Hechter dan ooit staan het Duitsche volk en zijn Weermacht gereed om onder leiding van den Fiihrer verder te strijden De geschiedenis zal beslissen, wie heeft overwonnen Nooit is de dank van het geheele Duitsche volk jegens den Fiihrer grooter geweest dan thans Waarschuwing aan Engeland AMERSFOORTSCHE COURANT MAANDAG 27 APRIL 1942 ,,Mijn naam en mijn leven wil ik onvoorwaardelijk verbinden aan het lot van mijn volk" Op dit oogenblik verheft dit schijnbaar verouderd Europa weer als steeds in de geschiedenis de fakkel van zijn inzicht omhoog en zijn mannen trekken op, thaas als de vertegenwoordigers van een nieuwe, betere orde, als de ware jeugd der sociale en nationale vrijheid van de wereld. Als ik vandaag namens deze ware jeugd van Europa en daarmee van een jongere wereld tot u spreek, dan doe ik dat met het gevoel van een man, die den zwaarsten strijd van zijn leven voor een heilige zaak achter zich heeft. Voorts spreek ik tot u als de aanvoerder van legers, die een lot hebben overmeesterd, dat als zwaarste be proeving der Voorzienigheid slechts kan worden opgelegd aan degenen, die tot het hoogste zijn geroepen. !3ezen winter is een wereldstrijd beslist, die in zijn probleemstelling ver uitsteekt boven wat in normale oorlogen moet cn kan worden opgelost. "Wij kennen het theoretische beginsel en do gruwelijke werkelijkheid der oog merken van de joodsch-bolsjewistische wereldpers. Heerschappij van het pro letariaat heet het cn dictatuur van het jodendom is het. Uitroeiing van de nationale leiding en intelligentie der volken en beheersching van het prole tariaat, dat dan zonder leiding en daardoor tevens door cfgen schuld weer loos is geworden, uitsluitend door de joodsch-internationale misdadigers. Wat zich in Rusland in zoo afschu welijken omvang had voltrokken, de uitroeiing van tallooze millioenen lei dende geesten, moest in Duitschland fworden voortgezet. Wij hebben in en kele deelen van ons rijk de inleiding jtot dezen toestand beleefd, en met op offering van het bloed van talrijke idea- jlisten weer opgeheven. Zwaarder druk te de vloek van dit satanswerk op Hon- jgarjje. Ook daar slaagde men er slechts met nationale macht in de macht der joodsche heerschappij te breken. De 'naam van den man, die als aanvoerder .in den strijd tegen deze snoodheid de 'redder van Hongarije werd, leeft nog (thans onder ons als een der eerste ver stegen woord ïgers der beginnende Euro- 'pecsche verheffing. Dc strijd van Italië. Het zwaarste conflict evenwel met de dreigende vernietiging van volk en jstaat werd in Italië uitgevochten, In een jheroïeken opstand zonder weerga heb- ;ben Italiaansche deelnemers aan den oorlog en Italiaansche jeugd onder aan voering van een uniek begenadigde het 'compromis van democratische lafheid (cn bolsjewistische heerschappij in een bloedige worsteling verpletterd, en op 'de plaats daarvan een nieuwe, positieve volks-en staatsidee gesteld. Eerst na de overwinning van het fas cisme kon men spreken van een begin nende redding van Europa. Want nu was op de plaats van een conglomeraat van gedachten van destructieven, ont bindenden aard niet louter de macht |der bajonetten gekomen, doch een 'waarlijk constructieve, nieuwe idee. Voor de eerste maal wordende bolsje wieken in een staat niet slechts versla gen, doch vooral de Marxisten gewon nen. Gewonnen voor den nieuwen op bouw van een betere, gezondere maat schappelijke ordening, die in den staat niet ziet de belichaming der protectie van een bepaalde klasse der maatschap pij, doch de bestaansvoorwaarden voor allen. Ten tijde dat deze historische gebeur tenissen zich voltrokken, groeide dc r.a- tionaal-socialistische beweging naar de vervulling van haar roeping onder ons eigen volk. Ook hier sloeg het uur. waarop in het conflict tusschen joodsch internationalisme en nationaal-socialis- lische volks- en staatsgedachte de ge zonde natuur doorbrak. Wij allen herinneren ons voorts nog den volgenden groolen, beslissenden strijd in Spanje, waar ook onder leiding van een onkelen man een duidelijke, definitieve beslissing werd afgedwon gen, en eveneens na een bloedigen bur geroorlog de nationale revolutie den bolsjewistischcn aartsvijand terneer Naarmate het inzicht groeide, dat de jood de parasitaire verwekker van deze ziekten was. werd nu in de afgeloopen jaren vrijwel iedere staat in Europa ge dwongen zijn standpunt te bepalen in deze levenskwestie der volkeren. Als gevolg van den drang tot zelfbehoud moesten zij de maatregelen nemen, waardoor de eigen volken definitief konden worden beschermd tegen deze internationale vergiftiging. Al is nu ook het bolsjewistische Rus-- land het plastische product van deze joodsche besmetting, toch mag men niet vergeten, dat het democratische kapita lisme de voorwaarden daarvoor schept. Hier bereiden dc joden voor. wat de zelfde joden in het tweede deel van dit proces voltooien. Jong Europa heeft den oorlog verklaard aan joodsch ontbindingsproces der volken Het jonge, ontwakende Europa heeft nu den oorlog verklaard aan dit pro ces, dat volgens Momsen bestaat in ontleding van volken en staten door de '.joden. Met dit Europa hebben zich trotsche volken met eerbesef ook in andere 'werelddeelen verbonden, cn bij hen zullen zich nog honderden millioenen 'rnenschen voegen, onderdrukten, die hoe hun leiders van het oogenblik het ook mogen bezien op zekeren dag hun ketenen zullen verbrijzelen. Het einde der leugenaars zal komen, die voorgeven de wereld te bescher men tegen vreemde overh'eersching, die haar zoogenaamd bedreigt, maar in waarheid slechts probeeren hun eigen wereldheerschappij te redden. 1 In deze geweldige, waarlijk historische beweging der volken bevinden wij ons nu allen, ten deelc als leidende, handelende of uitvoerende rnenschen. Aan don eencn kant staan de mannen der democratie, dat wil zeggen van het joodsche kapitalisme en aan hun zijde de bolsjewistische staat, d.w.z. de mas sa van een verdierlijkte menschheid, waarover de jood als in Sovjet-Rusland zijn bloedigen geesel zwaait. Aan den anderen kant staan de volken, die vech ten voor hun vrijheid cn onafhankelijkheid en die vooral strijden om het da- 'gelijlcsch brood van hun rnenschen te waarborgen. eens een bemoedigende factor, evenals het bemoedigend is, als twintig Engel- schen er in slagen, met zwartgemaakte gezichten cn gummizolen mot een Britsch vlot hier of daar aan de door ons bezette kust aan land te gaan om bij de verschijning van een Duitsche patrouille weer uit te knijpen. Als een emigrantenregeering, een ver zameling van nullen dus, een verkla ring tegen Duitschland aflegt, werkt dit bemoedigend, evenals wanneer de heer Churchill de vernietiging van de Duit sche duikbooten verkondigt of spreekt van een nieuwe uitvinding, een nieuw offensief, een tweede front enz. Daaraan valt niets te doen. Ieder volk heeft zijn eigen soort'bemoediging. Ik heb het b.v. destijds als bemoedigend beschouwd, dat wij erin slaagden bin nen achttien dagen den Poolschen staat in een aantal van dc geweldigste ver- nictigingsslagcn weg te vagen, dat in dien heclen tijd noch Frankrijk, noch ook Engeland het waagden den Wcst- wall ook slechts te naderen. Ik geloof, dat hel ook bemoedigend was, dat wij in Noorwegen konden lan den cn wel niet des nachts met zwart gemaakte gezichten en op gummizolen, maar bij helderen dag en op bergschoe nen met spijkers en dat wij dit Noor wegen m amper zes weken volkomen in onze macht kregen. Het was eveneens voor ons allen zeer bemoedigend te beleven, hoe het Britschc expeditieleger in weinige we ken uit Noorwegen werd verdreven. Eveneens meen ik, dal wij alle aanlei ding hebben het bemoedigend te achten, dat het ons mogelijk was in amper zes weken de Frar.schBritschc legers vol komen vernietigend te verslaan, in nog geen week Nederland en in amper ririë weken ook België in onze macht te krygen. dc Britsche strijdkrachten te verpletteren, gevangen te nemen of bij Duinkerken in zee to jagen Ikzelf achtte het een bijzndcre be moediging, dat wij tezamen met Italië niet slechts in Frankrijk, maar ook in Noord-Afrika groote successen konden behalen. Even bemoedigend was het in mijn oogen. dat wy kans zagen den Ser in het Oosten van Europa nu ligt het strijdtooneel. waar de beslissing zal vallen. Over de oorlogshandelin gen van het afgeloopen jaar heb ik elf December j.l. voor de laatste maal gesproken. Ilc zou er hier in het bijzonder op willen wijzen, dat deze redevoeringen in de eerste plaats steeds zijn bestemd voor het Duitsche volk en zijn vrienden. Ik spreek niet om rnenschen van iets te overtuigen, die hetzij uit dom heid of met boos opzet de waarheid volijverig niet kunnen zien of wil len hooren. Want als ik nu om maar een voor beeld te noemen den werkelyken loop der dingen vergelijk met de con clusies. die mr. Churchill daaruit trekt, dan treedt hier een zoo gapende discre pantie tusschen de gebeurtenissen en haar uitleg aan den dag, dat elke poging tot overbrugging van deze wederzyd- tche opvattingen vcrgcefsch moet zijn. Churchill noemt alles „bemoedigend". Sedert het begin, toen het nationaal- socialisme aan de macht kwam. is er geen stadium, waaraan de heer Chur chill met het karakter van een „bemoe diging"' heeft toegekend, en waarschijn lijk ook wel tot de laatste minuut zal toekennen. Dat Engeland ons eens den oorlog heeft verklaard, was voor hem een bemoedigend teeken. Dat er anderen zijn verschenen om zich voor het Britsche egoïsme naar de slachtbank te laten brengen, was niet minder bemoedigend. De besprekingen tusschen twee of meer geallieerde gene raals zijn even bemoedigend als een praatje bij den baard van den zieken man in het Witte Huis. Toen de heer Cripps voor de eerste maal naar Moskou vloog, was dut niet minder bemoedigend dan zijn terugkeer uit Indië. Dat generaal McArthur kans heeft gezien nog juist op tijd van de Philippijnen te ontkomen, was even- in enkele weken kapot te slaan. Voorts was het voor ons bemoedigend te bele ven, hoe de Britsche expeditie ook daar in zeer snel tempo eerst maar den Pelo- poncsus t-n daarna via Kreta tenslotte in de richting van de zee verdween, voorzoover zij niet door ons eveneens werd vernietigd. Niet minder bemoedigend was het overigens voor het Duitsche volk, dat wij sedert 22 Juni van het vorige jaar met onze bondgenooten in slagen, die uniek waren in de wereldgeschiedenis, het bolsjewistische gevaar van onze grenzen meer dan 1000 km. konden te rugslaan en dat in dezelfde periode reeds moer dan 16.000.000 ton vijande lijke koopvaardysc-heepsruimtc- tot zin ken gebracht werd, hetgeen thans nog steeds voortduurt. Ik beschouw het als een bemoediging, dat wij daarbij kans hebben gezien in de wijde ruimte van Jiet Oosten een spoorwegnet op de Europeesche spoor breedte te brengen en in dienst te stel len, zoo uitgestrekt, dat het thans groo- ter is dan dat van het geheele Engel- sche moederland. Ook dbitrent de Japansche heldenda den, dien unieken zegetocht, kan ik niet anders zeggen, dan dat zij in onze oogen eveneens buitengewoon bemoe digend zijn. Het bemoedigen dste, dat ik voor Duitschland cn zijn bondgenooten zie, is evenwel misschien wel, dat mr Churchill en Roosevelt te Londen en te Washington optreden en niet te Berlijn of Rome. De afgeloopen winter. Toen ik voor de laatste maal tot u sprak, daalde over het Oosten een win ter, zooals in Europa en ook in deze ge bieden in meer dan 140 jaar niet was beleefd. Binnen enkele dagen zakte d" thermometer van 0 graden en daarbo ven tot min 47 graden en daaronder Daardoor vonden alle verdere operaties vier weken vroeger dan te voorspellen viel. een plotseling einde. Het front, dat in voorwaartsche be weging was, mocht niet terugvloeien en evenmin kon het gelaten worden in de stellingen, waar het zich op dat mo ment bevond. Derhalve werd het frug- getrokken over een algemeene lijn, die van Taganrog naar het Ladogameer loopt. Ik mag thans uitspreken, dat deze operatie oneindig moeilijk uit te voeren was. Er waren oogenblikken, dat mensch en machine dreigden te verstij ven. Wie de wijde vlakten van dit Oos ten ziet, heeft daarbij rekening te hou den met de psychische belasting, die in 1812 de Fransche legers vernietigden. „De voornaamste last van den strijd drukte op het leger en de daarmede verbonden vreemde formaties. Ik heb het derhalve als mijn eereplicht beschouwd, op dat oogenblik mijn naam aan het lot van het leger te verbin den. Ik voel mij als soldaat zoo zeer verantwoordelijk voor dc aanvoering in dezen strijd, dat ik het ondraaglijk zou hebben geacht, op dit zwaarste uur met mijn pet-soon niet al datgene on der de oogen te zien wat de Voorzienigheid met ons scheen voor te hebben." De voornaamste last van den strijd drukte op het leger en de daarmee ver bonden vreemde formaties. Ik heb het derhalve als mijn eereplicht beschouwd op dat oogenblik mijn naam aan het lot van het leger te verbinden. Ik voel mij als soldaat zoozeer verantwoordelijk voor de aanvoering in dezen strijd, dat ik het ondragelijk zou hebben geacht op dit zwaarste uur niet al datgene ondgr de oogen te zien met mijn persoon, wat de Voorzienigheid met ons scheen voor le hebben. Dreigende ramp volstrekt afgewend. Dat het nu is gelukt de dreigende ramp volstrekt af le wenden dank ik uitsluitend aan de dapperheid, de trouw en de onmensehei ijke bereidheid tot lij den van onze brave soldaten. Zij alleen hebben het mij mogelijk gemaakt een front staande te houden, waartegen de- vijand nu hecatomben van rnenschen begon op te zetten. Maandenlang liepen steeds nieuwe, nauwelijks opgeleide massa's uit de vlakten van Centraal-Azië of uit den Kaukasus storm tegen onze linies, die vooral des nachts slechts by wijze van steunpunt konden worden gehandhaafd. Als de Rus van zijn kant tusschen nau welijks versterkte plaatsen in steeds nieuwe aanvalsgolven doorbrak of door sijpelde. dan geschiedde dit met op offering van honderdduizenden en nog eens honderdduizenden rnenschen. Het vraagstuk evenwel, dat ons in dien tijd het meest kwelde, was dat van de ravitailleering. Want noch de Duit schor zelf, noch de Duitsche tank, maar ook helaas onze Duitsche locomotieven evenmin waren berekend op de koude, zooals zij ons thans als het ware had overvallen. En toch hing van de hand having van onze ravitailleoring bestaan of ondergang der legers af. Gij zult derhalve begrijpen en stellig billijken, dat ik nu en dan meedoogen- loos en hard heb moeten ingrijpen, om met de grimmige vastberadenheid een lot te overmeesteren, waaraan wij an ders wellicht hadden moeten bezwijken. Toen de Napoleontische legers in 1312 terugstroomden uit Moskou en tenslotte erden verpletterd, was de felste koude ongeveer 25 graden onder 0. Dit jaar evenwel bedroeg de laagste temperatuur, die wij aan het Oostelijk front hebben gemeten, precies 52. Als ik nu ter samenvatting de pres taties der troepen zelf bespreek, kan ik slechts zeggen, dat zy alle hun hoogste plicht hebben gedaan. Aan de spits slaat echter zelf weer de Duitsche in fanterie, wij allen kennen de verlam mende uitwerking van de koude Zij werkt slaapverwekkend op den mensch en doodt hem daardoor pijnloos. Dat dit lot in de kritieke weken ons bleef be spaard. danken wij aan het bovenmen- schelijk prestatievermogen en de wils kracht niet slechts van deze soldaten, doch vooral ook van de onderofficieren en officieren tot aan generaals toe, die met begrip voor het dreigende gevaar en volkomen wegcijfering van hun eigen leven de manschappen steecis weer meesleepten en vormden tot die hechte gemeenschap, die thans wel hel beste is, wat het Duitsche volk in mili tair opzicht ooit het zijne heeft kunnen noemen. De Führer wees in dit verband op de steeds gelijke, voorbeeldige dapperheid der S.S.-divisies en -politic-formaties, der tankbemanningen en pantserjagers, der pioniers en kanonniers. der rnen schen van d« berichtendienst en der co lonnechauffeurs. van de luchtmacht, ja gers, gevechtsvl ïegers, verkenners, waarnemers en transport vliegers, dor bataljons van luchtdoelartilleric cn luchtmacht, der bouwtrocpen van de organisatie-Todt en der transporteolon- ncs-Speer, der mannen van den Ar beidsdienst, der officieren en onderof ficieren van gezondheid, der ziekendra gers, ziekenoppassers en vooral der zus ters van het Duitsche Roodo Kruis en der N.S.V. maar vooral ook van de spoorwegpioniers cn van het trein- en rangecrpersoneel. Het zou groot onrecht zijn. aldus de Fiihrer. als ik op den dag van lieden ook niet diegenen zou gedenken, die met óns hetzelfde leed hébben gedeeld. Over onze Finsche wapenmakkers te spreken is nauwelijks noodig, zy zijn zoo superieur en vooral ook zoo erva ren in dezen strijd, dat zij gewoonweg steeds als voorbeeld mogen gelden. Zij bezaten vooral groote rust tegenover doorgebroken of doorgesijpelde Russi sche formaties Terwijl zij aan den voor kant hun gelederen sloten, begonnen zij met de vernietiging van de achter hun rug npercerende bolsjewisten. Al begin ik nu bij het Noorden, ook moet ik de soldaten noemen van een divisie, die uit het Zuiden van Europa stamt en die aan het Ilmenmeer al dat gene heeft doorgemaakt, wat van onze eigen mannen moest worden verlangd. Als de Spaansche divisie eens in haar vaderland terugkeert, zullen wij haar en haar dapperen generaal geen ander ge tuigschrift kunnen uitreiken dan de er kenning van trouw cn dapnefheid tot in den dood. Deze waardeering komt ook allen an deren formaties toe, zoowel den Bon- gaarschen als den Slowaakschc-n en Kroatischen bondgenoot. Zij hebben met de grootste dapperheid cn betrouw baarheid hun taak verricht. De drie Italiaansche divisies zijn den geheelen winter door ondanks dc voor hen pijnlijke koude gebleven waar zy waren. Ook bij hen is dank zij hun dap perheid elke Russische inval tot mis lukking gedoemd geweest. Hetzelfde geldt voor de dappere soldaten van het verbonden Roemeensche leger onder be vel van maarschalk Antoneseu. Zooals over het geheel overal aan het front een TOESPRAAK VAN HERMANN GöRING DE KOMENDE AANVAL ZAL DE GROOTSTE OVERWINNING WORDEN Na de rede van den Führer hield de voorzitter van den Rijksdag. Herman Göring, een toespraak tot den mannen van den Duitschen Rijksdag, waarin hij o.m. zeide: „Onze Rijksdagbijoenkomsten zijn mijlpalen in de geschiedenis van ons volk. Telkens bij het einde van een pe riode en bij het begin van nieuwe ge beurtenissen hoeft de Führer het Duit sche volk rekening en verantwoording afgelegd op een wijze die niet gewel diger kon zijn. De zitting van thans en het verslag van den Führer aan het einde van dezen winter zijn echter wel de geweldigste van alle. Deze winter was een groot gevaar Het Duitsche volk voelde en besefte dit gevaar. Maar grooter dan dat gevaar was het ver trouwen van het volk, dat de Führer ook het noodlot zal beheerschen. De houding van ons volk in het binnenland evenaarde die van onze strijders aan het front. Als de Führer zijn troepen zijn dank en erkentelijkheid heeft betuigd, weet het volk aan wien het in de eerste plaats het overwinnen van dit gevaar heeft te danken. Nooit is de dank van het geheele Duitsche volk jegens den Führer grooter geweest dan thans. Want hoewel niet iedereen heeft kunnen zien, hoe de Führer het moeilijke lot mees ter werd, wij. zijn medewerkers heb ben het wel mogen zien. En wij kunnen thans zeggen: Als thans het front in "het Oosten intact is cn wederom tot een krachtige aanval kan worden overgegaan, is dat naast dc dapperheid Ser troepen uitsluitend dc verdienste van onzen Führer ge weest. (Groote bijval.) Nu het gevaar overwonnen is, mag el zeggen, welk een geesteskracht oor noodig was om de dagelijks vischen opstand met onze bondgenooten binnenkomende harde berichten te werken, om steeds weer nieuwe wegen te vinden, om steeds weer te helpc-n. Wanneer de transporten naar het front dagelijks toenamen, was dat dc ver diende van den Führer. Wanneer de troepen gebracht werden naar de plaats waar doorbraken geschiedden en de' linies gesloten' moesten worden, was het zi.in verdienste. Hij heeft het voor zien. Hem was de kracht gegeven, ook daar den geest te herstellen. Het ver trouwen van Weermacht en volk, dat de Führer altijd al gehad heeft, is in dezen winter nog grooter gewórden. En het volk en vooral de Weermacht we ten, dat wij alles moeten doen om den Führer zijn taak te helpen volbrengen, dat wij hem alles moeten geven, wat hij noodig heeft. En het volk weet voor al van de wijsheid, de rechtvaardig heid, de goedheid en grootheid en in het bijzonder van het genie van zijn leiding. En omdat het hiervan over tuigd is. voelt het den plicht alles te doen om don Führer te helpen. RIJKSDAG BEVESTIGT DE DOOR DEN FÜHRER VERLANGDE RECHTEN U, mannen van den Duitschen Rijksdag, noodig ik thans, als de afgevaardigden van *dil volk, het volgende te bevestigen: „Het kan aan geen twijfel onderhe vig zijn, dat de Führer in dezen oor logstijd, waarin het Duitsche volk ge wikkeld is in een strijd van te zijn of niet te zijn, het recht moet hebben om alles te doen, wat dient of bijdraagt tot het behalen van de overwinning. De Führer moet derhalve, zonder aan bestaande rechtsvoorschriften gebonden te zijn, in zijn hoedanigheid van Füh rer der natie, opperste bevelhebber der Weermacht, chef der regeering, hoog ste bekleeder van het uitvoerend gezag, hoogste gerechtelijke instantie en leider der partij steeds in staat zijn zoo noo dig eiken Duitscher, zy hel een een voudig soldaat of een officier, een laag- of hooggeplaatst ambtenaar of rechter, een leidende of een dienende function- narïs der partij, een arbeider of een employé, met alle middelen, die hem gepast voorkomen, te brengen tot ver vulling zijner plichten en bij de ver- waarloozing daarvan na een consciën tieus onderzoek en ongeacht de zooge naamde verkregen rechten con gepaste straf op te leggon, of hem in een bij zondere procedure zonder instructie te verwijderen uit zijn ambt, zijn rang of zijn betrekking." Dat dit alzoo is, verzoek ik u, afgc vaardigden van het Duitsche volk als den geroepen vertegenwoordigers van de Duitsche natie, jegens den Führer uitdrukkelijk te bevestigen door van uw zetels op te staan. <De afgevaardig den hebben zich van hun zetels verhe ven). Ik constateer hiermede, dat de Rijksdag de door den Führer verlang de rechten eenstemmig heeft bevestigd en volgens mijn voorstel heeft besloten. Führer. zooals gij in den hardsten aller winters het noodlot hebt be- heerscht, zoo staan thans hechter dan ooit, voor u het Duitsche volk en zijn Weermacht gereed, om onder uw aan voering. door tc vechten en alles op zich tc nemen. Dc Weermacht is klaar om verdere bevelen in ontvangst tc ne men. Dc strijders aan het front hunke ren er naar bevrijd van dc hindernis sen der elementen, den vijand tiians eindelijk te lijf te gaan en de superio riteit van onze wapens, onze soldaten en onze leiding te bewijzen. Krachtiger en harder dan ooit tevoren zullen leger, vloot en luchtmacht de geniale en held haftige leiding van hun oppersten be velhebber volgen, cr heilig van over tuigd. dat deze aanval de grootste over winning zal worden, een overwinning welke Duitschland de grootheid zal ver zekeren. die hem gegeven is door de weergalooze persoonlijkheid van on zen Führer. langzame versmelting van de verschi Maar ook Litauers. Letlanden landers, Ockraieners cn Tartoi ben deelgenomen aan den stri don bolsjewirtischon wereldvij: de luchtmacht van onze bond heeft, te beginnen bij do Finne Italiaansche Jagers toe. den vijs ind zw Bij dit geweldige historische succes, behoefde ik slechts in enkele afzonder lijke gevallen in tc grijpen. Slechts waar de zenuwen bezweken, dc gehoor zaamheid te kort schoot of gebrek aan plichtsbesef bij de vervulling van do taak aan den dag trad. heb ik harde be slissingen genomen en wel krachtens het souvcreine recht, dat ik meen vat» mijn Duitsche volk hiertoe te hebben gekregen. Steun van het vaderland. Dat mij in dezen stryd hot vaderland steunde, daarvoor dank ik hier niet slechts in mijn eigen naam, maar ook m dien van onze soldaten. Ons allen gemeenschappelijk mag het trotsche gevoel vervullen en dat spreek ik op dit oogenblik in het bijzonder uit voor de soldaten in de voorste linie, «lat wij een lot tcboven gekomen zijn. -lat een ander honderddertig jaar geleden heeft verbrijzeld. Dc beproeving, aldus de Führer, die deze winter voor front en vaderland heeft gebracht, moet voor ons allen ook een leer zijn. Zuiver oi'gar.isntori-cU heb ik de beschikkingen getroffen, da- noodzakelijk zijn om a priori een her haling van dergelijke noodtoestanden le voorkomen. De Duitsche spoorwegen zullen den komenden winter, waar de- dan t de locon lieven tot dc tank?. bielen en vrachtauto's toe zal het leger in het Oosten beter zijn uitgerust. Voor den afzonderlijken soldaat zal, ook al mocht een dergelijke natuurramp zich 'herhalen, als gevolg van ervan. g cn krachtsinspanning niet meer een de gelijke toestand ontstaan als wy heb ben beleefd. Daartoe verwacht ik overigens een en ander: dat dc natie mij het recht geeft, overal, waar niet on voorwaardelijk in dienst van da groote taak, waarbij hei gaat om bestaan of ondergaan, wordt ge hoorzaamd cn gehandeld, terstond in te grijpen en zelf te mogen han delen. Front en vaderland, tran sportwezen, bestuur en justitie heb ben slechts te gehoorzamen aan ec-r» enkele gedachte, namelijk het beha len van dc overwinning. Ik verzoek derhalve den Duit schen Rijksdag om d<- uitdrukkelij ke bevestiging, dat ik het wettige recht bezit een ieder tot vervulling van zyn plichten te nopen ro.ip. dengenc. die zijn plichten naar nnjn consciëntieuze meening niet vervuld, te vcroordeelen tot gewoon ontslag of hem meedoogen 1 oos uit ambt en functie te verwijderen, wie hij ook zij of welke verworven rechten hij moge bezitten. En wel juist daarom, omdat het onder mil lioenen slechts om enkelingen gaat. De Fuhrcr betoogde, dat in dezen tijd, waarin hij in maanden niet in slaat was geweest het front als geheel verlof te geven, niemand een zoogenaamd „wcl- gefund'-erd recht" op verlof bezit. Hij zelf had sinds '33 nog geen drie vrije dagen ais verlof opgeëischt. Zoo verwachtte hij ook dat de Duit sche justitie begreep, dat de natie er mei wae om harentwil, maar dat Zij er was terwille van de natie. De Führer noemde eenigc voorbeelden van onbe grijpelijk milde vonnissen tegen de ge meenste misdadigers in een tijd. dat tienduizenden brave Duitsche mannen moeten sterven om aan het vaderland de vernietiging door het bohjcwisme te besparen. Van nu af zou hij rechters, die kenne lijk het gebod van dit tijdsgewricht niet inzagen, van hun ambt ontheffen. Tot slot zcidc dc Führer: Wij hebben een geweldigen win terslag aciiter ons. Het uur zal komen, dal dc fronten zich weer uit luin verstarring zullen losma ken en dan moet de geschiedenis be slissen. wie dezen winter heeft over wonnen: de aanvaller, die zijn men- schcnma-ssa -idiootweg opofferde, of de verdediger, die zich eenvoudig in zijn stollingen handhaafde. Ik lees deze weken voortdurend over de geweldige dreigementen van onze tegenstanders. De toekomst zal lccren in hoeverre onze voorbereidingen voor het overwinnen van de gevaren vol doende zijn. De groote veldhccren van Engeland rn Amerika jagen mij angst noch schrik aan. Mocht in Engeland de gedachte vasten voet krijgen, den luchtoorlog te-gen burgerbevolking met nieuwe middelen voort te zetten, dan zal ik reeds ten overstaan van de geheele wereld het volgende willen vaststellen: De heer Churchill is in -1940 met dezen oorlog begonnen. Ik heb vk r maanden lang gewaarschuwd en ge wacht. Toen kwam de tijd. dat ik - dwongen was to handelen. D< n<e alleen verantwoordelijk is voor dit t strijd, begon lorn te jammeren. O-Jc thans is mijn wachten geen zwakheid. Moge deze man niet weer klagen en Janken, als Ik mij nu gedwongen zal zien. een antwoord te geven, dat ze - veel l«xd over zyn eigen volk zal hr.- gen. Ik zal van nu aan weer slag on slag vergelden, tot deze misdadiger vait en zijn werk bezwijkt. Als ik het oog richt op de wereld, dh wy belichamen, en op alle mannen met wie ik het geluk hch in vriendschap of bondgenootschap te vcrkccrcn. air voorts h'lk op dc schaar van mijn poli tieke leiders ir, Duitschland. op Rijksmaarschalk, de veldmaarschalken en admiraals cn kolonelger.eraal en c'c talrijke andere aanvoerders aan de fronten, dan zie ik met het grootsic vertrouwen een toekomst tegemoet, waarin geen potsemakers, doch mannen de geschiedenis zullen maken. Zie voor vervolg peg,

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1942 | | pagina 3