Hechter dan ooit staan het Duitsche volk en zijn Weermacht gereed
om onder leiding van den Fiihrer verder te strijden
De geschiedenis zal beslissen, wie heeft overwonnen
Nooit is de dank van het geheele Duitsche
volk jegens den Fiihrer grooter
geweest dan thans
Waarschuwing
aan Engeland
AMERSFOORTSCHE COURANT
MAANDAG 27 APRIL 1942
,,Mijn naam en mijn leven wil ik onvoorwaardelijk verbinden
aan het lot van mijn volk"
Op dit oogenblik verheft dit schijnbaar verouderd Europa weer als steeds in de geschiedenis de fakkel van
zijn inzicht omhoog en zijn mannen trekken op, thaas als de vertegenwoordigers van een nieuwe, betere orde, als
de ware jeugd der sociale en nationale vrijheid van de wereld.
Als ik vandaag namens deze ware jeugd van Europa en daarmee van een jongere wereld tot u spreek, dan
doe ik dat met het gevoel van een man, die den zwaarsten strijd van zijn leven voor een heilige zaak achter zich
heeft. Voorts spreek ik tot u als de aanvoerder van legers, die een lot hebben overmeesterd, dat als zwaarste be
proeving der Voorzienigheid slechts kan worden opgelegd aan degenen, die tot het hoogste zijn geroepen.
!3ezen winter is een wereldstrijd beslist, die in zijn probleemstelling
ver uitsteekt boven wat in normale oorlogen moet cn kan worden opgelost.
"Wij kennen het theoretische beginsel en do gruwelijke werkelijkheid der oog
merken van de joodsch-bolsjewistische wereldpers. Heerschappij van het pro
letariaat heet het cn dictatuur van het jodendom is het. Uitroeiing van de
nationale leiding en intelligentie der volken en beheersching van het prole
tariaat, dat dan zonder leiding en daardoor tevens door cfgen schuld weer
loos is geworden, uitsluitend door de joodsch-internationale misdadigers.
Wat zich in Rusland in zoo afschu
welijken omvang had voltrokken, de
uitroeiing van tallooze millioenen lei
dende geesten, moest in Duitschland
fworden voortgezet. Wij hebben in en
kele deelen van ons rijk de inleiding
jtot dezen toestand beleefd, en met op
offering van het bloed van talrijke idea-
jlisten weer opgeheven. Zwaarder druk
te de vloek van dit satanswerk op Hon-
jgarjje. Ook daar slaagde men er slechts
met nationale macht in de macht der
joodsche heerschappij te breken. De
'naam van den man, die als aanvoerder
.in den strijd tegen deze snoodheid de
'redder van Hongarije werd, leeft nog
(thans onder ons als een der eerste ver
stegen woord ïgers der beginnende Euro-
'pecsche verheffing.
Dc strijd van Italië.
Het zwaarste conflict evenwel met de
dreigende vernietiging van volk en
jstaat werd in Italië uitgevochten, In een
jheroïeken opstand zonder weerga heb-
;ben Italiaansche deelnemers aan den
oorlog en Italiaansche jeugd onder aan
voering van een uniek begenadigde het
'compromis van democratische lafheid
(cn bolsjewistische heerschappij in een
bloedige worsteling verpletterd, en op
'de plaats daarvan een nieuwe, positieve
volks-en staatsidee gesteld.
Eerst na de overwinning van het fas
cisme kon men spreken van een begin
nende redding van Europa. Want nu
was op de plaats van een conglomeraat
van gedachten van destructieven, ont
bindenden aard niet louter de macht
|der bajonetten gekomen, doch een
'waarlijk constructieve, nieuwe idee.
Voor de eerste maal wordende bolsje
wieken in een staat niet slechts versla
gen, doch vooral de Marxisten gewon
nen. Gewonnen voor den nieuwen op
bouw van een betere, gezondere maat
schappelijke ordening, die in den staat
niet ziet de belichaming der protectie
van een bepaalde klasse der maatschap
pij, doch de bestaansvoorwaarden voor
allen.
Ten tijde dat deze historische gebeur
tenissen zich voltrokken, groeide dc r.a-
tionaal-socialistische beweging naar de
vervulling van haar roeping onder ons
eigen volk. Ook hier sloeg het uur.
waarop in het conflict tusschen joodsch
internationalisme en nationaal-socialis-
lische volks- en staatsgedachte de ge
zonde natuur doorbrak.
Wij allen herinneren ons voorts nog
den volgenden groolen, beslissenden
strijd in Spanje, waar ook onder leiding
van een onkelen man een duidelijke,
definitieve beslissing werd afgedwon
gen, en eveneens na een bloedigen bur
geroorlog de nationale revolutie den
bolsjewistischcn aartsvijand terneer
Naarmate het inzicht groeide, dat de
jood de parasitaire verwekker van deze
ziekten was. werd nu in de afgeloopen
jaren vrijwel iedere staat in Europa ge
dwongen zijn standpunt te bepalen in
deze levenskwestie der volkeren. Als
gevolg van den drang tot zelfbehoud
moesten zij de maatregelen nemen,
waardoor de eigen volken definitief
konden worden beschermd tegen deze
internationale vergiftiging.
Al is nu ook het bolsjewistische Rus--
land het plastische product van deze
joodsche besmetting, toch mag men niet
vergeten, dat het democratische kapita
lisme de voorwaarden daarvoor schept.
Hier bereiden dc joden voor. wat de
zelfde joden in het tweede deel van dit
proces voltooien.
Jong Europa heeft den oorlog verklaard aan
joodsch ontbindingsproces der volken
Het jonge, ontwakende Europa heeft nu den oorlog verklaard aan dit pro
ces, dat volgens Momsen bestaat in ontleding van volken en staten door de
'.joden. Met dit Europa hebben zich trotsche volken met eerbesef ook in andere
'werelddeelen verbonden, cn bij hen zullen zich nog honderden millioenen
'rnenschen voegen, onderdrukten, die hoe hun leiders van het oogenblik het
ook mogen bezien op zekeren dag hun ketenen zullen verbrijzelen.
Het einde der leugenaars zal komen, die voorgeven de wereld te bescher
men tegen vreemde overh'eersching, die haar zoogenaamd bedreigt, maar in
waarheid slechts probeeren hun eigen wereldheerschappij te redden.
1 In deze geweldige, waarlijk historische beweging der volken bevinden wij
ons nu allen, ten deelc als leidende, handelende of uitvoerende rnenschen. Aan
don eencn kant staan de mannen der democratie, dat wil zeggen van het
joodsche kapitalisme en aan hun zijde de bolsjewistische staat, d.w.z. de mas
sa van een verdierlijkte menschheid, waarover de jood als in Sovjet-Rusland
zijn bloedigen geesel zwaait. Aan den anderen kant staan de volken, die vech
ten voor hun vrijheid cn onafhankelijkheid en die vooral strijden om het da-
'gelijlcsch brood van hun rnenschen te waarborgen.
eens een bemoedigende factor, evenals
het bemoedigend is, als twintig Engel-
schen er in slagen, met zwartgemaakte
gezichten cn gummizolen mot een
Britsch vlot hier of daar aan de door
ons bezette kust aan land te gaan om
bij de verschijning van een Duitsche
patrouille weer uit te knijpen.
Als een emigrantenregeering, een ver
zameling van nullen dus, een verkla
ring tegen Duitschland aflegt, werkt dit
bemoedigend, evenals wanneer de heer
Churchill de vernietiging van de Duit
sche duikbooten verkondigt of spreekt
van een nieuwe uitvinding, een nieuw
offensief, een tweede front enz.
Daaraan valt niets te doen. Ieder
volk heeft zijn eigen soort'bemoediging.
Ik heb het b.v. destijds als bemoedigend
beschouwd, dat wij erin slaagden bin
nen achttien dagen den Poolschen staat
in een aantal van dc geweldigste ver-
nictigingsslagcn weg te vagen, dat in
dien heclen tijd noch Frankrijk, noch
ook Engeland het waagden den Wcst-
wall ook slechts te naderen.
Ik geloof, dat hel ook bemoedigend
was, dat wij in Noorwegen konden lan
den cn wel niet des nachts met zwart
gemaakte gezichten en op gummizolen,
maar bij helderen dag en op bergschoe
nen met spijkers en dat wij dit Noor
wegen m amper zes weken volkomen
in onze macht kregen.
Het was eveneens voor ons allen
zeer bemoedigend te beleven, hoe het
Britschc expeditieleger in weinige we
ken uit Noorwegen werd verdreven.
Eveneens meen ik, dal wij alle aanlei
ding hebben het bemoedigend te achten,
dat het ons mogelijk was in amper zes
weken de Frar.schBritschc legers vol
komen vernietigend te verslaan, in nog
geen week Nederland en in amper ririë
weken ook België in onze macht te
krygen. dc Britsche strijdkrachten te
verpletteren, gevangen te nemen of bij
Duinkerken in zee to jagen
Ikzelf achtte het een bijzndcre be
moediging, dat wij tezamen met Italië
niet slechts in Frankrijk, maar ook in
Noord-Afrika groote successen konden
behalen. Even bemoedigend was het in
mijn oogen. dat wy kans zagen den Ser
in het Oosten van Europa nu ligt
het strijdtooneel. waar de beslissing
zal vallen. Over de oorlogshandelin
gen van het afgeloopen jaar heb ik
elf December j.l. voor de laatste
maal gesproken. Ilc zou er hier in
het bijzonder op willen wijzen, dat
deze redevoeringen in de eerste
plaats steeds zijn bestemd voor het
Duitsche volk en zijn vrienden. Ik
spreek niet om rnenschen van iets
te overtuigen, die hetzij uit dom
heid of met boos opzet de waarheid
volijverig niet kunnen zien of wil
len hooren.
Want als ik nu om maar een voor
beeld te noemen den werkelyken
loop der dingen vergelijk met de con
clusies. die mr. Churchill daaruit trekt,
dan treedt hier een zoo gapende discre
pantie tusschen de gebeurtenissen en
haar uitleg aan den dag, dat elke poging
tot overbrugging van deze wederzyd-
tche opvattingen vcrgcefsch moet zijn.
Churchill noemt alles
„bemoedigend".
Sedert het begin, toen het nationaal-
socialisme aan de macht kwam. is er
geen stadium, waaraan de heer Chur
chill met het karakter van een „bemoe
diging"' heeft toegekend, en waarschijn
lijk ook wel tot de laatste minuut zal
toekennen. Dat Engeland ons eens den
oorlog heeft verklaard, was voor hem
een bemoedigend teeken.
Dat er anderen zijn verschenen om
zich voor het Britsche egoïsme naar de
slachtbank te laten brengen, was niet
minder bemoedigend. De besprekingen
tusschen twee of meer geallieerde gene
raals zijn even bemoedigend als een
praatje bij den baard van den zieken
man in het Witte Huis.
Toen de heer Cripps voor de eerste
maal naar Moskou vloog, was dut niet
minder bemoedigend dan zijn terugkeer
uit Indië. Dat generaal McArthur kans
heeft gezien nog juist op tijd van de
Philippijnen te ontkomen, was even-
in enkele weken kapot te slaan. Voorts
was het voor ons bemoedigend te bele
ven, hoe de Britsche expeditie ook daar
in zeer snel tempo eerst maar den Pelo-
poncsus t-n daarna via Kreta tenslotte
in de richting van de zee verdween,
voorzoover zij niet door ons eveneens
werd vernietigd.
Niet minder bemoedigend was het
overigens voor het Duitsche volk, dat
wij sedert 22 Juni van het vorige jaar
met onze bondgenooten in slagen, die
uniek waren in de wereldgeschiedenis,
het bolsjewistische gevaar van onze
grenzen meer dan 1000 km. konden te
rugslaan en dat in dezelfde periode
reeds moer dan 16.000.000 ton vijande
lijke koopvaardysc-heepsruimtc- tot zin
ken gebracht werd, hetgeen thans nog
steeds voortduurt.
Ik beschouw het als een bemoediging,
dat wij daarbij kans hebben gezien in
de wijde ruimte van Jiet Oosten een
spoorwegnet op de Europeesche spoor
breedte te brengen en in dienst te stel
len, zoo uitgestrekt, dat het thans groo-
ter is dan dat van het geheele Engel-
sche moederland.
Ook dbitrent de Japansche heldenda
den, dien unieken zegetocht, kan ik
niet anders zeggen, dan dat zij in onze
oogen eveneens buitengewoon bemoe
digend zijn.
Het bemoedigen dste, dat ik voor
Duitschland cn zijn bondgenooten zie,
is evenwel misschien wel, dat mr
Churchill en Roosevelt te Londen en te
Washington optreden en niet te Berlijn
of Rome.
De afgeloopen winter.
Toen ik voor de laatste maal tot u
sprak, daalde over het Oosten een win
ter, zooals in Europa en ook in deze ge
bieden in meer dan 140 jaar niet was
beleefd. Binnen enkele dagen zakte d"
thermometer van 0 graden en daarbo
ven tot min 47 graden en daaronder
Daardoor vonden alle verdere operaties
vier weken vroeger dan te voorspellen
viel. een plotseling einde.
Het front, dat in voorwaartsche be
weging was, mocht niet terugvloeien en
evenmin kon het gelaten worden in de
stellingen, waar het zich op dat mo
ment bevond. Derhalve werd het frug-
getrokken over een algemeene lijn, die
van Taganrog naar het Ladogameer
loopt.
Ik mag thans uitspreken, dat deze
operatie oneindig moeilijk uit te voeren
was. Er waren oogenblikken, dat
mensch en machine dreigden te verstij
ven. Wie de wijde vlakten van dit Oos
ten ziet, heeft daarbij rekening te hou
den met de psychische belasting, die in
1812 de Fransche legers vernietigden.
„De voornaamste last van den
strijd drukte op het leger en de
daarmede verbonden vreemde
formaties. Ik heb het derhalve
als mijn eereplicht beschouwd,
op dat oogenblik mijn naam aan
het lot van het leger te verbin
den. Ik voel mij als soldaat zoo
zeer verantwoordelijk voor dc
aanvoering in dezen strijd, dat
ik het ondraaglijk zou hebben
geacht, op dit zwaarste uur met
mijn pet-soon niet al datgene on
der de oogen te zien wat de
Voorzienigheid met ons scheen
voor te hebben."
De voornaamste last van den strijd
drukte op het leger en de daarmee ver
bonden vreemde formaties. Ik heb het
derhalve als mijn eereplicht beschouwd
op dat oogenblik mijn naam aan het lot
van het leger te verbinden. Ik voel mij
als soldaat zoozeer verantwoordelijk
voor de aanvoering in dezen strijd, dat
ik het ondragelijk zou hebben geacht op
dit zwaarste uur niet al datgene ondgr
de oogen te zien met mijn persoon, wat
de Voorzienigheid met ons scheen voor
le hebben.
Dreigende ramp volstrekt
afgewend.
Dat het nu is gelukt de dreigende
ramp volstrekt af le wenden dank ik
uitsluitend aan de dapperheid, de trouw
en de onmensehei ijke bereidheid tot lij
den van onze brave soldaten. Zij alleen
hebben het mij mogelijk gemaakt een
front staande te houden, waartegen de-
vijand nu hecatomben van rnenschen
begon op te zetten.
Maandenlang liepen steeds nieuwe,
nauwelijks opgeleide massa's uit de
vlakten van Centraal-Azië of uit den
Kaukasus storm tegen onze linies, die
vooral des nachts slechts by wijze van
steunpunt konden worden gehandhaafd.
Als de Rus van zijn kant tusschen nau
welijks versterkte plaatsen in steeds
nieuwe aanvalsgolven doorbrak of door
sijpelde. dan geschiedde dit met op
offering van honderdduizenden en nog
eens honderdduizenden rnenschen.
Het vraagstuk evenwel, dat ons in
dien tijd het meest kwelde, was dat van
de ravitailleering. Want noch de Duit
schor zelf, noch de Duitsche tank, maar
ook helaas onze Duitsche locomotieven
evenmin waren berekend op de koude,
zooals zij ons thans als het ware had
overvallen. En toch hing van de hand
having van onze ravitailleoring bestaan
of ondergang der legers af.
Gij zult derhalve begrijpen en stellig
billijken, dat ik nu en dan meedoogen-
loos en hard heb moeten ingrijpen, om
met de grimmige vastberadenheid een
lot te overmeesteren, waaraan wij an
ders wellicht hadden moeten bezwijken.
Toen de Napoleontische legers in 1312
terugstroomden uit Moskou en tenslotte
erden verpletterd, was de felste koude
ongeveer 25 graden onder 0.
Dit jaar evenwel bedroeg de laagste
temperatuur, die wij aan het Oostelijk
front hebben gemeten, precies 52.
Als ik nu ter samenvatting de pres
taties der troepen zelf bespreek, kan ik
slechts zeggen, dat zy alle hun hoogste
plicht hebben gedaan. Aan de spits
slaat echter zelf weer de Duitsche in
fanterie, wij allen kennen de verlam
mende uitwerking van de koude Zij
werkt slaapverwekkend op den mensch
en doodt hem daardoor pijnloos. Dat dit
lot in de kritieke weken ons bleef be
spaard. danken wij aan het bovenmen-
schelijk prestatievermogen en de wils
kracht niet slechts van deze soldaten,
doch vooral ook van de onderofficieren
en officieren tot aan generaals toe, die
met begrip voor het dreigende gevaar
en volkomen wegcijfering van hun
eigen leven de manschappen steecis
weer meesleepten en vormden tot die
hechte gemeenschap, die thans wel hel
beste is, wat het Duitsche volk in mili
tair opzicht ooit het zijne heeft kunnen
noemen.
De Führer wees in dit verband op de
steeds gelijke, voorbeeldige dapperheid
der S.S.-divisies en -politic-formaties,
der tankbemanningen en pantserjagers,
der pioniers en kanonniers. der rnen
schen van d« berichtendienst en der co
lonnechauffeurs. van de luchtmacht, ja
gers, gevechtsvl ïegers, verkenners,
waarnemers en transport vliegers, dor
bataljons van luchtdoelartilleric cn
luchtmacht, der bouwtrocpen van de
organisatie-Todt en der transporteolon-
ncs-Speer, der mannen van den Ar
beidsdienst, der officieren en onderof
ficieren van gezondheid, der ziekendra
gers, ziekenoppassers en vooral der zus
ters van het Duitsche Roodo Kruis en
der N.S.V. maar vooral ook van de
spoorwegpioniers cn van het trein- en
rangecrpersoneel.
Het zou groot onrecht zijn. aldus de
Fiihrer. als ik op den dag van lieden
ook niet diegenen zou gedenken, die
met óns hetzelfde leed hébben gedeeld.
Over onze Finsche wapenmakkers te
spreken is nauwelijks noodig, zy zijn
zoo superieur en vooral ook zoo erva
ren in dezen strijd, dat zij gewoonweg
steeds als voorbeeld mogen gelden. Zij
bezaten vooral groote rust tegenover
doorgebroken of doorgesijpelde Russi
sche formaties Terwijl zij aan den voor
kant hun gelederen sloten, begonnen zij
met de vernietiging van de achter hun
rug npercerende bolsjewisten.
Al begin ik nu bij het Noorden, ook
moet ik de soldaten noemen van een
divisie, die uit het Zuiden van Europa
stamt en die aan het Ilmenmeer al dat
gene heeft doorgemaakt, wat van onze
eigen mannen moest worden verlangd.
Als de Spaansche divisie eens in haar
vaderland terugkeert, zullen wij haar en
haar dapperen generaal geen ander ge
tuigschrift kunnen uitreiken dan de er
kenning van trouw cn dapnefheid tot
in den dood.
Deze waardeering komt ook allen an
deren formaties toe, zoowel den Bon-
gaarschen als den Slowaakschc-n en
Kroatischen bondgenoot. Zij hebben
met de grootste dapperheid cn betrouw
baarheid hun taak verricht.
De drie Italiaansche divisies zijn den
geheelen winter door ondanks dc voor
hen pijnlijke koude gebleven waar zy
waren. Ook bij hen is dank zij hun dap
perheid elke Russische inval tot mis
lukking gedoemd geweest. Hetzelfde
geldt voor de dappere soldaten van het
verbonden Roemeensche leger onder be
vel van maarschalk Antoneseu. Zooals
over het geheel overal aan het front een
TOESPRAAK VAN HERMANN GöRING
DE KOMENDE AANVAL ZAL DE GROOTSTE OVERWINNING WORDEN
Na de rede van den Führer hield
de voorzitter van den Rijksdag.
Herman Göring, een toespraak tot
den mannen van den Duitschen
Rijksdag, waarin hij o.m. zeide:
„Onze Rijksdagbijoenkomsten zijn
mijlpalen in de geschiedenis van ons
volk. Telkens bij het einde van een pe
riode en bij het begin van nieuwe ge
beurtenissen hoeft de Führer het Duit
sche volk rekening en verantwoording
afgelegd op een wijze die niet gewel
diger kon zijn. De zitting van thans en
het verslag van den Führer aan het
einde van dezen winter zijn echter wel
de geweldigste van alle. Deze winter
was een groot gevaar Het Duitsche
volk voelde en besefte dit gevaar. Maar
grooter dan dat gevaar was het ver
trouwen van het volk, dat de Führer
ook het noodlot zal beheerschen. De
houding van ons volk in het binnenland
evenaarde die van onze strijders aan
het front.
Als de Führer zijn troepen zijn dank
en erkentelijkheid heeft betuigd, weet
het volk aan wien het in de eerste
plaats het overwinnen van dit gevaar
heeft te danken. Nooit is de dank van
het geheele Duitsche volk jegens den
Führer grooter geweest dan thans. Want
hoewel niet iedereen heeft kunnen zien,
hoe de Führer het moeilijke lot mees
ter werd, wij. zijn medewerkers heb
ben het wel mogen zien.
En wij kunnen thans zeggen: Als
thans het front in "het Oosten intact is
cn wederom tot een krachtige aanval
kan worden overgegaan, is dat naast
dc dapperheid Ser troepen uitsluitend
dc verdienste van onzen Führer ge
weest. (Groote bijval.)
Nu het gevaar overwonnen is, mag
el zeggen, welk een geesteskracht
oor noodig was om de dagelijks
vischen opstand met onze bondgenooten binnenkomende harde berichten te
werken, om steeds weer nieuwe wegen
te vinden, om steeds weer te helpc-n.
Wanneer de transporten naar het front
dagelijks toenamen, was dat dc ver
diende van den Führer. Wanneer de
troepen gebracht werden naar de plaats
waar doorbraken geschiedden en de'
linies gesloten' moesten worden, was
het zi.in verdienste. Hij heeft het voor
zien. Hem was de kracht gegeven, ook
daar den geest te herstellen. Het ver
trouwen van Weermacht en volk, dat
de Führer altijd al gehad heeft, is in
dezen winter nog grooter gewórden. En
het volk en vooral de Weermacht we
ten, dat wij alles moeten doen om den
Führer zijn taak te helpen volbrengen,
dat wij hem alles moeten geven, wat
hij noodig heeft. En het volk weet voor
al van de wijsheid, de rechtvaardig
heid, de goedheid en grootheid en in
het bijzonder van het genie van zijn
leiding. En omdat het hiervan over
tuigd is. voelt het den plicht alles te
doen om don Führer te helpen.
RIJKSDAG BEVESTIGT DE DOOR
DEN FÜHRER VERLANGDE RECHTEN
U, mannen van den Duitschen
Rijksdag, noodig ik thans, als de
afgevaardigden van *dil volk, het
volgende te bevestigen:
„Het kan aan geen twijfel onderhe
vig zijn, dat de Führer in dezen oor
logstijd, waarin het Duitsche volk ge
wikkeld is in een strijd van te zijn of
niet te zijn, het recht moet hebben om
alles te doen, wat dient of bijdraagt
tot het behalen van de overwinning.
De Führer moet derhalve, zonder aan
bestaande rechtsvoorschriften gebonden
te zijn, in zijn hoedanigheid van Füh
rer der natie, opperste bevelhebber der
Weermacht, chef der regeering, hoog
ste bekleeder van het uitvoerend gezag,
hoogste gerechtelijke instantie en leider
der partij steeds in staat zijn zoo noo
dig eiken Duitscher, zy hel een een
voudig soldaat of een officier, een laag-
of hooggeplaatst ambtenaar of rechter,
een leidende of een dienende function-
narïs der partij, een arbeider of een
employé, met alle middelen, die hem
gepast voorkomen, te brengen tot ver
vulling zijner plichten en bij de ver-
waarloozing daarvan na een consciën
tieus onderzoek en ongeacht de zooge
naamde verkregen rechten con gepaste
straf op te leggon, of hem in een bij
zondere procedure zonder instructie te
verwijderen uit zijn ambt, zijn rang of
zijn betrekking."
Dat dit alzoo is, verzoek ik u, afgc
vaardigden van het Duitsche volk als
den geroepen vertegenwoordigers van
de Duitsche natie, jegens den Führer
uitdrukkelijk te bevestigen door van
uw zetels op te staan. <De afgevaardig
den hebben zich van hun zetels verhe
ven). Ik constateer hiermede, dat de
Rijksdag de door den Führer verlang
de rechten eenstemmig heeft bevestigd
en volgens mijn voorstel heeft besloten.
Führer. zooals gij in den hardsten
aller winters het noodlot hebt be-
heerscht, zoo staan thans hechter dan
ooit, voor u het Duitsche volk en zijn
Weermacht gereed, om onder uw aan
voering. door tc vechten en alles op
zich tc nemen. Dc Weermacht is klaar
om verdere bevelen in ontvangst tc ne
men. Dc strijders aan het front hunke
ren er naar bevrijd van dc hindernis
sen der elementen, den vijand tiians
eindelijk te lijf te gaan en de superio
riteit van onze wapens, onze soldaten
en onze leiding te bewijzen. Krachtiger
en harder dan ooit tevoren zullen leger,
vloot en luchtmacht de geniale en held
haftige leiding van hun oppersten be
velhebber volgen, cr heilig van over
tuigd. dat deze aanval de grootste over
winning zal worden, een overwinning
welke Duitschland de grootheid zal ver
zekeren. die hem gegeven is door de
weergalooze persoonlijkheid van on
zen Führer.
langzame versmelting van de verschi
Maar ook Litauers. Letlanden
landers, Ockraieners cn Tartoi
ben deelgenomen aan den stri
don bolsjewirtischon wereldvij:
de luchtmacht van onze bond
heeft, te beginnen bij do Finne
Italiaansche Jagers toe. den vijs
ind zw
Bij dit geweldige historische succes,
behoefde ik slechts in enkele afzonder
lijke gevallen in tc grijpen. Slechts
waar de zenuwen bezweken, dc gehoor
zaamheid te kort schoot of gebrek aan
plichtsbesef bij de vervulling van do
taak aan den dag trad. heb ik harde be
slissingen genomen en wel krachtens
het souvcreine recht, dat ik meen vat»
mijn Duitsche volk hiertoe te hebben
gekregen.
Steun van het vaderland.
Dat mij in dezen stryd hot vaderland
steunde, daarvoor dank ik hier niet
slechts in mijn eigen naam, maar ook m
dien van onze soldaten.
Ons allen gemeenschappelijk mag het
trotsche gevoel vervullen en dat spreek
ik op dit oogenblik in het bijzonder uit
voor de soldaten in de voorste linie, «lat
wij een lot tcboven gekomen zijn. -lat
een ander honderddertig jaar geleden
heeft verbrijzeld.
Dc beproeving, aldus de Führer, die
deze winter voor front en vaderland
heeft gebracht, moet voor ons allen ook
een leer zijn. Zuiver oi'gar.isntori-cU
heb ik de beschikkingen getroffen, da-
noodzakelijk zijn om a priori een her
haling van dergelijke noodtoestanden
le voorkomen. De Duitsche spoorwegen
zullen den komenden winter, waar de-
dan
t de locon
lieven tot dc tank?.
bielen en vrachtauto's toe zal het leger
in het Oosten beter zijn uitgerust.
Voor den afzonderlijken soldaat zal,
ook al mocht een dergelijke natuurramp
zich 'herhalen, als gevolg van ervan. g
cn krachtsinspanning niet meer een de
gelijke toestand ontstaan als wy heb
ben beleefd.
Daartoe verwacht ik overigens
een en ander: dat dc natie mij het
recht geeft, overal, waar niet on
voorwaardelijk in dienst van da
groote taak, waarbij hei gaat om
bestaan of ondergaan, wordt ge
hoorzaamd cn gehandeld, terstond
in te grijpen en zelf te mogen han
delen. Front en vaderland, tran
sportwezen, bestuur en justitie heb
ben slechts te gehoorzamen aan ec-r»
enkele gedachte, namelijk het beha
len van dc overwinning.
Ik verzoek derhalve den Duit
schen Rijksdag om d<- uitdrukkelij
ke bevestiging, dat ik het wettige
recht bezit een ieder tot vervulling
van zyn plichten te nopen ro.ip.
dengenc. die zijn plichten naar
nnjn consciëntieuze meening niet
vervuld, te vcroordeelen tot gewoon
ontslag of hem meedoogen 1 oos uit
ambt en functie te verwijderen,
wie hij ook zij of welke verworven
rechten hij moge bezitten. En wel
juist daarom, omdat het onder mil
lioenen slechts om enkelingen gaat.
De Fuhrcr betoogde, dat in dezen tijd,
waarin hij in maanden niet in slaat was
geweest het front als geheel verlof te
geven, niemand een zoogenaamd „wcl-
gefund'-erd recht" op verlof bezit. Hij
zelf had sinds '33 nog geen drie vrije
dagen ais verlof opgeëischt.
Zoo verwachtte hij ook dat de Duit
sche justitie begreep, dat de natie er
mei wae om harentwil, maar dat Zij er
was terwille van de natie. De Führer
noemde eenigc voorbeelden van onbe
grijpelijk milde vonnissen tegen de ge
meenste misdadigers in een tijd. dat
tienduizenden brave Duitsche mannen
moeten sterven om aan het vaderland
de vernietiging door het bohjcwisme
te besparen.
Van nu af zou hij rechters, die kenne
lijk het gebod van dit tijdsgewricht
niet inzagen, van hun ambt ontheffen.
Tot slot zcidc dc Führer: Wij hebben
een geweldigen win terslag aciiter ons.
Het uur zal komen, dal dc fronten zich
weer uit luin verstarring zullen losma
ken en dan moet de geschiedenis be
slissen. wie dezen winter heeft over
wonnen: de aanvaller, die zijn men-
schcnma-ssa -idiootweg opofferde, of de
verdediger, die zich eenvoudig in zijn
stollingen handhaafde.
Ik lees deze weken voortdurend over
de geweldige dreigementen van onze
tegenstanders. De toekomst zal lccren
in hoeverre onze voorbereidingen voor
het overwinnen van de gevaren vol
doende zijn. De groote veldhccren van
Engeland rn Amerika jagen mij angst
noch schrik aan.
Mocht in Engeland de gedachte vasten
voet krijgen, den luchtoorlog te-gen
burgerbevolking met nieuwe middelen
voort te zetten, dan zal ik reeds ten
overstaan van de geheele wereld het
volgende willen vaststellen:
De heer Churchill is in -1940 met
dezen oorlog begonnen. Ik heb vk r
maanden lang gewaarschuwd en ge
wacht. Toen kwam de tijd. dat ik -
dwongen was to handelen. D< n<e
alleen verantwoordelijk is voor dit t
strijd, begon lorn te jammeren. O-Jc
thans is mijn wachten geen zwakheid.
Moge deze man niet weer klagen en
Janken, als Ik mij nu gedwongen zal
zien. een antwoord te geven, dat ze -
veel l«xd over zyn eigen volk zal hr.-
gen. Ik zal van nu aan weer slag on
slag vergelden, tot deze misdadiger vait
en zijn werk bezwijkt.
Als ik het oog richt op de wereld, dh
wy belichamen, en op alle mannen met
wie ik het geluk hch in vriendschap of
bondgenootschap te vcrkccrcn. air
voorts h'lk op dc schaar van mijn poli
tieke leiders ir, Duitschland. op
Rijksmaarschalk, de veldmaarschalken
en admiraals cn kolonelger.eraal en c'c
talrijke andere aanvoerders aan de
fronten, dan zie ik met het grootsic
vertrouwen een toekomst tegemoet,
waarin geen potsemakers, doch mannen
de geschiedenis zullen maken.
Zie voor vervolg peg,