1500.000,-71 put Dili!
ST. RICOLAAS-ARTIKELEN
WIKUL
mxiHtt
ST. NICOLAAS-CADEAUX
L. A. v.Rije Co, Langestr.79
J. tiid den Kommer, Bloemendalsctiestr. 34, Bijwielbandel
St. 3STicolaLas-Oa.ciea.Lix
SPORT-ARTIKELEN
ST. NICOLAAS-CADEAUX
J. GROOTENDORST
N. Ncderlaiidücbc
üigarciifabricken
„GLOBE
Uitgifte van
IOO pCt.
Kledingmagazijn „De Adelaar"
FEUILLETON
HOOG SPEL.
UTRECHTSCHISTRAAT 8 - AMERSFOORT
5SS&5eea&sseesseeseess3se<>T<xss3Si
GROOTSTE SORTEERING LAAGSTE PRIJZEN
TIJDIG INKOOPEN WORDT AANBEVOLEN
H. F. ZOHLM6.NN
Ruime Keuze -MM -MM -MM
WW WW op eleotrlsoli getoied
Pr aktisoh
Sogel^k
Nuttig
Goedkoop.
Amersfoort
Telefoon 291
heeft voorhanden zeer doelmatige attikelen voor
zooalsBERKEL SOLAR en andere CARBID en KAARSLANTARENS, HAND
WARMERS en JASBESCHERMERS.ZIE DE ETALAGE.
ZEER GESCHIKTE
Ruim gesorteerd in Schoenen, Laarzen, Pantoffels
HOF 20 AMERSFOORT
99
voorheen YPES POSTHUMUS VAN DER SANDEN CO.
gevestigd te Utrecht
Geplaatst en volgestort Kapitaal f 1.000.000.-
In bovengenoemde vennootschap, aflosbaar in 15 jaren tot den koers van
Inschrijvingen worden aangenomen VAN 17 NOVEMBER TOT 8 DECEMBER
te AMSTERDAM bij de KAS-VEREENIGINGte AMERSFOORT bij de FIRMA
v. D. ZOO DE JONG A VAN OPHOVEN; te UTRECHT bij ondergeteekende.
Prospecti en inscbrijvingsbiljetten zijn bij genoemde kantoren verkrijgbaar.
UTRECHTSCHE BANKVEREENIGING.
UTRECHT, 24 November 1920.
Kromme Nieuwe Gracht 20.
UIT HET
LANGESTRAAT 40 AMERSFOORT
zijn de meest welkome geschenken
Handschoenen voor Dames en Hoeren,
Dassen, Wollen en zijden shawls.
Overhemden - Hoeden - Petten enz.
Vraagt onze ZELFBINDERS met rubbervoering, het NIEUWSTE
ai)
>Maar waarom dan, papa?* vroeg Mary
ongerust.
>Wat hebt u tegen Walter?*
»Niets, zoolang bij slecht je neef wil zijn,
alles, wanneer het een intiemere verhouding
betreft, maakt hij je het hof?*
«Ik weet niet, papamaar ik geloof
het wel.*
«Zoekt hij je liefde te winnen?*
»Dat heeft hij niet ronduit gezegd.*
»Kom Mary, wees openhartig; je hebt
me nooit bedrogen.... houdt hij van je?
»Ik vrees van welen als u ons scheldt
zal hij heel ongelukkig zijnen Ik ook.*
>Dat doet me van harte leed, lieve kind;
want gewichtige redenen maken het mij
onmogelijk In je verloving met hem toe te
stemmen.*
»Wat voor redenen, papa?*
»Het Is niet goed mogelijk je die mee te
deelen, maar Ik hoop, Mary, dat het vol
doende zal zijn wanneer ik je zeg, dat
kolonel Clifford anders over zijn zoon be
schikt heeft, en dat ik voor jou ook andere
plannen heb. Je gelooft toch niet dat het
jou of hem zegen zou brengen, als jullie je
vaders zou willen tegenwerken?*
«Neen, zeker nietl* antwoordde de arme
Mary. «Wij hebben overhaast en onver
standig gehandeld. Maar, lieve papa, heeft
u het dan niet voorzien? O, waarom heeft
u mij niet bijtijds gewaarschuwd? Dan zou
bet mij licht gevallen zijn u te gehoorzamen,
terwijl het mij nu mijn levensgeluk kost.
We zijn beiden ongelukkig!
Arme Walter, hij was zoo vol hoop, toen
wg afscheid namen. O God, wat moet ik
doen? wat moet lk doen?*
Het was Mary's eerste verdriet; het was
haar te moede als had zij alle kans op ge
luk voor altijd verloren; en zij weende
bitter om Walter en om zich zelf. Bartley
was niet ongevoelig voor haar smart, maar
hij kon zijn aard niet veranderen.
Het kapitaal, dat hij door een misdaad
verkregen had, lag hem nader aan het hart
dan alles wat hij op eerlijke wijze verwierf,
en hoe vriendelijk hij zich ook aan Mary
voordeed, innerlijk bleef hij hard a's steen.
«Ga na je kamer, lieve kind en probeer tot
kalmte te komen. Ik ben niet boos op je,
en ik had eigenlijk ook beter op je moeten
letten. Maar je bent nog zoo jong en ik ver
trouwde heelemaal op die domme vrouw.*
Mary ging snikkend heen, en Bartley
liet Mrs. Easton roepen.
«Mrs. Easton, voor 't eerst in al die jaren
heb ik mij over u te beklagen.*
«Mag ik u vragen wat u bedoelt, meneer?*
«Die jonge Clifford heeft bet kindhethof
gemaakt en dat beeft u bevorderd.*
Neen meneer, dat heb ik niet gedaan
Mary heeft er evenmin met mij over ge
sproken als Ik met haar.*
«Maar u hebt toch niet getracht het te
verhinderen.*
«Neen evenmin als u.«
«Ik heb er vóór vandaag geep vermoeden
«Hoe kon
loe kon ik dat weten, daar iedereen
ervan op de hoogte is? Mr. Hope zou
alles direct begrepen hebben, als hij in uw
plaats geweest was.*
Bartley voelde deu steek en bemerkte,
dat hij bier hardnekkiger tegenstand zou
ontmoeten dan bij de arme Mary.
»U kunt het niet velen verwijten verdiend
te hebben,* zei h<j listig. «Nadat u mij
veertien jaar trouw hebt gediend, moet dat
ook wel onaangenaam voor u zijn.*
«Mijn trouw sprak van zelf,* antwoordde
ze stug, «ik werd er voor betaald.*
«Natuurlijk! Maar krijgt men dan altijd
waarvoor men betaald heeft Laten we
het verleden laten rusten, en help mij nu,
het kind van deze dwaasheid te genezen.*
Het is geen dwaasheid, meneert* sprak
zij op vasten toon; «het is juist voor ledereen
het beste en verstandigste, en in geen geval
ben ik bereid er ook maar eenigen invloed
op uit te oefenen.*
«Wat, u durlt mij te weerstreven
«Neen meneer, ik zou evenmin iets tegen
uw wil willen doen, als tegen mijn eigen
geweten of wat daar nog van over Is. Ik
heb al lang voorzien dat 't zoo gaan zou,
en heb aan mijn zuster Sally geschreven
zij is bereid mij in huis te nemen en lk ben
nog niet te oud om mij in haar huis nuttig
te maken en daarmee den kost te verdienen.
Als u het goed vindt, ga ik dus vandaag
nog weg. Het is de eenige manier, waarop
Ik u mijn trouw kaa bewijzen, want Mary's
tranen toonen mij, dat u reeds met baar
gesproken heeft, en het is zoo goed als
zeker, dat ze naar mij toe zal komen om
troost te zoekeu.Ik kan dan echter niets
anders doen dan haar partij kiezen, want
ik heb haar lief alsof ze mijn eigen kind was.*
Bij dsze woorden begon de stugge stem
te trillen, maar onmiddellijk had Mrs. Easton
zich weer hersteld. Ze deelde hem mee, dat
ze zich dadelijk naar haar zuster Gilbert
wilde begeven, wier woonplaats slechts een
paar uur van de farm verwijderd was, om
daags daarop haar weg te vervolgen naar
het kleine hotel, dat haar zuster Sally hield.
Aan hem liet ze het over, voegde zij erbij,
twee minnende ha-ten te breken door ze te
scheiden, als hij daartoe In staat was; zij
waschte baar handen in onschuld.
Bartley verlangde een oogenblik bedenktijd.
«Maar zullen we goede vrienden blijven,
als u zóó heen gaat vroeg hij. »U wilt
me toch, hoop ik, niet verraden, nadat u
zoo veel jaren gezwegen heeft? u zult
toch niets aan uw zuster vertellen?*
«Natuurlijk niet, meneerWaarvoor ook
Zou dat misschien de twee jongelieden weer
te zamen brengen Integendeel, het zou
hen voor altijd schelden. Ik verbaas mij
over ueen man, die zijn leven lang zaken
heeft gedaan en die in het troebele water
niets eens zooveel onderscheiden kan als ik,
oude eenvoudige vrouw,*
Ze voegde erbij, dat haar boeltje voor 't
grootste deel al gepakt was en dat ze over
een uur zou vertrekken.
«Dan kunt u de brik en de paarden
krijgen,* zei hij goedgunstig.
In een klein huishouden kan niets onbe
merkt gebeurenMrs. Easton was nauwelijks
klaar met pakken, toen Mary hevig ondaan
binnenstormde.
«Wat,lshet waar?Je wilt van mij weg
gaan juist nu. nu mijn hart gebroken is?
O Nancy, Nancy!*
Dat was te veel, zelfs voor Mrs. Easton's
sterke zenuwen.
«O mijn kind, mijn kind I riep zij uit en
snikkend ging zij op haar koffer zitten.
Mary sloeg haar armen om haar heen en
zoo bleven zij een wijle schreiend zitten.
«Papa houdt niet half zoo veel van mij
als ik van hem,* beklaagde Mary onder
tranen, en voor 't eerst in haar leven bitter
wordend ging ze voortMij breekt hij het
hart en jou stuurt hij weg, opdat je me niet
zult kunnen troosten.*
«Neen lief kind, nu doe je hemonrecht,*
sprak Mrs. Easton haar tegen«ik ga vrij
willig heen.*
«O Nancy, wil je mij in den steek laten
Weet je dan niet wat er gebeurd is?«
«Zeker weet ik het; heel goed, en ik ga
weg omdat ik niet doen kan wat je vader
van mij elscht. Zie je, Mary, de zaak zit
zoo je vader is zeer goed voor mij geweest,
ik ben hem grooten dank verschuldigd en
mag niet hier blijven om jou te helpen tegen
zijn wil te handelen, dat zou ondankbaar zijn.
Maar evenmin kan ik me tegenover jou aan
zijn zijde stellen. Je vader heeft nu eenmaal
redenen om een huwelijk turschen jou en
Walter niet goed te keuren, en dus.
«Dat heeft hij mij zelf ook al gezegd,*
viel Mary in.
«En heeft hij je die redenen genoemd
«Nesn, dat niet!*
(Wordt vervolgd).
