VAN
ïoïü?teek n i ZALlNlxEN, ElBctriscIiB EitelMtoj Hoek Varkensmarkt iel, 171.
BERIJDT
OORLOGSWINSTBELASTING
H. H. SCHILDERS!"
St. NICO LAAS-ETALAGE GEREED, fabrikaat-
Nationala iiypoüieeiiöank
ftlinflstcQ'ic vanJFiiiancflcn.
ADVERTEERT IN DIT BLAD
ROSE-MARIE.
Voor OUD- en XIEVW WERK
inork „KOTIXK" VERF.
die iie lijnolie-verf vervangt
..KOTIM' MUF
lïIMiMIIllir.l,
.'.ie lie lijrohe vervangt, heeft ook
weder bewezen het besv mi.i -1 te
fijn voor binnen- en buitenwerk; een
dunne laag »K>>T1NK Dkvort daat-
over is voldoende.
Vraagt pr.-speetus, inlichtingen ent.
F.enig fabrikant
J. HEIJDEN RIJK e Rotter a n
Kant. r (.Rt'KNK.'A Al.
bij bestelling te melden „Kotinc" verf. die
de HJnolic-verf vervangt en „Kotlne'' verf-
blndmlddel.
nrnrrn maakt u biizontier attent op eigen
ClnicolaileloUers. HimliptlcU.Ts cw I.cttcrlmiilii't. Si. ViiwlanspoppfiM» 'livers»- e''''""1'-
TEL. 457-
De Mini:ter van i'ir»ancien
hem krachtens artikel 116 der Wet op de Oorloj
ghebheiiden dat duo
.vinsUn-histiug
VOl.GEsTORl KAPITAAL f 400000.-
WAARBORGKAPITAAL - 4 000 000.-
De Bank verstrakt gelden op lo Hypo
theek op huiten, landerijen en boerenplaatsen
tegen billijke en gemakkelijke voorwaarden.
Inlichtingen te bekomen bij en aanvragen
te richten t' haren Agent, de fimia
F. vim Lanschot'e Bank
Ml'F IIlil 1ZK.N 15 te AMKIISFOOUI'.
Brengt ter kennis van beli
1916 het volgende is bepaald:
ledvr die over 191" wegens wrnn•rd.-ntig van inkomen als onmiddellijk of middellijk gevolg van den oorlogste-uan l
in e ....ri .gswinstbi loting ntoet worden aangeslagen, ia, indien hij vóór i December 191S geen tningiltcbiljet Inmlt
ontvangen, verplicht diuirvai. r.'.óc 1 Januari 19'9 schriftelijk mededeeling te doen aim den Int/acteur der directe helos-
tuHjtn in wiens diëtist kring hij woont, of indien hij niet hier tt: lande woont, aan het Centraal Bureau der directe
{«larinnjcn 's-Gravenhagc, Banstraat 21.
Op ocljjke wijze zjjnbiunen het Kijk gevestigde naamlooze vennootschappen, commanditaire vennootschappen op
deelen. coöperatieve en andere vereenigittgen en onderlinge verzekeringmaatschappijen, de binnen het Kijk gevestigde
rijen, de biunen het Hjjk gevestigde stichtingeu die een bedrijf of beroep uitoefeueu, alsmede de niet binnen het
lli|k g. vestitf.lt' lichamen, die wegens vermeerdering vau winst als onmiddellijk of middellijk gevolg van den oorlogstoe-
st jn L over In t kalender- of boekjaar waartoe de 1ste Augustus 1917 behoorde, in de oorlogswinstbelasting moetep worden
nana, slagen, indien zjj vóór l December 1918 geen aangiftebiljet hebben ontvangen, verplicht daarvan t'uór 1 Januari
1919 sehritteljjk mededeeling te doen. Deze mededeeling geschiedt door de binnen het Kijk gevestigde belastingplichtigen
aau den Inspecteur der directe belastingen iu wiens dieustkrtug zjj gevestigd z-jjn en door de niet binnen het Kijk geve»
tigden en aan liet L'eiitriuil-bumiu der directebelastingen te 's - U r a v e 11 li a g e, Banstraat 21.
ltjj ontbinding eeuer naamlooze veuuootschap of andere vereeniging van personen zijn do vereffenaars tot liet doen
der mededeeling gehouden.
11.. iiniidaiTit word! it op covostiird. dat het niet voldoen non vconiielile verplicli-
tine Bestraft wordt met IfKCUIK l'« van ten ho.iBste KUS JIAAM) on dat h:j
Behreke van de volgens de wet viToischte aangifte de helasting wordt ver.lnlihi-i.l
Inlichtingen omtrent den belastingplicht worden verstrekt ten kantore van de inspecteurs en ontvangers der directe
belastingen.
De Minister van f inanciën,
DE VISIES.
VGIUVENIUGK. 15 Novtmber 1919.
OC/T
E KI I I.I.EIO N
EEN ROMAN'
VAN
H. SC HO BERT.
4',.) o—
Ik vree» 't brom'» hij heel on
duidelijk tnnchco de saanivekieinde tanden
d..»r Dat uil zeggen, too ik een man van j
eer wil blijven, 'i ls zeker, «iat ik mij mei
het vinden van mV tr ->st wel nat overijld
heb, maar ik was "ok too ongelukkig
•Je hebt een eer.ijk hart. Lahnstein, maar
mannen .rdecleri vaak eigenaardig,
heel anders dai. wij. Vertui mij toch eens,
h"e alle» f. g- kom: n is.»
Ze stonden dicht bij elkander. Hij hoorde
het gekraak van haar zijden kleed het par
fum. dat tot hem doordrong, bedwelmd*;
weer zijn zinnen en half stamelend, heele-
maal zonder samenhang, vertelde hij hor j
het een en ander van zijne verhouding tot
Fanny, want de woorden, die tegen wil en
r' tiij hem opkwamen en die hij moest
terugdringen, waren anders o, geheel
anders.
Ik dacht wel, dat hut niet zoo erg zou
zijn.» sprak zij eindelijk. Fanny is uiot do
rechte vrouw voor u, Lahnstein!
Ik - ik Zou u zoo graag gelukkig zien
maar dan ook niet afdalen tot sferen van j
minder ontwikkeling en guest. Ebersdorf i
lijdt daaronder ook al.... Ik wil toch eens
zien in li -rverro Fanny vor beschaving
vatbaar is.' Hoor eens, vriend, wil ju mij
ten
•olie
Zij zag hem aan, een lief lachje lag om
haar mond en uit hare oo«. n straalde be-
tooveret d een zachte glans hem tegen,
•Tun volle!» herhaalde hij en kuste du
hand, die zij hem zwijgend toestak.
Ik had nooit hierheen moeten komen.» j
zei.ie zij eindelijk neerslachtig, bijna alsof I
er tranen kwamen iu h?..r slem, »dat is
niets voor mijVeel liever alleen naar de
grootc smeltoven Berlijn terug. Het angstig,
smalle bandje van Far.ny, waaraan het kind
het kruisje draagt, dat zij zeker bij hare
bevestiging gekregen heeft, ma .kt mij wan
hopend; Marianne verveelt, Ebersdorf ergert
me; de basstem van den amtmann doet mijn
zenuwen pijnlijk aan, en jij - met één woord,
mijn oponthoud hier is bepaald een ruïne
voor mijn karakter; ik ivord boosaardig en
slecht Ik zal papa schrijven, dat ik weg
moet.»
Kose-Marie weg! Lahnstein huiverde op
het .ieukbeel.i alleen. Xeou dat was onmo
gelijk, gedeci.leert onmogelijk! Driftig
bijna vatte hij hare band.
«U mag met heengaan Kose-Marie!»
Zij zweeg cn zuchtte zacht voor zich heen.
Hemel, w.-lk een tropische hitte school
er van avond toch in .1.. atmosfeer op Weis-
zcnfeldeZij drukte tekens weder de hand
tegen de wangen en Lahnstein had een ge
voel, alsof hij in 't volgend oogonblik zou
moeten stikken.
Dat komt van don wijn!» meende zij
en trad. ruischend met haar sleep, schoon
en elegant, als een prinses, over den drem
pel der kamer
Had Lahnstein aan tafel alleen aandacht
gehad voor do blikken, door Ebersdorf en
K .se-Mario met elkand.-r gewisseld, aan
Fanny's opmerkzaamheid was het eveneens
ontgaan, dat hij uitsluitend die twee in loog
was blijven houden niet een enkele maal
had hij haar gelukkig gemaakt met het
wisselen van eenig tcehin, wat anders toch
zeker verliefden doen Fanny begreep hei
wellicht alleen bij ingeving <.m aan ceiie
tijdelijke veiwijdering zooveel mogelijk dn
bitterheid tn ontnemen.
Funny was treurig. Haar «u ervaren hart
kromp innen, als zij aan dc zaligheid van
vervlogen uren dacht en nu b.-sitf.-n moest,
hoe spoorloos die uren aan Lahnsieu. waren
vorhijucviim, terwijl ze In hé ar gemoed
een stempel voor 't leven hadden gedrukt.
Nooit nooit kan ik weder blij en
gelukkig worden,» dacht zij cn drong dap
per de opwellende tranen terug, «maar nooit
zal hij weten, hoeveel ik daaronder te lijden
heb
Zij vergeleek zichzelf met Rose-Marie en
die vergelijking viel zeer in haar eigen
nadeel uit. Zo was niet zoo gedistingeerd
bleek cn niet zoo elegant als freule von
Gilsach, en zij wist immers, hoe Lahnstein
vr iCger detfv r had gedweept.
Dat hij baar, Fanny, lief en aardig had
gevonden, was iets van voorbijgaande!! aard
geweest' Misschien had hij het ook wel
ernstig gemeend, want slecht, neen, slecht
was hij niet! Hij wist zeker niet, hoe ze te
moede was. anoers bad hij zich geen oogen-
blik bezonnen en was naar haar toe gekomen
en ja, wat dan Moest zij hein liefde
pogen af te dwlngon? Er was iets iu haar
binnenste, dat zich met kracht en gewold
tegen dat denkbeeld verzette. Was het trots
ot maagdelijk schaamtegevoel om tegen
niemand, allerminst tegen hemzelf, iets los
te laten van al hetgeen haar inwendig ont
roerde?
Zij zag, hoe Kose-Marie dc tafel verliet,
hoe 1 .ahtistcin door de gangdeur eveneens
wegliep, natuurlijk om langs een omweg
weer bij Rose Marie te komen en hoe Ebers
dorf haar volgde. Dut laatste deed haar een
zucht van verlii hting slaken. Ook zij stond
op, maar 0111 bij Marianne to komen zitten,
toevallig vlak tegenover den spiegel.
Helaas, niets beviel haar in hel beeld,
flat door 't glas werd weergegeven! Noch
het brcede voorhoofd, noch liet stijf naar
achter gekamd.» haar, noch do veel te hoog
gekleurde wangen. Zelf# het mooie halkleedje
vond iu haar oogen geen genade meer,
want Rose-Marie zag er heel anders uit en
zooals zij moest immers de vrouw zijn, .iic
«hij» kon liefhebben.
Niemand lette op baar. De ecnigo, die
instinctmatig het verdriet van haar lief ge
laat las, was Andcrten, maar begrijpen kon
hij den toestand niet.
Fanny, lachend, stralend vroolijk en Lahn
stein naast dat was do voorstclliug
geweest, die hij een week lang voor oog en
had gehad.
Eindelijk was zij naar oen der vensters
gegaan en kee-k naar buiten in dn duisternis,
Anderten kon het niet langer uithouden, bij
moest naar haar toe.
«Juffrouw Fanny,» begon hij een beetje
verlegen, terwijl hij zijne lange vingers Het
knakken, «waarom staat u hier zoo alleen?*
Zij schrok er van. «Ik heb een beetje
hoofdpijn.»
«Doe er dan wat azijn op, dat helpt da
delijk, het komt van de hitte. Maar gauw,
Fannytje, gauw!»
Hij was voor haar zoo tcoder bezorgd
als een moeder, maar Far.ny schuilde het
hoofd.
«Och, 't zal vanzcif wc! overgaan.»
Neen, dat doet het niet. kind,« meende
hij met aandrang. »A!s je mij niet gelooven
wilt, zal ik uw mama er bij roepen, en dan
ruit je wel zien» -~ maar opeens verstomde
1 hij. Fanny zag naar hem op; zware, groote
i tranen stonden iu do donkere oogen en
brachten den goeden Anderten hcelcmaal
van streek.
i «Ga oveti voor mij staan, dat niemand
anders liet ziet. fluisterde zij snel, bracht
haastig haar zakdoek te voorschijn en wischte
oogen en wangen drong. «Dat gebeurt zoo
dikwijls; ik weet zelf met hoe 't zoo komt,
maar dan springen mij in eens du tranen
iu de oogen. I'apa zou boos zijn, als hij
mij zoo kinderachtig zag!»
Fanny, heeft iemand je eenig leed aan
gedaan V« Anderten vroeg het heel ernstig,
heel streng. Op dat oogeublik was hot
weeke hurt zo.» hard als steen geworden.
«Och, weluecn, hoe komt u er bij? Hoe
bevalt u freule von Gilsach?»
»Uw logée, ja zoo,» gaf hij verstrooid tsn
antwoord, want iiij hield zich in zijn gedachten
hardnekkig niet Fanny Itezig. «Oprecht ge-
erg!»
(Wordt vervolgd).
zegd.
