233.
l"'" Jaargang.
Dinsdag 24 Februari 1903.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
RSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Par 3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post1.75.
Afzonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
'«morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regelsf *>72.
Elke regel meer- 0.1».
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit J^lUlpbflbqnnemenL Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, worat op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De minister-crisis in Beieren.
Hoogst' zeldzaam zijn veranderingen in de
mik cnstelling vau liet ministerie m Beieren
De thans hoog bejaarde prins-regent, die
hei. bewind aanvaardde toen Koning Lode-
wijk II krankzinnig werd en na diens dood
h> - bewind voert voor Lodewijks broeder,
deii eveneens krankzinnigen Koning Otfco,
verwisselt zeer ongaarne van raadslieden.
Van 1886, toen het regentschap werd inge
steld, tot Juli van het vorige jaar, beeft van
do burgerlijke ministers slechts één, de heer
Van Lutz, rijin ambt nedergelegd, door eene
dcodelijiko ziekte daartoe genoodzaakt. Ook
moesten in 1887 de portefeuille van justitie
en in 1895 de portefeuille van eeredienst we
gens het overlijden der titularissen aan an
deren opgedragen worden Voor het overige
regeerde prins-regent Luitpold met de mi
nisters, die reeds Koning Lodewijk II be-
ïuxind bad.
Sints den zomer van het vorige jaar schijnt
daarin echter verandering gekomen te zijn.
Toen trad de minister van eeredienst Von
Landmamn af wegens een gesohil, dat uit
ecu onder de professoren van de universiteit
Wiirzburg uitgebroken, strijd' was ontstaan,
tot groot misnoegen van do katholieke
partij, die in den landdag de meerderheid
bezit. Daarna nam, de 73-jatrigo minister van
justitie Von Leonrodi zijn ontslag. En thans
is do minister van buit-cnlandsche zaken Von
Craisheim. die in do ministerraad het voor
zitterschap bekleedde, afgetreden.
Graaf Von Crailshoim heeft het ambt van
minister van bmtenlandsche zaken sedert 4
Maart 1880, dus nagenoeg 23 jaren, bekleed.
Sints het aftreden van Von Lutz, in Juli
1890, fungeerde hij als voorzitter van den
ministerraad. Hij behoort tot eene oude
jHotestantsche adellijke familie in Franken
land. Als protestant en gematigd liberaal is
hij nooit een, man, geweest naar- den zin van
d<- in Beieren zoo machtige katholieke partij
cu hij was dan ook steeds het mikpunt van
do aanvallen der katholieke heethoofden in
de Kamer en in do pers. Had hij niet in zoo
liooge mate het vertrouwen van den prins-
regent bezeten, dan zou bij allicht eerder
zijn heengegaan. Maar ook thans heeft het
bericht-, dat, hij zijn ontslag gevraagd en
gekregen hoeft, een diepen indruk gemaakt.
Met onverholen blijdschap hebben de cle-
ncailo organen Van dit feit melding ge
maakt. Zoo schrijft het Ncue Münchener Ta-
geblatt, dat het Beiersohe volk reden heeft,
rijn geliefden regent voor deze in waarheid
verlossende daad te dam ken."
Do beteekenia van dü.t ontslag wordt door
den Schwabisehen Merkur aldus gekenschetst
..Het Beiersche centrum zal triomf eieren. Op
de laatste Beiersche katholieken-vergadering
werd de verwijdering van minister Von
Crailslieim geëisciitde prins-regent is niet
doof gebleven voor dezen wenscb, en zoo
staat men nu voor het feit van eene zwaar
wichtige concessie aan het ultramoutanisme.
Denzelfden indruk vindt men uitgesproken in
de artikelen van de overgroote meerderheid
der liberale organen en in de mededelingen
van liberale dagblad-correspondenton. En bij1
de pogingen om eene verklaring to geven
van liet. feit, vindt men telkens zinspelingen
op het bekende telegram, dat door den Duib-
schen Keizer verleden najaar uit Swïnemüni-
de aan den prins-regent gezonden weid naar
aanleiding van een besluit der Beiersche Ka
mer. Zoó werd aan, de Köln. Ztg. bericht:
„De ware oorzaak vain den val van graaf
Crailsheim is het Keizer-telegram uit Swino-
münde geweest. Zelfs een ongegronde 9ehijn,
alsof de grens naar boven, der verdrasen van
Versailles zou kunnen worden overschreden,
werkt hier als een roode doek. Dat wordt
in Noord-Duitsckland niet altijd voldoende
in bet oog gehouden."
Is men hiermede op het goede spoor uij
het zoeken naar de redenen, die tot deze
verandering in het Beiersohe ministerie heb
ben geleid? Het is ongetwijfeld waar, dat
het van zwaarwichtige gevolgen zou zijn,
voor Beieren zelf en ook voor do verhoudin
gen in den Duitschen bondsraad, waarin
Beieren de voornaamste plaats ma Prui
sen inneemt, wanneer in do hoogste
Beiersche regceringskringen de uiterste
katholieke richting den toongevende» in
vloed verwierf Maar het heeft wel
eenigszins den schijn, alsof bij de be
oordeeling van de jongste gel .rtenissen
in Beieren het nuchtere oordeel bevangen
gehouden wordt eenerzijds door vrees, an
derzijds door hooggespannen verwachtingen.
De waarheid is. dat. men nog niets posi
tiefs Aveet omtrent het motief, dat graaf
Crailsheim heeft genoopt tot de indiening
van zijne aanvrage om ontslag. Eene uit
officieede bron afkomstige mededeeling houdt
in, dat die ontslag-aanvrage niets te maken
had mot principieele verschillen van mee
ning over de binnen- of buitenlandscihe po
litiek. Daarover bestond volledige overeen
stemming onder do ministers. Het waren al
leen verschillen, die ontstaan waren over de
behandeling van sommige zaken door den
voorzitter van den ministerraad zonder zo
vooraf in dien raad ter sprake te brengen,
waardoor graaf Crailsheim zich genoopt
vond af te treden.
Dezelfde voorstelling vindt men ook terug
in eefn interview, dat de aftredende minister
toeetondi aan een vertegenwoordiger van den
Berl. Lokal-Anzeigier. Op de vraag naar
de reden, van, zijn aftreden, gaf "raaf Crails-
i.'rini-Mezen ten antwoord, dat hij met zijne
vroegere ambtgenoot en overeengekomen was
slechts zooveel openbaar te maken. dat. ver
schillen over den omvang der bevoegdheid
van den voorzitter van den ministerraad de
aanleiding geweest waren.
Do correspondent vroeg verder„Dus is
het niet waar, dat U.Exc. van den regent
een votum van vertrouwen heeft verzocht en
dat dit achterwege bleef?"
Graaf Crailsheim„Tot het doen van zulk
eqn verzoek heb ik geen oogenblik aanleiding
gehad. Verschil in den ministerraad is de
oorzaak, anders niets. Waarover dit verschil
ontstond, daarop moet ik u het antwoord
schuldig blijiven."
„Is liet niet) te doen geweest om de mede
deeling van Uwe Excellentie aan den rijks
kanselier, toen deze de bekende rede in den
rijksdag over de Keizer-dépêche uit Swine-
münde gehouden had?"
Graaf Crailsheim meende met een fijnen
glimlach „Nu zijn. wij daar aangekomen
waar, volgens het. gezegde van Bismarck, de
diplomaat geen antwoord meer krijgt. Nog
twee of drie verdere vragen en gij zijt op
het juiste spoor.""
Dat juiste spoor wil men liever voorshands
nog bedekt houden. Om dus het fijne van
deze zaak gewaar te worden, zal er geduld
moeten, worden geoefend. Van liet meeste
belang voor de beteekenia van de verande
ring, die in het Beiersche ministerie heeft
plaats gehad, zal de richting zijn, die do
nieuwe minister-president baron Von Pode»
wils en diens opvolger aan het departement
van eeredienst, dr. Web mor, zullen inslaan.
Geheel duidelijk zal men daarover wellicht
eerst kunnen oordeeleu, wanneer in het aan
staande najaar do landdag van Beieren we
der bijeenkomt.
Telegrammen.
Londen, 2d Febr. In he. Lagerhuis verklaar
de lord C ran bore, oat de Brusehe regeering
op 13 Januari een circulaire heelt, gezonden
aau de mogendheden welke de Brusselscho
conventie hadden ondertoekend, mededeulon-
de dat de regeering oudea geene omstandighe
den zou toestemmen in hert, legge nvan straf
recht op suiker uit Britsche zelf bes tuiende
kolonies ïngevoerdl De lhuteche, regeering
verschilde mot ons van meening en behield
zich hare vrijheid van handelen voor, maar
achtte overgens het meeningversohii omtrent
dit punt niet van practised belang. De Oos
tenrijk salie regeering was van oordeel, dat in
de praktijk dergelijke strafbepalingen gaan
nut hebben. De» Nederlangisohe regeering zond
geen aubwooixL De Italiagiusche regeering be
twist onze opvatting niet.. De Belgische re
geering achtte de zaak van geen praktisch be
lang. Do Fransohe regeering deed hare mee
ning met kennen.
Iu autwoord op eene vraag betreffende de
doorlating van Russische torpedobooten door
do Dardanelles zeide Cranborne, dat de Brit
sche vertegenwoodiger te Konstantinopel last
had ontvangen om eene nota bij dé Porte iu
te dienen, waarin wordt geconstateerd dat
het verlof tot doorvaren in strijd is met de
bepalingen van het bestaande tract aai en
waarin er op werd gewezen, dat daar de bepa
lingen golden voör alle mogendheden, do
Britsche regeering zicih hef. recht voorbehield
gelijke voorrechten te eischen. Van de Turk-
Rahe regeering was geen antwoord ontvangen.
Bij de voortgezette beraadslaging over hot.
adres van anitwoord srtel.de de conservatief
Beckett eon amendement voor, waarin wordt
betreurd, dat de organisatie van het leger
niet oodanig was, als door de behooften van
het rijk werd gevorderd en dat er geen aan
winst verkregen was in sterkte en deugdelijk
heid evenredig aan de verhoogde mili
taire uitgaven. Majoor Seedy, eveneens con
servatief, steunde het amendement.
Minister Brodrick verdedigde het beleid
van het. ministerie van oorlog. Groote voor
uitgang was verkregen, door de oprichting
van legerkorpsen in overeenstemming met de
in het vorige jaar medegedeelde plannen.
Er waren 56.000 recruten ingelijfd o nhet, ef
fectief was thans 291.800 mom, d.w.z. 12.000
man hooger dan het effectief, door het. par
lement bepaald. Het was daarom onmogelijk
te beweren dat geen vermeerdering van ste- k-
te was verkregen in verhouding tot de ver
meerderde uitgaven. Wijzigingen rijn gebracht
in de organisatie van den staf en de mobili
satie.
Het. helend van het ministerie van oorlog
had ten doel een minimum van troepen rai
der do wapens te hebben en een maximum
in reserve. Maatregelen voor de verdediging
van Indië zouden wonden overwogen op grond
dier adviezen van deskundigen,
In den loop der verdere debatten steunden
nog twice conservatieven liet, amendement
Beckett, terwijl twee andere conservatieve
afgevaardigden verklaarden zich van stem
ming te zullen onthouden.
Andere conservatieve sprekers echter ver
klaarden in te stemmen met Brodrick's plan
nen.
De verdere beraadslaging wend verdaagd.
Rome23 Febr. In de Kanier beantwoord
de Morin, waarnemend, minister van bui
tenlandsche zaken, eene interpellatie over de
Macedonische quaestie. BB: verklaarde, dat
dc mogendheden, dfe deel namen aan het
congres te Berlijn, reden hadden, te gedoo-
ven, dat het tractaat van 1898 aan het'Öal-
kansohiereiland vaste politieke verhoudin
gen zou schenken. Het tractaat legde op de
Porte do verplichting in, de Buropeeaohe pro
vinciën van Turkijp organieke regelingen té
scheppen. Men meende, dat zulke regelin
gen de vroegere misstanden zouden doen op
houden. en een einde zouden maken aan
de godsdienst- en rasgeschillen.' Maar de ge
mengd o oommissiën, die deze regelingen
moesten voorbereiden, zijn nimmer in wer
king getreden. Het land bleef bestuurd op
een wijze, die Spr. niet nader wildo appre-
cieeren.
Wat Italië te doen had was duidelijk voor
geschreven door zijn recht als een der onder
teekenaars van het tractaat en door zijn.
vasten wil om bij. t.e dragen tot de handha
ving van den vrede. Nimmer was te Kon
stantinopel of te Sofia, een vriendschappe
lijke raad gegeven, of Italië had de mogend
heden gesteund. Jammer genoeg echter, was
geen maatregel genomen om den kritieken
toestand in dé Buropeesche financiën van
Turkije tc verbeteren Wij verheugen ons
daarom thans te vernemen, dat bij de jongste
samenkomst te Weenen van de minister van
buitenlandsche zaken van Oostenrijk-Hon-
garije en Rusland het initiatief is genome»
tot het. voorstellen van hervormingsmaatre-
gclen iu de vilajets. waar de - beroering het
grootst is.
De tijd, die thans aanbreekt, zal zeker oen
zeer ernstige tijd rijn. voor het. Oosten-
De minister verklaarde vervolgens, dab
men tot oen gunstige oplossing hoopt te ko
men, wanneer, zooals men hoopt, de Bul-
gaarsche regeering in staat zal zijn haar be
sluit uit. te voeren om m het vorstendom
do beroering, die het land aan ernstige ver
wikkelingen kan blootsteilen, krachtig te on
derdrukken, en wanneer de Porte te rechter
tijd de verplichtingen zal nakomen, welke
zij tegenover Europa op zich nam. De tegen
woordige crisis zou dan tot eene oplossing
kunnen komen, die den vrede en de rust
aan de bevolkingen van het Balkanschier
eiland zou teruggeven.
Dit is het doel van de pogingen der sa
menwerkende mogendheden. Italië zal hier
in geen beletsel rijn- Maar wanneer, tegen
de meest, gerechtvaardigde verwachtingen in,
het optreden der mogendheden een uoodlot-
tigen loop van zaken niet zou k»innen voor
komen, als de brand niet zou kunnen wor
den gebluaaht, zou Italië zich niet met de
rol van eenvoudig toeschouwer tevreden stel
len het zou zijne houding regelen naar de
voorschriften der omzichtigheid toch terzelf
der tijd de kracht en de beslistheid aan den
dag leggen, die de omstandigheden noodig
zouden maken.
De regeering zou niet nalaten te waken,
dat geen aanslag zou worden gedaan op de
rechten en belangen van het land. (Leven
dige bewijzen van instemming).
Konstantinopel., 23 Febr. Hcdenmiidldiag
dteedde Tewfik Paclia, de Turkscihc minister
van buitcailandbcthe zaken, aan de Oosten-
rijkaehe en Russische gezanten, baron Calico
en Sinowjef mede, dat de sultan de voorge
stelde hervormingen iu Macedonië liecft goed
gekeurd.
Bloemfontein. 23 Febr. Bareud Celliers,
die aangeklaagd was van mcord op luitenant
Boylo te Lindlcy in het begin van 1902. is
vrijgesproken. Dk> beklaagde erkende, dat hij
Boyle had doodgeschoten, maar verklaarde
dat hij dit deed «p bevel van rijn superieur
Philip Botha.
Dc Wet, die als getuige a décharge was
gedagvaard, zen do dat Botha zich krachtig
ten 'nadleele van Boylo uitliethij meende,
dat Botha wel bevel zou hebben gegeven, dat
Boylo moest, worden doodgeschoten
Duitschland.
Gisteren hield de nieuwe Pruisische mi
nister vau Spoorwegen, de geweeen generaal
Budde, in het Huis van Afgev. rijn program
rede, waarin hij o m. zeide de leiding van
de groote onderneming naar dezelfde oude
gezichtpunten te zullen voeren, als eedert tien
tallen van jaren was geschied. Voorzeker wel
het moeielijkste punt in het beheer der spoor
wegen, is het personeel. Hoe toch aan 36,500
mensöhen geluk en tevredenheid te verschaf
fen. Zal dit wel ooit .gelukken. Doch ons stre
ven imoet rijn in de eerste plaats te zorgen
voor degenen, die dagelijks hun leven wa
gen voor het algemeen. Hoofdvoorwaarde is
gestrengheid en goede organisatie. Evenwel
aspiiaties in onze organisaties, die Spr. kort
weg met den naam van „revolutie" bestem
peld, mogen wij niet dulden. (Applaus).
Krachtdadig zal ik ook een dergelijk streven
weten te koeren (Hernieuwd applaus).
Mijn voorganger, zegt Spr., heeft in eene
aanschrijving bepaald, dat wie aan een soc.-
dem, agitatie onder het spoorwegpersoneel
deel neemt, ontslagen wordt. (Opgewonden
heid links). Wie als tijdelijk aangesteld be-
trumè hetzelfde doet, dien wordt de dienst
opgezegd, terwijl hij, die als beambte den
eed 'van trouw 'heeft gezworen en ric?h er
aan schuldig maakt, eenvoudig langs disci-
plinairen weg wordt verwijderd. Dit is eene
erfenis die ik héb aanvaard, en daaraan zal
ik mij ook blijven houden. (Toejuichingen
rechts).
Do quaestie is van zooveel te meer belang
zegt Spr., nu wij ineen naburig land
hoogst treurige gevolgen gezien
hebben van wat er gebeurt als
men niet zoo krachtig handelt.
Ik kan echter ook mededeelen, dat zoover
ik weet op het oogenblik geen wijdvertakte
organisatie bij ons spoorwegpersoneel bestaat.
Er bestaat wel een Hamburgsche vereeniging
onder sociaaldemocratische leiding, die
voortdurend moeite doet om in onze sfeer
van invloed te komen en die zich beroemt
op een groot aantal leden. Maar juist dit
opsnijden doet mij vermoeden, dat het opge
geven cijfer overdreven is. Toch moeten wij
oplettend en voorzichtig rijn.
Er bestaan echter ook andere vereenigin-
gen, die mij in vele telegrammen en brieven
voortdurend verzekeren, dat zij trouw aan
den Koning en trouw als beambten zijn en
die ook verzoekschriften tot mij richten om
verbeteringen Dab laat zich alles begrijpen.
Wat voor de verzorging en het welzijn, van
de beambteb kan gebeuren, moet .gebeuren.
De lotgevallen van den Heer
Jodocus Poggeman.
35 poor
W. P. KOPS.
Weer tien minuten verliepen, daarna stond
l'oggeman op een wenk van Deris op en be
gaf rich naar het reeds gereed, staande romp
wrijfhad, een kuip, zoover met koud water
gevuld, dat dit- tot aan do heupen reikte.
Daarin nam hij plaats half rittend, half lig
gend. de beënen buiten de kuip. dc voeten
°P een houten bankje, terwijl Doris voort
durend met. een gr oven doek rijn onderlijf
tamelijk hardhandig afwreef.
Nadat deze operatie vijftien minuten ge
duurd had, stond Poggeman uit de kuip op
f en werden hem hoofd, ;hals, borst-, airmen
en beenen met koud water afgewasschen en
daarmee was het. oohbendbad geëindigd
Bit geschiedde volgens de theorie van Leeu.
wenhoek „Hoe warmer het lidhaam is, des
I to mirder voelt het de koude Het. is. zoo-
I ',et zweet, niet geprikkeld, alleen de hird
is door en door verwarmd daarom deina-- men
I voor afwassehing uieb terug. Het staal, dat
I door het vuur tot gloeihitte gebracht werd,
I moet in koud water gedoopt worden om de
I noodig hardheid te krijgen en niet week en
onbnukbaar te worden op dergelijke wijze
l hot ook met het menschelijke lichaam."
Toon deze verschillende wasschingen waren
afgeloopen, kleedde Poggeman zich aan on
begon rijn dagelijksche wandeling in den tuin.
Niettegenstaande al do hygiënische sport,
waaraan de geduldige Jodocus zich nu gorui-
mon tijd onderworpen had en waarvan hij
vertrouwde, dat hot hem innerlijk en uiter
lijk tot. een geheel nieuw en ander mensoh
moest maken, voelde hij zich toch onbevre
digd. Ofschoon zijn geneesheer-compagnon
stoods herhaalde, dat. hij in beterschap toe
nam. dat langzamerhand do ongezonde dik
ten aan hals en lichaam verdwenen,, dat maag
en hart meer en meer normaal werden, hij
wilde het gaarne gelooven, en. hij geloofde
het ook inderdaad maa- toch, heil. was ala-
of hij slapper, morior en bstdoown me1 den
dag werd'. Dat steeds uur op uur aan zijn li
chaam te moeten denken, dat angstvallig toe-
gjepast dieet, het halve gevangenisleven dat
mij hier leidde, dat alle* begon hem te druk
ken. te benauwen.
Hij, betrapte er zich op, dat hij nooit meer
een liedje neuriede of een wijsje floot, dat hij
zelden meer glimlachte
Hij. de vroeger spreekwoordelijk opgeruim
de. vroolijkste onder de vroolijkcn werd met
den dag somberderhij die zulk eon behoefte
bad aan gezelligheid voelde rich hier eert
kluizenaar
Het scheen hem <o-\ hij kon niet zeggen
hoe of waarom, dat zijn compagnon hem ont
week. en. als hij hem sprak, dan waren rijn
antwoorden kort. en afgemeten. Hij voelde
zich mot hem niet op riin gemak, het was als
of or iets tusachen hen was opgericht, oen
onzichtbare muur waartegen hij vruchteloos
storm liep. Hij, die er niet buiten kon zijn
hart te luchten, die zoo gaarne al wat iu
hem leefde meedeelde, stootte zich telkens
tegen dc stugge koelheid van Leeuwenhoek.
Het was of deze een bevrieaend vermogen op
hem uitoefende.
Hiui dagelijksche maaltijden werden haast
zwijgend genuttigd en daarna sloot, Leeuwen
hoek zich weer op in zijn studeerkamer, waar
hij het niert waagde hem te storen.
Eens had hij al zijn moed' bijeen geraapt»
was naar hem too gegaan en had rijm hart
willen uitstorten. Hij had gevraagd wanneer
zij zouden aanvangen mot. werk to maken
vau hun inrichting, wanneer rijn brochure
zou uitkomen, of hij geen advertenties op
stellen zouhij had rich beklaagd over dc
geringe vertrowwe2i;fcheid en op de meest,
roerende c*n hartelijk" wijze gepoogd meer
vertrouwen en vriendschap bij hem op te
wekken.
Leeuwenhoek was toen wrevelig ge
worden en haid hem toegoduwd, dat
hij nog lang niet sterk en gezond ge
noeg Was oor» die flank op zich te kun
nen nemen. Sarkasfcisch had Ihij) hem aijjn
avontuur te Bussum voor do voeten gegooid
en gevraagd of hij soms ook do Heeser jeugd
een proefje van rijn behendigheid en vlugheid
wilde gewen Scherp en stekelig had hij uit
geroepen. of hij mannen bekeoreu kon, die
zoo kort geloden door boerenjongens was uit
gejouwd cn voor studenten op de knieën go-
legen had.
En Poggeman had gezwegen, ofschoon zijn
hart bloedde. Schaamrood was hij weggeslo
pen. en fn zijn eenzaamheid tAruggekecrd.
wrevelig en boos op rich zelf. Hij voelde, dat
hij betel- was. dat hij in zijn daden toonde,
maar liet was. alsof oen kwelduivel hem steeds
parten spotlde en hem, waar liij heldhaftig
optreden wilde, steeds eon dwaas figuur liet
slaan.
Onverklaarbaar ook kwam hem rijn bedrem
meldheid voor tegenover Leeuwenhoek, die
hem toch alles verschuldigd was en die hem
uit de hoogte behandelde, erger nog. ak een
kwajongen toesprak cn toch durfde hij niets
telgen betm to /x-gjgeai, wat moor if>, hiji zag
tegen hem op, hij vereerde hem, ja, hij moest;
het zich bekennen, hij zou hem niets durven
weigeren. Dat juist, dat beklemde hem, toen
hij den tuin op cn neer liep, want hij herin
derde rich, dat Leeuwenhoek gisteren op 2ijn
korten" afgebroken toon had uitgeroepen
„zoo is 'f allemaal kmmmelwerk. zoo gaat 't
nooit, wij moeten veel meer veld hebben,
maar als men niet wagen durft dan kan
men ook niets uitrichten.
En toen hij gevraagd had. wat dat bcteo-
Kende, had hij norsch ten antwoord gekregen
Och jij begrijpt nooit, iets, alles moet jou
haarfijn uitgelegd worden, nooit kom jo zelf
cons flink uit den hoek...''
Wat zou dat. bete eken en Was er nu al
geld te kort1 Moest er, nu er eigenlijk nog
niet# was uitgevoerd, alwer meer geld ri.in
Hij kon 't zich niet begrijpen en zuchtte hoor
baar, terwijl hij leunde tegen do houten schut
ting, die het. erf scheidde- van dat van hun
huurman.
Hij schrikte op Het was alsof rijn zucht
l>eantwoord word Hij hield den adem in, en.
ia. er was geen twijfelachter de schutting
aan den andoren kant vernam hij duidelijk
eenig gerucht, alsof iemand in tranen uit
barstte.
Het altijd meelijdend gemoed van Pogge
man deed hem zijn eigen verdriet vergoten,
maar bracht ook rijn voorzichtigheid tot zwij
gen. die hem aanried zich niet raat dingen
to bomoeien. die ham niet aangingen
Zachtjes riep hij: „is daar iemand?"
Gocn antwoord... alleen eenig geritsel en
een gesmoorde zuilit.
Nog eens herhaalde hiji,,Is daar iemand"?
„O! o! mijnheer Poggeman, dat komt er
van," hoorde hij «eggen met een stem, die
hem bekend voorkwam.
„Wat is dat? Kent u mij"? vroeg Poggo-
ttuan verbaasd en verschrikt en week van do
schutting, alsof er een spook achter stond.
„Beter dan gij u aelf... o. mijnheer Pogge
man, wat ik u bidden mag, luister toch na.r
den raad van uwe vrienden, van al wie het
goed met u meen en en verbreek toch de ban
den met dien gevaarlijken man, die u betoo-
verd heeft"...
„Hoe, u bedoelt toch niet don hoer Leeu
wenhoek, dien braven..."
„Den schavuit! De het op uw beurs en
gezondheid toelegt, die u doodi ongielukkig
zal maken".
Een rilling voer Poggeman dnor de leden,
toen hij zijn vriend juist op dat oogenblik
zoo hoorde betitelen .waarop, hij, hij schaam^
de er zioh nu over. een zweehi van wantrou
wen togen hem in zich had voelen ontwaken.
Wordt vervólgd.
