J
I
f
Nationale HyioMtó
,9.
Koopt HU Nclioonnepk
(firooteiidorwt Blot
Ook tegen distributie-bons
Firma ff. VAN BEEK
SAFE DEPOSIT.
DAME3-, HEEREN- EN
1 KIND ERKL EE DING g
it VRAAGT CONDITIËN
N#
Door Biislornis lol Licit
Lotus M COHEN
11
Er dal
Koperpoets
VOLGESTORT KAPITAAL f 400 000.—
WAARBORGKAPITAAL - 4 000 000.—
Da Bank verstrekt gelden op lo Hypo
theek op huizen, landerijen en boerenplaatsen
tegen billijke en gemakkelijke voorwaarden.
Inlichtingen te bekomen bij en aanvragen
te richteu tot haren Agent, de firma
F. van Lanschot's Bank
MIURULIZK.V 16 te AMERSFOORT.
in het ruim gesorteerde Schoenenmagazijn van
Degelijke kwaliteit Met te hooge pryzen
Indien U een prima rijwiel
wcnseht te koopen, vraag
dan eerst onze prijzen en
U zult verlinasd staan over
kwaliteit en prijs. Wij repa-
reeren ook alles wat maar
in het rijwielvak behoort,
tot zelfs de onmogelijkste
reparation,
lieleefd aanbevelend.
Tol. 457
Kerkstraat 4, Amersfoort,
AMSTERDAMSCHE BANK,
tnjKantoor Amersfoort,
Korte Gracht No. II
Kapitaal en Keserren t' 68.5U6.ÏOO.—
Voorschotten op
effecten en ceelen.
Prolongatie.
L.L0EB, GANZENMARKT 16, UTRECHT
t.o. Bureau vac. Militaire Zaken,
heeft negeenc prachtige Collect e
tegen gemakkelyke betalingsvoorwaarden
F K F1L L K T 0
30)
>Hij heeft feta gevonden,» zei Bratt. »kom
gauw mee,» eti hand aan hand liepen ze
zoo vlug het kon. langs dé helling dalwaarts.
In de verte klonk Boy's huilend janken,
het sneed door de stilte en deed hun hart
sidderen. Ze meenden iets grauws tc zien
schemeren aan den anderen kant van het
dal het was stellig niets levends, alleen
de scherpe blik en de geoefende speurzin
van den hond hadden het kunnen onder
scheiden van het grijsblauwe steengruis.
Het terrein werd r.u heel mooilijk. De
grond was week en vochtig; ze zonken
soms tot hun knicCn ln het ieem. 't Was of
ze hun voet zetten op een ijskoud drijfzand,
dat altijd meegaf. Ieder oogenbllk waren er
diepe beekbeddingeti waar ze over moesten
springen, of groote uitgeholde rotskloven,
die op den bodem bedekt waren roet nooit
smeltende sneeuw.
Eu ten slotte moesten ze waden door de
breede rivier, die langzaam haar weg vond
tusschen de steenblokkeu. Niets anders dan
het jamtnergebuil van den bond had hen
over die ijskoude rivier kunnen lokken, en
toen het bleek, dat zij dieper was dan ze
hadden vermoed, verzocht Bratt zijn reis-
genoote op hem te willen wachten, dan zou
hij alleen overateken, om te zien wat het
was. Een griezelig vermoeden zei hem,
dat het geen gezicht zou zijn voor een
jonge dame.
Kom gauw terug,» riep Frida, >hct js
vréeaelijk hier alleen te blijven. En dan dat
treurig gejank
Bratt nam voor alle zekerheid zijn geweer
mee. Maar dat bleek overbodig. Wat Boy
gevonden had, was dood als al het andere,
waaraan ze op hun tocht voorbij waren ge
komen.
Toen Bratt naderbij kwam, kroop de hond
I jankend naar hem toe met een reispet in
zijn bek. In de voering kon men den naam
van een Zweedsche firma lezen en hot woord
Stockholm. Bratt ging voorzichtig dichter
bij daar iageu de treurige overblijfselen
van Boy's vroegeren baas een hoop
grijze kleeren c-n een paar beenderen, de
rest was door vos of ijsbeer opgegeten.
Geen zakboekje, geen papieren waren te
vinden, maar de kleeren waren blijkbaar
nioinv geweest en van dure Engelschestof.
Bratt klopte meelijdend den hond op den
rug, wentelde toen een paar groote stceuen
over die plaats en nam do rots goed in zich
op, waar de Zweed zijn dood had gevonden.
Hij moest Boy bijna met geweld van de
plek wegtrekken. Én alleen toen hij de
reispet van den overledene in de hand nam,
slaagde hij er in den hond langzaam met
zich mee te lokken.
Op den andereu oever dat Frida bleek en
bibberend.
Wat was het?» vroeg zc.
„U hebt reeds meer dart eenmaal den
flood in de oogen gezien, freule,» zei Bratt,
en uw zenuwen zijn sterk; 't was het lijk
van Boy's vroegeren meester, waarschijnlijk
een Zweedsch geleerde,
i >Arme, arme man,» zei Frida getroffen,
•hier te sterven, heel alleen in die verlaten
dorre streekDenkt u dat hij veel geleden
heeft
»'t Is een zachte dood, verzekerde Bratt,
»mcn sla:,pt in onder liefelijke droomge
zichten. De natuur aatt de pool is barm
hartig voor wie er moeten sterven.»
Nu gingen ze verder.
Maar Boy Jiep met hangenden kop lang
zaam achter hen aan met de reispet van
zijn baas in zijn bek,
XX.
l)c laatste dagmarsch.
De twee reizigers waren doodmoe, maar
sleepten zich toch verder. Ze konden hun
slaapzakken niet neerleggen en gaan slapen
Reisbelasting.
De ondergeteekenden, vormende het Sub
comité voor Amersfoort dur Vereeniging
Reisbelasting», veroorloven zich de vrijheid
U hiet bij dringend te verzoeken eene kleine
gift af to zondoren voor hen, die om ge
zondheidsredenen naar bulten mootrii en
niet kunnen gaan door gebrek aan de
noodige middelen.
Vragen wij allereerst steun aan hen die
reisplannen lu bben, ook van de niet-reizen-
den zal elke gift dankbaar worden aanvaard
door
Mej. I). A. SlDDRÉ.
Mevr. G run km an - Doornbos.
Mevr. Knoppers—Van Eijhekgen.
Mevr. KNOOïE-VAN LANSCIIOT IlUBKECHT.
Baronesse Van Heeckerek
van moi.ecaten—IIOLLE.
Mevr. Kemper—Blok van Laer.
WF.VEBSSINUFI, 82 AMERSFOORT.
Geeft beslist de hooeite prfjzeu
voor gedragen klccderen, meu
belen, tapijten, Karpetten, koper
werk, lood, zink, tin, fiesschen,
kruiken, couranten, gereed
schappen en ai wat men wenscht op te
ruimen, restant winkclgouderen enz.
Te allen tijde te ontbieden.
ijcift Uwe
metalen voorwerpen
ren prachtiyen en
langduriyen
spiegelglans
Prijs
10 ets. per pakje
op dien drassige», ijskouden grond. De
slaperigheid dreigde hun te machtig te zul
len worden, maar tegelijkertijd werden ze
door do sombere herinneringen en de akelig
heid voortgejaagd.
De stilte was vreesclijk en van Boy hoor
den zc nu ook geen opvrooltjkend blaffen
Bratt echter vertelde, vertelde zonder op
houden, Hij zocht in zijn geheugen tiaar
alles wat hij omtrent Spitsbergen gehoord
of gelezen had, en trachtte door praten over
de ervaring van anderen de gedachten af
te trekken van eigen ellende.
•Heb ik u al van Paul Björvik verteld?»
vroeg hij »D.it is oen eenvoudig oprecht
man, met blijde, kinderlijke oogen en een
prachtig humeur. Ik heb bent dikwijls ont
moet. De laatste maal in iqoS bij Wellmans
ballonhuis. Boy was toen ook daar en maakte
met de andere honden een vervaarlijk leven.
Behalve Björvik was er nog een man. Knoet
Johnsen, een forsche, lllnke kerel, In dien
winter verdronk Johnsen, en Björvik zat
zielig alleen in de pooiduisternis, maanden
lang, zonder een streepje zon te zien, zonder
een menschelijkgeluid te hooren. Dichtbij
ligt Amsterdamciland met de Doodemanszee,
waar de ijsbeer woelt tusschen afgekloven
menschenbeeudcren.
Tien jaar to voren had Björvik een zoo
mogelijk nog naarder winter beleefd, Hij
overwinterde op Frans Jozeflatid met Iientzen
van de Fram.
Den zen Januari stierf Bentzen aan scheur
buik, en daar het lijk niet begraven kon
worden in den bard gevroren grond, en
ook niet buiten gelegd kon worden tot aas
voor wilde dieren, behield Björvik zijn dooden
makker bij zich in de hut gedurende zeven
lange maanden.
Dat bij niet gek werd!» riep Frida.
»Ja, dat fs onbegrijpelijk», gaf Itratt toe.
Maar mijn landgenootcn, afkomstig uit
liet noordelijkst doel van Noorwegen, zijn
taaie kerels, aan lijf 011 ziel gehard. Do
strijd om het bestaan is er zwaar en ze zijn
.niet gewoon aan betere omstandigheden.
Wat hun door het lot wordt toebedeeld,
nemen ze met fatalistische berusting aan.
Toen ik Paul Björvik vroeg, of hij het niet
verschrikkelijk had gevonden met dat lijk
in (ie hut, gaf hij ten antwoord
•Och nee, 't was eerder een soort gezel
schap voor me.»
Wat kan die menschen verlokken hier
te overwinteren? 't Gold, dat ze er mee
verdienen? Of krijgen ze «en lijfrente, als
ze terugkomen
•Ze verdienen soms treurig weinig», zei
Bratt, »een armzalig dagloon of procenten
van wat ze vargen, De vangst is soms niet
eens een paar duizend kronen waard.
En de uitrusting, die aan de zoogenaamde
•vangers» of «vallenzetters» meegegeven
wordt is tamelijk primitief. Tot woning
dient een hut van soms maar dunne planken
plaats is er niet veel. En de mondvoorraad
is ook kaïig. Van eenige tonnen beschuit,
meel, gort of erwten, wat aardappelen, boter,
koffie en suiker en een paar blikjes visch
moeten die menschen bijna een heel jaar
leven. Als men bedenkt, dat hun eenige
genoegen, hun eenige afleiding een goede
maaltijd zou kunnen zijn, en dat het beste
middel om scheurbuik tc voorkomen een
verstandig dieet la, bestaande uit gepaste
vermenging van voedingsstoffen, moet tneu
nog meer meelij met hen hebben.
't Is ook wel gebeurd, dat «vangers», na
een hoeion winter van hongerlijden en ont
beren, bafd verlangend naar het schip, dat
hen in den zomer zou afhalen, genoodzaakt
zijn geworden nog een heel jaar van honger,
gebrek en hopeloosheid tc verduren, een
voudig omdat de recderij in onverschillig
heid omtrent hun lot, hen vergat. Dat Is
een niet goed te maken schande voor mijn
vaderland. Zulke verantwoordelijke, hard
vochtige menschen behoorden door de wet
gestraft te worden.»
(Wordt vervolgd).
