EXPOSITIE
Succursale
Opening van lief Seizoen
COMPAGNIE LYONNAISE
Sp|§ AMERSFOORT HP
WOENSDAG 27 MAART Bi volgende dagen
Nationale HypoltoM
TAILLEÜR-COSTÜUBS GEKLEBDE C0STÜDM8
MANTELS, ROKKEN BLOUSES, ENZ. j
=EEE Zeemspons
Maison van EIM ER EN-STRAATMAN i
is lol Licit
De Nachtmerrie
van den O-W-ER
is de angst, dat
zijn dure schoe-
zullen glanzen.
Deze angat ver
dwijnt echter
fe&ft Langestraat 83 ijlst
van
Erdal
Luxe Crème
met den Oranjen
«Pelikaan»
Fourniasers d Fournisseurs de
S. M. La Reine. u K^'j^'uière,
de groote doos
^^60 ets
AmqtPHlam
ÜUiuluI UQlii.
VOLGESTORT KAPITAAL f 400 000.—
WAARBORGKAPITAAL 4 000 000.—
van de nieuwste Modellen
De Bank verstrekt gelden op le Hypo
theek op huizen,landerijen en boerenplaatsen
egen billijke en gemakkelijke voorwaarden.
Inlichtingen te bekomen bij en aanvragen
te richten tot haren Agent, de firma
F. van Lanschot's Bank
HUURHUIZEN 5 te AMKKHF60KT.
II. H, WINKELIERS.
J. A. VAN BARNEVELD
Borstelfabrikant, Kampstraat, 0, Amersfoort
invert nog alle soorten prims BEZEMS. WERKBOENDERS, LUIWAGENS.
TAPIJTSCHUIERS enz. tegen concurreerende prijzen. Tevens scherp con-
curreerend alle soorten POETSARTIKELEN tegen fabrieksprijzen.
Vraag mijn succesartikel
l' T RECHTSOM EST It t AT
Telefoon 407
Parij/er Model hoeden
Pngelsclie Chapelleries
Meisjes- en Kinderlioeden
Handschoenen
Fijne Lederwaren
Zijde- en Koraaltasselien
FEUILLETON
4)
»U hebt gelijk, professor», zei kapitein
Strohraann. >lk heb nog al veel gepraat
met den Noor die daar zit. Een eigenaar
dige vent. Hij heeft Alaska doorkruist en
vertelde veel grappigs aangaande zijn leven
in de armoedige hut bij Dawson City. Hij
kent ook Spitsbergen goed. Twee jaar ge
leden ging hij op sneeuwschoenen alleen
van kaap Boheman in de IJsfjord naar het
Zeppelinluchtschipstation in Crossbay. Ja
zeker die jonge man kent zijn zaakjes
goed. al zou bij in een danszaal misschien
geen succes hebben.»
De jonge dame glimlachte over de geest
driftige lofuitingen van die twee oudere
heeren.
>Ik houd niet van dat slag sportmenschen»,
zei ze koel. «Tegenwoordig hebben we
revolvers niet zoo neodig. Ik zou veel meer
houden van een man, die van üöthe en
Heine lets wist, dan van iemand die enkel
aanleg had om beren te schieten en op
sneeuwschoenen te loopen.t
«En wat zegt u van een mengeling zoo
wel van het een ais het ander? vroeg de
professor. >0, als ik in mijn jeugd me wat
minder voor literatuur en meer voor het
leven in de vrije lucht had geinteresteerd
De wetenschap eischt veel mannelijke kloek-
beid, zal ze vruchtbaar zijn. Ze moet niet
tusschen boeken beschimmelen, ze moet naar
buiten op vrij terrein. Maar wij wisten toen
niet beter. En daarom ben ik zoo'n belache
lijke half oude kerel geworden met lang
haar, slechte kniegewrichten en een vreese-
üjke praatlustl»
De barones lachte vroolijk, het uitgelaten
lachen van een jonge levenslustige vrouw.
»Nu moest mijn vader u gehoord hebben»,
riep ze. Dat zou als uit zijn bart gesproken
zijn, als de jicht hem plaagt. Daarom com
mandeerde hij mij ook naar buiten, op reis
naar Spitsbergen met zijn oudeu vriend,
kapitein Strohmann. «Haast je de heele
wereld te zien, voor je trouwt», zei hij».
De jonge dame bloosde over haar eigen
vrijmoedigheid.
«De heeren willen 't me wel ver
geven», voegde ze er met een zekere deftig
heid aan toe, «dat ik bun lastig val met
die particuliere medtdeelingenZeg
eens. kapitein, wat is er eigenlijk aan deze
oostkust, dat zoo de moeite van het onder
zoek waard schijnt te zijn?»
«Ik ben hier nooit geweest», zei de kapi
tein. «om de eenvoudige reden, dat het een
bijzonder zeldzaam verschijnsel is, dat de
fjord in het geheel geen ijs heeft. Geen
enkele toeristboot is ooit dezen weg gegaan.
We slaan een record».
>Is het geheel zonder gevaar? Is het niet
mogelijk dat we op een ijsberg stooten
«Neen, in dat opzicht is er geen risico,
meent de loods. Het eenigste, wat gevaren
inhoudt, zou zijn, dat het plotseling begon te
misten. De stroom is hier bijzonder sterk
langs de kust, zoodat bet vooruitzicht rond
te drijven niet heel vroolijk is. Maar dan
hebben we onze ankers
«Als daarvoor de diepte maar niet te
groot is», viel de professor in de rede.
«Maar komt mist hier niet heel zelden
voor?» vroeg Frida. «En het zou wel vreemd
zijn, als die juist zou komen, terwijl wij
hier varen. Dat zou onbeleefd zijn, niet
waar. kapitein?»
Het baronesje ontving geen antwoord op
die vraag. Dc wachtdoende stuurman kwam
de eetzaal binnen, wrong zich doordemen-
scheti heen tot aan het hoofd van de tafel
en fluisterde den kapitein iels toe. Deze
keek verbaasd op, en e .1 menschenkentii-r
zou een rimpel van diepe zorg ontdekt
hebben op het breede verweerde voorhoofd.
Maar hij keek glimlachend in 't rond, knikte
vriendelijk tegen den stuurman en /ei«ik
kom dadelijk».
De stuurman ging heen en de kapitein
zette het gesprek voort ofschoon wel wat
gedwongen. De barones lette op alles.
Zij merkte, dat de hand, waarin hij zijn
lepel vasthield, een weinig beefde. Ze zag.
hoe bij zenuwachtig zich bewoog op zijn
stoel. Toen brak hij plotseling de conver
satie af, stond met een buiging legen de
aanzittenden op en haastte zich hoven te
komen.
Er ontstond een lange pauze. Frida schilde
verstrooid een Fransche peer, maar vergat
die op te eten. En de professor zat in diepe
gedachten over een of ander probleem, dat
zich had voorgedaan.
Aan tafel werd het op eens zoo stil. De
heesche stem van de Fransche actie klonk
scherp tegen dat algemeen stilzwijgen, en
gegniffel hier en daar hield plotseling op
Wat was 't? Niemand wist, hoe het
kwam, maar het was of een sombere angst
tusschen die blijde oppervlakkige menschcn
sloopdat een zwaar beklemmend ge
voel met vermanende waarschuwingen hun
zinnen beheers- hteDe een of ander
beproefde wel het stilzwijgen te verbreken
een geforceerd lachen, een gewaagde aardig I
held, een overdreven compliment. maar
de stilheid viel opnieuw over alles. Er was
geen ontkomen aan dal vreeselijk bedruk
kende, dat zacht als op kattenpootjes was
komen aansluipen, men hoorde als 't
ware onzichtbare wezens binnendringen in
het vertrek en hun koude armen slaan om
alles wat leefde
De professor keek op met verbazing
"ver iets dat hij niet bad verwacht.
Hoorde u, wat hij zei .-» vroeg Hij zacht.
De barones knikte Ze keek even naar
het andere gedeelte van de zaal; de Noor
man was verdwenen. Toen keerde ze zich
naar den professor
Ik hoorde, wat hij zei», fluisterde ze
half voor zich zelf. «één enkel woord».
r zich zelf. «één t
bijna nnho'
>f dit woord
>ng met
>or vermoeden
r Maar li l
De Schipbreuk.
»p de commandobrug stonden de kapitein
en de loods.
De toestand was schijnbaar onveranderd
geen zuchtje wind het wat., glad en kalt...'
De ic tori apasseerde dc Walvischbocht
en liep nu een paar honderd meter van de
kust langs gruote ijspUeau'g. Dikke rook
wolken uit de schoorsteentn bleven ais
breede linten hangen in de vochtige lucht
en een lichte trilling van het gelieeie schip
duidde aan. dal de machines werkten onder
vollen druk
(Wordt vervolgd)
