Januari £917. No. 8828 67e Jaargang Uitgave vsta de Püauiniooze Vennootschap „De Amersfoortsehe Couraiil, voorheen Firma Abonnement Honwi) hedaptkijk Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. Abonnement per 3 maanden f franco per post 1.15. Adveftentiën 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bij regel- abonncment reductie waarvan tarief up aanvraag kosteloos. Legale, officieele- en onteigenings- advertenii'in per regel 15 cent. HeclauïOS 1 5 regels 1.25 Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gébracht en kosten, evenals afzonderlijke nummers, 10 cent. Bij advertenttCu van buiten do stad worden de iucasseerkosten in rekening gebracht. F. J. y?.EDBRISS. AMI' RSFUORT. 1. H. van Clneff". BUREAU: ZOFvTSCiACBl 9. Postbus 9. Telefoon 1 KKÏfNISUEVl N U H. BROODKAARTEN. De Burgemeester der Gemeente Amers foort maakt bekend, dat de broodkaarten op tns- schentijdsche aanvragen eiken WOENS DAG van 9 tot 12 en van j tot 5 uur zullen worden uitgereikt aan hel Levens middelen-bureau Valkestraut). De uitreiking geschiedt alléén van kaarten waarvoor de aanvraag vóór den Zaterdag te voren is ingeleverd. Amersfoort, 23 Januari 1917. Do Burgemeester voornoemd. Va» RANDWTJCK De Burgemeester van Amersfoort maakt bekend, dat de Minister van Land- I bouw, Nijverheid en Handel, gezien ait. S, iste lid, der Distributiewet 1916, heeft g< '-1- gevonden, vast te stellen de volgende Distributieregeling van meel en bloem, Artikel 1. Verkoop zoowel als aflevering van meel en bloem is vanaf heden verboden, Art. 2. 1 Van het verbod, gesteld i:i art, r, is uit gezonderd de verkoop en de aflevering van bloem aan hen, die meel en bloem voor de uitoefening van hun bedrijf behoeven. Art. 3. De regeling houdt op van kracht te zijn bij de in werking trediug n.l. op 5 Februari van de distributie-regeling van brood, bloem, meel en rogge, dd. 27 December 1916. No. 109441, afd. Handel. Amersfoort 12 Januari 1917. De Burgemeester voornoemd. VAN RA ND WIJ CK. Burgemeester en Wethouders van Amers foort, Gelet op art. 264 der Gemeentewet, Doen te weten, dat het kohier der SCHOOLGELDEN voor de Burgeravondschool over het dienst jaar 1916/17, de 3e suppletoire kohieren der SCHOOLGELDEN voor hel Gymnasium, de Hoogere Burger school cn de openbare Lagere school It, over het dienstjaar 1915/16, het 3e gedeelte van het primitief kohier en het 1# suppletoir kohier STRAATBELAS TING beide over het dienstjaar 1916 en het 6de gedeelte van het kohier der 1 ION DEN BELASTING over het dienstjaar 1916. goedgekeurd door Gedeputeerde Staten van Utrecht, in aiscbrift gedurende vijf maanden op het Bureau der Geniceni ;- belastingen. Koestraat 9, voor een ieder ter lezing liggen. Amersfoort, 2» Januari 1917. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, Van RANDWIJCK. De Secretaris, A. R. VEENSTRA. overtuiging, dat hetgeen in de plaats zou treden van hetgeen wordt prijsgegeven, een verhooging van levensgeluk zou brengen voor do gi.-hecle mcnschheid. Ongelukkig worden met zulke voor de band liggende beschouwingen de grenzen der theorie nog maar weinig overschreden, algemeen gemis van overeenstemming tus- soIvm >l;cr en leven* te rechtvaardigen. Feu beroep op de noodzakelijkheid van het onderscheidt en hem een prikkel behoort tc zijn om door vermeerdering der zooge naamde voorrechten tegelijk bij te dragen Int de stijging van anderen; dat ieder moet trachten zijn Ikhei te handhaven, haar iuehiigh Hut Eigene. Aangezien zucht» een zeer sterke albe- heerschende begeerte beteekent. mag hot geen bevreemding wekken, dat de samen stellingen met dat woord in een kwaad blaadje staan en dat inzonderheid de zelf zucht, als de meest vooruitdringende, met niets ontziende onbeschaamdheid, naar de crvult van Het allernatuurlijkste gevolg van deze verachting, vari dezen afschuw, zou wel moeten zijn, dat haar voortbestaan ernstig word bedreigJ, eigmlijk sinds lang had opgehouden. Immers daartoe zou slechts noodig zijn een ernstige wil om een betrek kelijk gering offer te brengen, met <le vaste ,'ukkiu a ir hot lijkt niet - Er ruig.-. thema liet lev alles se! er ling gedwongen ziet tot een haastigen terugtocht, die dreigt over te gaan in een 1 wilde vlucht. De zelfzucht, die alleen bestaansrecht toe- I kent aan het eigene, heeft dat alles teweeg- I gebracht. En zij heeft dat kunnen doen, omdat zij goeti voldoend tegenwicht vond. Tóch Is er dut. 1 Iet besef, dat wij niet leven voor onszelf alleen, dat het niet aan gaat, alles dienstbaar te willen maken aan d versterking van eigen persoonlijkheid, is niet uitgebluscht en niet ijdel schijnt de hoop, dat het na de worsteling zal opleven, krachtiger dan ooit te voren. Dagelijks I ziende, en voor een deel ook aan den lijve voelende, tot welke buitensporigheden het 11 i'kui laatsten tijd zoo sterk aangekweekte udualis wel ert op het voor tuien - net ander hooft •Ik vuur /.tel». Eu het is niet moeilijk, in dat gelijktijdig u t ontwikkeling komen de bron te ontdekken van het zede lijk conflict, dat sedert den aanvang de mcn schheid in b.-roenng, individuen met zichzelf in strijd heeft gebracht. En welke namen do partijen aan deze en aan gene zijde zich cl: hobl i. c'-cvcii. ouder «.Tm vormen de worst- iiug is voorgesteld, het blijft altijd liet zeilde de neigingen naar een der beide kampen onderhouden de verdeeldheid. Strijd wordt aangemerkt als de onmisbare voorwaarde van ontwikkeling en vooruitgang en dus zouden wij, in dit opzicht, tevreden kunnen zijn. Maar wij zijn het niet; wij zijn hot alles behalve. De uitvinding van het zoogenaamd wel begrepen eigenbelang» voi loet ons óok al niet, geeft slechts een schijn van verzoe ning. Och ja, als ieder van ons maar een juist begrip had van hetgeen tot zijn vrede dient trti den zcdelijken moed bezat om dat, en niets anders, na te streven, dan zou inderdaad de aan kweeking van het eigene, de versterking van persoonlijke, stoffelijke en geestelijke kracht höt ceuig noodige middel zijn om naar vermogen bij te dragen tot de verheffing van het menschengeslacht. Doch, voortgaande in die richting, zijn wij vaslgcioopcn. De arbeid, bedoeld ten bate van het alge meen welzijn, is geworden een economische strijd, waarin de ineusclien met gelijk' be langen alleen daarom elkander steunen en onder het zelfde vaandel optrokken, omdat zij overtuigd zijn, op andere wijze niets te kunnen bereiken. Dn drang naar besiaans- verruiming is ontaard iti een strijd om het bestaat', waarin niet wordt gedacht op de ceiste plaats aan wie gevaar loopt wegge drongen te worden, maar elk tracht, zich vooruit ie wringen, al zou hij ook anderen onder den voel loopcn. Het verlangen oin een invloed te oefenen, die leiding geeft op nieuwe banen, zet zich om in machtsbe geerte, in de zucht om heerschappij te voeren en die z 'C ver mogelijk uil te breiden. Daarbij door. ue hartstoebtcu, de zinnelijke neigingen het hunne om ons wereldje te brengen in den toestand, waarin het thans verkeert en dien de komende geslachten, naar wij hopen, on sniet zullen benijden. Dc schets is ai te donker. Zij draagt al te zeer de sporen van Et-t thans doorleefde. In de botsing van macht dat is van het zichzelf alleen doen gelden - en van het recht de eerbiediging van hetgeen anderen toekomt delft de eerste thans hei onderspit en het is verklaarbaar, dat de vrees voor algchcele inzinking bovendrijft. Wij hebben somtijds het gevoel alsof de menschheid, na eeuwenlang met vallen en weer opstaan voortgezwoegd ic zijn op deu weg der beschaving, zicht hans plotse- ui'-'t gaan trachten het te onderdrukken wat vergeefsch zou zijn. want op den bo dem van elke menscbenziel ligt de zelf zucht maar bet te leiden in andere banen. Het eigene worde niet uitgewist; integen deel, het vinde zooveel mogelijk versterking; m.iar het behoort enkele van zijn hinder lijkste kenmerken af te leggen. Karakter verwonen, neemt bij velen geen anderen vorm aan dan zich toe eigenen. Indien wij. bij hot voldoen aau den drang om in de wereld vooruil ie ko oien, de ellebogen maar wat tegen het lijf li udeti, cm geen gevaar te loopen anderen 1:1 te werpen, dan is er reeds iets gewon cn. En inet dit Het ontbreekt niet geheel aan solidari teitsgevoel en de eeuwen zijn niet over de mcnschheid heengegaan zonder iets achter te laten, dat aan liefdesdrang voedsel heeft kunnen geven; maar er is op dat gebied altijd ondervoeding geweest en dc opbouw van harmonie tusschcn moreele strevingen en zelfzuchtige neigingen gaat al te lang zaam, beweegt zich niet zelden in verkeerde richting. Wij gaan voorwaarts, maar mat den rug naar het ideaal gewond. Ommekeer is noodig. Oplossing van alle individualiteit in een de wereld omvattende organisatie is een droombeeldde mogelijkheid van verwe zenlijking is meermalen gebleken. Maar uilcenspulting in myriaden op zichzelf voorischijdende eenheden zou den grond slag der gemeenschappelijkheid doen weg zinken en aan allo collectieve ontwikke ling een eind maken. Inderdaad staan wij hier voor een ont zaglijk vraagstuk, waarvan de oplossing niet in enkele volzinnen is te geven, maar moet worden gevonden in de practijk des levens. De groei der maatschappij is sltijd min of meer eenzijdig geweestvandaar haar tegenwoordige misvormingdoch het werk der naaste toekomst is daarmee tevens aan- gew ezen. Het eigene hebben wij aan te kweeken, maar niet voor onszelven alleen zeer zeker ons te wachten voor inbreuk op vrije ont wikkeling van anderen. Maar daarnevens is te zorgen voor overeenstemming, voor het in accoord brengen van onderscheidene belangen. Er wordt in deze dagen veel gesproken van volken, die elkander hun plaats onder de zon misgunnen en ook van individuen kan het zelfde worden gezegd Welnu, dat moet niet. Het maatschappelijk contract zoowel al is de internationale belan gen -- niet bet minst ook die van geeste lijken aard eischt, dat ruimte gelaten worde aan allen, dat niemand met zijn bagage de plaats voor een ander afsluit. Wordl dat niet ingezien en naar bebooren betracht, dan zal het moeilijk zijn, tot weder- zijdsche verhoudingen te komen, die machts misbruik uitsluiten, de zel.v.ucht binnen de perken van liet rechtsbesef drijven, en tevens hst eigene doen eerbiedigen. Tijdig zorgen. (INGEZONDEN.) Er is in de laatste tientallen jaren veel te doen in vergaderingen, zelfs in het Par lement, over de verzorging van den ouden dag. Een wet of een wetsgedeelte (de artt. 369 en 370 Invaliditeitswet) trad reeds in werking en een nieuwe wet _>op het verleenen van ouderdomsrente is bij de Eerste Kamer in behandeling. Men schenkt dus aandacht aan de ouder- domsverzoening, zelfs in de hoogste kringen. Uit den aard der zaak zal echter dc ult- keering van Staatswege, al dan niet door premiebetaling verkregen, beperkt blijven tol een minimum, terwijl ook de leeftijd van ingang, hoog, of liever te hoog zal wezen. Zelis voor den minst-eischeude zal het derhalve onmogelijk zijn, ten dezen geheel op den Staal te leunen. Eigen voorzorg, eigen krachtsinspanning blijft gebiedenden eisch, blijft noodzakelijk, wil men op den ouden dag niet afhankelijk ziju I van familieleden, van kerksüjke of open- I bare armenzorg. De feiten leeren, dat zelfs in Duitschland, waar reeds in 1889 «en wet op do invali- diteits- en ouderdomsverzekering werd aau- genomen, tal van krachtens die wet gepen- sionneerden in armenhuizen moesten worden isnbedrag niet :ieu in de aller- I noodzakelijkste lichamelijke behoeften. Het j is dus een daad van wijs doorzicht, zich langs dsn weg van spaarzaamheid, of langs j den nog beteren weg van het >collectieve j sparen (particuliere verzekering) inkomsten i tc vormen tegen den tijd, waarin de kracht van den geest of van de spieren gebroken is, en de mensch hijgt naar rust. Die tijd van rustbehoefte is er bij den eenen mensch eerder dan bij den ander en hangt ook in niet geringe mate af van de soort van arbeid, welken hij verricht. Onder de kantoorbedienden treft mes soms menschen aan van 65 tot 70 jaar. die nog met opgewektheid en accuratesse hun werk verrichten. Bij den mijnarbeid zal men dezulken tevergeefs moeten zoeken. Ma/.r ook 111 hel zelfde beroep vindt men groote verschillen de een blijkt nu eenmaal vroeger versleten dan de ander. Daarom is het zoo mooi, dat de ver zekeringstechniek een vorm van prnsioetis- verzekering beeft gevonden, die het mogelijk maakt om zonder dat cr geneeskundige keuring bij te pas komt het verzekerde pensioen te doen ingaan op elk door de individueele omstandigheden gewenscht ge maakt tijdstip, terwijl tevens in het feit, dat het pensioen van hooger bedrag is naarmate men het later laat aanvangen, een prikkel ligt tegen het te vroeg nemen van het pensioen. De meeste Maatschappijen van levensver zekering in ons land nemen dergelijke ver zekeringen aan en verstrekken daarvoor pensioenboekjes, waarop men. telkens als men wil en wat geld beschikbaar heeft, bedragen (oaar beneden ectiigszins gelimi teerd) kan storten. Voor eiken gulden storting verkrijgt men een stortings- of betalingsgetal, dat hooger zal zijn naarmate men jonger is op het oogenblik van storting. E11 als men pensioen neemt, wordt, ter bepaling van het ,>ei aioen bedrag, het totaal der atortinvsgoU ver menigvuldigd met een pen enz getal, da* grooter is naarmate meti een hoogeren leeftijd heeft bereikt. Wie dus reeds op jeugdigen leeftijd wordt verzekerd en zijn pensioen «iet al te vroeg laat ingaan, bereikt het meeste. Zulk een pensioenboekje, door ouders of grootouders aau een kind geschonken, vormt vuur dat kind levenslang een waardevol bszitgezwegen nog van de moreele waarde ervan. Is het niet de moeite waard, dit eens te overwegen

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1917 | | pagina 1