTERDAIV1
Hoofd-Impocteur:
h. «OYER. YV i lliot iiiiuastruat 14,
IIEN IIa au
WESTSINGEL 38 - TELEFOON 45
Stoomwasscherij W. G BURGER.
J ZEIST.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
VRAAGT IN UW CAFÉ,
VRAAGT UW LEVERANCIER
Hellebreker's bitter
Het fijnste Oranjolöittor
FabrikantenH. Hdlcbrekers Zonen, Rotterdam.
Berg-hotel
Amersfoort.
Op vereerend verzoek voorloopig icderen WOENSDAGMIDDAG van 3 tot G uur
VOCAAL- en INSTRUMENTAAL
THEE-CONCERT
met welwillende medewerking van beroemde artisten,
ten voordeele der Belgische krijgsgevangenen.
DE DIRECTIE.
FEUILLETON.
MIRJAM.
10.)
Zonder hem gelegenheid te geven,
weer te spreken, s'^ot het meisje dedeur, Ford
opnieuw in het donker latend.
Door haar daartoe gedwongen, bleef hij
zitten en hoorde al de bewegingen in de
andere kamerten gevolge van de dun
heid van het houten beschot was hut niet
moeilijk, te raden hetgeeu zij op een gegeven
nogenblik deed. Hij wist,dat zij de buitendeur
opentrok en den schilderezel bij den ingang
bracht. Hij wist, dat zij een stoel naderbij
schoof en deed alsof zij ging zitten werken,
In de paar uren van stilte, die hierop volg
den. was hij overtuigd, dat, wat zij ook mot
haar penseel mocht uitvoeren, zij oor en
oog te zijner verdediging openhield.
Wie was zij Wat ging zijn lot haar
aan Welke macht had haar aangedreven,
hem te helpen Zelfs nu nog had hij nau
welijks haar gelaat gezien; alleen had hij
een indruk gekregen, dat het een verstan
dig gelaat was. Hij hield het er stellig voor,
dat zij nog een erg jong meisje was
bepaald nog geen twintig en toch ging
zij met de beslistheid te werk van iemand
van rijperen leeftijd. Tevens had zij iets
over zich, dat deed denken aan een afstam
ming van wilden iets ongefemds ten
opzichte van de voorschriften van het be
schaafde leven dat hardnekkig in zijn
verbeelding bleef bestaan, al had hij er
ook geen enkel bewijs voor.
l'weemaal in den loop van den ochtend
hoorde hij stemmen. Mannen spraken tegen
haar door de open deur en zij antwoordde,
Eenmaal kon hij hooren wat zij zeide.
»0 neen», riep zij tegen iemand op een
afstand, «ik ben niet bang. Hij zal mij
niets doen. Ik heb Micrnac bij me. Ik ben
bier dikwijls den geheelcn dag, maar ik
zal nu vroeg naar huis gaan. Neen, merci»,
voegde zij cr in antwoord op een voorstel
bij, >ik wil liever niemand hchben. Ik kan
niet schilderen als ik niet geheel alleen ben»,
j Haar tcon was luchtig en Ford stelde
1 zich voor, dat zij onder hei spreken tegen
j de voorbijgangers glimlachte, die dachten
j goed te handelen door haar voor hem te
I waarschuwendoch toen zij een paar mi-
nuten later zacht de deur openduwde, was
de ernst, die haar meer eigen scheen te
zijn, teruggekeerd,
i Heel wat troepjes mannen zijn vandaag
voorbij gekomen» Huisterdezij, »zij koesteren
geen verdenking en dat zullen zij ook niet
doen, als gij 11 maar stilhoudt. Zij denken,
dat gij hun ontkomen en naar de hout
hakkerskampen teruggekeerd zijt. Hier is
uw lurch» ging zij haastig voort, terwijl
zij weer voedsel voor hem neerzette, »het
moet meteen dienen voor middagmaal. Het
I zal veiliger zijn, dat ik hier vandaag niet
weerkom. U moet niet in het atelier komen
vóór u zeker weet, dat het daar donker is,
Geen geluid, geen licht. Ik heb een extra-
j kleedje op de rustbank gelegd voor het ge
val het vannacht koud mocht worden».
Zij sprak gejaagd, fluisterend en toeri zij
i had uitgesproken, sloop zij weg.
»U is vreeselijk goed» fluisterde hij terug.
«Wil u mij niet zeggen, hoe u heet?»
«Stil waarschuwde zij hem, terwijl zij
de deur sloot.
Hij stond stil in de duisternis en roerde
zijn voedsel niet aan, maar luisterde naar
het zacht geritsel van haar bewegingen aan
den anderen kant van het beschot, Behalve
dat hij geen stemmen meer hoorde, ver
streek de middag op de zelfde wijze als de
ochtend. N'a verloop van naar het hem voor
kwam eindelooze uren, wist hij door scherp
luisteren, dat zij haar schort aan den haak
hing, haar hoed opzette en haar mand nam,
terwijl de hond opstond en zich schudde.
Daarop sloot zij de deur van de hut en
deed die op slot. Hij verbeeldde zich, dat
hij bijna haar voetstappen kon hooren,
terwijl zij zich voortspoedde over het gras
en door het bosch. Toen eerst verminderde
de spanning van zijn zenuwenbij liet zich
in het donker op zijn stoel neervallen en
begon te eten.
De twee of drie dagen, die volgden ge-
I leken vrijwel op den eersten. Eiken ochtend
I kwam zij hem voedsel brengen en zulke
kleedingstukken als zij dacht, dat hij kon
dragen. Gaandeweg had zij hem voorzien
I van een geheel ander toilet en, ofschoon
de kleeren hem tamelijk goed pasten, lach-
I ten zij toch samen over de transformatie,
I die hij had ondergaan. Het was de eerste
maal, dat hij haar zag glimlachen en zelfs
in de duisternis van bet kleine vertrekje,
waar zij hem nog altijd hield opgesloten,
merkte hij op, hoe daardoor haar gewoon-
lijk ernstig gelaat verlevendigd en ver
helderd werd. Micrnac werd ook vriende
lijker; hij begreep met het instinct van
zijn ras, dat Ford iemand was, die be
schermd moest worden.
«Niemand zou u nu kennen», verklaarde
het meisje, hem met voldoening beschou
wend.
«Waren al deze dingen van uw vader
vroeg hij met een hernieuwde poging om
achter het geheim van haar persoon te
komen.
«Ja», antwoordde zij verstrooid, terwijl
zij hem nog steeds bekeek, «ze zijn mij
toegezonden en ik heb ze gehouden. Ik
heb eigenlijk nooit geweten, waarom ik
dat deed maar ik veronderstel, dat het
hiervoor was».
«Hij moet een groote man geweest zijn»
waagde Ford weer op te merken.
«Ja, dat moet hij geweest zijn» ant
woordde zij onbedachtzaam. Onmiddellijk
voelend, dat die erkenning eenige ver
klaring eischte, voegde zij cr eenigszins
verlegeu bij«Ik heb hem nooit gezien
ten minste niet, dat Ik mij kan herinneren».
«Is hij dus al lang geleden gestorven?»
Na eenige aarzeling antwoordde zij met
tegenzin:
«Niet zoo heel lang omstreeks vier
jaren».
«En toch hebt u hem niet gezien, van
kind aan niet
«Daar waren redenen voor; maar wij
moeten niet praten. Er kan iemand voor
bijkomen en ons hooren».
Hij begreep, dat de haast, waarmede zij
de kleine werkzaamheden, waarom zij was
binnengekomen, voor hem verrichtte, niet
zoozeer voortsproot uit voorzichtigheid dan
wel uit het verlangen om van dit bijzondere
onderwerp af te stappen.
«Mij dunkt, u kon mij toch zijn naam
wel zeggen,» uield hij vol.
Maar handen bewogen zich vlug on
wat orde te brengen in de dingen, die hij
door elkaar had laten liggen, maar zij
bleef zwijgen.
«Kan u mij zijn naam niet zeggen?»
vroeg hij weer.
«Zijn naam», zeide zij eindelijk, «zou u
niets zeggen. Het zou nergens toe dienen,
dien te weten».
«liet zou mijn nieuwsgierigheid bevredi
gen. Mij dunkt, u zou mij dat pieizier
wel kunnen doen».
«Ik doe al veel voor u. U moest niet
meer vragen».
Haar toon klonk eerder verwijtend dan
geürgerd en hij bleef achter met het be
wustzijn een onbescheidenheid te hebben
begaan en dit deed hem begrijpen, dat hij
tot zekere hoogte gewend raakte aan zijn
positie. Hij begon het te beschouwen als
iets, dat hem toekwam, dat dit jor.gcmeisje
in zijn behoeften voorzag. Zij deed dat zóo
eenvoudig, als iets van zelf sprekends, dat
de omstandigheden veel van hun vreemd
heid verloren. Nu en dan merkte hij eenige
verlegenheid bij haar op, als zij die overwon,
bedenkende, dat het voor hem een kwestie
was van leven of dood, Zij was blijkbaar
niet onverschillig voor de gebruikelijke
maatschappelijke vormen, maar zij begreep,
dat zij zich daaraan niet konden houden.
In zijn ledige uren in het donker leidden
zijn bespiegelingen omtrent haar zijn ge
dachten van zijn eiger. gevaar af en als
zij verscheen, kwam hij botweg met zijn
vragen voor den dag, omdat zij hem zoo
weinig in de gelegenheid stelde, die te
doen.
(Wordt vervolgd).
