nr°. SO. rorslf ISIad. 8"' Jaargang. Vrijdag 18 September 1903. BUITENLAND. FEUILLETON. ,,'t Was maar 'n Model ABONNEMENTSPRIJS Per 8 maanden voor Amersfoortf 1.85. Idem franco per poBt1.75. Afzónderlijke nummers0.05. Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, raededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nur morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF Co. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 1—5 regels Elke regel meer- Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijï bestaan voordeelige bepaling) het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement, ciroolaire, bevattende de voorwaarden, wordt op'aam toegezonden. Aan degenen die tegen 1 October a. s. op dit blad intee- kenen, worden de nummers die in daze maind verschijnen, kos teloos loegnzo 'den. Politiek Overzicht. Be Engélscïie kabinetscrisis. Vele gissingen zdjin er vastgeknoopt, aan den onlangs te Londen gehouden kabinets raad. De telegraaf heeft thans het antwoord1 gebrachtde ultra's van beide richting. Rit chie zoowel als Chamberlain, zijin afgetreden Heeft hiermede de spanning een tamelijk onverwachte oplossing gevonden, men moet in geen geval gelooven, dat de quaestie, die tot, de crisis aanleiding gaf, thans van de baan is. Dat blijkt reeds uiit het aftreden van den, vrijiiandolaar Ritchie. Balfour, die aan, 't hoofd van, het kabinet is gebleven, staat meer aan de zijde van Chamberlain, dan aan die van genen. Het bleqk, dat leden van het kabinet, als Ritchie tot de overtuiging waren gekomen dat. het. bestaande systeem van invoerrechten gelijk is aan de wetten va.n Meden on Per zen verheven boven blaam of onderzoek. Deze zouden zichzelven verloochend hebben indien zij medewerkten tot een onderzoek, dat zij overbodig, zoo niet absoluut verder felijk achten. Voor hen was er geen alter natief dan neerlegging hunner portefeuille. Het. blijkt, echter dat niet meer dan, twee der collega's van den heer Blalfour deze dogmatische opvatting der quaestie waren toegedaan. Lord Londonderry bijtvoorbeeld, die be kend staat als een der tegenstanders der her ziening van het tarief van invoerrechten, sprak zeer objectief eenigen tijd geleden op een bijeenkomst der Primrose League. Hij erkende do ingewikkeldheid en moeielijkheid vatn. het vraagstuk en verklaarde een gron dig en volledig onderzoek van alle factoren1 noodzakelijk te achten. De Kanselier der Schatkist Ritchie daar entegen, een trouw volgeling van zijn voor ganger, Sir Michael Hicks Beach, schijnt zich zoo zeer met hart en ziel aan de zuivere en ongewijzigde Cobdensche dogmatiek te heb ben overgegeven, dat hij blijkbaar niet, met heeft willen werken tot een onderzoek naar de artikelen van zijn economisch geloof. Die Ministers Balfour en Chamberlain heb ben beiden als hun overtuiging uitgespro ken dat dingen, waarvan de Cobdensc-he po litieke philosophic van 50 jaar geleden niet had gedroomd, allengs een viaagstuk heb ben gecompliceerd, dat de Manchester School gemeend had dat. door de intrekking der Graan wetten"' voor goed was opgelost, Moeten nu die factoren worden geignoreerd of in ernstig onderzoek genomen? Dat is de quaestie. En het antwoord op die vraag wordt ook door partijgangers van Cobden in laatstgemelden zin gegeven Ook onder hen zijn er. die bereid zijtri tot een onderzoek naar dë strekking en beteekenis van oeco- nomisclie verschijnselen die eerst voor kor ten tijd opgekomen zijn. De quaestie is meer eene van zakelijk en aard, dan van bin- nenlandsche politiek, al kan zij uit het oogpunt, dor wereldpolitiek heel het aange zicht. van den aardbol veranderen. Aan Coh- den's Anti-Corn-Laiw-League" lag een quaey- tie van binnenlandsohe politiek ten grond slag; de waag was of de regeermacht zou blijven in handen der „landed gentry" of in die van de toen bijna plotseling tot macht en aanzien opgekomen koopmansstand. In Groot-Brit,tannië zelf bestaat thans zulk een scheidslij niet. Het gaat. thans om de ver houding der deelen van het groote Britsche wereldimperium onder elkaar en de verhou ding van die Imperium tot do overige we reld. Die quaestie, eenmaal afgeworpen, is niet meer van de haan. te schuiven Over de publieke opinie in Groot-Er it,tam me zou; het, onvoorzichtig zijn reeds nu een eind-oordeel te willen vellen. Het is waar, dat het te Leycester vergaderde congres der Trades-Unions, die thans besloten hebben de vak-actie met de politieke actie af le wis selen, zich bijna unaniem tegeni Chamberlain's plannen verklaard heeft. Maar het is de vraag of deze organisatie van; werklieden, wien men de vloo der vrees voor „duur brood" in het oor had gezet, do bijl uitstek bevoegde* corpe- rati© is om, quae sties vani tariven-politiek te beoordeel en Toen de heer Chamberlain op weg naar den ministerraad het. publiek, dat in gekleede jas en, cylinder zoowel als in/ arbeiderspak Downingstreet vulde, passeerde, gingen tal rijke juichkreten, gepaard ook met geels en gemor op. De radicale reporters waren na tuurlijk evenals de door Jules Verne in Michael Strogoff ten tooneele gevoerde corres pondenten aam het eene oor (loof en hoorden alleen bet sissenhet schijint echter, dat de toejuichende ..cheers" verreweg don boven toon hadden. Ook hierop echter valt. evenals op elke volkymeening. niet af te gaan. Een groote tl stoot ten gunste van Cham berlain's plannen heeft de brochuire van Minister Balfour gegeven. Ieder roemt als om strijd den gedachtengang en de conclusies dezer brochure. Times. Morning Post,, Daily Telegraph en Daily Express, die het in hoofd zaak met Chamberlain eens zijn, doen dat zonder voorbehoud Daily News erkent het voordeel dat da,arm,ede voor het protectionis tische streven is behaald. In, den Standard echter werd Chamberlain reeds gedreigd, dat het, ministerie hein over boord zou gooien, als hiji voorging met, zijn fiscale politiek twist in de gelederen der unionistische partiji te zaaien „Als de heer Chamberlain en zijn vrienden." zeide dit blad, „bij hun propaganda, blijven, dan kan dit slechts tot een openlijkebreuk in bet kabinet en in die partij tot openlijken opstand en betreurenswaardige splijting voe rlui. Politiek, patriotisme. partij-discipline eisohen het. opgeven dezer onderneming en wij kunnen slechts hopen, dat dit zal worden ingezien. Het ware zeer te bejammeren, in dien staatslieden, die het land zoo trouw ge diend hebben, bij de fantastische jacht op een ideaal, dat. tegenwoordig nicfc binnen het bereik der praktische politiek ligt, zich bui ten de mogelijkheid zouden, stellen om het rijik verdere diensten te bewijzen. De heer Chamberlain is nu afgetreden. Was bet een, ten-nit.voerlegging dor bedrei ging van den Standardof was het zijn eigen wil, omdat hot kabinet zich niet aanstonds geheel mot zijn voorstellen vereenigde Het laatste lijkt ons waarschijnlijker. e«u wordt door de mededeel ingen om trent, do tusschen Balfour en Ohamibcr- laiin ge/wisselde britwen bevestigd. Cham»- berla.in heeft liet noodig gevonden het staatsmansvoorschrift in practijik te lirengèfü „reouler pour mieux sauiter" en men behoeft waarlijk niet aan te nemen, dat een man als hij zich gemakkelijk zal laten intinrideercu, zoo min als dat hij werkelijk op jacht is naar een ideaal, dat niet voor ver wezenlijking vatbaar is. Voorloopig schijnt hij de meerderheid van het volk togen zich te hebben maar hij is een sterke man, die gewoon is rechtstreeks op zijn doel af te gaan overwegingen van partijdiscipline zul len hem evenmiin daarvan terug houden, als zij het- gedaan/ hebben toen hij onder Glad stone om/ de homerule-quatesrie van dezen afviel en dc liberale partij in tweeën deed splijten. Men zeide toen, rial hij als staats man tot de dooden behoordeen kort daar na stond hij weder, zeer tot- spijt zijner vijan den en tegenstanders, overeind uit zijn, af scheiding van dc liberale pórt-ij ontstond de unionistische, dë sterkste, die hot parlement ooit gekend heeft en hij is nóg de sterke man daarin. Wat zich in het verWene heeft toe gedragen, kan zich nu de toekomst herhalen^ Niets ware verkeerder, dan te gelooven dat Chamberlain den terugtocht zou hebben aanvaard. Dat- ligt niet in bet kartÜkter van een persoonlijkheid als hij. Het gevaar voor andere staten, dat het Britsche Imperium met een wal van beschermende rechten tegen het- buitenland omringd wordt, blijft bestaan. Engeland. De heer Balfour heeft ziin overige eol- lega's een reeks van bijzonderheden betref fende den v r ij handel medegedeeld. Hij hield het voor noodzakelijk deze bro chure a,ls inleiding tol, zijne binnen kert te Sheffield te houden redevoe ring mede te deelen. Het is eene theo retische uiteenzetting, welku noodzakelijk droog is. Mettertijd, zoo betoogt hij. zijn de begripsbepalingen betreffende bescherming en vrijhandel gewijzigd. Ik ben vrij,hande laar, maar niet op dezelfde wijze als zestig jaren geleden. Toentertijd stond Engeland, voor de keus tusschen zijne nijverheid en zij» landbouw, en hfit verklaarde zich terecht voor do eerste. Dë toeamaïVgo staatslieden konden echter niet voorzien,, dat de wereld dën vrijhandel wraken, zou. Zijl heb bon ook de mogelijkheden van de ha,ndelsontwikkeling van het, Britsche rijk niet volkomen overwo gen. Daaruit is voor Engeland de insulaire vrijhandel ontstaan, met aijai onvermijjdc- lijko grenzen, en het moet- den last van de zen vrijhandel alleen dragen, terwijl het de voordeelen, die uit- zijn rijk voortvloeden, slechts ten halve deelachtig wordt. Vandaar de vraag Deugt een fiskaal stelsel, dat, voor een vrijhandelsnatie in een vrijhandelswereld werd herschapen, nog altijd 111 alle bijzon derheden voor ecu vrijhandelsland in een wereld die bescherniingsgezmd is geworden De (.economische toestand van Engeland is nog schitterend, incn moet echter zorgen dat hij iu de toekomst gehandhaafd wordt. De Engelsche handel is toegenomen, maar de toeneming van den uitvoer staat niet in ver houding tot de vermeerdering van den wel stand en de bevolking van Engeland. Deze betrekkelijke vermindering is niet het gevolg van een wet, waaraan men niet- kan ontko- men, maar een gevolg van v ij a n d i g e ta rieven. die ook Engelse he koloniën heb ben vastgesteld Er zijiu ook geen bevredi gende aanduidingen van ecu verbetering in dit, opzicht. Duitscbland. de Vereenigdle Sta ten en Frankrijk toonen geen neiging daar toe, terwijl dc minder ontwikkelde bescher- mingsgëzindei staten, als Rusland en enkele EingC'lsohie koloniën met zelfbestuur, er op uil. zijn. do door tarieven beschermde be langen te versterken. Balfour erkent do euvels, die verbonden zijn aan het bescher mende stelsel, waarbij hij vervolgens stil staat, en zegt dat Engeland naar een ver zachting van deze euvels moot streven, en dit slechts in één richting, namelijk door onderhandeling. In plaats van zich op oeco- noinische theorieën te beroepen, waaraan vreemde volken niet gelooven. moet Enge land de lokmiddelen van handelspolitiek toe passen. welke die mogendheden volkomen be grijpen. Engeland's eerste en belangrijkste doel moet zijn, zich las te maken uit de ban den, waarin het zich vrijlwillig verstrikt heeft. De juiste wijze waarop het dan van de herwonnen vrijheid gebruik maakt, is slechte een vraag van den tweeden rang. Chanuberlaini schreef den. 9en Septem ber Balfour een brief, waarin li ij zeide, dat toen hij en Balfour de aandacht vroegen vooa' de veranderingen in den handelstoestand van .Engeland, geen van bei den de bedoeling ha'dden een zuiver politiek geschil te laten ontstaan. Niettegenstaande dit verwierpen van den beginne af de libe rale leiders een onderzoek van' het fiscale stelsel zonder eenigen schroom gebruik ma kende van den ouden kreet „duur brood op deze wijze reeds een ernstig vooroordeel opwekkende, voordat nog een openbare be raadslaging had plaats gehad. Daar Cliam ber lam beseft dat de preterentieele behan deling der koloniën als politieke quaestie, van onmiddellijk, practisch belang, niet met hoop op succes kan worden vooropgesteld, of schoon een sterke meening bestaat ten gun ste der repressaille, gelooft hij het best zijn programma te kannen dienen buiten het ka binet, waarom hij dus zijn ontslag aanbood. Balfour dezen brief den 16. Sept. beantwoor dende, nam het ontslag van Chamberlain aan, zij. het, dan ook met tegenzin. Hij is hot met Chamberlain eens dat de publieke opinie nog niet rijp is voor het invoeren van een pre- ïerent-iëele stelsel voor de koloniën, welk stel sel omvat belastingen op voedingsmiddelen. In do tegenwoordige omstandigheden acht Balfour het aldus het verstandigst, ten ein de de quaestie der fiscale hervormingen te bevorderen, de belastingen op le vensmiddelen te schrappen uit» het politieke programma dor unionisten. In zijn antwoord op den brief van Chamberlain geeft Balfour toe. dat de tijd om veranderingen aan t< brengen in de Britsche handelsbetrekkingen' met andere regeeringen gekomen is. Hij gelooft met Chamberlain, dat een nauwe fiscale ver- eeniging tusschen moederland en koloniën voordeelig zou zijn voor beide. Het eenige verschil tusschen hem en Chamberlain bestond ten opzichte van de practische uitvoerbaarheid van een voorstel, waaruit voortvloeide eene belasting op voedingsin iddelen, voor welke belas ting de publieke opinie nog niet r ij p is. Balfour zegt verder„Ongetwijfeld hebt gij gelijk in uw meening dezen tak van fiscale hervorming niet te behandelen a.lg zou hij onafscheidelijk verbonden zijn aan dien «an deren tak, welk© naar onze opinie het land moet loeren beoordeelen, zonder vooroordeel." Balfour betreurt Chamberlain's besluit om uit do regeering tc treden, doch hij kan dit besluit, niet veroordeelden, daar Cham berlain denkt hierdoor hef, beet, zijn zaak van de Staats-éénheid te kunnen dienen. Balfour spreekt er zijn voldoening over uit, dat Austen Chamberlain aan de regee ring blijft. De Daily Telegraph zegt. dat do algemee- ne indruk in officieele kringen is, dat Aus ten Chamberlain Ritchie zal opvolgen en Brodrick zal komen in de plaats van Hamil ton. Het blad voegt er bij, dat Lord Milner genoemd wordt als mogelijke opvolger van Chamberlain, maar anderen noemen Lord Selborne in verband met het. ambt van staats secretaris van koloniën. Verscheidene bladen vestigen er de aan dacht op, dat het uit do brieven van Balfour aan Chamberlain blijikt, dat het doel van Balfour's politiek is om voor die van Cham berlain den weg te bereiden. Sommigie geloo ven dat dit feitelijk het herstel der eenheid in de unionistische partij op de vroegere basis zal beletten en dat Balfour's brochure de splijting der partij zal verhaasten. Morning Post en Daily Telegraph voor zien. dat Chamberlain's aftreden een ster ken omslag der publieke opinie te zijpen gunste zal tengevolge hebben. Daily News daarentegen zegt, dat Cham berlain de liberale partij heeft gebroken, de unionistische als een totaal wrak achterlaat en hij. nu zelf ook schipbreuk heeft geleden. Zijp loopbaan is geëindigd en door zijp af treden erkent, hij openlijk dat zijn politiek heeft- gefaald. Gisteren had in het, district Staa- drews een verkiezing plaats voor een lid van het Lagerhuis. De tegenwoordige afgevaardigde Anstruther, unionist, moest aftreden na zijn benoeming tot directeur van de Suez-Kanaal-Maatschappij. Ell ice, de libe rale candidaat, werd gekozen met 1324 stem men op den unionist-, majoor Thomstou, waren 1288 stemmen uitgebracht; een over winning dus voor die liberalen. Oostenrijk-Hongarije* De Keizer vaardigde oen dagorder uih voor heb leger, waarin hij met den groot,- sten lof gewaagt van de geoefendheid, het weerstandsvermogen on de capaciteiten van hot corps Hongaarse lie landweer. De Keizer zegt letterlijkHoe meer ver trouwen ik heb in do waarde van mijn leger, in zijn toewijding en de eensgezinde samen werking van al zijne ondcrdeelen, des te meer moet ik en wil de bestaande en beproef de toestanden handhaven. Van zekere rijde, welko niet do liooge taak kent, die het leger heeft te vervullen tot heil van beide deelen van de monarchie, rijn wenschen kenbaar gemaakt, welker vervul ling de kracht en de eenheid van de monar chie in gevaar zouden kunnen brengen. Ik wensch dat, het leger weet dat ik nooit af stand zal doen van de reohten, die mij ge waarborgd zijn als opperbevelhebber. Eén en vereenigd zooals het leger thans is, moet het blijven de kracht on da verde diging der monarchie tegen welken vijand ook Getrouw aan rijn ©ed zal het geheele leger dat deelgenomen heeft, aan de manoeuvres, den ernst,igen weg blijven bewandelen, zijn plicht vervullend, doordrongen van dien geest van eenheid, die het national© karakter van elk volk respecteert, doch allo verschillen op zijde zal ?x"huivcn ter wille van het al gemeen welzijn. Vrij naar hel Hoog-Duituch 22 DOOR J. L. VAN DER MOER. Dezelfde wonderlijk sohoone trekken, welke hij nu reeds twee jaren kende, en toob lag er ccn geheel andere, voor hem vreemde uitdrukking in; de zelfde groote. douKir blauw-, oogen. waarin bij zoo menigmaal, innerlijk bewogen c<n smachtend van liefde, had geblikt; dezelfde kersroocle lipjes, waar op hiji, al ware het, da.n slechts éem enkele maal. de zijpe zoo gaarne zou hebben go- drukt, - cn tixih sobemon- die oogen en dat mondje hom, toen vreemd toc;. Zoo n uitdruk king had, hij cr vrocgor nimmer in ontdekt, zoo'ii lach had hiji er te voren nimmer op waargenomani En hiji liadi haar werkelijk vaak genotog zien, lachen, soms schaterend1, of uitgelaten zelfsMaar die lach was niet unt gelaten, daarentegen, ook volstrekt niet treu rig En hierin nui was juist, het zonderling» gelegen Hij was niet in staat het rechte woord te vinden, voor hetgeen zijn oogen zoo duidelijk zagen, en dat- een zekere ge heimzinnige terugwerking in hem zoo sterk deed gevoelen. Hij had op het punt gestaan haar te vragen of er iets buitengewoons, iets wonderbaarlijks was voorgevallendoch ware hij plotseling teruggeschrikt voor deze gedachte, had hij bet gelaten bij een alle- daiagsoh, vormelijk infornueeren, hoe zij ge- slajjeu had. ..O, ik dank u wel, meneer Schulze. zeer goed,'" was haar antwoord geweest, Op zich zelf was dit toch niets bijzonders, maar do toon waarop Paula sprak, 'had hem zoo ge' heel anders dan gewoonlijk nu dë ooren go- j klonken. Eigenaardig, st.il verrukt, voorzieb- I tig-gedempt zou men het- kunnen noemen Het scheen alsof er. behalve het meisje, nog j een «ander persoon gesproken had. die bang j was haar geluid te zullen «verstemmen. En van af dat» moment was het- gedaan ge woest met, de grooto kalmte m de bijna doodsohe stilte in Schulze s ziel. Toen was de onrust begonnen hem zonder ophouden te kwellen. En of hij al tot zich zelf sprak: ,.Je bent dwaas». KareiZoo zonder eenigeiz I grond, zoo zonder oorzaak het hielp henr j niet,. Den o-uden Be-rgius had hij gisteren in het j geheel nfl'efc gezien en vandaag slecht© enkele j vluchtige woorden met. henr gewisseld. Trou j wens, tot- eon> geregeld gesprek had hij het I nog nooit kunnen brengen mot» den zonder 1 ingen, ouden man, die. ook in nuchtere» toestand. ïuu eens onnatuurlijk opgewonden c-n spraakzaam', dan weer onbegrijpelijk stil kon zij*li Hiji had Paula van daag zijn ge j wonen ochtendgroet gebracht en zij had dien l beantwoord mot die zelfdë geheimzinnig ver- j «underdo oogen, met dien vreemden laoh on die eigenaardig klinkende stem, evenals gis teren „Karei, mijn jongen.' mompelde hij, „je bent een groote dwaas! En het kwellend gevoel dat. hij maar niet „overmeesteren kou. dreef hem met. steeds grootcr haast- door de slecht verlichte straten van Berlijp, N naar ziin woning. Op den hoek van een straat, dicht bij een drankkelder. bmw welks ingang een roode lantaarn als con groot, begerig oog in do duisternis tuurde ble- f hij plotseling staan De deur van het lokaal werd juist door iemand geopend en de jonge schrijn,werker kon daarbinnen een luide stem- lictoren, welko hii meende te herkennen Na- een kort© aarzeling, daalde hij de met vuil bedekt,©, glibberige trappen af en trad hij de kroeg binnen. E©n bedorven, benauw de lucht sloeg hem tegen. Dikke rookwolken van tabak en van slechte sigaren verduister den het. schril gele gaslicht boven de hoofden der verzamelde menigte Daar zaten- ver soheidene werklieden, alsook een paar nog jeudige verloopen sujetten, van. welke men bezwaarlijk zou hebben kunnen zeggen op welke wijze zij' aan hun dagclijksch brood en aan hun dagclijkschen' jenever kwamen en te midden van hen, staande achter een, tafel, dë rijzige gestalte van een grijsaard. Deze sprak luirl en, heftig, met levendige gabaren en met een pathos, alsof liij aan het decla- meeren was. Zijm oratie werd telkens onder broken: cloor een schaterend gelach der toe hoorders, die v.'ch blijkbaar kostelijk amu seerden. Dit solicdi! hem evenwel volstrekt met te hinderen, intc-gendeql, het wakkerde het vuur zijner redle nog meer aan,. „Ga mee. hier vandaan, meneer Bergius, klonk het- onverwacht van Schulze'© lippen. Theodor Bergius bleef midden in zijn zin steken en keek den jongen schrijnwerker, die hem de hand op den schouder had gelegd, verward en met waterige oogen aan. „Waarom raak je mp aan .Je hebt niets met, mij te maken, ga heen!" sprak hij met. groote deftigheid, wat op dc lachspieren der overige drinkebroers een buitengewone uit werking had. Zij schaterlachten, joelden en klapten in de handen „Ik verzoek u dringend- met mij mee !e gaan. meneer Bergius. herhaalde Schulze, „ii herkent, nu? toch wel. niet waar?" „Ik ken jou wel. maar jij kent mij niet. Of weet je soms wie ik ben? Weet, je dan ook. dat de goden bij Theodor Bergius in en uit loepen? Of ben je misschien dezelfde meening toegedaan al9 de anderen hier. die beweren dat er geen goden rijm. althans geeu die op aarde rondwandelen7 «Tij kleine wurm, aardv'oo. die alleen maar 'n beetje springen kunt.' Ik zeg je dat zij wandelen' Ver staan Hij zette bij deze woorden de borst, op den rechterarm vooruit, gestrekt, en de iin feerhand omhoog geheven, een zenr theatrale houding. De zaal dreunde van het, aJgcmeen gelach. De schrijnwerker fluisterde hom in hef- oor: „Meneer Bergius, uw dochter is zeer angstig, zijl maakt zich ongerust over u, Paula, verstaat u Wel, Paula maakt zich on gerust. uw laatste, u,w eenigste kind!" Dë oude liet plotseling de armen zinken. Zijn geheele lichaam, scheen te verslappen, en ecu zenuwachtig trekken werd op zijn gezicht, merkbaar, evenals bijl een kind. dat op het punt staat in tranen uit te barsten. De blik zijner brandende, roode oogen scheen om hulp te vragen „Paula, mijn Paula!" stamelde hij angstig, „mijn eenigste, mijn laatste, en de anderen allen dood - vier kistjes vier grafjes De tranen biggelden hem langs de wan gen. hij snikte en eenige nauwelijks ver staanbare woorden kwamen hejn over de lippen: „Mijn lidveling mijn laatste neen. Paula niet. zij mag niet sterven!" Karei Schulze betaalde haastig de gemaak te vertering en bracht den ouden man, die thans zonder tegenstribbelen alles met rich doen liet naar buiten onder luid gelach der achterblijvende». In de vochtige «avondlucht gekomen. begon Bergius een oogen- ■Wik te wankelen. doch schreed daarna. door rijn krachtigen. jon gen metgezel ondersteund, met vrij vas ten tred voorwaarts. Schulze was zeer aan gedaan Hii snrak geen woord, doch dacht met een angstig gevoel aan den tijd, welke niet meer zoo vei" af scheen, waarin het- hem niet- meer mogelijk zou wezen den meer be klage nswa ar digen dan verachtelijk en vader van Paula uit, kroegen of slijterijen te ha len. Het. was heden niet voor de eerste maal. Hij dacht- er aan. hoë hij het- meisje een zaam en onbeschermd zou achterlaten iu de groote. verdorven: stad, nadat, hij zich eerst z©o mooi had voor gespiegeld, hoe zij, als zijn veel geliefde, op de "handen gedragen yrouw. zijn st.il en vredig huishoudi.ngfe zmi bestieren, daar ginds, in het lieve, klei no stadje, waar het mooie riviertje zoo kalm doorstroomt. „Zij wandelenriep de oude plotseling, na geruim en tijd ger. wegen te hebben. „Of geloof je me niet?" voegde hiji er op droeven toon aan toe. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1903 | | pagina 1