feuilleton.
86.
1"* Jaargang
Maandag 8 September 1902.
BUITENLAND.
Zielen-Verwantschap.
iS»,
n<i
SFOORTSCH DAGBLAD.
A BONNE M ENTS PRIJS
3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
dèm franco por post-1.75.
ouderlijke nummers- 0.05.
o Courant terschjjtit Dagelijks, met uitzondering ran
on- en Feestdagen.
rcrtcntiön, medcdeelingon enz., gelieve men vóór 10 uur
lorgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTKNTIÈil
Tan 15 regelsf 0.71.
Elke regel meer- 0.1S.
Groote letten naar plaatsruimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tet
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Bene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
Orerste «lo Sitint-R^my voor
deii rechter.
Ltenaiit-kolonel Gaudin de Saint-Rémy
ft negens zijne weigering om gevolg te
a;iu eene requisitie van het burgerlijjke
om troepen beschikbaar te stellen tob
wrleencu van hulp bij de sluiting van
door eene geestelijke orde bestuurde
J, terechtgestaan voor den krijgsraad.
ook veroordeeld, maar de straf, die hom
gelegd., waar iedereen om laohb...
|re de Franscho regcering.
jt de op de terechtzitting afgelegde ver
ingen blijkt ten duidelijkste, dat overste
Sainb-Rémy een tot drieanalen tok)
maid's diemstordter van zijjn chef
raai Frater, onbeantwoord' heeft ge^-
hij beeft daarna heb bepaalde
oin een escadron te laten uit-
;vn eenvoudig ter zijde gelegd met
kroep op zijne godsdienstige gevoelens
jjn gewetenhij wist wat dib voor een
aer boteekeude en was, zooals hij zelf ini
verhoor verklaarde, op eene ernstige
f voorbereid. Hoe is nu d'ie straf uitge-
in' De krijgsraad heeft overste dé Saint-
n eenstemmig niet schuldig verklaard
kt misdrijf van weigering van gehoor-
nheid aan generaal Frater. Met 6 stern-
tegen één is hij verklaard schuldig to
aan weigering om gevolg te geven aan
vecjuisitie Van den prefect Van Morbi-
Eu de straf, die hem daarvoor is opge-
bedraagt één dag gevangenisstraf. De
derheid was wel is" waar voor eene zwaar-
itraf. maar het was de kleinst moge-
meerderheid, 4 tegen 3 stemmen, en
kwam de beklaagde, dank zij do „mino-
de faveur'', er met do zachtst: mogelijïke
af.
r«vHis eene vaste fraze in den mond der
ifhf politici, dat het leger buiten de po-
moet staan Maar de feiten logenstraf
te fraze telkens en telkens weer. Zob
dit vonnis, waarbij de militaire rechter
uit politieke motieven heeft heengezet
wat de hoofdvraag1 behoorde te rijtn in
geding. Da divisie-generaal, d'ie dei voor-
raste getuige was tegen den beklaagde,
lat van hem de diensborder was uitge-
heeft den rechters trouwens zelf den weg
ge*weu hoe zij de vraag of hier een
was van dienstweigering, kond'en ter
ii« stellen Op de vraag of hij meende
overste eeno werkelijke dienstorder te
ben gegeven, antwoordde (hij: „Zeker,
heb een bevel gegeven, maar eerst
It Sainb-Rémy zijne fout had' begaan.,
is eerst slechts tusschen persoon tus-
den prefect en hem, want ik had vol
de geen recht een bevel te geven tot uit-
ring van eene requisitie van den prefect',
ht tie wet den officier beveelt aan de re
ien vam de burgerlijke overheid' gevolg
geven. Eerst toen ik had geconstateerd',
Saiht-Rémy hét wettelijke voorschrift
gehoorzaamde, gaf ik mijn bevel.'' Op
d van deze verklaring, argumenteerde
'cidediger van den beklaagde, dat hier
weigering van gehoorzaamheid' in ab-
zin aanwezig was, want do „fout"
d nut eerst begaan toen de chef in zijne
hiiteit optrad, maar terstond in héb' be-
toeu Saint-Réroy weigerde op een een
voudig telegram een escadron te laten uit
rukken.
Dat de politiek biji het vellen van dit von
nis eene rol hééft gespeeld, komt ook hierin
uit, dat de wijze van bestraffing een recht-
streekschen maatregel van de regeering moet
uitlokken. Het vonnis zwijgt namelijk over
het ontslag van overste Sainb-Rémy, dat ook
bij aanneming van verzachtende omstandig
heden had' kunnen worden gegeven. De minis
ter van oorlog zal dus, krachtens zijne disci
plinaire macht, het vonnis moeten aanvul
len.
J>o pers legt in hare beschouwingen na
druk op de politieke beteekenis van dit von
nis. De organen, die der regeering vijaindig
zijn, vinden in het vonnis eene Welkome ge
legenheid om- de regeerfng te beschimpen en
overste Sainb-Rémy als een held te huldigen.
De republikeinsohe pers polemiseert minder
tegen liet vonnis, maar wijst, op de gevolgen,
waartoe het kan leiden. Dé Temps vindt het
vertoon van blijdschap van de reactionaire
en nationalistische bladen zeer onvoorzich
tig, want de socialistische bladen verheugen
zich nog meer-, „Men heeft een geduchten slag
toegebracht aan het beginsel der militaire
gehoorzaamheiden het zijn „conservatieven'',
die met eigen handen hun hoogsten bescher
mer vernielen. Men zal niet dikwijls ten be
hoeve van de vrienden der congregatiën ge
legenheid hebben, om het precedent in to
roepen, door den krijgsraad van Nantés in
gesteld. De werkstakingen zijn veélvuldiger
•dan do uitdrijvingen van zusters. Wat zal
men morgen of overmorgen antwoorden! aan
de soldatenaan dé soldaten van den ver
plichten dienst en niet aan de officieren, die
vrijwillig het beroep hebben gekozen
wanneer die soldaten zullen weigeren de orde
te handhaven in de door het oproer in beroe
ring gebrachte steden Ook zij zullen zeggen,
dat hun „geweten" hen verbiedb te gehoor
zamen."
Telegrammen.
Budapest, 6 Sept. De onderhandelingen
tusschen de Oostenrijksche en Hangaarsche
regeer in gen, hebben geleid tot dc oplossing
in der minne van een groot deel der- moei©-
lij.khedeu die over de douane-tarieven waren
ontstaan. "Wat dé artikelen betreft die in
geschil gebleve zijn, daarover duren de on
derhandelingen voort.
New-York, 6 Sept. Telegrammen uit King
stown (St.-Vincent) berichten, dat in den
'nacht van 2 dezer eené uitbarsting begon
van de Soufrière, die steed's heviger werd.
De regeering noodigde d'e be weners uit
Geeigctown, Chateau-belair en andere ócr
pan en landen in heti noorden te ontruimen.
Om uur in den avond van 3 Septiember
begon eene verschrikkelijke uitbarsting, die
vet iduurde tot 5 uur 's mo-gens en het gau-
sche eiland in eene electrische rookwolk hul
de. Men gelooft, dat Chateau-belair vernield
is. Er is een ambtenaar over zee gfzor.den.
omi te beproeven de uitgebreidheid van de
ramp en het aantal dér omgekomenen vast
te stellen.
Tweede telegram. De tot nnderzcek
uitgezonden ambtenaar is teruggekeerd. Hij
meldt dat hij Chateau-belair ongedeerd be
vond; het landgoed Fitz^Hughe leed zeer
veel, de inwoners ontruimen het kerkdorp.
Er zijn geen ongelukken voorgekomen.
Georgetown is ook ongedeerd. Dé vulkaan
is steeds aan het uitbraken. D'e verwoesting
van het omringende land is vermoedelijk vol
komen.
De uitbarsting van gisteren was langduri
ger en heviger dan de eerste uitbarsting in
Mei.
Brussel, 7 Sept. De Petit Bleu bevestigt,
dat de conferentie van die Boeren-gemeraals
met minister Chamberlain, volstrekt niet is
geslaagd, Het blad spreekt tegen dat de Boe
ren voornemens zouden zijn in massa te emi-
grecren naar dc Duitsche bezittingen in Zuid-
Af ri ka of naar Angola. Zij' zijn integendeel
vast besloten zich aaneen te sluiten (en be
hoeve der verheffing van hun volk, en zullen
zich wenden tot het vasteland van Europa en
de Vereenigde Staten om hulp. Binnenkort
zullen rij daartoe een proclamatie uitvaar
digen. De Boer en-generaals zullen naar 's-Gra-
venhage terugkeeren en Donderdag de mon
ster'betooging tei hunner'eer bijwonen. Vrijdag
komen zij te Brussel aan, waar zij eonig© da
gen zullen, blijven.
Madrid, 7 Sept. Don Carlos heeft aan de
Carlistische afgevaardigden eon brief gezon
den, waarin elke poging tot opstaand met
nadruk wordt afgekeurd. Hij verklaart open
lijk en plechtig alle agiitaitiors te verloochenen.
New-York, 7 Sept. Volgens een telegram
uit Ivaap-Haiticn is de FLrmdnistisc.he kanon
neerboot „Crete-a-Pierrot" aan den ingang
van de haven van Gonairee in den grond ge
boord door het Duitsche oorlogsschip Pan
ther". De bemanning wist zich te redden.
Curasao, 7 Sept. Dé Venezolaansche re
volutionairen hébben dé hoogten van Caracas
beset. Zij streden gedurende vier uren met
dè regeering en trokken zich daarna terug.
Er beersobt hevige ontsteltenis in de stad
de verwikkelingen nemen toe.
Johannesburg7 Sept. In een vergadering
van Israëlieten, hier heden gehouden, werd
een, brief van Lord Milner voorgelezen, waar
in hij grooten lof toezwaaide aan de eigen
schappen van d© Israël iét en als kolonisten,
en zcide dat, welke voorw^^en van natu
ralisatie ook zullen worden vastgesteld bij
de wet. nooit eenig onderscheid zal worden
gemaakt ten nadeele van Israëlieten, uit welk
land' zij ook komen. Ook zal iteu opzichte van
het kiesrrech tv r a agsbuk voor hen geen ver
schil woerden gemaakt om, redenen van godisi-
dienst of nationaliteit.
Lord Milner voegde hieraan toe, dat elk
ook inaar eenigszins onedel gevoelen tegen
Israëlieten van vreemde nationaliteit hem
tegen de borst stuitte. Hij heeft geen voor
oordeel tegen de IsraëlietenMj vond onder
hen de beste ïruensohen, die lüj ooit leerde
kennen, en telt onder liet vele prsoonlijke
vriendëm.
Duitschland.
Zooals te verwachten was, houdt de pers
zich bezig met de redevoering door den Kei
zei- te Posen uitgesproken.
Heit 'heeft de aandacht getrokken dat de
Keizer, voordat hij deze vermanende toe
spraak -hield', aartsbissdh'op Stahlewski had
ontvangen. De toon van de rede laat overi
gens geen twijfel aan de bedoelingen des Kei
zers, van wien men na zijn welkomstgeschenk
aan de stad Posen" had kunnen denken, dat
ihet in zijne bedoeling lag, de Poolsdhc vliegen
met honig te vangen.
De „Germania" is over verscheidene pun
ten in 's Keizers rede ontevreden. Zoo schrijift
•het- blad over het verwijt, dat de Polen n
niet aan den tegenwoordigen toestand! kura1-
nen wennen„Dat is zeker een feit, maar
de oorzaken or van zijn niet onbekend."
De Polen zajhi, gelijk verwacht werd, zoo
veel als doenlijk was weggebleven bij de Kei-
zerfoesten. Alleen waren Vrijdag bij het
provinciale gala-diner de Poolsdhe lioMigni-
tarissen tegenwoordig.
Gisteren morgen, te 11 ure 50, heeft Keizer
Wilhelm met de Keizerin, den Kroonprins en
gevolg Posen verlaten, en is te ihalf zes aan
de Wildparkstation te Berlijn aangekomen,
vanwaar de stoet zich- naar het Neue Palais
begaf.
Frankrijk.
De minister van Oorlog, André, kwam
Zaterdagmiddag te Toulouse aan, om de
groote manoeuvres bij te wonen. Hiji
werd op het station door den prefect en eene
hem geestdriftig toejuichende menigte ont
vangen en reed dan in een automobiel naar
de kazernes ter bezichtiging. Generaal rBu-
gère gaf ter eere van den minister in het
naburige ViTlefranche een ontbijt De Prins
van Aüsturië zat tegenover André. De minis
ter bracht een toast, uit op den Koning
van Spanje, de Koningin-Moeder, den Prins
en de edele Spaansohe natie met hare ridder
lijke opvattingen van vanouds. De Prins dank
te met een hoerah op president Loubet, op
André en het Fransche leger, welks voor
treffelijke eigenschappen hij te waardeeren
gelegenheid heeft gehad.
Engeland.
Zaterdag namiddag had nog eene gedaoh-
tcnwiséeling plaats tusschen minister Cham
berlain en generaal Botha mot betrekking
tot de zaak. dio gisteren beu onderwerp van
de beraadslagingen is geweest.
Oostenrijk-Hongarije.
Volgens berichten uit Brod a. d. Save
hebben daar straatopstootj es plaats
gehad, die tegen de ScrVen gericht wa
ven de rust werd echter dra dop» een batal
jon infanterie weder hersteld. In A gram
werden twee medewerkers van de Srbobran
aangehouden.
Volgens berichten uit Agram, ri daar ter
plaatse cie Grieksoh Orthodoxe kerk door het
werpen met stcenen en het inslaan van de
vensters,beschadigd geworden. Vele kerksie
raden zijn vernield en het Allerheiligste is
ontwijd geworden. De kerk zal opnieuw ge
wijd moeten worden.
Vereenigde Staten.
De Daily Mail heeft van de hand van den
secretaris van den president, Cortelyon,
eene beschrij|vfng ontvangen aangaande het
ongeval, den president overkomen. Wij ont-
leenen daaraan het volgende:
Wij voeren in zes wagens achter elkaar,
waarvan de eerste den landauer van den
piesident, getrokken door vier paarden.
Roosevelt zat. rechts en had den gouverneur
Crane naast zich. Ik zat tegenover den presi
dent. Pnatt, aan wien den wagen behóórde,
zat op den bok, naast' hem den geheimen
politieagent Craig. Wij waren ong&veer 3A
KM. voor Pittsfield gearriveerd en reden
van den Howard heuvel af. De electrische
tramweg loopt over het midden van den weg.
Alle electrische wagensi, die wij óp onzen
toclrb bergafwaarts ontmoet hadden, haddein
stilgehouden, als wij, naderden. Aan den voet
van den heuvel is een kleine inbuiging, die
j een lageren heuvel leidt. Toen wij
daar aangekomen waren, zagen wij een
motorwagen den heuvel af op cms toe
komen. Wij onderstelden dat hiji, evenals de
anderen, wachten zou, tot wij voorbij wa
ren. De koetsier beproefde den landauer
voor den naderenden tramwagen over do
rails op de andere ziide te brengen. Of de
remmen weigerden, dan wel of de bestuur
der van den motorwagen in het geheel geen
poging deed om te remmen, weet ik niet. Ik
hoorde een schreeuw van1 Craig en1 wist, dab
wij im het eerstvolgende moment eene bot
sing zouden, hebben. De voorste paarden wa
ren reeds over de rails gekomen, toen de
wagen tegen het reoh ter-ach terpaard aan
reed. dit tegen den wagen wierp en dezen
zelf omverwierp. De sohpk was vreese-
lijjk. Cradg stond op van zijf»!^tplaats,gereed
oin tot hulp van den president den sprong té
doen. Hij en de koetsier werden van den bok
geslingerd. Craig viel onderde raderen
van den tramwagen en werd yttMÉgujjc ver
minkt Gouverneur Crane' en*ik 'grepen bei
den de» President. Hij werd diet uit den
wagen geslingerd, doch sloeg met rijn gelaat
tegen de deurvensters. De stoot was zoo sterk,
dat hij een, buil van een vuist-dikte te voor-
schiitn riep. Ik stiet mij1 bij den stoot de neus
im Het. duurde ongeveer een uur, alvorens
wij naar Stockbridge verder konden reizen.
Dé president was wonderbaar kalm, hoewel
hem de dood vain Craig, die een zijner lieve
lingen was. zeer ter harte ging.
De President zeide tot den verbijsterden
bestuurder van den motorwagen: „Waarom
hebt ge ons aan gereden!?" „U onderstelt tocih
niet. dat. ik dat met opzet deed'? In ieder ge
val stond mij het recht op den weg toe. en
gij hadt het recht om op te passen", ant
woordde de man. Hij en den conducteur wer
den gearresteerd. De toeschouwers namen
tegenover hemi eene dreigende houding aan.
Een koopman van Pittsfield verklalart, dat
(dames, die tie laat huiswaarts keerden, don
bestuurder van den motorwagen tot steeds
srrdjer rijden hadden aangespoord. Toen dd
botsing plaats vond, had de wagen' eene snel
heid van 40 mijlen in het uur gehad.
Toen de president de reis naar Pittsfield
voortzette, begon de menigte, die zich aan
den weg had opgesteld en van het' ongeval
nog niets wist. hem toe te juichen. De presi
dent verhief rich in' den wagen, nam' zijn
hoed af, bracht de menigte door een wenk toti
zwijgen en zeide dan „Juicht-niet. Wij heb
ben een d'oode b" ons."
Gedurende den ganschen toch sprak dé
president bij tusschenpoozen tot d'e menschen-
massa's, verhaalde van' den dood Van defnl
armen Craig en verzekerde, dat hij zelf nieti
ernstig gewond Was.
Allerlei.
vDe Darmstadter Zeitung berichlti. dat
de toestand van dc Keizerin van Rusland
volgens de aan hot Darmstadtsche hof ont
vangen tijdingen volkomen bevredigend is.
D e r a m p v a n M a r b m i q u e. De
uitbarsting van den Mout Polé op 3 Septem
ber is, zooals nader blijkt, niet zeer belang
rijk geweest. Over de vreeselijke uitbarsting
van dé Soufrière (Sint-Vincent) op dien dag
vindt men bench tien onder de telegrammen.
Volgens een telegram uit Pointe-a-Pitre
(Guadeloupe) is de uitbarsting vani den Mout
Pelc op 30 Augustus in. hare uitwerking ver
schrikkelijker geweest dam mem eerst had ge-
LOUISE AHNDE JOHGH.
•Ik verwacht veel van de kennismaking,"
1 Vaa Oosterhof. „Wat denkt u er van
o oes eerst eens kwaamt bezoeken? Me-
hebben 't tochtje naar hier dan
aanlokkelijk, gemaakt als mogelijk is."
■Al te véieerd, om niet gretig aam te ne>-
verzekerde' Frits. Em Hermine voegde
- k Zal haar alles liefs v^u ons heer-
^«huisje vertellen. Meer kan ik niet
-Du;, 7]on we u gauw?" drong Van Oostcr-
opstaamde.
iMuwhien. vandaag neg."' antwoordde
nu-t zijn gewon© voort vare ndhead.
baarna naimem de1 nieuwe bekenden', zoo
tiangcindi oim vrienden te wordiem, afscheid.
CWerkcf scheen de wandeling niet te
'a'ten. want hij ging den kant van liet
"ter op, waarschijnlijk huiswaarts, can
vrouw op hel bezoek voor te bereiden.
n Prettig mensdh," merkte Hermine op,
ze met Frits alleen wae.
nAeker," antwoordde deze. ,,'n B'cetje em-
niiSicLien óók al doordiat-ie gedrukt is...
in zijn blik. Die oogeu kijkeni altijd,
alsof ze iets anders zien, dam hetgeen hem op
"t oogemiblik bezig moest houden, 't is net. of
'hij antwoordt, otmdiait i moet, meer ook
nilelt)
„Maar Frits', hoe komi je dien raian zoo
ernstig op te nemen? En wat 'n philosophic
voor jon, de luohtkart!"
..De indruk is te in 't oog springend: Je
hebt gelijk'k houd me gewoonlijk niet met
die dingen bezig. Karakterstudie gaat
me te hoog, maai' waar iets zóó duidelijk
spreekt
„Gut, vindt j& dat ook
Hemmiine keek met een uitdrukking van
gespannen belangstelling F ritte aan
„Hoe heb 'k 't nu met je?" vroeg hij.
„Daareven verwondert je mijn bewering en
,,'t Verwondert me in jou. Mijzelf was *t
al diadel ijk in 't oog gevallen.
„Bij de eerste omitanoeting?"
„Ja. Hij heeft iëtte heel bijzonders. Wel
iets sympatkiieks. vindt je niet?"
Ja...a.. weifelend Dan op steliigen toon
„ja zéker. Toch 'n. man, om niet zoo héél
gemakkelijk te begrijpen, mee om te gaan
zelfs.
„Nu dat geloof ik toch wel. Vindt jo 't
niet vreemd!, Frits, diat ik me aldoor ver
beeld. hem meer getaiew te hebben. Hij heeft
je toch nooit een bezioek aan huis gebracht?"
„Wel zeker niet. Enkel voor zaken op
't' kanitoor."
„k Zou 'i me dan ook wel herinneren.
Neen, dat kam. 't niet wezen.
Zij; tuurde in de verte en hare oogen dwaal
den over den omtrek, zonder die cühter to
zien.
„Nu doe je neb als liiij." merkte Frits op.
„Zou je je man niet liever wat te eten ge
ven? Sapperloot, 'k heb zoo'n honger.
„Kostelijk. Het philosopheéren, geef ik er
aan. Bepalen we ons bezoek op van middag
„Jai, om- 'n uur of drie. Vindt je 't goed?"
„Net zooals jo wilt. 'k Ben mieester van
m"n tijd. Misschien (fat ik na de koffie dan
neg cveni naar m'n nieuwe speelgoed ga
kijken, k Moet nog wat bespreken."
..Goed, gcedin dien tijd kleed k me
Als jij dat óók maar niet. vergeet. Je kunt
ttoch zóó nici'J gaani."
„Dlrommels neen, da's vervelend genoeg.
'I Is dat ik je geem schande aaoi wil doen.
Ik voor mij geef er niet om.''
'k Ben blij. dat je zooveel voor me over
hebt, nu houdt je je eigen fatsoen tegelijk
op."
„Jak ja, voor één keer, Al® we een beetje
eigen daar warden, geef ik cr den. brui van."
„Je hebt' goede plannen. Natuurlijk, wie
za.l er vam je vergen om. altijd officieel to
zijn Hé. wat ben 'k naar dat huishouden be
nieuwd
„Die vrouwen toch?"
Frits vatte Herrmine oim het middel, duwdo
haai' zoo naar binnen met. de vermaning dat.
ae do huiselijke plichten niet mocht ver
zuimen d'oor zich te veel mot- vreemden, bezig
te1 houden.
Zo gebruikten met veel smaak hun twaalf
uurtje. Frikb scheen de nieuwe bekenden in
de couranten spoedig te vergeten, die hij
onderwijl vast. inkeeik. Hermine deed nog
telken®, zooals de nieuwe vriend, volgens
Fri fat, zoo vëortdureind deed zij tuurde naar
iets, dat iax heel dein. omttirek niet te riem was.
HOOFDSTUK IV
Het was Hesje, wie Hormine de eer®te
ontmoeting met mevrouw Van Oosterhof ge
makkelijk maakte. Zij ging. toen Hermine
binnentrad, haar tegemoet, vroolijk uitroei-
pend: „daar is de mevrouw1' Verschiet
trad ze een paar stapjes ach-teiuit, toen ze
Flits zag en liet, zeer duidelijk zien, hoe ze
Hei-mine voortrok, door. enen als dien mor
gen aan het sülrand, zich aan haar vast to
klemmen, het gezichtje van Frits afwendend:.
Mevrouw Van Oosterhof stond, van hare
zitplaats hiji het veneter op. verwelkomde
hare bezoekers en nam Hesje bij de hand,
haar venmanend, om niet ladt-jg te zijn. Ze
sprak liét kind eenigsKins ongeduldig toe,
wenddé ricïï "toen tot Hermin e. zich veronfa
se/huldigend over Hesje s gedrag.
Op dit oógeniblik trad do heer Van Ooster
hof binnen.
„Zoo." sprak hij opgewekt, toen hij zag
hoe vertrouwelijk de kleine meid. reeds met
Hermint wan. „heeft Hesje de nieuwe vrieu-
dca* al voorgesteldDaar deed ze goed aan.
'k Ben even opgehouden
„Hij noodigde de bezoekers uit, plaats to
nemen. Frits keek lachend naar Hesje,
wenkte haar out naderbij tie komen, 't Was
aardig, hoe de kleine vragend Hermine aan
keek. vóór zo aan de uitnoodigiug gehoor
gaf on hoe ze opeens vol vertrouwen op Fnts
toeliep, nadait, Henmine haai* aanmoedigend
had toegeknikt.
Hij tilde haai- op zijni knie, haar bemoedi
gend door te Zeggen, dat hij veieil van, kin
dertjes hield en diat ze niet mocht denken,
dat hiji een boeman was.
Intfusschen keek ze hem na deze verzeke
ring nog eens onderzoekend aan, scheen be
vredigd en schikte rich meer op haar gemak.
„Meneer Voord'ami," begon mevrouw Var#
Oosterhof, „u doet niet' verstandig met
Hesje."
..Hoezoo. mevrouw?"
„Zulke groote kinderen moeten niet meer
op de schoot zitten. U zult nu last van haar
hebbenze geeft u niet vrij. vóór u heengaat
„Dat verlang ik ook niet," verzekerde
Flits, "'k Ben veel tie blij, dat 'k zoo gauw
in de gunst ben gekomen."
Hij wendde zich tet de kleine „Mag 'k
morgen óók eens komen kijken naar je
mooicn vijver? Ife mevrouw heeft er me van
verteld."
Hesje lachte op een wijze, die wel voor
toestemming kon gelden,. Tot praten scheen
zo cdhtier nog niet te kunnen besluiten.
„Van Oositerhof bederft haai- óók," her
nam mevrouw. „Hij doet net als u, behan
delt haar als 'n klein kind
„Maar dat is ze dan toch. mevrouw.'
„Ze blijft 't zoodoende ten minste. U weet
niet. hoe vermoeiend ze kan zijp en als 'k
eens 'n poos met haar alleen benhemel,
ik kan niet met haar doen als die anderen,
'k Bern eir veel tei zwak voor."
Wordt ttreolgd
