„De Arend".
Mndii'He
ROOKT
Or. C1iiijgM»r*
BIOSCOOP
ma r t^t'p i Liefdadigheidsuitvoering
Firma S. J. COHEN Co.
L G POiMNE
Amersfoort
Collectieve en Ieiivifleeele PensioBDverzekeriDi
er Duisternis tal Licit.
XKHRI.ANDS GENIALE
BOUWM KKSTKR
geurige It cents sigaar.
„KTJJA" vuurmakers bran
den minstens KI minuten,
- - f 1.00 per 100 stuks -
verkrijgbaar bij
Firma 1,. van Achterbergh.
Brandstnflónhandel Arnhems' bestraat ia.
Vrijdag tol en mof IHiiNdag
a.s. als Hoofdnummer
Meest sensationeel Hollaiulsrh filmspel in
ML JtA V W «L JLh met medewerking van het Sytnphonie-orkcst. Amers-
werd als een
lammetje zoo
hij zijn schoen
tjes gepoetst zag
Erdal
L n x o Cró m
met den Oranjen
Pelikaan»
de groote doos
t medewerking van het Symphonie-orkest. Amers-
foortsch Mannenkoor en jonkvr. Repelaer-van Driel
op 10 A-prll 1910 in «AMIC1TIA».
Aiuming uur. IMuuMnvtprekinc als gewoonlijk.
Wij plaatsen Uwe an
nonces in alle bladen
zonder verhooging van
prijs.
De Administratie.
liioeiiieiHialsclicslr. XI.
betaalt voor
(iiiiidrn tientjes f 11.00
(Jouden rijfstnkheii f 5.05
Twiiitiirl'nine-stiiliken f I
Tien franc-stukken I 6.—
Hij elke hoeveelheid.
Wij sluiten leeningen, tot elk b-drag, aan
solide, gezonde personen, tegen matige rente
en aflossing na verloop van lil jaar.
Vraagt inlichtingen aan: 1IKT AGENT
SCHAP DF.R CRED1ET-MAATSCHAPPIJ
Kent losser weg 114 Ie llaarn.
I.evert tot bülijkste
noteering
Klcciioiiioloren
l.ielit en Kraelit
Insta! (sties
4V KSTSIN0EL 38 - TELEFOON 45
Moderne rijtuigen en lltrelen roor gilegenhfilru. I nlformen v»»r begrtfeul«seu
^Maatschappij van Levens-
verzokering éi- Lijfrente
Damrak 74. Amsterdam
Directeuren: j. I- I.. BLANKENBERG, Mr J. VAN SCHEVICHAVHN
Jhr. Mr. H. SMISSAERT.
Opgaven Omtrent
worden op nanrrnag gaarne door 11.11. Inspecteurs verstrekt.
Hoofd-InspectcurII. DOYER. Wilhelmlnastraat 14. Den Haag.
Inspecteur voor Utrecht en Oostelijk Zuid-Holland: H. THIERENS Rembrandt-kade 40.
V
V
w
t
•tv'tntnpy-j&tft
Aiy)\NKK|.; y pi Qj->j
ADVi-.ii rDKDT IX Idit tlud
F El' 11,1, KT OS
Maar ver in liet Oosten, '.vaar de zeer
ingesneden »Dulzend-eilar.d< m gioep aan
den horizon vermoed werden 't Kdgc-eiland
zich vertoonde als een dunne str.-ep, kwamen
witte wolken opzetten. II 1 was also! de
zee «iaar k kt en golvende stomn uit haar
diepte uitwierp. Die dampen breid'i -it zich met
vrecselijke snelheid over het Oostelijk luc ht
ruim uit, bedekten alles inet katuenplulzigen
mantel, pakten in Westelijke richting zich
tot reusachtige sneeuwklompen santen, tot
dat ten laatste heel de Zuidelijke gezichts
einder was verborgen. Dat was de mist. de
gevaarlijke mist binnen de p ...Icirkd, «lie
het Zuiden c
Ou*
1 de groote toeristboot den terugweg
Alleen in het Noorden lag de weg open.
en Victorias, met iedere staalspier inbaar
kol< >ssale machines gesp
de streek 1
r liet r
Het gaat niet. kapitein», zei de iisloods
na een onderzoekende blik naar het Zuiden.
Over een uur hebben we den mist het
achterdek. I.aten we voor ank' t gaan lig
gen in de Walviachbaai cn wachten ..p bei
der weer.»
Kapitein Strohman haalde tijtt schouders
op. »We loopen nu iM"mijl», zei hij, .'t
zou wel wonder zijn, als we niet in Afgarrlh-
baai aankwamen, vóór de mist s bereikt.
Daar. zei je, was een goede haven. Ik heb
weinig lust het schip in de W.dvischbaai
aan den grond te zetter. J/.egt zelf. dat
het vaarwater daar niet zuivct ia.»
We kunnen door de sloep laten peilen
Strohittann aarzelde een ongenblik. Hij
keek achter zich, waar de mist reeds over
dc Hoornsondtoppcn kroop en nu als een
onnatuurlijke witte schaduw langs de kust
gleed. Toen richtte hij zijn oogen naar het
Noorden, waar alles helderheid cn licht was
niet groette flikkeringen van het ijs op dc
steile, onherbergzame kust.
We gaan door», besloot hij.
De loods maakte een beweging, alsof hij
het opgaf. »Het een kan zoo goed zijn als
het andere», mompelde hij. 'krijgen we
later op den dag Noordenwind, dan zijn we
veilig genoeg
Zoo gebeurde het. dat kapitein Strohm.mn.
de ervaren oude zeerob, die 25 jaar gezag
voerder was geweest en nooit oonig onge
luk mot zijn schip had gehad, nu op een
beslissend ongenblik een fout maakte, die
hel moest trotsche vaartuig, dat ooit Spits
bergen was gepasseerd, zou voeren tot een
van de verschrikkelijkste onheilen in de
droeve geschiedenis van 't vergaan van
schepen
Beneden op het promenade dek waren dc
passagiers itt groepjes vereenigd. Niemand
begreep den ernst van de situatie, maar ze
voelden dien. Dat gevoel van angst kwam
over hen als een r'-lling, als iets kil-grieze-
iigs, dat hen midden in een volzin deed op-
houden en utn zich heen deed zien. Ze be
proefden de heimelijke vrees van zich af
te zetten, ze maakten gekheid en lachten,
maar er was geen klank in hun lach, - z.e I
namen hun toevlucht lot champagne maar
die smaakte bitter.
Niemand lette in het bijzonder op het 1
witte spook, dat achter hen aan kwam
sluipen, ze keken allen vooruit naar het spel
vati het licht tusschen sneeuw en ijs. Maar 1
't gefiltreerde drijven
lock, het was alsof '1
der machines ais een sombere mnltoon
natrilde in hun gemoed. En nu cn dan was
het of cctt klamkouile luchtstroom langs
hun wangen streek en den glimlach deed
besterven op hun lippen.
Het scheen, dat kapitein Strohmann ge
lijk zou krijgen. Uur 11a uur verliep. Een
zwakke Noordenwind scheen den mist tegen
j te houden. E11 toch was die niet buiten
I werking. De witte sluier breidde zich uit
over hel land achter heit en bedekte alle
omtrekken, terwijl «Victoria» als een ge-
spoord paard baar wilde vlucht voortzette.
Tegen den avond kwatn de landpunt bij
Asgardh-baai te zien, en toen de groote
gong dc passagiers tut het tafelgenot bijeen
riep, zag men in helderen omtrek den ge-
wcldigen gleticher, die zich over den rots
wand heen stort en zijn armen ver uitstrekt
in de bocht.
Doch plotseling gebeurde er iets, wat
allen, die aan tafel gingen deed stilstaan
Neveldotten kwanten van alle kanten als
witte meeuwen aanvliegen eerst slecht»
enkele en één voor één. 't Geleken reus
achtige sneeuwvlokken, die op het sehip
neervielen en een ijzige koude meebrachten.
Ze omringden eerst het achterschip, ge
raakten in strijd met het licht cn verduister
den dat, ze stormden weldra aan van alle
zijden, in golvende massa's, en in een oog
wenk was «Victoria» de buit van den
zwaren, alles omringenden mist.
De passagiers zagen verbijsterd elkaar
tan. Wa* was dat? Dichter cn dichter werd
alles gehuld in dat ondoordringbaar grauw
grijs. Alle omtrekken vervaagden. en
de stemmen klonken dof en naargeestig,
't Was maar op z'tt best, dat men kon
onderscheiden, wie er naast iemand stond.
Op den tast trachtte men bij de ver
schansing te komen. Water was niet meer 1
te zien. alles was nevel. Die drong in alle
openingen van het schip en vulde elke
ruimt- tnet zijn adembeklemmend vocht.
Hoe gehoorig werd 't' Men verstond het
zachtst gefluister, liet best onderdrukte
h esten.... En wjt was dat? Ee:i luid
hoorbaar kloksignaal deed allen schrikken.
Het klonk als een wanhopige jammerklacht
diep uit het binnenste van het kolossale
stoomschip. De machines werkten niet
meeren het groote schip gleed met
zachte vaart in dien vreeselijken mist,
De passagiers drongen zich als verschrikte
schapen In groote groepen op hel promenade
dek opeen. Hier en daar ging een stuur
man rond en stelde de angstige gemoederen
geri st. Het was mist, een onschuldig iets
in een vaarwater waar men geen aanvaring
had te vreezetteen paar minuten nog en
i de ankers zouden uitgeworpen zijn, Dan
was alles »all-right».
Vooruit op de voorplecht zat barones
Von Hrtfner op haar lievelingsplaatsje, toen
d« mist op het dek viel. Voorzichtig tastte
ze achteruit en stiet op Jorgeit Bratt, die
van den tegennvergestelden kant kwam.
De kapitein heelt nte naar u toegestuurd,
om u gerust te stellen en u te helpen, als
er iets mocht gebeuren», zet hij beleefd,
Ik heb geen kindermeisje noodig», weerde
ze af.
Wel mogelijk. Maar de kapitein dacht,
1 dat u misschien wel eett helpende hand kon
ttoodig hebben, als
Als wat vroeg ze met wel wat angstige
intonatie. »Waar doelt u op? Is er gevaar?
Spreek dan toch, man!»
Er is voortdurend gevaar voor een stoom
schip, dat 28 voet diepgang heeft, in een
wéér waar men op z'n bost "een hand voor
1 oogen zien kan», zei hij scherp. »Ik wil
echter niet opdringerig zijn. U kan u zelf
helpen. Goed!»
(Wordt vervolgd).
