Meubileer-lnrichting
Bernard J. van Liemt
m
Bank-Associatie
AMERSFOORT
Eerstdaags OPENING der complete
van
Schoenwerk en Pantoffels
Bergafwaarts
"V arkensmarkt 9
Amersfoort
Distributievrije - Brandstoffen
le soort Baggerturf (zeer zwaar)
le en 2e soort korte, harde Turf
Houtskool Briketten - Houtskool, Vuurmakers
FIRMA L. VAN ACHTERBERGH,
ARNHEMSCHE STRAAT la IEL. 155 MAGAZIJNEN: KOESTEEG 3-5
FABRIEKSMERK
GABA
VERKLARING.
WETTIG
GEDEPONEERD
Om de veelvuldig voorkomende onjuiste meening
WYB ZEE TR, T
TABLETTEN
te weerleggen, verklaren wijDe Goldene Apothekc in Bazel heeft de fabricatie
en den verkoop barer Wybert-Tabletten aan de N. V. Gaba te Bazel over
gedragen, welker naam gevormd wordt door de beginletters van
G-oldene -A-potbeke 33-A.sel
Ter geruststelling van alle trouwe verbruikers der Wybert-Tabletten wordt
het oude Fabrieksmerk >Adclaar met Viool» nog cenigen tijd op het sluit-
strookje der doozen behouden, maar op den duur geheel door het nieuwe merk
GABA vervangen. Gebruikt tegen hoest, lieesehheid, keelpijn steeds Wybert-
Tabletten, nloni verkrijgbaar, in blauwe blikken doozen met inhoud vnn
ca. 200 tabletten, tegen den verminderden prijs van 8O C©Ht.
LET VOORAL OP ONZE VERDERE KENNISGEVINGEN
N. V. Gaba Bazel -- Filiaal Hilversum
VOORHEEN GO! DENE APOTHEK.E BASEL
UITGEBREIDS KEUZE
bij J. GROOTENOüRST - Hol .No. 38 Amersfoort
Kr',
Wertheiin Goni|iertzl834 eu Credietrereeiiigingl853
Kantoor Amersfoort
Zuidingel 43
Kt/ilaal eu Reserves 1 IS.4UU.UUU
Alle bank-en effectenzaken
FEUILLETON.
«Zoek je naar bijoux? Ik zal je mijn groot
ste schat, mijn eenigste laten zien!»
En zonder dat zij een woord meer sprak,
begreep ik plotseling, uit vrouwelijke sym
pathie, dat Lina mij haar vertrouwen ging
schenken. En wal kou dat anders zijr. op
baar leeftijd, dan de openbaring van een
zoet hartsgeheim! Mijn hart popelde, zou
werkelijk Jan de Stoker, of Jan Ver
maas hoe heette hij ook weerEigenlijk,
was het toch wel pikant, zoo iets bijzonders
als een man uit het volk lief te hebben.
Maar ik hoopte dat zij mij niet zou vragen
hoe ilc het vond.
Reeds stond Lina bij het boekenkastje,
eerst had zij wat gefrommeld bij de schrijf
tafel, nu nam zij het portret in den mora-
standaard, bleef er tien seconden verstrooid
op turen en kwam toen naar mij toe, een
andere dan de gaarne plagende onafhanke
lijke Lina. Teeder glimlachend, stralend van
geluk, geheel het zachte beeld van reine
meisjesliefde, kwam zij naar mij toe, het
portret zorgvuldig in de hand. Ze gleed naast
mij op de kleine sofa, vleide zich geheel
tegen mij aan, met onbewuste behoefte aan
sympathie. Voor zich uit strekte zij het por
tret, zóó dat ik het met haar bekijken kon.
En nu begreep ik ook, waarom zij zooeven
zoo talmde bij de schrijftafel, voor zij het
portret van het boekenkastje .nam. Aan haar
vinger glinsterde en gladde, gouden ring,
dien zij anders niet droeg. Hare oogen waren
niet van bet portret af.
>Kijk,« zeide zij, met zachte stem, vol
en diep van Innerlijke emotie: «Hoe vind-
je heml»
Ik zag nu ook naar het portret, de beel
tenis van een jonge man, nauwelijks ouder
dan Lina, met een gerimpeld voorhoofd don
kere, doordringende oogen, een grootenneus,
dunne lippen, die even zihtbaar blevei tus-
sehen den puntbaard die kin en walgen
bedekte. Het geheel was verre van nooi,
maar oprecht, krachtig, energiek, Mar
't had niets van Jan de Stoker!
>0,... I.inal Dus je bent geëngaperd?
Al lang en met wien
»Ja,< zei Lina en ze liet haar hoed nu
heelemaal tegen mijn schouder ruste: »ik
ben al heel lang gelukkig en hoop innen
een jaar heelemaal van hem te zijnh
«Zij scheen te begrijpen, dat ik n ook
meer moest weten en zacht ging zlj'oort:
Edward Brown werkte daar gincr, in
Amerika, onder vader. Toen hield ik.l van
hem en hij van mij, maar zeggen d<d hij
mij niets, want hij was toen nog ma- een
eenvoudig werkman. Ik was toen zeien en
hij even achttien. Vader had schilt i den
intelligenten jongen en in zijn hanc;heid.
's Avonds gaf hij hem les, zoo kwn hij
bij ons aan huis en vader zorgde ik dat
hij verder vooruit kwam en st '.deen kon
I voor ingenieur. Eindelijk, toen hij zijgraad
gehaald had en wij op het punt stond' naar
Holland terug te keeren, vroeg hijiij... j
I Och, we wisten al zoo lang dat j van I
j elkander hielden... al die jaren. Ik loofde
natuurlijk zijn vrouw te worden.»
«Enweten je oudersviftn zij
j het goed?»
j «O ja, eigenlijk hadden zij er en wat
op tegen. «Bedenk kind,» zei maftet is
een hard leven zoo van meet aan begin
nen. Wij spreken uit ondervindingind,"
«Ma heeft gelijk,» zei pa. «Wij zernu
bovenop, maar wij hebben kwade tijdiamen
doorgemaakt 1 En Lien, veel meegöi kan
ik je niet. Ik moet nog zorgen voqe toe
komst van je moeder en de opvoeg van
de boys. Je moet nu zelve wetevat je
doet, weten of je liefde bestand tegen
zoo iets neerdrukkends en prozaisch Hrmoe
lijden en hard werken.»
«Zelve weten, of je dezen maienoeg
hoogacht en hem je toekomst durf,ever*
trouwen, zooals ik met het volste recht dit
verwacht heb van je vader»
«Zelve weten, of je voor hem sloven wilt
en zijn zorgen deelen, zooals je moeder
voor mij.»
«Ik antwoordde dat ik, nu ik mij eenmaal
mijn toekomst niet denken kon zonder Eddic
Brown, ook alles met liefde aannemen wilde
wat het lot hem bracht. Zoo was ik dan
geëngageerd. Vader ried aan geduld te heb
ben, te wachten met trouwen totdat Ecklie
een onafhankelijk bestaan veroverd had. Daar
stond tegenover dat wij dan een paar jaar
gescheiden van elkander moesten leven. Toch
luis:erden wij naar vader en zoo bleef mijn
aanstaande in Amerika en keerde ik met
mijn ouders naar Hollaud terug. Eddy komt
goed vooruit, over era jaar kom, hij mij
halen, schreef hij mij in zijn laatsten brief!»
In zoet gemijmer verzonken rustten haar
oogen op het portret. Uit ieder woord dat zij
gesproken had, bleek haar groote oprechte
liefde voor haar verloofde. Eenvoudig en
waar, dit etiket kon men hechten aan haar
geheele persoonlijkheid. En. al kon ik mij
van inijn kant niet voorstellen dat ik op
een werkman verliefd kon worden
zooals zij, hier nog een oogenblik aan slink-
sche streken of aan verraad te denken was
even ondenkbaar!
J Ik althans vermocht het niet. Den geheelen I
middag praatten wij over Edward Brown
bestond er nog iemand, in onze nabijheid 1
als Jan de Stoker Ik althans, was hem ee- i
heel vergeten; wat dan niet Lina. j
Daar liet de groote koekoekklok op de
gang vijfmaal zijn eentonig doordringend
garoep hooren.
«Vijf uur, zoo laat al!» Lina streek zich i
de krulletjes van he*, voorhoofd, stond op
resoluut als altijd, en plaatste zonder een
blik meer voor zijn beeltenis over te hebben I
het portret van Eddie Brown op zijn vorige' I
plaats. Ook haar gezicht was veranderd, het
innige, het droomerige verdween, het stond
weer plaagachtig vroolijk»Ga je mee Wlnny
wij moeten toch nog even een luchtje schen-'
voor het eten 1
Zij kwam naast me staan en kneep me in
de wang«I-Iet zou egoïst zijn je geheel
alleen voor mij te houden, cr zijn anderen
die hunkeren naar één straal uit die mooie
donkere oogen!»
Maar ik lachte: «Wie zou dat kunnen zijn,
hier op Heizand!»
«Niet zoo minachtend, meisje, Heizand
heeft meer verrassingen, dan je meent!»
Toen wij tien tuin doorgingen naar het
hek, zagen wij tante in de veranda zitten
naaien: «Ma,«riep Lina, «wij gaan papa en
de boys halen
«Daar rekende ik op,« antwoordde tante
ons goeden dag knikkend, Maar ik schrikte.
d.iar had-je weer die benauwende gedachte
aan Jan den Stoker!
De trein uit Amsterdam kwam nog in
geen kwartier, eerst kwam immers de trein
Uil Utrecht? O. dit ha.t ik „iet «ducht,
du kloofde Eddie B,™„. Nattwelijk,
luisterde ik ondervee,, naar Lina's expli-
ca ie»jc moet weten, het is een vaste ge-
"'00!'le, V8n 0ns geworden, een verzetje, papa
dL?7^y«V\n htt s,a,ion ,e balen 'smid-
bö
h£ J™. "'J' uultuoorden. Lina i,-p „,11-
mderken dubhe*"p5
►ftassaïf—
vrt^Bkio tra? O™ op
beel goed uitl elvogen, hij zag er
(Wordt vervolgd).
