105.
la(e Jaargang.
Dinsdag 30 September 1902.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Zielen-Verwantschap.
SFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post. - 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering ran
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
'g morgens bij de Uitgevers in te zonden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Ut/echtscHestraat I. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Tan 15 regalit 0.7®.
Elke regel meer0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Het ««rileel over de oproeping
der Hoeren-generaal».
Bitter is de toon, waarop de Efligelsohe
pers althans die overgroo/e meerderheid
van hare organen zich heeft ui'tgolaitcn
over de oproeping, die die Boerengeneraals
kobben lallen uitgaan oim de gansch© be
schaafde wereld; op te wekken bot milddadig
heid jegens het ongelukkige volk der Boeren.
I)o Standard, het regeer ingsorgaan bij, uit
nemendheid onder hot tegenwoordige kabi
net, is zelfs zoo ver gegaan, de. generaals met
persoonlijke r cpr csai 11 e-maat i ege 1 en te be
dreigen en. aan te bevelen: het werk van
Engeland in. Zuid-Afrika zonder den. bij
stand van deze „rustelooae arvontuaiers" voort
h ziet feu.
25ömdea'ling hoe de opvattingen over een
zolfde zaak kunnen verschillenMen spuwt
in Engeland vuur en vlam over den toon
van dezo oproepingmen zoidkt er de hemel
mag wetten welke bonze heimelijke bedoelin
gen achter. Maar de Bóeren-generaals be
hoeven, zich daiti niieit aan te trekken, wan
neer z,ij zien. dat liedien. die staan buiten
don. strijd die thans volsbroden is. vain der
gelijke bedoelingen niets hebben gemerkt.
Zoo zegt. de Parijgohie Temps
.Jn Downing Street afgewezen, bobben de
drie Boerengeneraals zich gewond bat het
■Europee&cthe publiek. Men kon vreezeu, dat
zij hunne zaak zonden bederven en in de
kaart spelen van. sommige luidruchtige
vriendeu van hunne zaak, voor wie de rech
ten en de belangen van Zuid-Afrika de
minste zorg zijn, door aan hunne oproeping
le kleur te geven of tie laten geven van een
snort van vijandigen stap. Dan had men
echter slecht het degelijk gezond verstand
gekend van dieiz© mannen on die mcreele
rwkteohapeakeid, die meer waard is dan alle
verfijndheden van smaak en scherper ziet dan
al 1 o seherpzinniglbedlen. Het stuik, waarin zij
medewerking inroepen van de beschaafde
mensohheid, is onberispelijk. Do toon er* van
is waardig zonder snoeverij, de taal fier zon
der uitdaging, de vaderlandsliefde innig on
diep zonder klacht. Het was geen gemakke
lijke taak Europa en Amerika, te verzoeken,
te voorzien in behoeften door do verovering
ontdtaan. en die weigering, van dien heer
Chamberlain ondervonden, goed to maken,
zonder d© gevoeligheid van de pors en de
openbare meoning in Engeland op te. wek
ken. Botha en zijne beide ambtgeuooten zijn
daarin geslaagd."
Zulk een oordeel van een. onpartijid'igen
derde woeigt op tegen de verwijten, die ven>
uomen worden van eene zijde, die paritij in
do zaak is en voor wie de naakte1, zoo
uiterst droevige feiten, in de oproeping ver
meld over de verwoesting van het land, klin
ken als beschuldigingen te pijnlijker, oimdat
ia niot zijn te wederleggen.
Eene groote grief schijnt heb in Engeland
te zijn, dat de Bbercn-generaals, toen zij
door de Eaigelsdhe regeering- met hun verzoek
ooi steun waren afgewezen, zich ni©:. gewend
heibben toit het Engel&ohe volk. De Vossisohe
Ztg. had tegen deze grief opgemerkt, clat
geen menscih van eergevoel van d© Fransohem
zou hebben gevergd, wanneer de oorlog van
1870 hen in een dergelijken eeonomisohen
toesla,nd hiad achtergelaten, om liever bij
hunne Duitsëhe overwinnaars, dan, bij hunne
vrienden hulp te zoeken-. De Times heeft op
dezo opmerking vuiua* gevat eoi, naar aan
leiding daarvan, de Vossisrih© Zeituug uit-
geneodigd., zicih in Etngelandisi toestland te
verplaatsen. „Zoon zij zulk eene oproeping,
door drie of vier officieren uit den Blaas tot
de vrienden van Frankrijk in dei gansoho
wereld gerioht, hebben, kunnen verdragen
Zou de Duitsehe regeeriing aan zulke lieden
hebben toegestaan een algemeen ondersteu
ningsfonds zonder toezicht, te verzamelen en
te bestui-en Zoui zijl lieden, die zulk eene be
weging organiseerden, vergund hebben in
Duiteoh gebied te wonen
Do Times noemt de opvatting, daib eene
oproeping aan het Britsche publiek de Boe
ren zou vernederen, ongerijmd. Op deze ont
boezeming antwoordt de Vossdsohe Ztg., dat
het Duilsche bestuur tegenover het pas ver
overde land ten volle zijn plicht had gedaan
en daardoor een beroep der bewoner a van
heb rijksland op de milddadigheid van andere
volken heeft kunnen voorkomen. „Trouwens
Elzas-Lolharingen bevond zich destijds op
verre na niet in een zoodanigen toestand van
verwoesting en vernieling, waarin de beide
nieuw© Engel sche koloniën zijin achtergeble
ven. Dat die taak van Engeland tegenover
dezen buitengewoon veel zwaarder is, zal
niemand voorbijizien. In Engeland zou men
vermoedelijk ook volstrekt niet zich zoozeer
gehooten hebben aan heb optreden der Bóe
ren-generaals, wanneer men achter de oproe
ping niet een indirect verwijlt wegens de
houiding der regeering en van de openbare
meaning had gezocht."
Voor hen, die zelf niet anders dan als
toeschouwers betrokken zajtn geweest in den
strijd, is er inderdaad veel onbegrijpelijks in
den toorn, die van Etngelsche zij/de over de
Boeren-generaals wordt uitgestort naar aan
leiding van hunne oproeping. Indien men
zioh eohter er over ergert, dat de oproeping
niet tot het Engelsche volk is gericht, dan
behoeft, dit gelukkig geen beletsel te zijn om
t,e tonnen wat de Britsche uiilddadigheids-
zitf vermag. Dë Amerikaan scha milliardair
Phipps heeft door de gift van 100,000 dol
lars, die hij ter beschikking van Botha heeft
gesteld, den grondslag gelegd tot een fonds,
waaraan zelfs liet meest achterdochtige on
derzoek geen booze bedoeling zal kunnen be
speuren. Het is enkel bestemd om aan. wiedu
Wen en weezieu hulp te brengen.. Het zal
niet enkel onder beheer van dë Boeren
staaneen dei' beheerders zal door Cham
berlain zelf uit de besturende ambtenaren
va.n dë Britsche kroon in Zuid-Afrika wor
den aangewezen. Door dat fonds te verster
ken, ziall mien geheel blijven op onzijdig ge
bied en bij|d ragen om het leed, dat door den
oorlog ia veroorzaakt, te verzachten daar.
waar het zich in zijn sahrijnendsten vorm
vertoont. Met belangstelling' walcihben wij af,
of de ergernis, die men in Engeland toont
omdat de Boeien-generaals in hunne oproe
ping Het Engelsche volle zijp voorbijgegaan,
zich zal uiten in het geven van ruime bijt-
dragen aan het fonds-Phipps.
Telegrammen.
Brusm29 Sept De Ind. Beige had be
richt, dat de Boerengeneraals in de tweede
week van October naar Berlijn zullen komen
en den Keizer om eene audiëntie zullen vra-
sen-
Naar aanleiding hiervan seinde generaal
De Wet aan de Ind. Beige
„Uw bericht is voorbarig; er is nog niets
besloten. Al deze mededeelingen doen nadeel
aan onze zaak. Ik verzoek u niets meer te
melden over do reis «naar Duitsehland."
Parijs29 Sept. Bmile Zola. werd heden
morgen dood in zijjnei woniiing gevonden. Do
dood is veroorzaakt dcior verstikking ten,
gevolge van een ongelukkig toeval. Zijne
vrouw is omslag ziek.
Tweede taleg[ram. .De omstandighe
den waaronder Zola om het letven is geko
men, zijim ten. zeerste onverklaarbaar.
De 'Schoorsteen heeft steeds goed getrokken
en twee honden, die in dezelfde kamer slie
pen, zij,n zelfs niet onpasselijk igeiworden. Men
'verwacht dat als mevrouw Zola zal kunnen,
spreken, zij wel ophelderingen in! deze zaak
zal kunnen geven.
(Emile Zola, wiens doodsbericht zoo plot
seling is gekomen, was geboren den 2en April
1840 te Parijs. Een gedeelte van zijde jeugd
bracht hijl door in Provence. Na afloop van
zijn schooltijd vas hiji eenige jaren werkzaam
in een boekhandel, totdat hij besloot zelf
boeken te schrijven. Zijne eerste werken op
het gebied der romanlitteratuur waren ,,My-
stère® de Marseille" en „Voex d'une morte",
die in 1866 verschenen. De eerste penne-
vruohten, die de algemeen© aandacht trok
ken, waren eenige novellen, onder den titel
„Oontes a Ninon" in een bundel verzameld.
Sedert is eene gansche reeks romans uit
zijne vruchtbare pen gevloeid. Zijne werken
behooren tot de meest gelezenen in de heden-
daogschc Franscbe litteratuur. Bovendien
heeft hij zich een misschien nog schooneren
.naam verworven door het schitterende aan
deel, dan hijl genomen heeft in den strijd in
de Dreyfus-zaak, een strijd die hem persoon
lijk veel last en leed heeft veroorzaakt en
hiem zelfs noodzaakte tijdelijk naar het bui
tenland de wrjik te nemen, maar waarin hij
de voldoening heeft gehad, dat zijn eigen
lijke doel, het leveren van het bewijs voor
de noodzakelijkheid dei* revisie van het von
nis van. den krij'ys'-R ,*1 van 1894, is. bereikt.
Zijn merkwaardige brief „Jaocuse", die tot
zijne veroordeeling leidde, blijft een wsgwijtzer
voor hen, die dezen nog steeds niet geëindig-
den strijd verder zullen hebben te voeren).
Washington, 29 Sej)t. De geneesheeren ver
klaren, dat het gedeelte been, dat is aange
daan ibijl .president Roosevelt, zeer klein is.
Er zal geen nadeel voor het lichaamsdeel uit
voortvloeien. Ook is etr volstrekt geeni aanwij
zing, dat uit de aandoening bloedvergiftiging
zal voortkomen. Er is nu eenvoudig sprake
van genezing «van de woud.
De geneesheeren, die de operatie te India
napolis verrichtten, zeggen, dat de tweede
opeiatie door hen werd verwacht en dat er
geen gevaar is.
Duitsehland.
Tusschen. 'het Dnitsohe Rijk en Luxem
burg is dezer dagen een postregeling tot stand
gekomen, die: in laatstgenoemd land1 met
groote ingenomenheid is begroet, en morgfn,
il October, in werking zal treden. De vroegere
toestand ,had tot voortdurende ergernis en
hinder geleid. Ieder is er van overtuigd, dat
deze ellende thans ten einde is .en men ver
wondert, zich alleen, dat die zoo lang heeft
kunnen bestaan. Een overeenkomst van 23
November 1867 had reedis het tarief voor
•brieven tusschen Duitsehland en Luxem
burg op 1 Silbergrosclhen bepaald. Terwijl
echter volgens dit verdrag elke administratie
•het bij haar gestorte porto voor zicih behield,
•bepaalde later een overeenkomst van 19 Juni
1872, dat een derde gedeelte van de op
Luxemburgsch gebied ontvangen bedragen
aan dë Duitsehe Rijikspoet moest worden ver
goed. Nadat den 1 en Juli 1875 het Wereld-
postverdrag van kracht was geworden, zei de
Luxemburg jegens 'hét. Duiitsche Rijk 'het ver
drag van 19 Juni 1872 op, daar het bezwaar
had tegen de 'betaling van het bewuste dërdo
gedeelte. Daarop werd tusschen beide landen
weder het gemeend redht der Wcrel'dpostver-
eeuiging en daarmede het dubbele tarief van
kracht. Sedert dien deed Luxemburg bij her
haling pogingen te Berlijn om tot het een
voudige tarief terug te koeren, maar onder
voorbehoud v,an het in het beginsel, dat iede
re administratie hare eigene ontvangsten zou
behouden. De Dhitsche Rijkspost was nu wel
bereid om het enkelvoudige tarief in te voe
ren, maar meende zoowel onder staatssecre
taris Sbcplhan. alls later onder staatseecreta11i3
v. Podbielski aan den eisoh eenear door
Luxemburg te betalen schadeloosstelling ta
moeten vasthouden. Ónder staatssecretaris
Kratkei wieaden de omdie<r handelingen hervat,
en de Luxeimiburgsche wenschen vonden ein
delijk gehoor, nadat zij 25 jaren lang vergeefs
geuit waren. De nieuwe overeenkomst voert
in het verkeer tusschen beide landen '.het en
kelvoudige tarief in rrn 'bepaalt niets omtrent
de verdeeling der ontvangsten. Mitsdien
treedt de regel van het Weireldpostverdrag
dn werkin g, dat i eder der con tractecr en da
partijen zijn eigen ontvangsten zonder ver
dere verrekening betaalt.
Dë handel is over do thans ingetreden ge»
'makkelijke en practisohe regeling in de hoog»
ste .mate tevreden.
België.
Heb Handelsblad van Antwerpen schrijft
Men hoeft gezegd, dat de Koning voor 2
millioen 100,000 fr. de gebouwen heeft ge
kocht van het Hotel de Belle Vue.
Dëze aankoop, gevoegd hij die welke da
Koning vroeger feeds had gedaaft van~ een
deel der gronden langs den Berg van 't
Hof, maakt van Z. M. den grootstcn grond
eigenaar van Brussel.
De stad alleen overtreft hem nog door de
kadastrale uitgebreidheid van hare eigen
dommen
Wat de koniniklijke kooper denkt op te
richten ter plaatse van bet Hotel de Belle
Vue, dat is nog een geheim voor het publiek,
een open veld vcor veronderstellingen.
Genen zeggen dat devKoning eenen vleugel
bij izijni paleis zal bouwen, 't welk al'dus heel
de lengte van de plaats zou beslaan.
Maar het paleis is in rijne tegenwoordige
afmetingen reeds breed, te 'breed zelfs voor
zijne dieptemen zou het nog leelijker mar
ken door aan den eenen kant den banalen
gevel te verlengen.
Volgens andoren zouden de gebouwen van
het Hotel de Belle Vue, ten minste gedeel
telijk, bewaard worden. Gescheiden van het
paleis door eenen lusthof, 'zouden zij wordeö
ingericht om er al de diensten in te vestigen
van het Congobestuur't zou in een woord,
de zetel zijn van wat men hier het zwarte
ministerie noemt.
Frankrijk.
De minister van oorlog, generaal An, d i
hield! Zondag in A,ix en Otlie bij de onthul
ling van een abandbeeld, dat tot aandenken
van de in den oorlog van 1870 gevallenen
is opgericht, een r e d' e waarin hij tegenover
de „overwonnenen van 1870" zijne hoog
achting uiltlspraik en verzekerde, dat Frank
rijk tlians over een leger beschikt, dat ze
kerlijk, ingeval Frankrijk daarover op een
goedien d'ag zou beschikken,, evenveel moed
aam den dag zou leggen als hunne voorgan
gers en da,t, daar hot beter gevormd.' is, ze
kerlijk do overwinning weer aan zij no vaan
dels zou hechten.
Rumenië.
Men /meldt uit Rpekar^fct aan den Tem]»
De nota van den staatssecretaris' ddf»wVeree-
nigde Staten, Hay, heeft in Rumenië oeli
groote opschudding teweeggebracht. De ge-,
heele pers zonder uitzondering protesteert,
tegen deze ongebruikelijke inmenging in de
zaken van Rumenië. De oppositiebladen stél
len zich op hetzelfde standpunt, het daarbij
doende voorkomen, alsof do liberale regee
ring voor dit incident verantwoordelijk h.
Men doet opmerken, dat het verdrag van
Berlijn aan Rumenië de verplichting heeft
opgelegd aan den godsdienst geen voorwaar
den vs,n het genot van politieke pochten te
verbinden. Bovendien heeft Rumenië zich
te houden aan do bepaling, neergelegd in
artikel 7 van dë grondwet, dab aan alle
vre cmidelingen, Israëlieten inbegrepen, den
toegang tob Rumenië openstelt, mits zijt ivol-
doeu aan de voorwaarden van aanvrage bij
het Parlement (verzoek tot naturalisatie).
Men moet alzoo aannemen dat de Europee-
sckö mogendheden deze voldoende oplossing
hebben overwogen, die allen hebben erkend
sedert de onafhankelijkheid van Rumenië en
zijne verheffing tot Koninkrijk.
De oud-conservatie,ve Patriobul kondjgfc'-
eeno p r ot es t v er gard e ri n g aan tcgên
de onverschilligheid der regeering in zake
de nota der Ver. Staten omtrent - de R u-
meenscHe Joden.
Servië.
Arnauten overvielen op Servisch gebied het
dorp Miokowitsch in het Kopaonite-gebergte
en trokken zich na eeV gëvecht van twee uren
terug. Volgens berichten van do grens wer
den bij de .grens-overvallen ,d;oor Arnauten
'op iSeiwische zijde in drie maanden twaalf
grenswachters en 16 boeren gédood, 9 grens
wachters en 11 boeren zwaar gewond.
Rusland.
Reeds voor twee jaren was het plan opge
maakt van een reis van den minister van
financiën Witte in de Mantsjoerije; toen
maals was een samenkomst van dezen met
staatssecretaris Hay van do Voreenigde Sta
ten in het oog gevat. Naar verluidt zal de
toenmaals niet plate gehad hebbende ont
moeting van beide staatslieden tihlans plaats
vinden en zelfs wordt gemeld, dab Witte ziohi
naar San Francisco zal begeven, om daar Hay
te ontmoeten. Het moet hier eene verkla
ring omtrent auaesties van industrieelen en
financieêTen aard betreffen
Het proces tegen de boeren, deelgeno
men 'hebbende aan de ongeregeldhe
den in het voorjaar in het gouvernement
Poltawa, begint den ,29 September in Kon-
stantinograd. Tij'dens den duur van heb pro
ces zijn drie compagnieën infanterie daarheen,
verplaatst.
Turkije.
De Temps verneemt uit Konetantinopel,
dat de divisie-generaal Muizaffër Pacha, ad
judant van den Sultan en directeur van de
keizerlijke stoeterijen, door de getzanten ia
aangenomen als gouverneur van den Liba
non. Muzaffer is van Poolsche afkomst;
26 DOOR
LOUISE AHN—de Jongh.
Frits' stem wekte haar. „Wat sta je daar
in ma,iiesehijno'Ve'rpi.'inzingen," sprak hij1 pla
gend. terwijl hij van uit het sterke licht in
de huiskamer op de warande trad.
Hermine keek: hem met een schuchtere uit-
duikking' aan, maar hij zag dit niet en hij
klopte haar vroolijk op den schouder.
Hermine voelde een oogienblik weer dat
ffn artolijiko: gevoel, alsof zdjj en Frits zoo heel
en al buiten eikaars gemoedsleven stonden.
He behoefte aan meer innigheid1 bekroop haar,
maaa- niet enkel gelbrak aam instemming
maakte haar de 'bevrediging onmogelijk; zij
kon immers hert" niet wijzen, op hetgeen haar
in den laatsten tijld' bezighield.
..Waarom moest je juist van avond die
boodschap doen?" vroeg za plotseling op bijina
scherpen toon, zichzelf met geweld van hare
aandoeningen losmakend.
„Heb je me zóó gemist?" vroeg Frit-s gek
scherend on tegelijk verwonderd1 over haren
ernet,
),Van Oosteirhof is hier geweest," verklaarde
Hermine.
„O, nu, begrijp 'k je; heb je 'm er ovér
gesproken V'
„Ja
„En wat. heeft ie gezegd1?"
„Ik denk, dat hij jc uiitnoodiging aan
neemt."
„Je luiitnoodigiing?" herhaalde Frits, heb
„je" sterk betoonend. „Ik hoop toch, dat je
niet al te ongastvrij bent geweest..."
„Dan zou hij niet toegestemd 'hebben."
..Dat is waar. Dus je bent bijgedraaid. Je
doet todh altijd als 'n best vrouwtje/'
„Je heb nu je zin," besloot Hermine la
chend. Zij voelde haro .geprikkelde stemming
wijken, die z& bijl Frits' verschijning een oogen-
blik over ziölv voelde komen. Als altijd, op
zijn, eigen manier, bracht hij haar tot het goe
de, Zij, hield het zich. ernstig vóór.
HOOFDSTUK X.
„Mag 'k binnenkomen, tantei? k Kom eens
naar u kijken, u 'blijft van morgen zoo lang
boven, en dat juist op Zondag, nu oom komt."
Zonder antwoord te waektem trad Truuis
de kamer in, een op villa Rustoord, waar zo
nu reeds sedert een maand met mevrouw van
Oosterhof en Hesje logeerde.
„Ja 'k ben laat," kreeg Truius lusteloos ten
antwoord, ,,'k Hëb van nacht weinig .gesla
pen, De wind heeft me wakker gehouden,
wat 'n leven maakt dat hier, hoor dat geklet
ter van 't zand een® teg'ein de ruiten en wat
rinkelen die dingen../'
„Daar is wel iets aan te doan," Hernam
Truus, ,,'b wa.s dom van me, dat ik er giste
ren avond niet. aan gedacht heb. Kijik eens,
we hebben hier die houten, klosjes...'
,,'t Geeft niet veelaan 't gëloei buiten
heb je al genoeg, om den slaap niet te kun
nen vatten. En 't minste 'beetje, wind spookt
hier als 'n orkaan. Foei 'k wou, dat 'k
goed en wel thuis zat."
,,U bent hier tóch maar netjes opgeknapt,"
merkte Truuis op, terwijl ze tante wat spijtig
aankeek.
„Voor 'n poos, ja., 'k Ben nu' anders wëer
zoo duizelig... zoo'n slechte nacht.en 'k
had juist aan oom willen vragen, om' tot mor
gen te blijven, dan konden' We samen naar
Amsterdam teruig gaan."
„Maar ze willen ui hier nog héél graag hou
den..."
,,'t Verveelt me hier, en 'k wou dat er een
eind aan kwarni."
„Als u dan vandaag nog eens rustig te
bed bleef?"
„In ibod liggen kan 'k overal. In Amster
dam beter dan hier. Vermoei me toch zoo
niet, o, die duizeligheid, als 'k van nacht nu
maar sliep. we zouden dan morgein toch mis
schien weg kunnen... 'k Vraag 't oom ten
minste als hij komt."
„Laat u dat maar stilletjes en grom zoo
niet. U weet nooit, wat mevrouw Voordam
voor u gedaan heeft."
„En wat zou dat dan wezen?"
„Zo heeft do ben cd en achterkamer voor u
in orde gebracht. Die ziet er nu zoo gezellig
uit en ze heeft zoo n prachtig uitzicht aan: do
landzijde. Wat zegt u daar nu van?"
,,'t Is heel lief van haar... maar voel je niec,
dat al dio verplichting... och, 't brengt me
heel en al van m'n gemak."
„Dat 'beetje moeite is mevrouw' al vergeten.
Daar denkt ze niet eens meer over. Gaat u
nu mee?"
,,'k Mo'et bekennen, dat- 't een uitkomst is.
Hoor diien wind eene. 'tWordltl vanldaag storm
weer. je zult 't zien. Eh Wat gaat de zee aan...
o foei... 't is om iemand ziek en ellendig te
maken, 'k Voel me zoo zenuwachtig.
„Gaat u, dan maar gauw. Beneden brandt
de haard in allebei de 'kamers. Moet, dat alles
mee? Ja zeker?. nu, daar kom 'k da,n mee
achteraan. Beneden hoort u zoo goed als niets
van al die gruwzame geluiden daarbuiten."
Mevrouw van Oosterhof deed. wat Truus
verlangde, onwillekeurig een zucht van ver
lichting slakend, hoewel ze toch haar gedruk
te stemming niet scheen te overwinnen. Ze
zag er ten minste nog altijd even. bezwaard
uit.
Ze begaf zich het eerst naar d'a huiskamer,
waar ze Hermine vond, die voor de geslotein
warandedeuren het wëer gadesloeg. Hetzelfde
angstwekkende geluid van wind en zee kwam
haar tegen, bij het binnentreden. Herminë
keerde zich naar haar om, beantwoordde
slechts vluchtig haar goedenmorgen-Wenschem.
.,'t Wordt een storm," sprak ze op onge-
ruisten toon.
„Ben jo er óók zoo bang voor?" vroeg mei-
vrouw van Oosterhof.
„Ja... neen... och, 'k moest je niet nog
zenuwachtiger nvaken. Wil je maar ineens
naar je kamer gaan? 'k Heb het ontbijt daar
klaar laten zetten."
„Graag. Wat 'n moeite en last heb je van
ine. 'k Vindt 't anders heerlijk, dat ik van
die kamer af ben..."
„Van Oosterhof en jij voudt ze toch eerst
do boste...
„Ja, doe toch niet, alsof je nog verontschul
digingen wilt maken. Wo lieten ons, toen 't
nog mooi weer was door 't uitzicht verlokken,
maar foei wat kan dat spoken: aan 't strand."
„Ja, 'n beetje wind maakt daar al heel Wat
gieraas. Maar mi. 't wordt bepaald stormweer."
Hermine keek opnieuw ongerust naar bui
ten. Ze vergat een oogenblik hare logee.
,,'k Maak. dat ik hier weg kom", sprak
deze. 'k Ben zoo duizelig. Eh 'k had' van
Oosterhof nog al willen voorstellen, om met
hem naar Amsterdam tetrug to gaan
„O, die komit vandaag, 'k: Had 't heele-
maal vergeiten."
„Hermine's gelaat helderde ouder 't spre
ken eensklaps cp. Mevrouw van Oosterhof
daarentegen, terwijl; ze Hermine onderzoen
kend aankeek, verloor haar wëinigje vrien
delijkheid, die za zoo even ten toon had.' ge
spreid. Hermine bespeurde het, begreep ook
do reden en maakte zioh een verwijlt'.
,,'k Ben' ongerust over biet weer", hemami
ze verklarend, „omidat Frits nog naar heb
strand is gegaan zoo dwaas van hem:
„Maar hijl zal zich wel staand o houden,
zich niet in zee laten Waaien," merkte mei
vrouw Van Oosterhof even glimlachend op.
„Ja natuurlijk", bevestigde Hermine, ter
wijl ze zenuwachtig met de hand over voor
bood en slapen streek. In hare goedheid
hic'ld ze hare grootste bezorgdheid voor zich
zelf, verzwëeg ze voor de zieke vriendin, dat
Frits zich op zee bevond. Sedert een uur wa«
lialar angst met. elk oogenblik gestegen, ter
wijl dc wind zicb tot een waren storm ver
hief. Ze had Frits van zijn voornemen af wil
len houden, njaar hij liad toch doorgedreven.
Wordt vervolgd.
