RIJWIELEN
jr
DE PRINS.
Zoek naar geen merk,
Rij wielfabriek,
G. Philippo i
nationale HïïoMU
Premie-Trekking
N. V. Mij. „BEIDER BELANG"
De val van een Keizerskroon,
Het Paria-meisje.
maar dost een greep uit onze
COLLECTIE EIGEN GEFABRICEERDE
en U blijft onze tevreden klant.
Alle reparatiën worden bij ons
vakkundig en billijk uitgevoerd.
Tel. 457
Amersfoort
II
Amersfoort^
i, bi Postkantoor
ATELIER VOOR REPARATIËN.
IRRIGATORS
Compleet vanaf f 3.75
Spuiten (gummi) vanaf f 2.—
Warmwaterzakken, IJszakken,
Windkussens, Groeptoestelien, Hospitaaldoek
Verbandkisten, Neus-, Oor-, Lavement- en
Injectiespuiten in alle genres.
Buik- en Breukbanden. Suspensoirs.
Patent Geneesmiddelen
Eau de Cologne, PatfumerieGn uit de bekende
Franscbe Fabriek «Eres»
N. V. Mg. „SAN IT AS"
(opgericht in 1903).
AMERSFOORT, LANGESTRAAT 102.
Het geïll. Boekwerk en Prijscourant met alle
Inlichtingen wordt U franco gezonden tegen toe
zending van 50 ct. In postzegels aan ons Hoofd
kantoor Mij. Sanltas Post Box 339, Amsterdam.
VOLGESTORT KAPITAAL f 400 000.-
WAARBORGKAPITAAL - 4 000 000.-
De Bank verstrekt gelden op le Hypo
theek op huizen, landerijen en boerenplaatsen
tegen billijke en gemakkelijke voorwaarden.
Inlichtingen te bekomen bij en aanvragen
te richten tot baren Agent, de firma
F. xan Lansckot's Bank
HUURHUIZEN 15 te AMERSFOORT.
Eenmaal op en
eenmaal neer
Geeft spiegelglans
de Erdal smeer.
AMERSFOORTSCHE RIJ TUIGMAATSCHAPPIJ
Westslngel 33 -Telefoon 45
Loxe Rijtuigen en Liireien voor Gelegenh. Uniformen voor Begrafenissen.
Directeur W. F. V. D. ZWAAN.
tot Exploitatie van ONROERENDE GOEDEREN
Hoofdkantoor 'f# rtmTZPin Ti «.go, HUGO DE GROOTSTRAAT 23.
In de heden ten overstaan van den Notaris W. F. VAN CAMPEN te Amsterdam
gehouden premietrekking der N. V. Mij. «Beider Belang» te'sGravenhage worden
onderstaande premien getrokken
Premie A f 849.25 op premie obligatie No.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
- 848.65 idem No. 1659.
- 211.75 Idem No. 1775.
-211.15 idem No. 3068.
- 84.25 idem No. 14116.
- 83.65 idem No. 10324.
- 63.— idem No. 6694 en 8508.
- 62.40 idem No. 6875 en 10267.
- 41.75 idem No. 8122. 3633, 6614. 7650, 14636.
- 41.15 idem No. '248, 6642, 9674, 11443, 15770.
- 16.55 idem No. 1994, 3087, 3641, 9283, 14081.
- 15.65 idem No. 3464. 7709, 8697, 10653, 15341.
- 7.76 idem No. 3303, 3497. 6356. 13779, 17645.
7.15 idem No. 3781, 8518, 15171, 15711, 20666.
>- 3.50 idem No. 428, 859. 1265, 1662. 3169. 3809, 3905, 6178.
6262, 6762. 8210, 8525, 8868. 8905, 11042.
•- 2.90 idem No. 3025, 3217, 3342, 3848,3883. 3931,6901, 6925,
7401, 8626. 8966, 10685, 15391,17236,17440.
Nu is het de tijd om in le teekenen op den. I8en Jaargang van
De mooiste Illustratie in Nederland.
Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, meestal van onze eigen
fotografen, van de voornaamste gebeurtenissen in Nederland en in het Buiten
land, tal van belangrijke geïllustreerde artikelen op elk gebied en boeiende
novellen van bekende auteu.s, begint vanaf heden in dit weekblad een nieuwe
zeer actueele roman
fraai geïllustreerd naar foto's,
gevolgd door den nieuwsten roman van de bekende schrijfsters
H. COÜRTHS MAHLER en
NATHALIE VON ESCHSTRUTH
Nieuwe abonné's ontvangen het reeds verschenen gedeeito gratis op aanvrage.
AH© abonné's zyn verzekerd.
Door den Europeeschen oorlog zijn alle materialen aanmerkelijk in prijs
gestegen, daarom is, zoolang deze toestand duurt, de
l'rys per 13 nummers gedurende 3 maanden f 1.3i>. rruiini per post i'l.fii).
Zoo spoedig zulks mogelijk is, zal de oude prijs weer worden ingevoerd.
Abonnementen kunnen te allen tijde aanvangen, doch alleen by het einde
van den jaargang worden opgezegd.
Men abonneert zich bij eiken Boekhandelaar, bij de Agenten en bij den Uitgever
N.J. HOON, Amsteldijk 13, te Amsterdam.
Men ontvangt wekelijks een prachtige illustratie van 16 k 20 bladzijden
op mooi papier met 40 45 platen.
FEUILLETON.
16). -o_
Daar kwam een wolk voor haar oogen,
zij duizelde, zij wist zich nlst meer te her
inneren wie haar bracht tiaar de eetzaal,
zij zat, bleek en atijf, tuaschen de twee
oudsten en met tot hardversterkende ver
troosting, vlak tegenover haar, dat zwakke
ventje met zijn hol kuchje. Zij sprak, zij
antwoordde, want werkelijk, zij maakten
baar het hof, geloofde zij, zij at ook wel
eens, maar geen oogenblik week van haar
het gevoel, alsof zij stond voor het geopende
graf, waarin het mishandelde lijk lag van
haar jonge reine meisjesilluslea
Na den eten ging men weer naar boven.
Zij schonk thee voor de gasten, haar cavaiiera
omfladderden haar en zij bewoog zich in
hua midden met een gevoel als stond zij
In haar reine, blanke, jonkvrouwelijkheid op
een slavinnen markt in midden Afrika, voor
de harde, nieuwsgierige, onmeedoogendc
oegen van dierlijke zwarte meesters. Want
in enkele oogenblikken was zij wereld
wijs geworden I Zij kende baar waarde nu
op de huwelijksmarkt. Door baar leelijken
□aam, dat zichtbaar teaken barer lage af
komst, warsu een klaplooper, een losbol,
de hoogste prijzen die zij in haar kring
voor de dikke huishoudbeurs van haar vader
zich koopen kon. Haar jeugd, baar schoon
heid, ai de teere onschuld van baar jonk
vrouwelijke ziel, waren slechts het smaak
volle zijden weefsel waarin de hoofdsom
bewaard werd. En Constant de Veere? Hier
stond zij nog voor een raadsel waarvan zij
de oplossing, door haar opgewekt wan
trouwen, aarzelde te zoeken, reeds overtuigd,
dat geen edele bedoelingen dit zwakke rijke
ventje tot mededinger van haar hand
maakten.
O de verwaarloozing op dat bal, de
vernederende glimlach van dien éénen,
waarover zij zich zoo verdrietig en beleedigd
had gevoeld, hoe geleek haar dat alles nu
onbeduidend en zacht, vergeleken bij deze
schandeDen eersten nacht na dat diner
bracht zij weer slapelooB door, maar toch
nog niet geheel geknakt in haar levensmoed
nog altijd wilde baar geeat, met de jonge
veerkracht van twintig jaren, niet gelooven
aan het onvermijdelijke. Daar moest toch
een uitkomst gevonden worden, want zulk
een toekomst wilde zij niet. In elk geval,
zij frss niet toeschietelijk geweest, stil, stug,
saai, deze mooie pretendenten hadden het
volste recht zich door baar onverschilligheid
beleedigd, teleurgesteld te gevoelen, zij
konden zich terugtrekkenen dan was
zij voorloopig weder gered 1
Maar Leonie rekende niet op de macht
van de «extra dikke huishoudbeurs» die Nol
Vetkaars beloofde zijn eenige dochter mede
te geven. De pretendenten kwamen terug
en nu. na enkele weken gaat er geen
dag om of een van hen allen vindt zij in
haar moeder's salon. Wat heeft haar heur
stugge houding gebaat, alsof deze mannen
haar persoonlijke aantrekkelijkheden zoeken,
bekent zij zich zelf met een schamperen
glimlach
Hier, op het balkon gezeten, in den
bloemengeur van een zoelen voorjaarsdag,
geeft zij zich voor het eerst nauwkeurig
rekenschap van den stand der partijen. Zij
telt de som op van haar nedsrlagen en toe
nemende wanhoop. Zij huivert als zij daarbij
nog denkt aan haar hardnskkigen strijd
met hare ouders, omdat zij niet beslissen
wil in hun geest. Voor het eerst in hun
leven, denkt zij met bitterheid, zijn zij het
eens, en het geluk van hun dochter Is
de inzet. Zij heeft vruchteloos getracht hen
tot andere gedachten te brengen, ze reken
schap gevraagd van hun onbarmhartige
houding tegenover haar. O, hoe kwelt haar
de herinnering aan al die heftige scènes,
en het wanhopigste is, dat beiden meenen
haar belang op het oog te hebben I VolgenB
haar moeder mocht zij niet kieskeurig zijn,
een Vetkaars moest nog dankbaar aannemen
wat haar te koop geboden weid. Wat?
Wachten? Met minder tevreden zijn? Onzin,
haar bespottelijke naam kon alieen diep
begraven worden onder het gewicht van
adellijke kroon en titelI
Tot in het diepst van haar ziel gewond
door het onmeedoogend ijzig cynisme van
haar aristocratische moeder, zocht zij haar
troost bij haar vader. Hij, aan wiens breede
borst zij eens zich zoo veilig had gevoeld,
hij zou zijn kind eindelijk wel beter be
grijpen. Zij vond hem in een lage beneden
kamer, die tot zijn rookkamer was ingericht,
juist gereed om uit te gaan. Zij vluchtte in
zijn armen, en vertelde snikkend van haar
weerzin in haar ouders plannen, van wat
haar moeder haar gezegd had
Hij noemde haar sussend zijn >liefje«,
droogde haar tranen en kuste haar gebogen
hoofd, maar toen hij eindelijk sprak, beefde
zij van afschuw. Nog altijd benevelde
zijnparvenuijdelheld zijn vaderlijke gevoelens,
zijn eigen ongelukkig huwelijk had hem
□iet wijzer gemaakt. Nu ja, krakeclen kon
zij, maar was, in elk geval, de vrouw van
>Nolc Vetkaars dan geen gravin Swaene-
croon, walief?
Hij zocht het heil van zijn dochter's tos
komst alleen in een gekroonde mevrouwen-
titel. Wilde zij deze pretendenten niet, welnu
goed, jaag ze weg, dan maar een ander, geld
genoeg I
«Maar als ik je nu een verstandlgen raad
raag geven, liefje, dan zou ik zeggen: «laat
die twee kale sinjeurenloopen, je hebt gelijk,
het zijn gore snuiters, met al te veel bluf
op zoo'n simpelen jonkheerstitel. Neem jij
dat kleine bleekje ventje, die Is baron en
wat nog beter is, die leeft geen twee
jaar meer I Laatst sprak zijn vader mij aan,
een trotsche oude baron, maar suikerzoet,
hoor, tegen Nol Vetkaars, den vader van
zijn mooie schat: «Ik heb-je dochter gezien,
m'nheer Vetkaars, een pracht van een meisje,
een kranige stammoeder voor een flink
geslacht. Wat zal Ik gelukkig zijn als mijn
arme Constant indruk op haar maaktI»
Ik kon mijn lachen niet houdes, liefje,zoo'n
bleektoet en dan «indruk» maken. Maar
geef hem zijn zin, in elk geval een eer voor
je, liefje, de nieuwe stammoeder te worden
van een van je oudste vaderlandsche ge
slachten. Over een paar jaar heeft die oude
Baron een gezonden flinken stamhouder en
ben-jij hoogstwaarschijnlijk een mooi rijk
weeuwtje met een naam zoo mooi als die
van je moeder en het volste rocht hem
te dragen daarenboven en dan dan
zal-je zien wat jij in prijs gestegen bent, hoe
je dan maar te wenken hebt om wat jij het
geluk noemt naar je toe te zien vliegen...»
Lang reeds had Leonie zich losgemaakt
uit zijn armen, zij was blijde dat hij zijn
hoed opzette en uitging, want zij was haar
weerzin, haar afschuw nauwelijks moer
meester, zij vloog naar haar kamer, en hier
zat zij nu, op haar balkon in de open lucht,
omdat de atmosfeer binnenshuis haar te be
nauwd was in haar groote ontroering. In
doffe tranenlooze wanhoop staarde zij voor
zich uit, zelve moest zij nu zoeken naar een
uitkomst, maar hoe zij haar hersens pijnigde,
telkens en telkens was het refrein van haar
denkenvoor mij geen uitkomst... nergens!
Haar vader had gelijk, zij kon zich ver
zetten, deze pretendenten wegzenden, weer
anderen ter keuze vragen ais een
artikel uit een winkel, dat wil zeggen slechts
het individu, niet het soort ruilen, want ook
haar moeder sprak waarheideen Vetkaars
mocht slechts kiezen uit wat haar werd aan
geboden en het weren de beste soorten
niet, die voor haar op de markt gebracht
werden.
Geheel haar reine ziel kwam op tegen
zulk een afschuwelijke opvatting van het
huwelijk, zij wilde zich nooit laten dwingen
tot zulk een ruilhandel, nooit I Maar dan
kon ook het huwelijk in geen geval een
uitkomst worden om het lot dat haar thuis
wachtte, hst leven tusschen haar twistende
oud»rs, te ontkomen,
(Wordt vervolgd).
