t
Bank-Associatie
G. Philippo
Drinkt steeds J. B. C. Limonade fan J. BABOI Co.
J. C. v. d. LOGT Kruiskamp 28 Amersfoort
Coöp, Melkcentrale „AMERSFORTIA".
L. G. PONNE
II
Kubby Briketten (Distributievrij)
Firma L- VAN ACHTERBERGH,
Het Pariameisje.
II
Amersfoort'
Kortegracbt 26, b.h. Postkantoor
ATELIER VOOR REPARATIÊN.
F. H. LOMANS
48 Hot - Telefoon 366 Amersfoort
ELECTRO-TECHNISCH BUREAU
LICHT- EN KRACHTINSTALLATIE
MODERNE BLIKSEMBEVEILIGING
MkingslijstPremiBlreffing IT.Mij.„BeiderBelang".
H oravonH»»e.Wal<leoK.PyrmontB.ade XO0
In da op 20 dezei- ten overstaan van den Notaris W. F. VAN CAMPEN te Amsterdam gehouden premietrekking
werden onderstaande premiön getrokken
Premie van f4246.50 op Pr. Oblig. No. 1208G Premie van f1275.- op Pr. Oblig. No. 9093.
f 634.- 8825 f 209.- 6365.
e i07r;n 1647 f 60.25 - 8942.
f 39]123, 2871, 3210, 4462, 7900, 10477, 14552, 15739, 18301, 878, 3007, 3326, 4860, 9551,
"10812," 15317. 17458, 20687, 2568, 3183, 3361, 6280, 9576, 12078, 15565.
Premie van 113.50 op Pr. Oblig. No. 9. 3044. 6187. 9286, 11771, 11229, 18613, 621 3056,,63459588«II». >|9"'
3488, 7177, 9952, 13428, 16951, 18937, 1893, 3509, 8307, 11160, 13963. 17030, 20307,1990,4153,846S, 11594,14116,18173,20854.
Premie van 15.- op Pr. Oblig, No. 19, 1432. 6278, 9619, 11749. 14360, 17920, 362 3171. 6334o 10130, 12233 14408 1,927,1116,
3383. 6752, 10156, 12980, 15434. 18359. 1234, 3666, 7319, 10635, 13582,15539 20280,141», «31 9248,11438,13870. Ie7e0 20el|.
Premie van f0.75 op Pr. Oblig. No. 90, 3701, 6009, 8882. 12085, 15172, 20764. 638, 3768 6049. 9054, 12105, 13720, 667, 3828,
6063, 9629, 12148, 15763, 723, 390G, 6148, 9678, 12255, 16571. 1017, 3995. 6231, 9828, 13010, 1691o. 1181. 4117. 6668, 9925,
14055, 17736, U86. 4148, 6746, 10039. 14107, 18004, 1450, 4181, 7207, 10218, 14221. '8909. 3047 463a 7823, 10375, 14269,
18549, 3053. 4757, 8047, 10528. 14407, 19207. 3170. 4905, 8170, 10627. 14456, 19315, 3406. 4916, 8649, 10779, 14661, 19532,
3629, 4959, 8835, 10795, 14826, 19631, 3669, 5045, 8863, 11223, 14876, 20560.
Wrrtheini Gompertz 1831 en Credietvereenigingl853
Kantoor Amersfoort
Zuidsingel 43
Kapitaal en Reserves 1 14.000.000
Alle bank- en eHectensaken
WORDT NIET VERWACHT, MAAR VOORRADIG
Aiithraciet-Brikëtten tievry)
f5 per ÏOO stuk*.
Monsters verkrijgbaar 5 cent per stak.
Beslist beste kwaliteit.
LIMONADEFABRIKANTEN
AMERSFOORT HARDERWIJK
Stationsstraat 17 St. Jorisstraat 19 Stationslaan 47
Agenten der Bierbrouwerij „De Gekroonde Valk" v.h. VAN VOLLENHOVEN Co.
AMSTERDAM
AMERSFOORTSCHE RIJ T UI ti M A AT S C H A P P IJ
Westsingel 88 s -1 Telefoon 43
Lnte Rijtuigen en Livreien toot Gelegenb. -- Uniformen voor Begrafenissen
Directeur W. F. v. D. ZWAAN.
TELEFOON 262.
Gebruikt Meed, onze MACHINAAL GEREINIGDE en prima GEPASTEURISEERDE
MELK EN FLESSCHENMELK, KARNEMELK,
SLAGROOM, KOFFIEROOM EN ROOMBOTER
ONZE MACHINAAL GEREINIGDE MEI.K BEVAT GEEN BEZINKSEL.
NEEMT PROEF S. V. P.
ST;s" Dagelijksclie bezorging door de geliecle stad.
BELEEFD AANBEVELEND. De Directeur A. SMIT.
Levert tot billijkste
noteering
Electromotoreii
- KUACHT
IIIUJFWEBK EN
Licht en Kracht
Installaties
alleen uit eerste klasse
materialen gemonteerd
SMAKELIJKE EN G0EDK0ÜPE DINERS
MENU f 1.50
Soep, 1'/, ons vleesch, Groenten, Aardappelen
DESSERT
Prima artikelen. Bezorging aan huls
MENU f 1.25
Voorheen in de Cantine van H.H. Officieren
G. H. v. d, BERG BEESTENM ARKT (illTelefoon 231
WORDT VERWACHT EEN ZENDING
in kwaliteit beslist gelijk aan EIERBRIKETTEN.
piys per 100 K.G. (ls/4 H.L.) f7.00.
.Magazijnen Koesteeg 3—o.
FEUILLETON,
52). o—
Langzaam vouwde hij het briefje open en
sloeg één blik op den inhoud. Het papiertje
ritselde in zijn hand. Daarna kwam plotse
ling over zijn trekken dat onbewegelijke,
starre dat maakte dat zijn edel fijn gezicht
werd als een afgietsel van hard metaal of
steen. Hij staarde lang, te lang, op het
weer toegevouwen papiertje in zijn hand,
als dacht hij na en toen hij opkeek ont
moette Leonie zijn ijzig kalmen blik.
Twee korte vragen van zijn ouders weer
klonken tegelijk: »Wat beduidt dat briefje,
Otto?«
«Van welke bootschap sprak de meld Pc
Leonie hoorde hem, met dezelfde klank-
looze stem, waarmede hij een week geleden
tot haar gesproken had in zijn hooge toren
kamer, nu tot zijn ouders zeggen>Janus
heeft van het veer een een pak boeken
voor mij meegebracht, ik ik wachtte zei
Nu moet ik hethet rec;u teekenen, de
schipper wacht er op, maar ik zou toch
eerst gaarne de factuur willen zien u
neemt het mij toch niet kwalijk, mama, als
ik even opsta van tafel Pc
Hij wachtte het antwoord niet af, maar
ging haastig de kamer uit, niettegenstaande
het gepruttel van zijn vader, die zulke
inbreuken op de vormen altijd hoogst
kwalijk nam. In de grootste onrust staarde
Leonie ötto na. Hoe goed leerde zij reeds
die strakke trekken, die toonlooze stem
begrijpen. Zij waren het ijzeren masker
waarachter hij zijn zieleleed verborg. Er
was stellig iets heel ergs gebeurd! Adolf's
ouders schenen kalmer, gerustgesteld: Adolf's
nichtje beefde nu voor het ongciuk dat
zij met vaste zekere schrede .Sprankelen
zag naderen
Otto kwam terug, bleeker dan toen bij
ging, het scheen nu alsof olie leven uit
zijn gezicht geweken was. zo» zonder eenigc
uitdrukking stonden zijn trekken. Met de
grootste kalmte ging hij weer zitten, ver
ontschuldigde zich over zijn lang wegblijven,
beantwoordde de nieuwsgierige vragen zijner
ouders, vertelde van de boeken die hij
ontvangen had, breed uitwijdend over hun
inhoud oppervlakkig gezien scheen zijn
houding heel natuurlijk eo toch kon Leonie
de gedachte niet onderdrukken dat hij loog,
zoo vreemd was zijn doen. Geheel tegen
zijn gewoonte in, sprak hij veel, aanhoudend,
alsof hij een ander niet aan het woord
wilde laten komen. Zijn stem bleef toonloos,
alleen zijn lippen bewogen in zijn strak
gezichtEn een rilling voer Leonie door
de leden, hoeveel moest hij niet te verber
gen hebben
Eindeloos lang scheen de eenvoudige
maaltijd, eindelijk stond men op van tafei.
Haastig schreed Leonie naar de deur, zij
wilde weg uit deze bedompte kamer, naar
de hal, het slotplein, zij snakte naar lucht.
Van het bordes voor de poort kon zij Adolf
opwachten als er nog op hem gewacht
I kon worden
Maar Otto trad haar in den weg. Hij
plaatste zich beslist voor de deur, ofschoon
hij vriendelijk en hoffelijk zeide: »Wil-je
een oogenblik op mij wachten, nichtje, ik
zou zoo gaarne met je even de beukenlaan
op en neder wandelen
»0 zeker,c antwoordde zij, weifelend
en met het gevoel als werd zij bewaakt
trad zij naar een der diepe vensternissen
om op Otto te wachten, die zichtbaar
dralen bleef in de eetkamer. Eerst toen
zijn vader cn Mevrouw Swaenecroon, op
de langzame manier oude menschen eigen
zich in het aangrenzende >bruine salon,c
nedergezet hadden tot het doen van hun
na-den-eten slaapje, wenkte Otto Leonie.
Hij hield de deur der eetzaal voor haar
open, maar toen zij, langs hem gaande één
blik sloeg op zijn gelaat uitte zij een ge
smoord» kreet van schrik: »Otto
»Stil« fluisterde hij zacht en dringend:
«Versteor hun rust niethet la hun
laatste gelukkige uur op aarde!*
Zijn zenuwachtig trillende vingers om
knelden haar hand als met een ijzeren greep
en hij voerde haar snel door de lange gang.
Zij liet zich lijdelijk voeren waarheen hij
wilde, geheel voorbereid op het ontzettende
dat zij ging vernemen.
Hij schreed door de holle hooge gang,
vlug en zacht, in de hal opende hij een
kamerdeur en liet baar in een der onge
bruikte half leegstaande salon van het
kasteel waar Leonie nog nooit was geweest.
Zij ontving binnentredend, een visioen van
vervallen pracht van deze kamer, stroef en
splinterig voelde het parket onder de gladde
zooltjes van haar verlakte schoenen, rafel-
plekken duidden op het vaal geworden
zijden behang de plaats aan waar vroeger
de portretten hingen der oude Heeren van
Sprankelen, indertijd door beroemde mees
ters geschilderd, thans reeds lang opge
offerd aan de nooddruft der achterklein
zonen. Om de stoelen, om de lange hooge
canapé waren hoezen gewikkeld van ouder-
wetsch geel »nangking,« niet om ze te
behouden, maar om hun verval te verbergen.
Duidelijk hoorde Leonie het getik van den
houtworm in de antieke meubelen, rook zij de
muffe lucht van oude zijde en vermolmd hout...
Het was wel een omgeving, deze onge
bruikte sombere kamer, om er een nood-
lotatijding in ontvangst te nemen. Leonie
keerde zich naar Otto toen zij hem de deur
achter zich hoorde sluiten en zij zag een
geheel veranderd gezicht. Doze kale kamer
in dit kasteel verried het verval van zijn
geslacht, de wanhoop op zijn gelaat voor
spelde den ondergang; het stond nu
niet meer strak, nietszeggend, het verried
de grootste droefheid.
»0, Otto, zeg me, wat is er gebeurd,
het betreft Adolf, niet waar?«
Hij nam beide hare handen in de zijne,
met hartelijk deelnemend gebaar en met
de zelfverloochening, die hij zijn geheele
leveu betracht had, achtte hij ook nu niet
op eigen leed, om dat van een ander, die.
meende hij, even zwaar getroffen werd als
hij, te helpen dragen.
&In oogenblikken als deze, mijn liefste
Leonie, schijnt ons alle trots, alle zelfbe-
heerscbing zoo nietig, zoo ijdel. Waarom
het je te verzwijgen, ikheb je lief.
Als mijn bestaan niet zoo onbeduidend is,
zou ik zeggen, ik offer mijn leven bereid
willig op om je één uur geluk te bezorgen.
En ik beken je dit hopelooze gevoel, dat
ik meende in het diepst van mijn hart
opgesloten te houden, alleen om je duidelijk
te maken hoe zwaar het me dan moet vallen
de aanbrenger te zijn van een ontzettend
ongeluk, dat ook jou iu de eerste plaats
getroffen heeft
Och, zij voelde al lang wat hij zeggen
wilde en haar eerste gedachte gold
Sprankelen, beroofd van zijn kroonprins.
Met een ontstuiming spontaan gebaar bracht
zij zijn beide banden, die de bare omkneld
hielden, naar hare lippen en kuste ze. >Arme
Otto, arme ouders!* kreet zij. Zij scheen
niet aan zichzelf te deuken, al deed zij
niets geen moeite haar groote ontroering
te verbergen.
Zij liet zijn handen los en zeeg neer in
de vensterbank. Hij stond naast haar,
gretig zag zij tot hem op. «Zeg me nu
eindelijk... hij is dood... niet waar?*
Zij las het bevestigend antwoord in zijn
wanhopigen blik. Zij haalde zwaar en diep
adem, maar geen traan welde op in haar
oogenbrandend, uitvorschend bleven zij
op hem gevestigd. Vertel me... wat is
er gebeurd?»
Tot alle antwoord sloeg hij een blik naar
buiten. Zij volgde de richting van zijn
oogen. Aanvankelijk zag zij niets vreemd»
op bet kalme slotplein, waar de ondergaande
zon schuine stralen wierp op de verweerde
steenen en het groen van den kastanje ver
gulde, maar eindelijk merkte zij een fiets
op, schijnbaar onbeschadigd, tsgen de trappen
van het bordes geleund. Heel langzaam
druppelde water uit de door het nat zwart-
gekleurde cacatchoucbanden op de drooge
steenen, een onaanzienlijk plasje vormend.
(Wordt vervolgd.)
