Fij n str
plan ten vet
p n i vra
IJZEREN GRENDELS
SOMNAMBULE
De Controleur,
DE HUISHOUDGIDS
1 TECHNIEK - 1ST
FLEHITE
VETTER Co.
MIRJAM.
Schrijfster
In eiken Boekhandel leekenl men in op den 16en Jaargang va
Dr mooiste Illustratie in Nederland.
Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, over den Europeeschen
Oorlog, meestal van onze eigen fotografen, en de voornaamste gebeurtenissen »n Neder
land en in het buitenland, tal van belangrijke gcïllustieerde artikelen opi elk gebied en
boeiende novellen van bekende auteurs, begint vanaf heden in dit weekblad een nieuwe
Roman van Ethei. M. DELL.
Als een Adelaar», »De Rotsen van Valpré», enz.
Hierna verschijnt een nieuwe zeer boeiende roman van de bekende schrijfster
H. Courths mahler, van wie vroeger in »De Prins»werd opgenomen «Roode
Rozen».
Verder in de Bibliotheek van «De Prins» de boeiende roman van
A. GEOIFROY
am- Alle abonnó's z^n verzekerd.
Door den Europeeschen oorlog zijn alle materialen aanmerkelijk in prijs gestegen.
Daarom is, zoolang deze toestand duurt, de
prys per 13 nummers gedurende 3 maanden 65 cent, fruneo per post f 11+.
Zoo spoedig zulks mogelijk is, zal de oude prijs weer worden ingevoerd.
Abonnementen kunnen te allen tijde aanvangen, doch alleen bij het einde van
den jaargang worden opgezegd.
Men abonneert zich bij eiken Boekhandelaar, bij de Agenten en bij den Uitgever
N. J. HOON, Amsteldyk 13, te Amsterdam.
Men ontvangt wekelijks een prachtige illustratie van 16 a 20 bladzijden op mooi
papier met 40 a 45 platen.
LEEST
Oiiiifliankeyk weekblad voor
Nederland.
Het bevat, behalve de vele scherpe
critische beschouwingen, een uitste
kende, beslist objectieve financieele
rubriek, alsmede een revue der bui-
tenlandsche caricaturen. Vraagt gratis
toezending gedurende een maand
en.... gij zult 1' abonneeren.
ADMINISTRATIE
0. Z. Voorburgwal 19
te AMSTERDAM.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mevrouw W. van der VECHT, Oud-leerares in Kok
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummer gratis en franco verkrijgbaar bij lederen Boekhandelaar e
het bureau van »DE HUISHOUDGIDS»
Burgstraat 6.5, UTRECHT.
•erschijnt
lie Hollanrisclie Lelie,
Weekblad
onder Hoofdredactie
van
mevr. M. c. KOOIJ Van Zeggelen
De Hollandsche Lelie is het eenige w
Weekblad in Nederland voor dames
uit de hoogste en beschaafdste krin- $6}
gen. Let hierop voor uwe advertentie.
Prijs p. jaarg. f5.25, fr. p.p. f6,—. jjj|j
proefnummer gratis. ./g,
Amsterdam. L. J. VEEN.
ixj (ój fg ï-, (S)
OPENBARE LEESZAAL
Beukenlaan 2.
Vrye toegang voor ieder boven 18 jaar
Couranten - Vakbladen Tijdschriften
Boeken Adresboeken.
UITLEENBIBLIOTHKKK.
Oiiilhflidkimilig Museum.
Ongelijks te bo/.iclitiueu voor
niet loden a f 0.10.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vrouwe-berkhof, AMKHSKOOHT
FEUILLETON.
»Neen, dat is niet gevaarlijk», verzekerde
hij haar, >want ik ben nu buiten gevaar.
Gelukkig is alles voorbij. Ik behoef niet
langer te leven met dien grooten, monster-
achtigen angst, die mij altijd vervolgde.
Ik ben een mensch, zooals ieder ander.
Je kunt je niet voorstellen wat het wil
zeggen, jezelf te zijn en er niet om te
geven wie dat weet. Ik ben zelfsbang.dat
ik met mijn naam ga pronken, evenals een
jongen met een nieuw horloge, die ieder
een den tijd wensebt te zeggen. Tot dusver
heeft niemand er eenige aandacht aan ge
schonken. Is Evie hier?»
>Zij is hier vandaag niet».
Waarom nietïu vroeg hij scherp. »Zij
schreef, dat zij hier zou zijn en in de stad
zou komen».
«Zij is in de stad geweest, maar zij meende
dat het beter was, niet te blijven».
«Niet te blijven? Waarom zou zij niet
blijven? Is er iets niet in den haak? Ie
wilt toch niet zeggen, dat miss Jarrott
«Neen, miss Jarrott heelt er niets mee
te maken. Ik weet, d«.t haar broeder haar
heeft geschreven in den geest, dien jij je
zeker wel kunt voorstellen; maar zij zou
Evie niet hebben kunnen weerhouden op
je te wachten als Evie zelf
.Dat gewild had», voltooide hij den zin,
toen zij scheen te aarzelen.
Daar zij niets zeide otn deze aanvulling
te wijzigen, hoopte zij, dat hij het ernstige
daarvan zou inzien. En werkelijk, hij scheen
daarvoor een verzachting te zoeken, toen
hij weer sprak.
«Ik denk, dat zij afspraken heeft, of zoo
iets».
«Zij had wel afspraken, maar zij kou
zich daarvan hebben afgemaakt'.
«Maar zij wenschte dat niet; ik begrijp
het nu».
Zij liet hem tijd, dit feit te aanvaarden
eer zij verder ging.
«Zij is niet naar Lenox terruggekeerd»,
zeide ze na een poosje, «omdat zij daar af
spraken had».
«Dan moet dat om mij zijn gebeurd.
Wenschte ze mij niet te zien?»
«Zij wenschte je niet te zeggen, wat zij
gevoelde, dat zij moest zeggen».
«O! Dus dat was 't».
Hij bleef haar aankijken met een vragende
uitdrukking, ofschoon aan zijn oogen was
te zien, dat zijn vragen waren beantwoord.
Zij zaten op de zelfde wijze tegenover elkaar
als op den avond van hun laatst, landurig
onderhoud, hij in zijn grooten leunstoel, zij
op haar laag stoeltje. Zij bedacht terwijl
hij haar bleef aanstaren met dien vrageuden,
peinzenden blik hoe opmerkelijk het toch
was, dat zij, die zoo weinig beteekende
voor zijn innerlijk leven, weer geroepen was
om oogenblikken met hem te doorleven,
die voor altijd in zijn herinnering moesten
blijven.
«Arm, klein dingl Zij duride het mij dus
niet te zeggen».
Die opmerking werd peinzend gemaakt,
als het ware tot zichzelf, maar zij beschouwde
die als tot haar gericht.
«Zij was er niet toe in staat».
«Maar jij wel. Jij bent tot alles in staat.
Is 't niet?» Hij glimlachte met dien eige-
naardigen verwrongen glimlach, dien zij
wel meer bij hem had opgemerkt, als hij
zijn verdriet trachtte te verbergen.
«Men kan gewoonlijk hetgeen men doen
moet, maar dat neemt niet weg», voegde
zij er met een opwelling bij, die zij niet
kon onderdrukken, «dat het mij leed doet,
altijd in je geest vereenigd te zijn met din
gen, die hard voor je moeten wezen».
«Je bent in mijn geest vereenigd met
al hetgeen verheven en edel is. Dat is de
eenige herinnering, die ik ooit van je zal
behouden. Je hebt enkele van de donkerste
gedeelten van mijn leven met mij doorge
maakt maar als jij er niet was geweest,
zou ik den weg niet hebben gevonden».
«Dank je. Ik ben blij. dat je dat kunt
zeggen. Ik zou je nog met meer hartzeer
dit hebben meegedeeld, als ik veel dingen
misschien niet beter kon uitleggen dan Evie».
«Ik zou zeggen, dat die niet veel uitleg
ging behoeven. Ik heb uit Evie's brieven
gezien, dat
«Dat zij bang was voor...den toestand.
Zij is ten opzichte van jou niet veranderd».
„Bedoel jc daarmee, dat zij nog iets om
mij geeft?»
«Zij beweert van wel».
«Maar jij gelooft haar niet?'
«Mijn opinie doet niets ter zake. Jij en
zij moeten dat samen uitwerken. Al hetgeen
ik kan doen, is, je mee te deelen wat je
een weinig hoop kan geven».
Zij sloeg hem gade om te zien of die
woorden ook een opbeurende uitwerking
op hem hadden; maar hij zat verstrooid
naar den vloer te kijken, alsof hij ze niet
had gehoord.
Evie is bang", ging zij voort, »i..aar
men moet niet vergeten, dat zulke omstan
digheden elk jongmeisje van haar slag
schrik zouden aanjagen»,
Hij toonde, dat hij haar volgde door
toestemmend te knikken, ofschoon hij evenmin
zijn hoofd oplichtte als sprak.
«Zij wenschte, dat ik je zou zeggen, dat
zij tijdens de behandeling der zaak en al
I de bijkomende dingen, niet met jou verloofd
j kun zijn; ik gebruik haar eigen uitdruk
king. Zij heeft echter niet gezegd, dat als
alles voorbij en jij weer vrij was, zij dan
ongenegen zou w
j Dat viel mij op»
trouwen.
j Hij keek nu haastig op.
j «Ik weet niet zeker of ik de bedoeling
j «Ik bedoel, dat als alles voorbij en naar
wensch afgeloopen is, het heel best moge-
I lijk is, dat je haar kunt terug winnen»,
i I lij staarde haar aan, terwijl hij ongeloovig
I zijn wenkbrauwen optrok.
«Zou je mij aanraden, dat te beproeven
I «Ik kan je daaromtrent geen raad geven
ik toon je slechts aan, hetgeen mogelijk
is, maar
j «Neen, neen. Dat gaat niet. De kans
bestond, dat Evie mij vrijwillig trouw zou
blijven; maar nu zij dat niet heeft gedaan
(Wordt vervolgd).
