Onze gebruikte Distributiebonnen
Naar het Oekrainsche Front
AM ERSFOORTSCH E COURANT WOENSDAG 27 AUGUSTUS 1941
BINNENLAND
DE MOORD TE DELFT
DE KLEEDING VAN v. BLERKOM
Omtrent den moord te Delft deelt
i# commissaris van politie aldaa:
mede, dat de verdachte J. van Bier-
kom. toen hij Zaterdagmiddag j.l. om
één uur de fabriek, waarop hij als
volontair werkte, verliet, de volgende
kleeding droeg; Donkergrijze gabar
dine regenjas bruinachtige gleufhoed.
lichte grijze broek. Hij is per tram in
de richting Rijswijk vertrokken.
BEGRAFENIS VAN HET SLACHT
OFFER
Op de Algemeene Begraafplaats
Jaffa te Delft heeft gisteren onder
zeer groote belangstelling de begrafe
nis plaats gehad van het stoffelijk
overschot van het slachtoffer van
den moord. Hugo de Man.
De rouwstoet arriveerde te ruim
uur op de begraafplaats. In de aula
werd het woord gevoerd door ds,
de Voogd, jie een gedeelte voorlas
jJt Jesaja 40. Vervolgens zei hij dat
hier onweerstaanbaar de gedachte
opkomt: Wat is het leven broos,
vaart over de wereld een storm, een
storm van duistere demonische
machten, een ctorm van haat en
kwaad, van onrecht en dingen die
tegen Gods wil ingaan. Deze storm
raakt het menschenleven en kraakt
't in elkaar. Wij hebben neiging an
deren er op aan te zien en te zeggen
Jij hebt schuld aan dezen storm,
maar laten wii de hand in eigen boe
zem steken. Thans gebeurt wat wij
ouderen al tientallen jaren zagen
rankomen. De wereld leeft rustig
voort of er geen wet van God is
zij spot met het recht van God. Ik
sta hier niet, aldus spr.. om een steen
te wernen naar hen. wier handen be
zoedeld zijn door het bloed. Voor hen
bid ik tot God. Ik sta hier niet om te
beschuldigen. Als ik beschuldig, doe ik
dat mijzelf, u en ons allen, omdat wij
Gods wet met vreten hebben getre
den.
Nadat spr. zich tenslotte met woor
den van troost tot de nabestaanden
had gericht, speelde de organist de
verzen 3 en 9 van Psalm 103.
Nadat ds. de Voogd was voorgegaan
In gebed werd nog gespeeld het ko
raal uit de Matthaus passion „Als ik
eens van de aarde scheide", van J. F.
Bach, waarna de kist naar de groeve
werd gedragen. Aan het graf heeft
ds de Voogd het Onze Vader ge
beden. waarna een familielid bedank
te voor de betoonde belangstelling.
Zilver uit Villa gestolen
BEWONERS WAREN MET
VACANTIE
De bewoners van een villa aan den
Weteringschans te Amsterdam, die
van vacantfe terugkeerden, ontdek
ten. dat tijdens hun afwezigheid on-
genoode bezoekers een visite had
den gebracht. Het geheele huis was
overhoop gehaald en kasten e.d.
ren van onder tot boven doorzocht.
Een groote partij tafelzilver, welker
waarde enkele duizenden guldens be
draagt, bleek verdwenen te zijn.
Waarschijnlijk zijn de inbrekers
per bootje ter plaatse gekomen de
tnin achter het perceel grenst aan de
Singelgracht waarna zij slechts
een ruit behoefden in te slaan en zoo
naar binnen konden stappen.
Van de daders ontbreekt tot nu toe
elk spoor, terwijl ook niet nagegaan
kan worden, wanneer de inbreak ge
pleegd ls.
Ongeoorloofd Postverkeer
rüSSCHEN BF.LGIë EN BLTTEN-
LAND V.V.
De bevelhebber van de Duitsche
Weermacht in Nederland, de generaal
der vliegers Fr. Christiansen maakt
bekend:
Door de Verordening van den mili
tairen bevelhebber in België en
Noord-Frankrijk van 31 Augustus
1940 is elke inrichting van een par
ticulier postverkeer van België naar
het buitenland en omgekeerd, verbo
den.
Onder postverkeer in den zin der
Verordening valt elke verzending van
brieven, briefkaarten. drukwerken,
gemengde zendingen, monsters en
aangeteekende brieven met of zonder
aangegeven waarde.
Wie tegen dit voorschrift in berich
ten uitwisselt of op ongeoorloofde wij
ze medewerking verleent, wordt vol
gens de Verordening met tuchthuis of
gevangenis gestraft.
RECHiöZAKEiN
Hooge Raad
President Hooge Raad
PROF. DR. J. VAN LOON
GEÏNSTALLEERD
De nieuwe president van den Hoo-
gen Raad. prof. dr. J. van Loon,
is als zoodanig geïnstalleerd door
den vice-president prof. mr. B. M. Ta
verne De installatie geschiedde vol
gens de wet. zonder toespraken.
Voorts heeft de Hooge Raad be-
eedigd als raadsheer in het gerechts
hof te Amsterdam, mr. A. C. N. P.
Ruyï.
Waar ze blijven
NA-CONTROLE EN
VERNIETIGING
NIEUW SYSTEEM
Het stoffelijk wel en wee van prac-
tisch alle Nederlanders is in dezen
oorlogstijd in belangrijke mate af
hankelijk van het Centraal Distribu
tiekantoor, welke overheidsinstelling
de geheele technische uitvoering van
de distributiewet 193? in handen
heeft. Dat deze opdracht geen peul
schilletje is en dat een buitenstaan
der zich nauwelijks kan voorstel
len, hoe omvangrijk en gecompli
ceerd het distributieapparaat wel is,
zal voor iedereen duidelijk zijn. De
moeilijkheden, welke zich hierbij
voordoen en welke dikwijls op zeer
korten termijn om een oplossing
vragen, zijn vele en men zal haar
eigenlijk eerst dan beseffen, wanneer
men een kijkje achter de schermen
neemt en dan niet alleen de zeer
moderne mechanische, administratie
ziet en bewondert en daarbij allerlei
astronomische getallen van te verwer
ken kaarten en bonnen hoort, maar
tevens getuige is van het laatste dis
tributiestadium: de na-contröle van
de ingeleverde opplakvellen en de
daarop volgende papiervernietiging.
Met na-contróle het woord zegt het
reeds wordt bedoeld een controle
op de controle, welke door de distri-
buitiediensten wordt verricht.
Controle op controle
Voor deze na-contróle moest des
tijds een apart gebouw in gebruik
worden genomen. Zij werd gevestigd
Den Haag. dicht bij den hoofd
zetel van het Centraal Distributie
kantoor. In dit gebouw was de na-
contröle tot nu toe geconcentreerd.
Reeds spoedig echter bleek, dat deze
taak zoo omvangrijk was. dat beslo
ten moest worden de groote steden
het werk der na-contróle zelve te
laten uitvoeren. Bovendien en
deze toestand was allerminst ideaal
moest de na-contröle voor enkele
artikelen, n.l. voor vleesch, textiel en
broed, achterwege blijven.
Hattem en Gennep
Zooals het centraal distributiekan
toor onder de energieke en bezielen-
leiding van den heer de Hoo tot
nu toe alle technische moeilijkheden
heeft weten te overwinnen het
groote publiek zou hiervoor over het
algemeen wel iets meer belangstel
ling en waardeering mogen hebben
zoo heeft het thans ook aan dezen
onbevredigender! toestand een einde
gemaakt. De oplossing is gezocht cn
gevonden in de richting van decen
tralisatie, waarbij het land in twee
deelen is gesplitst.
De Noordelijke provincies leveren
hun opvlakvellen in bij een in Hat
tem gevestigd bij-kantoor en de
Zuidelijke bij een kantoor, dat in
Gennep is gesticht.
De organisatie van dit nieuwe sys
teem maakt het noodzakelijk, dat" de
groote steden haar opvlakvellen voor-
loopig nog naar Den Haag sturen. In
October echter zullen deze steden de
bonnenvellen naar een der bijkan
toren moeten zenden.
Gedurende de eerstvolgende weken
is de toestand dus zoo, dat de bon
nen van rond 3.350.000 personen in
Hattem, van rond 3.260.000 personen
in Gennep en van rond 2.230.000 per
sonen in Den Haag worden ingeleverd,
ook de vleesch-, textiel- en brood
bonnen.
Het bij-kantoor in Hattem is zijn
werkzaamheden op 18 Augustus be
gonnen. Den daarop volgenden da\
kwamen de eerste opvlakvellen met
vleeschbonnen daar binnen. Na ver
loop van twee weken volgen textiel-
bonnen en nog een week later ae
brooobonnen. Daarna zullen de p~-
troleumbonnen aan de beurt komen
en dan zal kunnen worden overgegaan
tot het overhevelen van alle tot nu
toe in Den Haag verrichte werkzaam
heden naar Hattem, voor zoover het
natuurlijk de Noordelijke provincies
betreft.
Het bij-kantoor in Gennep begint
de volgende week volgens hetzeifcie
plan te werken. Einde September zal
dan bereikt zijn, dat alle bonnen,
ook die, welke tot nu toe bij de distri
butiediensten bewaard bleven, nage-
controleerd en vernietigd worden.
De papier-positie
Tenslotte nog iets over de beteeke-
r.is van deze ontzaglijke hoeveelheden
gebruikte bonnen voor de papierin
dustrie. Zooals bekend, vormt de aan
voer van grondstoffen voor deze in
dustrie in oorlogstijd een zeer moei
lijk vraagstuk.
De voornaamste grondstoffen, hout
en uit hout bereide half-producten als
geslepen houtstof en cellulose, moeten
uit het buitenland komen en dit gaat
zoo moeilijk en met zooveel stagnatie,
dat de grondstofsituatie voor de pa
pierindustrie de grootste zorgen baart.
Indien al het oud-papier in alle
vormen zooveel mogelijk als grond
stof beschikbaar kwam, zou dit een
aanmerkelijke verbetering beteekenen.
Weliswaar moeten verschillende pa
piersoorten bij gebruik van oud pa
pier als grondstof aan heldere kleur
en aan vastheid iets inboeten, maar
in de huidige omstandigheden is
hoofdzaak, zooveel mogelijk te kun
nen voldoen aan de enorme papierbe
hoefte van de moderne samenleving.
Weliswaar beschikte de Nederland-
sche papierindustrie bij het uitbreken
van den oorlog over groote voorraden
en was ook de handel goed voorzien,
doch deze voorraden zijn reeds sterk
afgenomen en niemand kan voorzien
hoelang wij er nog mee zullen toe
moeten komen. Daarom is het een
prijzenswaardig initiatief geweest, het
distributiepapier na vernietiging on
middellijk weer productief te maken.
BUITENLAND
LONDEN
STELDE ULTIMATUM
Rede van Iraansrhen
minister-president
BUITENGEWONE
PARLEMENT SZITTING
Volgens den radio-omroep te Tehe
ran heeft de Iraansche minister
president, Ali Mansoer, in een bui
tengewone zitting van het parriment
de volgende toespraak tot de verte
genwoordigers van het Iraansclie volk
gehouden:
„Gij weet allen, dat de Iraansche
regeering bij het uitbreken van den
oorlog de meest strikte neutraliteit
had afgekondigd, in overeenstemming
met dsn wensch van den Sjah. Deze
politiek werd in volledigen omvanf
en naar ons beste vermogen gehand
haafd. Wij streefden naar vriend
schappelijke en hartelijke betrek
kingen met alle landen, die met Iran
in contact komen, in het bijzonder
met* onze buren. Nie-iemin heeft de
Britsche regeering in overleg met de
Sovjet-regeering een ultimatum ge
steld, waarin zij eischte, dat aan de
meeste der hier wonende Duitscher.
ho. verblijf in Iran ontzegd zou wor
den. De Iraansche regeering gaf bei
den regeeringen de verzekering, dat
Iran waakt over elke beweging der
vreemdelingen en dat uit het geringe
aantal Duitschers geen gevaar kan
ontstaan. De Iraansche regeering
deed zelfs stappen om het aantal
Duitschers in het land te beperken en
deed wat zij kon, om de regeeringen
van Engeland en de Sovjet-Unie te
vreden te stellen. Het is zeer te be
treuren, dat, in weerwil van alle po
gingen der Iraansche regeering om
den vrede te bewaren, de vertegen
woordigers van Engeland en de Sov
jet-Unie, in plaats van de aangele
genheid op vreedzame wijze te be
spreken, Maandag te vier uur mijn
huis betraden met het dreigende ul
timatum.
Volgens berichten, die mij zijn
wortL'en, hadden de Britsche en de
Sovjet-strijdkrach«.en de grenzen
reeds overschreden vóór de diploma
tieke vertegenwoordigers mijn huis
betraden. De Britsche strijdkrachten
hebben schepen en Iraansche havens
aangevallen en Britsche vliegtuigen
hebben reeds eenige steden met bom
men en granaten bestookt.. De Iraan
sche autoriteiten hebben alle maat
regelen getroffen om aan den toe
stand het hoofd te bieden."
AM ERIK A A NS CHE WAARNEMER
VERMIST
Het Amerikaansche ministerie van
Marine heeft, volgens Associated
Press, medegedeeld, dat de assistent-
marine-attaché der Amerikaansche
ambassade te Londen, David Eldred,
vermist wordt en waarschijnlijk Zater
dag j.l. verdronken is bij het neer
vallen van een Britsche vliegboot.
Eldred was als waarnemer aan de
Britsche marine toegevoegd.
Suizende Projectielen tijdens de Reis
Strijd om Tarastjsja
BRIEF V..N S.S.-P-K.-MAN
DR. D. TAPPENBECK
Aan het Oekrainsche front, Juli '41.
Het is een grauwe, regenachtige
morgen, zooals wij er dit jaar in de
Oekraine, waar de zomers in den
regel zonnig zijn, al zoo vele hebben
meegemaakt. Een zacht golvend land
schap, waarin uitgestrekte koren-
en suikerbietenvelden met bosschen
afwisselen. Ons reis-doel is het regi
ment, dat nu reeds verscheidene da
gen aan hevige tegenaanvallen der
Sovjets het hoofd biedt. Juist in de
zen sector van het front trachten
de Russen, die van den anderen kant
door onze tanks opgejaagd worden,
steeds weer den ijzeren ring om Kiev
te doorbreken. Verscheidene bolsjewis
tische legers zijn hier Van drie zijden
door onze troepen omsingeld. Ook de
terugtocht over den Dnjepr is niet
meer mogelijk, aangezien alle brug
gen vernietigd zijn. Eerst komen wij
langs een batterij zware artillerie, die
in volle actie is. Onophoudelijk suizen
de projectielen over onze eigen linies
heen naar de vijandelijke stellingen.
Met den verrekijker zijn de inslagen
duidelijk waar te nemen. Iets verder
„aar voren liggen, zorgvuldig geca
moufleerd, zware en lichte luchtdoel
kanonnen, die juist een Russischen
bommenwerper bestoken, welke bo
ven onze linies zweeft. Kennelijk on
der den indruk van de donkere wolk
jes. die onze granaten aan den hemel
doen ontstaan, geeft de Rus er de
■oorkeur aan, om zich schielijk weer
terug te trekken.
In de voorste linie
Wij naderen steeds meer de voorste
linies. Daar ligt, met vrachtauto's en
al zorgvuldig in het bosch verscho
len. de verkennings-afdeeling van on-
divisie. Hier heerscht groote be
drijvigheid. De Russen waren er
door een tegenaanval in geslaagd om
tijdelijk den weg naar de volgende
plaats. Tarasjtsja, onder het vuur
hunner mitrailleurs te nemen en zelfs
een aantal van onze S.S.-mannen in
te sluiten. Mede door de bezielende
leiding van den brigade-leider, die
persoonlijk ter plaatse verschenen
was, was men er echter zoo juist weer
in geslaagd, om de in het nauw ge
dreven kameraden te bevrijden. De
weg, zoo deelde men ons mede, was
ook weer vrij, zoodat wij besloten on
zen tocht voort te zetten. Terwijl wij
iets verder weer eens poolshoogte ne
men van den toestand, duikt eensklaps
van uit een korenveld een groep tot
de tanden gewapende S.S.-mannen op,
die juist van een verkenningstocht
terugkomen. In hun camoufleer- jas
sen --of beter tarn-jassen met
bestofte gezichten en de handgrana
ten in den gordel, zien zij er vervaar
lijk uit. Tot mijn groote verrassing
komt de leider van de groep met een
machinepistool van het modernste ty
pe in de vuist op mij af, en drukt
mij hartelijk de hand. Het is een ka
meraad uit het Berlijnsche S.S-Mann-
schaftshaus. Hij is een typisch voor
beeld van den jongen Duitschen aca
demicus van dezen tijd, heeft aan
vrijwel alle veldtochten van den oor
log deelgenomen en is ook thans weer
van de partij, als onderschaarleider.
Zijn specialiteit zijn verk(?nningstocli-
ten. Terwijl zijn mannen uitrusten,
hebben wij elkaar veel te vragen en
te vertellen. „De Russen"?, aldus
antwoordt hij op mijn vraag, „ja, dat
zijn lang geen gemakkelijke tegen
standers. Zij vechten als wilde beesten.
Het komt voor. dat gewonden nog
schieten op hospitaalsoldaten, die
hen willen helpen. Hun uitrusting is
meestal uitstekend en de Siberische
scherpschutters bijvoorbeeld, schieten
verduiveld goed. maar zij kunnen niet
individueel optreden, verkenningen
kennen zij nauwelijks, zoodat ook hun
hoogere leiding slecht op de hoogte
is van den toestand. Maar die landge-
nooten vail je, die zijn ons 100 pet.
meegevallen. Het blijken voortreffelij
ke soldaten te zijn. die ook in de af-
geloopen dagen vaak onder zeer moei
lijke omstandigheden hun mannetje
in elk opzicht wisten te staan".
Brandende dorpen
De tijd is om. Daar staat reeds de
vrachtauto, die de verkenners weer
naar hun uitgangspunt terugbrengt
Wij namen afscheid, nadat zij beloofd
hebben, mij op hun volgenden tocht
mee te nemen. Wij naderen nu steeds
meer het brandende plaatsje Tarasjt
sja. Het is zeer eenzaam geworden op
den weg. Daar is de tweesprong, met
aan den linkerkant de mijnversperrin-
gen, waarvoor een motorrijder ons ge
waarschuwd had. In het dorp relf is
geen sterveling te zien. geen spoor van
het regiment. Instinctief voelen wij.
dat het hier niet heelemaal pluis is.
Voorzichtig rijden wij verder. Dan,
om den hoek, staat tegen den muur
van een huis gedrukt een groepje
menschen, het zijn Kradschützen,
S.S.-mannen, van de motorrijderscom
pagnie. .Geïsoleerd van de rest van
hun regiment en vaak zonder eenige
verbinding handhaven zij zich nu al
5 dagen in het dorp, dat nog steeds
ten deele in handen van de bolsje
wisten is. Wij worden met open armen
ontvangen, want het zijn voor het
grootste gedeelte landgencoten. naast
eenige Vlamingen en Duitschers. Tus-
schen de huizen door en zelfs door de
ramen heen hooren wij geregeld de
kogels fluiten, die afkomstig zijn van
Russen, die zich in boomen verscholen
hebben. „Al dagen lang probeer ik
die verdkerels te pakken te krij.
gen", zoo klinkt het in onvervalscht
Groningsch. „Wij hebben het hier niet
gemakkelijk, maar het bevalt ons best.
Nu is het weer even rustig, maar van
morgen nog heeft de Russische artille
rie ons zwaar beschoten. Wij waren
juist bezig in dit huis onze kippen
te braden, toen een volle treffer het
achterste deel volkomen in puin leg
de. zooals u ziet. Wonder boven won
der zijn wij er allen heelhuids afge
komen".
Gezellige stemming
Zij zijn allen nog jong, maar het zijn
echte kerels geworden en hebben die
hardheid gekregen, die ons volk zoo
dringend noodig heeft. En dan worden
wij bestormd met vragen over Holland,
want er komt maar weinig pest naar
de voorste linies door. Intusschen
vindt de aflossing plaats en kunnen
de mannen, die den geheelen dag te
genover den vijand, die slechts door
een klein moeras van ons gescheiden
is. gelegen hebben, weer wat op hun
verhaal komen in een primitieven
Russischen schuilkelder. Daaruit ko
men nu ook eenige bergjagers te voor
schijn, die van hun troep gescheiden
werden en nu hier „te gast" zijn. De
laatste sigaretten en sigaren ivorden
eerlijk verdeeld. Een van ons doet po
gingen om op een viool te spelen,
die hier naast tal van andere muziek
instrumenten. de hemel weet op wel
ke wijze, terecht gekomen is. Er
heerscht zoowaar bijna een gezellige
stemming. Terwijl wij elkaar van al
les vertellen, loopen in den tuin tus-
sehen groenten en mais eenige paar
den te grazen, die hun meester ver
loren hebben. Zij hebben schampscho
ten gekregen. Ook hun wereld is dcor
den oorlog in beroering gekomen
Het \^ordt donker en wij moeten weer
verder om de overige kameraden op
te zoeken. De S.S.-mannen wijzen ons
den weg en geven ons ter herinnering
een mooie balalaika mee. Haastig rij
den wij terug en laten Tarasjtsja. ach
ter ons, het plaatsje midden in de
Oekraine. waarvan de naam voor al
tijd met onze jongens van de Krad-
schützen-kompagnie verbonden zal
blijven.
DE OORLOG TER ZEE
Britsche Koopvaarder
gebombardeerd
ONTPLOFT EN GEZONKEN
In den nacht van 25 op 26 Augustus
is een schip van 6000 ton, naar het
D.NB. verneemt, van de Britsche
koopvaardijvloot als gevolg van Duit
sche bomaanvallen verloren gegaan.
Een Duitsche bommenwerper viel het
in een convooi ten Westen van St. Da
vids-Head varende schip tweemaal in
scheervlucht aan. waarbij het vlieg
tuig voltreffers wist te plaatsen. On
der hevige ontploffingsverschijnselen
verdween het schip in de golven.
BESCHADIGDE OORLOGSSCHEPEN
In Gibraltar
Naar Stefani uit Algeciras meldt,
zijn in de haven van Gibraltar 2 zwaar
beschadigde Britsche torpedojagers
binnengeloopen, alsmede 3 duikbooten
het vliegtuig-moederschip Ark
Royal, dat 9 vernielde' vliegtuigen aan
boord had en beschadigingen aan het
voorschip vertoonde. Verder is er nog
een licht beschadigde kruiser aange
komen om gerepareerd te worden.
SOVJET-KRUISER ZWAAR
BESCHADIGD
IN DE FIXSCHE GOLF
Duitsche gevechtsvliegtuigen heb
ben een aanval gedaan op een zwaren
Sovjet-kruiser in de Finsche Golf.
De kruiser werd dcor 4 bommen van
zwaar kaliber getroffen en aanzienlijk
beschadigd. Na het inslaan van deze
bommen werden verscheidene ontplof
fingen waargenomen. Duitsche vlieg
tuigen bespeurden omstreeks een half
uur na dezen aanval verscheidene
kleine schepen, die de bemanning van
den getroffen kruiser aan boord na
men, aldus het D.N.B. Verwacht kan
worden, dat het zwaar beschadigde
schip verloren is. De kruiser heeft een
waterverplaatsing van 8000 ton en be
hoort tct de klasse Kirof. Hij werd
in 1936 gebouwd en bezat een vlieg
tuigkatapult, die voor 2 a 3 watervlieg
tuigen diende. De bemanning van 624
koppen heeft door het bombardement
groote verliezen geleden.
Zomersche
Nabetrach
ting
Vreemdelingen op Ameri
kaansche Schepen
VERKLARING
VAN ADMIRAAL LAND
Met betrekking tot de onlangs aan
genomen wet, volgens welke ook
vreemdelingen op Amerikaansche
schepen mogen worden aangesteld,
heeft de voorzitter van de Federal
Shipping Board, admiraal Land, nog
erklaard, naar Associated Press uit
Washington meldt, dat deze wet uit
sluitend betrekking heeft op in be
slag genomen schepen. De Amerikaan
sche zeelieden zouden geen gevaar
loopen door vreemdelingen verdron
gen te worden. Tot dusver is er beslai
gelegd op 54 buitenlandsche schepen
cn 5 daarvan zijn overgenomen door
het leger en de vloot. De rest vaart on
der de vlag van Panama.
Ttaliaansche Bevelhebbers
te Zagreb
CONFERENTIE
MET KROATISCHE AUTORITEITEN
Gisteren is te Zagreb aangekomen
de commandant van het 2e Italiaan-
sche leger, generaal Ambrosio en zijn
stafchef, generaal de Blasio. om met
de bevoegde Kroatische autoriteiten
de bijzonderheden te regelen van het
ItaliaanschKroatische accoord over
de verdediging van de Adriatische
zone. Tijdens de eerste conferentie zijn
alle politieke en militaire aangelegen
heden, die ontstaan zijn in door de
nieuwe situatie in de gegarandeerde
zone. behandeld en door de vertegen
woordigers der beide landen in volle
overeenstemming opgelost.
Japansche voorzorgsmaat
regelen
TE VEEL AANSLAGEN IN SJANGHAI
Het Japansche garnizoen te Sjang
hai heeft, om nieuwe daden van ter
reur te voorkomen, prikkeldraadver
sperringen aangelegd in alle groote
straten, die naar de Fransche conces
sie en de internationale nederzetting
leiden, terwijl de kleinere toegangs-
egen worden afgezet, evenals op twee
na alle bruggen, die van de internatio
nale nederzetting over de Soetsjau-
kreek naar de wijk-Hongkew leiden,
aldus het D.N.B. Men zag zich tot
deze maatregelen gedwongen, doordat
het aantal aanslagen op Japanners
den laatsten tijd sterk toenam en om
dat men de buitenlandsche nederzet
tingen beschouwt als uitgangspunten
van daden van terreur. Met een blok
kade der nederzettingen hebben de
maatregelen echter niets uitstaande,
daar men geen blokkadeplannen
heeft.
Ook maatregelen tegen
Mexicaansche Consuls
De Mexicaansche zaakgelastigde te
Berlijn is er van in kennis gesteld,
dat de Duitsche regeering zich ge
noodzaakt heeft gezien, het exequatur
der Mexicaansche consuls in Duitsch-
land in te trekken.
KANTTEEKENING
Gr. Ik wilde u wat van mijn va-
cantie vertellen. Dat is eigenlijk op-
zicii-zelf al een heel wonderlijke ge
schiedenis, want waarom moet u
juist iets van mijn vacantie weten?
Ik geef u vooraf al op een briefje,
dat zeker DO procent Nederlandsche
vaeantiegangers een belangrijker en
interessanter en een mooier vacan-
tiotocht hebben gemaakt. Het verschil
is vooral hierin
gelegen, dat zij
er niet over schrij
ven en ik wel.
Zij leggen hun
herinneringen vast op foto-tjes en
gedenken hun vrienden en kennissen
met een ansichtkaart, bij hun „bui-
tenlandsch" verblijf.
Ja, ik weet wel, dat- Louis Couperus
al eens „over zichzelf en anderen"
geschreven heeft. Maar Louis Cou
perus heeft nog nooit verteld van een
boom-van-een-man tegenover zich in
een spoortreincoupé, die zijn twaalf
uurtje aan een stationswagentje
kocht en die lunch liet bestaan uit:
één amandelbroodje, een punt-taart,
een krentenbroodje, een beker limo
nade („om mee te nemen") en twee
rollen pepermunt.
Ik heb zoo'n mijnheer tegenover
mij gehad en deze man niet een
baard en een snor, heeft mij met zijn
zoetigheiajes de coupé uitgewerkt,
want dat was niet om aan te zien.
Het is met dat hap-hap in een
trein een eigenaardig geval. In door
snee duurt een reis in ons eigen land
hoogstens twee uur. Binnen dat tijds
bestek kan men een heelen afstand
afleggen. Waarom er dan juist altijd
precies binnen die twee uur honger
geleden schijnt te worden en er uit
papieren zakken voedsel te voorschijn
moet komen, is mij niet duidelijk.
Natuurlijk: zakenmenschen die
geen tijd te verliezen hebben (gelooft
u het in deze tijden?) en: onderweg
is het met onze bonnen en zoo, prac-
tischer brood mee te nemen dan in
restaurants te lunchen.
In een hotel heeft een eetzaal iets
gezelligs: de „goeden morgens" van
de gasten, die zoo binnen de veertien
dagen of drie weken van hun zomer
verblijf elkaar hebben leeren kennen
en liefhebben. Lach niet. Ik zeg: lief
hebben, omdat het mij in mijn eentje
aan mijn ontbijttafel-voor-één-per
soon, ontroerd heeft hoe allerharte
lijkst toch eigenlijk wild-vreemde
menschen voor elkaarkunnen zijn,
of, laten we zeggen: zich kunnen
voordoen. De belangstelling voor el
kanders nachtrust is treffend en de
critiek op de kaas die er gisteren
ook al op tafel stond, krügt bijna
spontaan iets algemeens. Alleen wan
neer er een nieuwe familie gearri
veerd is, treedt er eenige gereser
veerdheid op. Na een over-en-weer
kat-uit-den-boom-kijkerij, wordt ech
ter die reserve spoedig overwonnen
en het zijn meestal de kinderen over
en weer, die de brug slaan tusschen
de moeders. De vaders komen er dan
vanzelf wel mee over.
Maar: het hotel is het doel niet
van de vacantie. Ik ga weer verder
op; zonder spoorboekje. Ik informeer
hoe laat er een. trein gaat. Waar
heen? vraagt de ober.
Doet er niet toe, zeg ik, welken
kant dan ook maar op. Ik durf niet
te peilen, wat de ober van mij denkt.
Hoe onrustig zijn de menschen toch
eigenlijk op reis. In een trein schijnt
men toch al héél moeilijk rustig te
kunnen worden. Behalve het absoluut
noodzakelijke proviand, dat op de
proppen komt, is er ook direct be
hoefte aan een krant.
Voor mijn vakblad heb ik over die
krantlezerjj nog een paar andere no
tities, die er niet toe doen, maar wél
heb ik geconstateerd, dat niemand
gemiddeld langer dan 4 minuten met
een krant doet. Dan heeft men de
krant „uit" en ligt deze slordig op
gevouwen naast den nieuws-behoef-
tigen reiziger. Hij weet dan weer al
les wat er in de wereld gebeurde. Hij
leest niet. Hij kijkt naar de groote
koppen en de onderschriften en naar
de plaatjes en begint dan opnieuw;
zal juist iets heelemaal gaan lezen,
wanneer een andere passagier hem
afleidt.
De mede-reizigers in de coupé lig
gen oo den loer om aanstonds de
verfomfaaide krant „even te mogen
inzien". Zij zijn er op getraind zelf
nooit een dubbeltje voor een krant
uit te geven, doch dat altijd een
ander voor zich te laten doen en ik
heb nog nooit den mijnheer ontmoet
die wat zakelijk toch heel juist
zou zijn het mcdelezen weigerde
of 5 cent terugvroeg.
Zonder krant en zonder proviand
is er dan altijd nog het spoorboekje,
dat geraadpleegd moet worden. Dat
doet iedere reiziger minstens drie
keer te veel; totaal overbodig, omdat
hij al lang weet wat hij zoekt, maar
hij zoekt, omdat met zoo'n spoorboek
je de zenuwen ook hun deel krijgen
aan het reizen. In een spoorboekje
zoeken is een reizigerscomplex; daar
ontkomt geen mensch aan.
KORTE BERICHTEN
Onder de Engelsche schepen, dl»
Zondag j.l. door Duitsche duikbooten
tot zinken zijn gebracht, bevonden
zich o.a. de Aguila, Stork, Ciscar, Al-
via, Clonlare, Spind en de zeesleepboot
Empire Oak.
In de streek van Avenches (Zw.)
heeft de politie 9 communisten, waar
onder 2 vrouwen, eearresteerd.
